گیاهی است کوهستانی با گلهای آبی خوش رنگ که در مناطق مرتفع و خوش آب و هوا می روید و بسیار معطر است.
خواص درمانی: اویشن دشمن سم است و خواص طبی درمانی آن این است که ضد
درد و تشنج است, هوش و قوه ادراک را زیاد می کند و در درمان نارسای کبد
موثر است خون را به جریان می اندازد و اعضای جنسی و تناسلی را در بدن
تحریک و تقویت می کند. جوشانده غلیظ آن برای شستشوی سر بسیار مفید است و
از ریزش مو جلوگیری کرده و باعث تقویت پیاز مو می شود.
آویشن در درمان عفونتهای ریوی , زکام, تب , انژین, دل درد, ضعف مفرط, سیاه
سرفه, دردهای معده, ضد نفخ, رفع تشویش , اخلاط خونی , درد مفاصل , کوفتگی
عضلات, رقیق کردن خون, نقرس تنگی نفس, سیاتیک بسیار مفید می باشد. نوشیدن
شربت اویشن بطور روزانه چهار تا پنج بار در درمان ناراحتی های قاعدگی و
ترشحات سفید خانمها بسیار مفید و موثر است.
کسانیکه روماتیسم دارند باید در درون وان حمان بنشینند و مقدار دو گرم
اسانس آویشن شیرازی و سیصد و پنجاه گرم جوش شیرین و چهل گرم اسانس آویشن
کوهی را با هم مخلوط کرده و در الکل حل کنند و سپس آنرا در آب بریزند و
خود را با آن شستشو دهند و سپس به استراحت بپردازند. خاصیت اویشن بیشتر به
خاطر تیمول آن است که ضد عفونی کننده ضد کرم و ضد قارچ است و برای ضد
عفونی کردن گیاهان بسیار مفید است.
توجه: مصرف بیش از حد آویشن ممکن است کلیه را تحریک نماید و باعث بروز آلبومین و ایجاد سرگیجه و ضعف قلب شود.