سريال «پرستاران» سال‌هاست از شبكه يك سيما در حال پخش است. اين سريال كه سه‌شنبه شب‌ها به روي آنتن مي‌رود در اوايلي كه پخش آن آغاز شد بشدت مورد استقبال مخاطبان ايراني قرار گرفت و حتي برخي از نويسندگان و كارگردانان ايراني را تشويق كرد كه آثاري با محوريت بيمارستان و پزشكان و پرستاران مقابل دوربين ببرند كه از ميان آنها ميتوان به آثاري مانند «سايه تنهايي» اشاره كرد كه با موضوع پزشكان يك بيمارستان ساخته شد. اما واقعيت اين است هيچ‌كدام از اين آثار نتوانست موفقيت سريال پرستاران را تكرار كند. مخاطبان سريال پرستاران اما به مرور زمان كاهش يافت. اين كاهش به دليل افت كيفي سريال يا كم شدن جذابيت‌هاي آن نبود، بلكه مهم‌ترين دليل تغيير پخش سريال‌ها از هفتگي به شبانه بود كه بشدت در ميزان مخاطبان سريال‌هاي هفتگي تاثير گذاشت.
تاكنون 313 قسمت از سريال 494 قسمتي پرستاران از شبكه يك سيما پخش شده است. بنابراين تا پايان راه اين سريال راه درازي در پيش است. به همين دليل بازخواني چگونگي توليد سريال پرستاران خالي از لطف نيست.
در تاريخ رسانه تلويزيون به ندرت اتفاق افتاده كه يك مجموعه درام بتواند به موفقيت عظيمي دست پيدا كند و پخش عمومي آن به فصل دوازدهم برسد. اما اين اتفاقي است كه براي مجموعه «پرستاران» افتاده و اين در حالي است كه حال و هواي كلي آن اكشن و ماجراجويانه يا حتي علمي ـ تخيلي هم نيست. اين اولين نكته‌اي است كه عموم منتقدان تلويزيوني هنگام بحث درباره اين مجموعه پربيننده مطرح مي‌كنند. حتي مجموعه‌هاي كلاسيك و موفقي مثل «ماموريت غيرممكن» و «سفرهاي ستاره‌اي» (كه در ايران با نام «بالاتر از خطر» و «پيشتازان فضا» پخش شدند) هم نتوانستند با جذب انبوه تماشاگران تا چند سال متوالي به پخش خود ادامه دهند. زماني كه اولين اپيزود مجموعه در سال 1998 به روي آنتن رفت، حتي سازندگان آن هم تصورش را نمي‌كردند پخش آن تا سال 2009 ادامه پيدا كند و 494 قسمت آن نمايش موفقيت‌آميز تلويزيوني داشته باشد. منتقدان درباره دليل اصلي موفقيت مجموعه در بين عموم تماشاگران صحبت مي‌كنند و مي‌پرسند چه چيزي باعث چنين استقبال بالايي از آن شد؟ قصه مجموعه شبيه قصه هر مجموعه درام پزشكي ديگري بسيار ساده و سرراست است. پس از آن كه يك مركز پزشكي با ختم فعاليت‌هاي خود تعطيل مي‌شود، تمام كادر اين بخش پراكنده شده و مجبور به ادامه فعاليت در ديگر واحدهاي درماني و پزشكي مي‌شوند. آنها مجبور به همراهي با يكسري تغييرات بزرگ هستند، تغييراتي كه تاثيراتي قاطع و آينده‌ساز بر روي تمام آنها مي‌گذارد. گروهي از اين پزشكان و پرستاران راهي كار در واحد فعاليت‌هاي ويژه و بخش اورژانس مي‌شوند، جايي كه مدير آن دكتر فرانك كامپيون مقررات خاص خود را اعمال كرده است.
جوديت مك‌گرا، جورجي پاركر و جان هاوارد بازيگران اصلي «پرستاران» هستند و قصه آن در يك بيمارستان خيالي و فانتزي در كشور استراليا رخ مي‌دهد. جوديت مك‌گرا تنها بازيگر مجموعه است كه در تمام اپيزودهاي آن حضور دارد و هيچ قسمتي از اين مجموعه، بدون حضور او فيلمبرداري نشد. بخش زيادي از موفقيت مجموعه بجز فيلمنامه و كارگرداني خوب آن، مربوط به حضور او در نقش ايون رايان است. بيمارستان وسترن جنرال كه قصه مجموعه در آنجا اتفاق مي‌‌افتد، خيلي زود به صورت يكي از شخصيت‌هاي اصلي درآمد و هويت‌بخش قصه و ماجراجويي‌هاي آن شد. فيلمنامه پرتحرك «پرستاران» توانست به عمق روح و وجود شخصيت‌هاي مركزي خود نزديك شود و تصوير دقيقي از آنها، زندگي‌شان و شرايط كاري كه در آن به سر مي‌برند، به دست بدهد. به گفته سازندگان مجموعه، براي آنها اهميت زيادي داشت كه به روانكاوي شخصيت‌هاي مختلف قصه بپردازند و از ارائه آدم‌هايي تك‌بعدي و بي‌هويت اجتناب ورزند. جو پورتر، تهيه‌كننده اصلي مجموعه در اين رابطه مي‌گويد: «به همين دليل است كه تماشاچي در قسمت‌هاي مختلف مجموعه اين آدم‌ها را در حال و هوا و حالات بسيار متفاوتي مي‌بيند، يك روز آنها سرحال، خوش برخورد و معقول هستند و يك روز ناگهان آنها را خشمگين، آزرده‌خاطر و ناراحت مي‌بينيد. آنها شبيه همان آدم‌هاي معمولي هستند كه در زندگي روزمره مي‌‌بينيم و واكنش‌هايشان تفاوتي با بقيه مردم ندارد. آنها هم مي‌توانند ناراحت و عصباني شوند و اين روحيه را در معرض ديد و قضاوت ديگران قرار دهند.»
