چشمه اوصيا

در معجزات شاه مردان عليه السلام آورده اند... كه اميرالمؤمنين عليه السلام به صفين مى شد. به صحرايى فرود آمدند، نزديك به صومعه راهبى . ياران وى گفتند: يا اميرالمؤ منين ! اينجا نزول مى فرمايى و در اين موضع آب نيست . گفت : من شما را (فى الحال )⁽¹³⁰⁾ آبى دهم شيرين تر از عسل و سفيدتر از برف و صافى تر از ياقوت . پس اشارت كرد به موضعى و مالك اشتر و قومش را گفت : اينجا را بكاويد.⁽¹³¹⁾ چون بكاويدند سنگى سياه ظاهر شد حلقه اى در وى سفيد همچون سيم ⁽¹³²⁾ مى درخشيد. گفت : اين سنگ را برداريد. قريب صد مرد قوت كردند و بردارند، نتوانستند. شاه مردان عليه السلام گفت : دور شويد و دست در آن حلقه زد و آن سنگ را برداشت و چهل گز⁽¹³³⁾ بينداخت . آبى پيدا شد چنانكه نهاد و خاك فرا وى كرد. راهب از بالاى صومعه آن بديد، فرياد بر آورد كه مرا اينجا فرو گيريد. وى را فرو گرفتند و پيش شاه مردان آوردند. چون اميرالمؤمنين عليه السلام را چشم بر وى افتاد، گفت : شمعون راهبى ؟
گفت : آرى ، مادر، اين نام نهاده و هيچ مخلوق را بر اين اطلاع نبوده است . تو پيغمبرى ؟ نام اين چشمه زاحوماست و از بهشت است ، سيصد و سيزده وصى پيغمبر از اين چشمه آب خورده اند، من آخرين اوصيايم .
راهب گفت : همچون يافتم در كتب انجيل ، و در ساعت كلمه شهادت بر زبان راند و مسلمان شد و با اميرالمؤمنين عليه السلام به صفين شد. اول كسى كه شهادت يافت ، او بود.
اميرالمؤمنين عليه السلام از براى او بگريست و گفت : المرء مع من احب ⁽¹³⁴⁾
راهب با ما بود روز قيامت و با ما بود در بهشت

خیلی خوب بود