بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
عبدالله بن مسعود از اصحاب نزدیك پیامبر صلى الله علیه و آله بود، و در مكتب آن حضرت شخصى غیور و وارسته به بار آمد.
در زمان خلافت عثمان ، او بیمار و بسترى شد كه در همان بیمارى از دنیا رفت .
خلیفه به عیادت او رفت ، دید اندوهگین است .
پرسید:
از چه چیزى ناراحتى ؟ گفت : از گناهانم . خلیفه گفت : چه میل دارى تا برآورم ؟
گفت :
مشتاق رحمت خدا هستم .
سؤ ال كرد:
اگر موافق باشى طبیبى بیاورم .
گفت :
طبیب ، بیمارم كرده است .
سؤ ال كرد:
اگر مایل باشى دستور دهم ، عطائى از بیت المال برایت بیاورند؟
گفت :
آن روز كه نیازمند بودم ، چیزى به من ندادى ، امروز كه بى نیاز هستم مى خواهى چیزى به من بدهى !
خلیفه گفت :
این عطا و بخشش ، براى فرزندانت باشد.
گفت :
آنها نیز نیازى ندارند، چرا كه من به آنها سفارش كرده ام سوره واقعه را هر
شب بخوانند؛
زیرا از رسول خدا صلى الله علیه و آله شنیدم كه فرمود:
كسى كه سوره واقعه را در هر شب بخواند هرگز فقر و بى چیزى به او رو نمى آورد و محتاج مردم نمى شود
منبع:
یكصد موضوع و داستان
نویسنده :
سید على اكبر صداقت
