اختیاردار اینترنت کیست؟

اختیاردار اینترنت کیست؟

اينترنت 40 سال پيش در لابراتور دانشگاه کاليفرنا در لس‌آنجلس متولد شد، ‌‌اما اکنون تارهاي اين شبکه جهاني دور کره زمين تنيده شده و کمتر نقطه‌اي يافت مي‌شود که اينترنت به آنجا پا ننهاده باشد. ‌‌در چنين شرايطي نزديک به يک ميليارد نفر روزانه به اين فضاي مجازي مي‌آيند تا گشت و گذاريدر آن داشته باشند. ‌‌البته نبايد بلوغ را در اينترنت کامل شده بپنداريم و اين دنياي بزرگ شبکه‌اي همچنان رو به گسترش و تکامل است. ‌‌اينکه عوامل شکل دهنده اينترنت چيست، ‌‌اين دنيا تا کجا سر بزرگ شدن دارد و آيا اينترنت از آنچه که هست گسترده تر مي‌شود يا خير سوالاتي است که در اين مجال سعي داريم به آنها پاسخ دهيم. ‌

اختياردار اينترنت کيست؟ پاسخ رسمي و معمول چنين سوالي اين است: ‌‌هيچ کس. ‌‌اما اين تنها نيمي از واقعيت است. ‌‌اگر همه در فضاي آنلاين با هم برابرند،‌‌بايد گفت که ايالات متحده از همه برابرتر است! البته توضيح اين مطلب دشوار است زيرا اينترنت مجموعه‌اي از پروتکل هاست که کامپيوترها از طريق آن و از طريق سرورهاي بي‌‌شمارو کابل‌ها به هم متصل مي‌شوند که البته بخش عمده‌اي از آنها نيزدر دستان بخش خصوصي است. ‌‌اما از لحاظ تأثيرگذاري، ‌‌تعادل در قدرت حاکم براينترنت از طريق آيکان(ICANN) ‌که مقر آن در کاليفرنيا است تأمين‌‌ مي‌شود! آيکان يک سازمان غيرانتفاعي است که قانونگذاري در حوزه نام‌هاي دامنه‌اي چون. ‌com و. ‌org رابر عهده دارد. ‌‌از آنجا که وضعيت موجود نام‌هاي دامنه و ساير حواشي از سوي آيکان به وزارت اقتصاد آمريکا ‌‌گزارش مي‌شود، ‌‌بنابراين دولت آمريکا ‌‌به طور مستقيم براينترنت نظارت دارد. ‌‌تا کنون بارها چين، ‌‌روسيه و کشورهاي اروپايي به شرايط حاکم بر اينترنت اعتراض و ابراز نگراني کرده اند. ‌‌هر کشوري که بخواهد تغييري درنام‌هاي دامنه يا پسوندهاي اينترنتي خود بدهد، ‌‌بايد درخواستش را به آيکان اعلام کند. ‌‌در اين جريان، ‌‌گزارش آيکان به وزارت اقتصاد مي‌رود و در فرايند اداري اين موضوع، ‌‌در واقع آمريکا ‌‌است که تصميم مي‌گيرد چه کسي در اينترنت باشد و چه کسي نباشد. ‌‌البته قرار است اين شرايط ناخوشايند به بحث گذاشته شود تا در نهايت تکليف حاکميت بر فضاي وب براي همه روشن شود. ‌‌

