گل گلدون

گل گلدون

كي گل شب بو رو از شاخه چيده ؟

من مثل تاريكي ، تو مثل مهتاب

من مي رم گم مي شم تو جنگل خواب

از تو تنها شدم ، چو ماهي از آب

من شدم رودخونه ، دلم يه مرداب

رو شاخه هاي بيد ، دلش ميگره

از بركه هاي آب بالا نمي ره

گل گلدون من شكسته در باد

گل شب بو ديگه شب بو نمي ده

گوشه آسمون ، شده رنگين كمون

اگه باد از سر گل تو نگذره

گل گلدون من ، ماه ايوون من

گل هر آرزو ، رفته از رنگ و بو

آسمون آبي ميشه ، اما گل خورشيد

دره مهتابي ميشه ، اما گل مهتاب

تو كه دست تكون مي دي

به ستاره جون مي دي

مي شكفه گل از گل باغ

وقتي چشمات هم مياد

دو ستاره كم مياد

مي سوزه شقايق از داغ

من شدم رودخونه ، دلم يه مرداب

گل گلدون من ، ماه ايوون من

گل هر آرزو ، رفته از رنگ و بو

جان مريم

شد هوا سپيد ، در اومد خورشيد

وقت اون رسيد ، كه بريم به صحرا

آي نازنين مريم

جان مريم چشماتو وا كن ، منو صدا كن

بشيم روونه ، بريم از خوونه

شونه به شونه

به ياد اون روزها

آي نازني مريم

كاش مي خوابيدم ، تو رو خواب مي ديدم

خوشه غم ، توي دلم

زده جوونه ، دونه به دونه

دل نمي دونه

چه كنم با اين غم

آي نازنين مريم

بيا رسيد وقت درو ، مال مني از پيشم نرو

بيا سر كارمون بريم ، درو كنيم گندومارو

بيا رسيد وقت درو ، مال مني از پيشم نرو

بيا سر كارمون بريم ، درو كنيم گندومارو

بيا بيا نازنين مريم

نازنين مريم

واي نازنين مريم 

كاش مي خوابيدم ، تو رو خواب مي ديدم

خوشه غم ، توي دلم

زده جوونه ، دونه به دونه

دل نمي دونه

چه كنم با اين غم

آي نازنين مريم