سوال فوتبالی فردوسی پور از رهبر انقلاب

با سلام خدمت حضرت‏عالى، و تشكر از این كه وقتتان را در اختیار ما نمایندگان نسل جوان قرار دادید. جناب آقاى خامنه ‏اى! با توجه به این كه جامعه‏ى ما یك جامعه‏ى جوان است و این‏طور كه به نظر مى‏رسد، خوشبختانه تفریح اول جوانان ما در حال حاضر ورزش كردن یا تعقیب كردن امر ورزش به ‏طور جدى است، و چون جوانان ما به هر حال دوست دارند با ابعاد شخصیتى رهبرشان بیشتر آشنا بشوند، سؤال من این است كه آیا شما در برنامه‏هاى روزانه‏ى خودتان فرصت می كنید كه به تماشاى برنامه‏ هاى ورزشى تلویزیون بپردازید؟ سؤال دیگر این كه - حالا چون آقاى استیلى هم در این جا حضور دارند - به هر حال همه دوست دارند بدانند كه وقتى آقاى استیلى آن گل قشنگ را وارد دروازه‏ى تیم امریكا كرد، شما چه احساسى داشتید، وچه شد كه بعد از آن بازى، آن پیام را انشاء كردید؟

پاسخ رهبرمعظم انقلاب: ایشان كه بعداً پیش من آمد، گفتم به پاداش آن گل ، پیشانى شما را می‏بوسم و بوسیدم.

متأسفانه من خیلى فرصت نمی ‏كنم برنامه‏هاى ورزشى تلویزیون را تماشا كنم؛ خیلى بندرت اتفاق مى‏افتد. از طرفى هم چون بیشتر ورزشهایى كه پخش مى‏شود، فوتبال است، من هم در فوتبال هیچ سررشته‏یى ندارم و در جوانى هم فوتبال بازى نمى‏كردم؛ والیبال بازى مى‏كردم.

در عین حال، آن شبى كه بازى ایران و امریكا بود، من آن بازى را نگاه كردم. البته حقیقتش این است كه آن شب هم نمى‏خواستم نگاه كنم ؛ چون دیروقت بود و وقت خواب من بود؛ لیكن همین‏طور كه نشسته بودم، روشن كردم و ناگهان با گل ایشان مواجه شدیم و دیگر خواب از سرم رفت و نشستم تا آخر بازى را تماشا كردم!

اما علت این كه من آن پیام را دادم. این آقایان وقتى كه پیش من آمدند، مفصل با آنها صحبت كردم؛ كه البته گزارش آن دیدار پخش نشد و مردم از محتواى آن ملاقاتى كه با این جوانان داشتم، مطلع نشدند؛ اما حالا من چند جمله‏اش را به شما مى‏گویم. قبل از آن دیدار - شاید چند هفته، و یا یك ماه و یا بیشتر - رسانه‏هاى وابسته به امپراتورى رسانه‏یى خبرى روى این بازى تبلیغ مى‏كردند كه این بازى، بازى سیاسى است! با این كه همه مى‏گویند فوتبال و ورزش، سیاسى نیست، اما در آن موقع همه تبلیغ مى‏كردند كه این یك بازى سیاسى است! از این كار، دو هدف مورد نظرشان بود:

یكى مسأله‏ى تعامل ایرانى، امریكایى در این بازى بود - من نمى‏دانم شماها چه‏قدر مطلع بودید؛ ولى ما كه در جریان خبرهاى خارجى و گفتارهاى رادیوهاى گوناگون دنیا قرار مى‏گیریم، مى‏دیدیم از این مسأله پُر است - و دوم این كه پیش‏بینى‏هاى عمده، بخصوص از طرف خود امریكاییها، ولو صریحاً هم اظهار نمى‏كردند، ولى از بیاناتشان معلوم بود، این بود كه ایران گل خواهد خورد؛ نه این كه گل خواهد زد. و در یك موقعیت ویژه، رئیس‏جمهور امریكا هم مى‏آمد و از موضع اقتدار و بزرگ‏منشى و بزرگوارى، یك پیام هم مى‏داد كه بله، حالا گل را به شما زدیم، اما بالاخره بیایید دست دوستى هم به هم بدهیم! بنابود آن شب پیام رئیس جمهور امریكا از تلویزیون سراسرى پخش شود.

این گل و بعد دنباله‏ى بازى‏یى كه بچه‏هاى عزیزمان ادامه دادند، قضایا را صد و هشتاد درجه تغییر جهت داد و حقیقتاً مظهرى شد از وضعیت ملت ایران در مقابل امریكا. این كه من در آن پیام گفتم «مظهر» است، نمى‏خواستم بگویم كه این آقا به خاطر جنبه‏ى سیاسى گل‏زده؛ نه، ایشان بازى فوتبال مى‏كند، ماهر است، با تكنیك آشناست، از حریفش قویتر است و گل را زده است. هركسى هم جاى ایشان بود، این گل را مى‏زد؛ هركسى هم جاى او بود، آن گل را مى‏خورد . بنابراین، بحث این نبود كه این گل به‏خاطر مسأله‏ى سیاسى زده شده؛ اما این گل هویت سیاسى‏یى را كه در دنیا به این بازى داده بودند، بكلى به عكس خواست آنها عوض كرد و من از این موقعیت حداكثر استفاده را كردم. البته آنها هم خیلى عصبانى شدند و بعد هم همان عناصر امپراتورى خبرى دنیا گفتند كه فلانى فوتبال را سیاسى كرد! نگفتند كه ما چند هفته است كه داریم خودمان این بازى را سیاسى مى‏كنیم!