يك گلستان گل به رسم ارمغان آورده‌ام

 آنچه از من خواستي با كاروان آورده‌ام
يك گلستان گل به رسم ارمغان آورده‌ام

از در و ديوار عالم فتنه مي‌باريد و من
بي‌پناهان را بدين دارالامان آورده‌ام

اندرين ره از جرس هم بانگ ياري برنخاست
كاروان را تا بدين جا با فغان آورده‌ام

تا نگويي زين سفر با دست خالي آمدم
يك جهان درد و غم و سوز نهان آورده‌ام

قصه ويرانه شام ار نپرسي خوش‌تر است
چون از آن گلزار، پيغام خزان آورده‌ام

ديده بودم تشنگي از دل قرارت برده بود
از برايت دامني اشك روان آورده‌ام

تا به دشت نينوا بهرت عزاداري كنم
يك نيستان ناله و آه و فغان آورده‌ام

تا نثارت سازم و گردم بلا گردان تو
در كف خود از برايت نقد جان آورده‌ام

تا دل مهرآفرينت را نرنجانم زدرد
گوشه‌اي از درد دل را بر زبان آورده‌ام