آويني؛ آيه‌اي در حصر "سوره "‌ها

 1) آيات 31 تا 33 سوره مباركه سبأ ماجراي مجادله مستكبرين و مستضعفين گناهكار در روز رستاخيز را روايت مي‌كند.
جايي كه مستضعفين انحراف و جرم خود را به گردن مستكبرين مي‌اندازند و در مقابل، گردن كشان از زير بار اين اتهام شانه خالي كرده و با جوابي توجيه مستضعفين را مي‌شكنند: "أ نحن صددناكم عن الهدي بعد اذ جائكم بل كنتم مجرمين ".
مستضعفين گناهكار در پايان اين مجادله خصومت آميز حقيقتي را برملا مي‌كنند كه زمينه اصلي انحراف ايشان از راه حق و حقيقت است: " و قال الذين استضعفوا للّذين استكبروا بل مكر الليل و النهار اذ تأمروننا أن نكفر بالله و نجعل له انداداً " (مستضعفين به گردن كشان پاسخ مي‌دهند كه "مكر و فريب روزگار " ما را بر آن داشت كه به خداي يكتا كافر شويم و براي او شريك قرار دهيم).

2) "مكر و فريب روزگار " اغواي تدريجي زمانه است براي كسانيكه در رفت و آمد مداوم شب و روز حقيقت تاريخ را فراموش مي‌كنند و از اينكه در كجاي تاريخ ايستاده‌اند نمي‌پرسند.
"روزمرگي " همان روز مرگي است؛ روزگار صورتك خود را براي كسانيكه دربند او مي‌شوند بر نمي‌دارد.
اين صورتك‌ها همان مشهوراتي است كه به دروغ در زبان‌ها و قلم‌ها مي‌چرخد و به اصول مقدس تبديل مي‌شود.
هر كسي را ياراي آن نيست كه از حقيقت روزگار بپرسد يا عليه مشهورات دروغين و مكرو فريب روزگار قيام كند.
رمز اين رستاخيز عليه لشكر جهل روزگار، "مرگ آگاهي " است؛ اكسيري كه طومار روزمرگي و روز مرگي را در هم مي‌پيچد.

3) "سيد مرتضي آويني " از معدود مردان روزگار نه چندان دور ماست كه از بند مشهورات دروغين زمانه رها شد.او با مرگ آگاهي در هم آميخته است.
اولين رويارويي فكري سيد با صورتك‌هاي دروغين مدرنيته و غرب بود، دقيقاً همان روزگاري كه آرام آرام مشهوراتي چون توسعه، مدرنيزاسيون، پيشرفت، آزادي اباحي‌گرايانه، تساهل و تسامح و... بر زبان برخي سياستمداران و روشنفكران عجول جاري مي‌شد.
انقلاب اسلامي براي سيد "رستاخيز جان " و "آغازي بر يك پايان " بود.
پايان عصر عسرت و ظلمت زدگي بشر و آغاز "فردايي ديگر ". تفاوت سيد در فهم حقيقت زمانه خويش است.
طنين كلام او را فراموش نكرده‌ايم كه: "اگر انسان از جايگاه تاريخي خويش غافل شود، چه بسا كه طعمه شيطان گردد. "
و اين خصوصيت سيد بود كه عادت‌هاي سخيف زمانه هيچگاه او را قبرستان‌نشين نكرد و از انتباه و بيداري او نكاست.
آويني در جايي گفته بود: "در بهاران همه در انتظار روزي نو هستند و ما در انتظار روزگاري نو ".
روزگار نو براي او زمانه‌اي است كه جهان را در آستانه عصر نور، عصر حاكميت تام و تمام دين بر شوون مختلف بشر، قرار مي‌دهد.
هر چند راه رسيدن به اين بهشت موعود، صراطي باشد كه از متن جهنم غرب‌زدگي مي‌گذرد و براي كسي كه آرزوي بهشت دارد چه باك كه تازيانه‌هاي جهنم را بر تن خود ببيند.
تازيانه‌هايي كه هر روز از قلم و زبان روشنفكران سكولار زمانه ما بر تن انقلاب اسلامي پايين مي‌آمد و سيد را بر آن مي‌داشت تا آيه‌اي نو در "سوره " نازل كند.

4) سيد را بيشتر از "روايت فتح "‌اش مي‌شناسند.
"روايت فتح " پنجره‌اي بود كه سيد از طريق آن ما را با عالم ملكوت خود سهيم مي‌كرد.
"روايت فتح "، آويني بود به اجمال، اما آويني به تفصيل را بايد در قلم آتشين و فهم عميق‌اش يافت.
مدال افتخار "سيد شهيدان اهل قلم " در حقيقت تذكر داهيانه رهبر معظم انقلاب بود براي توجه دادن نگاه‌ها به مقاله‌هاي بصيرت افزا و عميق آويني.
همان مقاله‌هايي كه حتي در پرمدعاترين روزنامه‌هاي عصر او هم امكان انتشار نيافت و در حصر "سوره "‌ها باقي ماند.
هر كدام از مقاله‌هاي او گواه تعهد مستحكمي است كه سيد در حفظ انديشه انقلاب اسلامي و خط اصيل امام(ره) دارد.
هيچ مقاله، كتاب يا اقدام منافقانه‌اي نيست كه سيد از كنار آن با سكوت عبور كند.
چشمان تيزبين او آينده را مي‌كاود و قلم‌اش براي امروز مي‌نويسد: "منافقين به مراتب از كفار بدتر‌اند... نفاق خوره‌اي است كه پيكر امت را از درون مي‌خورد...بنيان نفاق را بايد از ريشه برانداخت، اگر نه چون ماري كه سركوفت نشده باشد بار ديگر جان خواهد گرفت. "

سلام.

این همه اطلاعات را از کجا آوردین

آخه میدونی چیه؟حدود یکسال دیگه کتابهای شهید آوینی چاپ نمیشه.

من نمی دونم چرا ااون شب که وحید جلیلی و نادر طالب زاده و ... داشتن در مورد آثار شهید حرف می زدن چرا به مسله ی عدم تجدید چاپ کتاب توجه نکردن؟