ترجمه منظوم سوره های جزء سی ام قرآن کريم

سورة الشمس      

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ  

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1)  

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا (2)  

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا (3)  

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4)  

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5)  

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6)  

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7)  

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (9) وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (10) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11)  

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (12) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13) فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14) وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا (15) 

به نام او که نامش خوشتر آيد                             ز مهرش مهر و ماه و اختر آيد

به خورشيد و به تابش هاش سوگند1                     و بر ماهی که دنبالش برآيد2

و بر روزی که نورش را فروزد3                      و بر شب چون ورا پوششگر آيد4

قسم بر آسمان و آن که آن را                                بلند افراشتش تا برتر آيد5

قسم بر اين زمين و آن که آن را                         بگستردش که ما را بستر آيد6

قسم بر نفس و بر آن کس که آن را                       برابر ساختش تا سرور آيد7

بدان الهام کرد از زشت و زيبا                     که خود خواهد به هر راهی درآيد8

رسد بر رستگاری هرکه آن را9                              بپيرايد که او را گوهر آيد

چشد طعم زيانکاری هر آن کس                     بدان افزايد آن کو اخگر آيد10

ثمود از سرکشی تکذيب کردند11                          ندانستند عذابی ديگر آيد

شقی تر فرد آن قوم ستمکار                              بپا شد تا بر آنان مهتر آيد12

نبی گفتا که اين اشتر خدايي است                دهيد آبش که خير افزون تر آيد13

به تکذيب نبی آنان شتر را                             پی اش کردند تا عمرش سرآيد

خدا هم زين گنه کوبيد آن شهر                  که چون خاک زمينش کهتر آيد14

از اين پايان نا فرجام حق را                          نبد باکی که از خشمش برآيد15

سورة الليل  

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى (1) وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى (2) وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى (3) إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى (4) فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى (5) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى (6) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى (7) وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى (8) وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى (9) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى (10) وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى (11) إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى (12) وَإِنَّ لَنَا لَلْآَخِرَةَ وَالْأُولَى (13) فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى (14) لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15) الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى (16) وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17) الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى (18) وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى (19) إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى (20) وَلَسَوْفَ يَرْضَى (21)

نام خدا جان را چراغانی کند                         با رحمتش در دل دَر افشانی کند

سوگند هم بر شب که پوشاند زمين1              هم روز کان را جمله نورانی کند2

هم بر نری کو آفريد و ماده ای3                   هرکس به نوعی خودنمايانی کند4

آن کس که با تقوای خود افراد را               بر خوان لطف خويش مهمانی کند5

وانگه به نيکی مهر تصديقش زند6                   الطاف ما سختيش آسانی کند7

اما کسی کو خويش را داند غنی                   وز بخل مال خويش زندانی کند8

وانگه به نيکی مهر تکذيبش زند9                    ترفند ما آسانی اش فانی کند10

بيچاره مالش کی به دادش می رسد           چون مرگ او را ذبح و قربانی کند11

بر ماست تا رهبر شويم افراد را12              جز ما چه کس اين کارگردانی کند؟

آغاز و انجام جهان با ما بود13            جز ما چه کس اين صحنه چرخانی کند؟

من بر حذر کردم شما را زآتشی                 کو طعمه را از خشم بريانی کند14

اما نسوزاند جز آن بدبخت تر15                کو با دروغش روی گردانی کند16

وآن متقی تر می گريزد زان شرر17             کو با زکات آن کار قرآنی کند18

بي هيچ دِينی کز کسی بر او بود                 بخشد که تا آن کار انسانی کند19

تنها برای آن خدای برترين20               راضی شود چون کار رحمانی کند21

مطلب جالبی بود