وبلاگ، جايي براي تحويل گرفتن خود

 ابراهيم معنوي در جديدترين بروزرساني وبلاگ شخصي خود مطلبي را با عنوان "وبلاگ جاي براي تحويل گرفتن خود " منتشر كرده است.
بر اساس اين گزارش در اين مطلب آمده است:

وبلاگ‌ها همان موبايل‌هاي قديمي هستند كه هر چه اسمشان دهان پركن‌تر باشد نشان دهنده آرزوهاي بر باد رفته است.
جالب است بدانيم بعضي از بلاگيست‌ها يا همان بلاگرها معني دقيقي از اسم وبلاگشان ندارند و بعضي از ما هم افتخار مي‌كنيم بازديد زيادي داريم.
تا حال به جزء چند وبلاگ، وبي نديدم كه كاربرها بگويند من از وب شما تاثير گرفتم البته تاثيرهاي پوچ تا دلتان بخواهد هست و خيلي كم ديده‌ام كه مقاله و نوشته كه نشان از توليد فرهنگي يا انديشه سازنده باشد، كه از خود مدير وبلاگ در وب باشد.
به قول يكي از دوستان خبرنگار وبلاگ‌هاي كه ديگر چت روم هم دارند، همان پوچ‌گرايي و البته حالا در اين چت روم چه مي‌گويند من نمي‌دانم ولي من عاقلي دانا نديدم كه چت‌رو م باز باشد.
واقعاً اگر مباني پوچ‌گرا را بدانيم به فرآيند سكولاريسم خواهيم رسيد و اگر از مدير وبلاگ سئوال شود ايدوئولوژي چت روم چيست، در جواب خواهد گفت: تبادل اطلاعات!
همان طور كه ايدئولوژي تلويزيون سرگرمي است، چطور چت روم جاي براي تبادل افكار سازنده است؟
و بعضي آن قدر ارزشي مي‌نويسند كه يادشان مي‌رود پس ارزش به نظر مخاطبان كجاست ! ( نياز مخاطب )
آن قدر از ارزش‌ها مي‌گويند كه گويا ديگر ارزش‌ها شدند خوراك براي افكار عمومي كه اين خود بحثي جداگانه مي‌طلبد.
در حالي كه به قول اساتيد روحاني بهترين را براي تخريب يك دين بد دفاع كردن از آن دين است.
وبلاگ‌هاي ارزشي تنها به زدن عكس و حمله به ديگري مي‌پردازند و البته نه همه ولي كم نيستند و بعضاً هنوز در فضاي مناظره‌ها هستند، در حالي كه هميشه بهترين دفاع حمله نيست.
امروز وبلاگ‌هايي معروف مي‌شوند كه از عنصر شهرت برخوردار باشند نه از لحاظ محتوا، بلكه شهرت نويسنده.
كمي تحمل كنيم! چند وبلاگ مي‌شناسيم كه به واسطه شهرت صاحب وبلاگ به بازديدهاي بالا رسيده‌اند ؟
البته اگر در اين وبلاگ‌ها از فرهنگ و مباني ارزشي جامعه گفته شود آن هم با ظرافت رسانه، كه چه نيكوست اما هميشه اين طور نيست.
البته اين تفسير نسبي است اما حقيقتي است نزديك به واقعيت.
امروزه نگاهي به وبلاگ‌ها و سايت‌هاي دانشگاه كنيم آيا قبول داريد كه وبلاگ يا وب‌سايت هر دانشگاه نشان‌دهنده هويت آن لااقل در ميحط مجازي است ؟
پس با اين نگرش نگاهي به چت‌روم‌هاي موجود در اين وب‌ها كنيم.افراد آنلاين را اول مي‌بينيم كه بعضاً آمده بودند نمرات را نگاه كنند كه ديدند.
چت روم دانشگاه هم فعال است، سري مي‌زنند، لحظه يا دقيقه‌اي يا متاسفانه ساعتي در اين اتاق‌هاي مجازي سرگرم هستند و تاثير خود را مي‌گيرند و مي‌گذارند و كاربر بعدي هم همچنين.
حال يك سئوال، چت‌روم‌هاي باز در وبلاگ‌هاي دانشگاهي چه سودي دارند؟ آيا فرهنگ‌سازي مي‌كنند يا فرهنگ زدايي؟
به محور بحث بر مي‌گرديم، وبلاگ‌ها جايي براي حرف‌هاي ناگفته يا عكس‌هاي ديده نشده يا حرف‌هايي كه در محيط بيرون خريداري ندارند، كدام درست است؟
ارزش‌ها را فانتزي نكنيم، در وبلاگ‌هايمان براي آنكه حرف نوعي بياوريم ارزش‌ها را فداي آمار بازديدها نكنيم، زندگي درون وبلاگ مثل زندگي درون يك خانواده است كه بازديدكننده‌ها مهماناني هستند كه آمدند از دست پخت ما غذايي ميل كنند.
اگر اين غذا را از رستوران سفارش داده‌ايم بگوييم كه دست پخت خودمان نيست و هر غذاي را هم به مهمان ندهيم.
مجاز ها متفاوت هستند، اينجاست كه مي‌گوييم بايد حواسمان باشد ارزش‌ها را بيهوده خرج نكنيم.
از چيزهاي بزرگ اگر مي‌گوييم يعني دست به كار بزرگي مي‌زنيم پس علمش و تكنيك‌هاي ارتباطي را در نظر بگيريم.
بعضي از گفتني‌ها را نبايد گفت، لااقل در محيطي چون وبلاگ‌ها.
باز مي‌گوييم در اين دنياي ارتباطات همه چيز هست به جز اخلاص در ارتباط ما چيزي جز ارزش‌ها براي تكيه كردند به آنها نداريم و با تكيه به همين ارزش‌هاست كه اكنون به اينجا رسيده‌ايم كه آن هم به اندازه كافي مورد هجوم متون ترجمه شده غربي در دانشگاه‌ها است.
پس ما در وبلاگ‌هايمان حواسمان باشد كه بي‌تعصب ولي با آگاهي از ارزش‌ها دفاع كنيم.
اين مباني ارزشي همه فرهنگ گذشته ما و نقشه راه آينده ماست، اين ميراث معنوي بهترين موتور توليد علم در ايران اسلامي است و قوي‌ترين سپهر دفاعي، پس بكوشيم ميراث داران منصفي باشيم.
اين ميراث اسلامي با وبلاگ و اينترنت به ما نرسيده بلكه كانال ارتباطي آن خون شهدا بوده و بينش و منش روحانيون مجاهد كه كم نيستند.
آري مي‌شود ميراث‌دار خوبي باشيم و مي‌شود با بصيرت و تببين به اهداف مبتني بر سعادت رسيد چه در خودمان و چه در ديگران، كه يكي از كانال‌ها ارتباطي وب‌ها هستند.
در اين فضاي مه‌آلود جهاني چراغ راه ما ارزش‌هاي الهي است.پس هميشه در وبلاگ‌هايمان مراقب باشيم كه چه چيزي را آگاهانه و ناخودآگاهانه اشاعه مي‌دهيم.
همان طور كه هزاران كتاب وجود دارد كه ارزش خواندن ندارد، چند ده هزار وبلاگ هم هستند كه ارزش كليك كردن ندارند.