در شب ميلاد كريم اهل بيت، حضرت امام حسن مجتبي(ع)، جمعي از شاعران پيشكسوت و جوان كشور در حضور حضرت آيت الله خامنه اي رهبر معظم انقلاب اسلامي، سروده هاي خود را با مضامين ديني، اخلاقي، حماسي و اجتماعي قرائت كردند.
حضرت آيت الله خامنه اي در اين ديدار، شعر را ثروتي ملي، عظيم و پرثمر براي كشور دانستند و تصريح كردند: بايد با ايجاد اين ثروت بزرگ، روز به روز آن را افزايش داد و براي نيازهاي كشور از آن استفاده بهتر و برتر كرد.
محمد سليمان پور در نزد رهبر معظم انقلاب اسلامي شعر طنز خواند، شعري درباره جماعت زن ذليل ها، البته گفت كه اين شعر تخيلي است، چون اصلا زن ذليل وجود ندارد!!
الهي! به آه دل زن ذليل
به آن اشك چشمان «ممد سبيل»!
به تنهاي مردان كه از لنگه كفش
چو جيغ عيالاتشان شد بنفش
كه ما را بر اين عهد كن استوار
از اين زن ذليلي مكن بركنار
شعرخواني اش كه تمام شد آقا تشكر كردند و گفتند: ظاهرا تجربه شده بود، اين شعر... و شاعر بلبل زبان در ميان خنده هاي جمع، گم شد!
محمدكاظم كاظمي را كه صدا كردند، گفت بگذاريد جوانترها بخوانند. آقا روي صندلي جابه جا شدند و: خيلي وقت است از شما شعر نشنيدم، از شعراي افغانستان هم همين طور... بخونيد!
بغض حماسي كاظمي اينگونه تركيد:
شام از تو آبگينه روياست شهر من
دلخواه و دلفريب و دلاراست شهر من
...يعني عروس حجله دنياست شهر من
از اشك هاي يخ زده آيينه ساخته
از خون ديده و دل خود خينه ]حنا[ ساخته
اندوهگين نشسته كه آيند در برش
دامادهاي كور و كر و چاق و لاغرش
ولوله اي انداخت در جمع از بس كه صداي آفرين بلند شد برايش... و جمله اي كه آقا گفت آبي بود بر آتش شعر كاظمي: چه توصيف گريه آوري!
