سلمان هراتی شاعر نوپرداز و متعهد در اول فروردین 1338 در روستای مرزدشت از توابع خرم آباد تنکابن به دنیا آمد . وی برای ادامه تحصیل و تامین هزینه ، در مغازه ای به شاگردی پرداخت . پس از پایان تحصیلات درخرم آباد تنکابن ، به تهران رفت و از مرکز تربیت معلم تهران در رشته هنر فارغ التحصیل شد . سلمان هراتی به عنوان معلم هنر به روستای واجارگاه در شهرستان لنگرود گیلان رفت . وی سرودن شعر را از سال 1352 ش آغاز کرد ولی به صورت جدی از 1355 ش و در 17 سالگی به شاعری پرداخت . دوره شاعریش 10 سال بیشتر طول نکشید و در این مدت به شیوه نیمایی و گاه به سبک سهراب سپهری شعر می سرود . سلمان هراتی از فرهنگ دیارش و اصولا شمال ایران ، عناصر خوبی را بر می گزید و در سرودهایش به کار می برد . او را شاعر امانت دار نجابت جنگل و بیان کننده آلام و دردهای زندگی خود و مردمش می دانند . دل بریدن از ظواهر دنیوی ، عرفان ، موضوع های اجتماعی و میهنی ، مضامین اصلی آثار او را تشکیل می دهند . همیشه در جستجوی بهار حقیقی جان ها بود و پاکبازی و وارستگی یک انسان متعالی در اشعارش به خوبی نمایان است . دفاع از مظلومان ، عدالت خواهی ، ایثار و آزادی ، آرمان هایی است که به طور مستقیم با حوادث دوران او ارتباط دارد و این دغدغه های شخصی نیستند ، بلکه مسایلی است همگانی و انسانی که در هر دوره ای از وجدان هرانسان آگاه و آزاده ای سرچشمه می گیرد . افزون بر این موضوع ها ، سلمان هراتی اشعار مذهبی زیادی در وصف ائمه اطهار ( ع ) و شرح مصایب آنها سروده است . شعر پرسوز وگداز او درباره واقعه کربلا و شهادت سید الشهداء ( ع) و یاران باوفایش و همچنین سروده مشهور او درباره حضرت علی ( ع ) و شهادتمظلومانه او ، از ماندگارترین اشعارش محسوب می شود. شعر او با تصاویری بدیع از طبیعت و حالات درونی انسان و ارتباط با خدا ،ویژگی خاص و لحن مختص به خود را داراست . بدون تردید او یکی از ستارگان بی غروب آسمان شعر و ادب معاصر بود . این شاعر متعهد و نو پرداز ،در 9 آبان 1365 هنگام عزیمت به شهرستان لنگرود در یک سانحه رانندگی در 27 سالگی چشم از جهان فروبست . با وجود عمر کوتاه ، وی صاحب سه مجموعه نفیس شعری به نام های ، از این ستاره تا آن ستاره ، از آسمان سبز ، و دری به خانه خورشید است
