آقاي گل جهان، ركورد دار بازي هاي ملي، كاپيتان تيم ملي، لژيونر تيم هاي مطرح اروپايي، شناسنامه ي فوتبالي ايران در فيفا، تاجری موفق و باهوش. این همه از لقب های علی دایی است. مردي كه همه انتظار مي كشيدند تا پس از پايان دوران بازيگري ،در قامت یک مربي موفق بين المللي ظاهر شود. اما او مثل بسیاری از ایرانیان راه اشتباه را برگزید تا ره صد ساله را یک شبه طی کند.
در گام نخست با كمك لورانت آلماني كه یک تيم سايپا جدید پایه ریزی كرده بود، به قهرمانی لیگ برتر دست یافت اما در فصل پس از آن با تيمي كه خودش سامان داده بود به ناکجاآباد رسید. او اما ادامه داد. پله هاي ترقي بی رنج را با مربيگري تيم ملي و فرجام تلخ برای تیم ملی ایران . هزینه ای که در پرداخت آن سهیم شدیم. او تنها به خانه رفت و گفت سکوت کرده. روزه سکوت او اما طولانی نشد . اسطوره تحمل دوری نداشت. زمان موعود فرا رسید.
حبيب كاشاني در اوج حمايت از زلاتكو كرانچار را به يكباره دايي را به سرمربيگري سرخ پوشان برگزید. دايي به وعده اش در مورد قهرماني يك جام عمل كرد. فصل با قهرماني دايي در جام حذفي به پايان رسيد. اما زمان نقل و انتقالات که شد، پرسپوليس ۸ سال از پیش قبل از شروع ليگ، داشتن سرمربي را روي نيمكت خود احساس مي كرد. دايي اما در همین زمان سفر به اروپا را به ساماندهی تيم خودش ترجيح داد.
حبيب كاشاني که به قسم های خلعتبري و چشم هاي تر كريم انصاريفر دل خوش كرده بود، ناگاه تنها ماند بی آن که هیچ کدام از آن بازیکنان کلیدی و ملی پوش را جذب کرده باشد. آنان با حبيب كاشاني به توافق نرسيدند تا تيمي متوسط و شايد ضعيف ترين پرسپوليس تاريخ راهي مسابقات ليگ، جام حذفي و از همه مهمتر ليگ قهرمانان آسيا شود.
پرسپوليس ليگ را با بردهاي پي در پي شروع كرد ولي نقطه ضعف اين تيم به مرور مشخص شد: نداشتن مهاجم تمام كننده، ضعف در خط دفاعي . به این کمبود ها اضافه کنید حاشيه هايي را كه دايي با برخی بازيكنان براي تيم ساخت. تيم دايي در اين فصل همه ركوردهاي باور نکردنی را با اقتدار به ثبت رسانده است. پرسپوليس در بدترين فصل خود در سال ۸۴ با ۱۰ باخت فصل را به پايان رساند ولي اين تيم تا همين جاي كار و تا هفته ۲۸ و بدون محاسبه بازي هاي باقی مانده مقابل سپاهان و ذوب آهن در اصفهان، ۱۰ باخت را ثبت كرده است.
۵ باخت پي در پي، با شكست مقابل تراكتورسازي در تبريز، باخت در دربي دیروز. بیش از همه شكست ها نتیجه دربي دیروز براي دايي در تاريخ ثبت خواهد شد. و امروز ما مانده ایم با اسطوره ای در میدان ناامیدی. كاش علي دايي ديرتر سرمربي تيم ملي و پرسپوليس مي شد تا ما امروز بجاي انتقاد از او از نتايج درخشانش حمايت مي كرديم.
فروردين ماه سال ۹۰ که آغاز دهه ای جدید برای ایرانیان است براي دايي يادآور خاطراتی تلخ است. کاش به خاطرش بماند که فوتبال نتیجه است و دیگر هیچ. بدرقه او با شعارهايي كه در ورزشگاه داده شد حتی اگر سناریوی " جدايي دايي از پرسپوليس" باشد و به تجربه اندوزی او منجر شود نوید تولد یک مربی است. و اگر نه او اخراجی های ...... را کلید زده است.