اينترنتي به وسعت درياها!
جان پليفر يکي از دانشمندان قرن هجدهم زماني که از تاريخچه دراز زمين آگاه شد گفت: ‌‌وقتي به گذشت زمان فکر مي‌کنم، ‌‌گيج مي‌شوم. ‌‌حالا اگرپليفر هنوز زنده بود، ‌‌قطعا با وجود اينترنت به سرگيجه‌اي اساسي دچار مي‌شد. ‌‌زيراگوگل در سال 2005 اعلام کرد، ‌‌در اينترنت حداقل 5 ميليون ترابايت اطلاعات وجوددارد! اين يعني بيش از يک گيگابايت به ازاي هر 4ميليارد و 500 بار گردش زمين دور خورشيد!راه‌هاي ساده تري هم براي نشان دادن بزرگي اينترنت وجود دارد. ‌‌بررسي‌هاي اخيرنشان مي‌دهد، ‌‌بيش از يک ميليارد نفر از طريق کامپيوتر به اينترنت متصل مي‌شوند ‌‌درحالي که نزديک به يک ميليارد نفر ديگر هم براي اتصال از موبايل استفاده مي‌کنند. ‌‌دربزرگي اينترنت شکي نيست. ‌‌در جولاي 2008، ‌‌موتور جست و جوي Cuil به کاربران معرفي شد که ادعاي بزرگ‌ترين بودن را داشت. ‌‌اين موتور جست و جو اعلام کرد که بيش از 120ميليون صفحه وب را فهرست کرده است. ‌‌اما هنوز اين موتور جست و جو کارش را شروع نکرده بود که گوگلي‌ها گفتند فهرست آنها به يک‌تريليون صفحه رسيده است! اين ارقام در حالي اعلام مي‌شود که بعضي عقيده دارند، ‌‌فهرست صفحات موجود در وب بيش از اين‌هااست و احتمال اينکه بسياري از صفحات توسط گوگل و Cuil فهرست نشده باشند وجوددارد. ‌‌اينترنت حتي از آنچه که هست بزرگ تر مي‌شود. ‌‌گوگلي‌ها مي‌گويند هر روزميلياردها صفحه جديد در اينترنت ايجاد مي‌شود و در لحظاتي که شما براي خواندن اين گزارش زمان صرف مي‌کنيد احتمالاً 700 هزار صفحه جديد متولد شده‌اند. ‌‌
سياهچاله‌هاي اينترنتي
اگر بي‌‌پروا در اينترنت به گشت و گذار مي‌پردازيد و به اخطارهاي مرورگر وبتان که برخي سايت‌ها را از نظر امنيتي تأييد نمي‌کند، ‌‌توجهي نداريد، ‌‌بايد هر از گاهي خودتان را براي پاک شدن خود به خود و ناگهاني ايميل‌ها ياغيرقابل دسترسي بودن برخي سايت‌هاي مورد علاقه تان به دليل حمله کرم‌ها يا ويروس‌هاآماده کنيد. ‌‌علاوه بر اين ها، ‌‌مشکل ديگري وجود دارد که از آن به نام «سياهچاله‌هاي اطلاعاتي» ياد مي‌کنند. ‌‌وقتي سياهچاله‌ها شکل مي‌گيرند، ‌‌بسته‌هاي اطلاعات درشبکه ناپديد مي‌شوند. ‌‌سياه چاله‌ها ممکن است به دليل قطعي در ارتباط، ‌‌روترهايي که درست کار نمي‌کنند و مشکلات دستگاه‌هايي که آدرس‌ها را فهرست و ترافيک اينترنتي را هدايت مي‌کنند به وجود آيند. ‌‌اين سياهچاله‌ها همه جور مشکلاتي براي وبگردها ايجادمي‌کنند، ‌‌از ناپديد شدن اطلاعات تا مواردي که در وب ذخيره کرده ايد و هزاران چيزديگر. ‌‌يک تيم تحقيقاتي از دانشگاه واشنگتن در سياتل از زمان آغاز بررسي‌ها درسال 2007 ‌تا کنون موفق به کشف يک ميليون و 500 هزار سياهچاله اينترنتي شده است. ‌‌اغلب اين سياهچاله‌ها حداقل براي 2 ساعت باقي مي‌مانند و مشکل اينجاست که نمي‌توان حدس زد دفعه بعدي در کجا ظهور خواهند کرد ‌‌به همين دليل، ‌‌امکان هشدار دادن به کاربران براي پرهيز از گرفتاري در اين سياهچاله‌ها وجود ندارد. ‌‌
دشمن محيط زيست
ايميل زدن از اين سوي اقيانوس اطلس به سوي ديگر اقيانوس، ‌‌احتياج به هواپيماي جت و سوزاندن سوخت ندارد، ‌‌اما حتي اينترنت نيز هوا را آلوده مي‌کند.‌‌بر اساس تخمين‌هايي که ارايه شده، ‌‌هر سال 152 ميليارد کيلووات ساعت براي فعاليت ديتا سنترها که از زيرساخت‌هاي مورد استفاده در اينترنت هستند، ‌‌برق مصرف مي‌شود. ‌‌علاوه بر اين، ‌‌کامپيوترها و متعلقات آنها که براي اتصال به اينترنت مورد استفاده قرار مي‌گيرند، ‌‌از عوامل انتشار گاز دي اکسيد کربن به شمار مي‌روند.‌‌در واقع 2 درصد دي اکسيد کربني که به واسطه فعاليت‌هاي انساني در هوا انتشار مي‌يابد،‌‌ناشي از کاربرد اينترنت است. ‌‌البته نحوه استفاده ما از کامپيوتر نيز اثرات خاص خود را دارد. ‌‌بنا بر گزارش‌هاي گوگل، ‌‌براي تهيه برق مورد نياز ‌يک جست و جوي اينترنتي،‌‌چيزي نزديک به 200 ميلي گرم دي اکسيد کربن توليد مي‌شود. ‌‌اين مقدار شايد زياد به نظر نرسد اما اگر بدانيم که يک هزار جست و جويي که در اينتر نت انجام مي‌شود، ‌‌دي اکسيد کربني به اندازه يک سفر يک کيلومتري خودروها ايجاد مي‌کند، ‌‌ماجرا شکل ديگري به خود مي‌گيرد. ‌‌از همه بدتر اينکه، ‌‌ميزان ترافيک اينترنتي هر سال 50درصد نسبت به سال گذشته افزايش مي‌يابد. ‌‌بنا بر ديگر گزارش ها، ‌‌ميزان دي اکسيدکربن توليدي ناشي از کامپيوترها، ‌‌تا سال 2020 بيش از 280 درصد افزايش مي‌يابد که اين به معناي 4/1 گيگاتن دي اکسيد کربن است. ‌‌البته تلاش‌هايي هم براي کند کردن روند انتشار دي اکسيد کربن انجام شده که يکي از آنها راه اندازي ديتاسنترهاي سبزاست ‌‌در اين ديتا سنترها، ‌‌کارايي سيستم‌ها بالا رفته و در نتيجه ميزان گرمايي که از نتيجه فعاليت آنها ايجاد مي‌شود، ‌‌پايين آمده، ‌‌بنابراين ‌‌انرژي کمتري براي خنک کردن سيستم‌ها مصرف مي‌شود. ‌‌اصولا گرايش به سبزسازي در شرکت‌ها افزايش يافته تا آسيب کمتري به محيط زيست وارد شود ‌‌البته بايد همچنان منتظر بود و نتيجه را ديد. ‌