هرچه خلاصه تر، بهتر

درباره او نوشته اند که «هيچ چيز جز شاهکار ننوشت». آنتون پاولويچ چخوف،در 1860 به دنيا آمد. خانواده فقيري داشت که از مريدان لئو تولستوي،- رمان نويس بزرگ و صاحب شاهکار جاوداني «جنگ و صلح»- بودند. کودکي سختي داشت و در 16 سالگي پدر و مادرش از دست طلبکارها به مسکو فرار کردند.
با اين حال،نمرات دبيرستاني او آن قدرخوب بود که مي توانست در هررشته اي به دانشگاه برود. آنتوان به مسکو آمد و به تحصيل پزشکي مشغول شد در همان دوران تحصيل، با اسامي مستعار براي مجلات داستان مي نوشت تا پول تحصيلش را تامين کند. 300 داستان کوتاهي که او در مدت دانشجويي اش نوشت،به طرز غيرمنتظره اي موفقيت آميز از آب درآمدند و او را به عنوان نويسنده اي بزرگ معرفي کردند. سال 1884 مدرک دکترايش را در طب گرفت و براي دوستانش نوشت که ديگر مي خواهد به طبابت بپردازد؛اما اين طورنشد. وسوسه نوشتن دست از سرش برنداشت. هميشه بين نويسندگي و طبابت سرگردان بود و مي گفت: «پزشکي همسر رسمي من و ادبيات عشقم است». مدتي نزد تولستوي رفت و تبليغ آموزه هاي انسان دوستانه او را کرد. سبک نويسندگي اش خلاصه نويسي کرد و هربار خلاصه تر از قبل». ده سال آخر عمر، بهترين آثارش را نوشت. در همين دوره بود که چند نمايشنامه هم نوشت و در مسکو روي پرده برد. با اولگا کنپير -بازيگر يکي از همين تئاترها - ازدواج کرد؛ آن هم در حالي که خودش مي دانست بيماري سل به زودي از پا درش مي آورد. به خاطر بيماري، مدتي را در کنار درياي سياه گذراند و مدتي را هم در فرانسه و آلمان. عاقبت در دوم ژوئيه 1940 در بادن وايلر آلمان که چشمه آب معدني معروفي دارد در کنار همسرش درگذشت؛در حالي که 44 سال بيشتر نداشت. خطابه تدفين او جمله اي بود که مادر بي سوادش در جمع نويسندگان و اديبان روس گفت: «چه مصيبتي بر سرمان آمد؛آنتون ديگر نيست».
حالا چخوف اسم يک شهر در روسيه است، هر داستان نويس بزرگي را با او مقايسه مي کنند و در يک شب 140 اجراي مختلف از نمايشنامه «باغ آلبالو»يش در دنيا روي صحنه مي رود.
منبع:نشريه همشهري جوان، شماره 220.