کریم باقری ونوع رفتنش از فوتبال چه در رده ملی ومقابل برزیل ان درخاک امارات وچه در سطح باشگاهی وازپرسپولیس در زمره اتفاقات قابل بحث فوتبال ایران در سال روبه پایان بود. او بعد از طلاق فوتبال-این واژه شاید بهتراز خداحافظی باشد-نخواست از دایی به عنوان عامل این امر گلایه کند.
کریم ولی در آستانه سال نو راحت تر از آن ماجرا سخن می گوید.«سال قبل این موقع به خداحافظی از فوتبال فکر نمی کردم.من یک سال دیگر قرارداد داشتم واین یعنی آن که دوطرف به تداوم یک ساله این همکاری معتقد بودند.من آدمی نیستم که به خودم بگویم بمان وتحت هرشرایطی کارکن.من گدای پست وپول وشهرت نیستم.رفتم قبل از آن که به من بگویند به تو نیاز نداریم.در مورد نیمکت نشینی ام مربی تصمیم می گرفت اما من حق داشتم برای خودم تصمیم بگیرم.به من ده دقیقه بازی می دادند. قرار بود در آن ده دقیقه من چه کار کنم؟اگر به درد 10 دقیقه می خوردم چرا باید می ماندم؟»
او درد دل هایش را شفاف تر بیان می کند «هرکس از من پرسید از دایی دلخوری طفره رفتم.اما حالا می گویم چرا نباید دلخور می شدم؟من کریم باقری بودم. کاپیتان پرسپولیس وهرچه دارم از تیم ملی وپرسپولیس است. نمی خواهم منتی سر کسی بگذارم اما دوست داشتم قبل از اینکه همه چیز خراب شود بروم.دایی در کنفرانسی که حقیقی به عنوان کاپیتان در آن حضور داشت بدون مقدمه اعلام کرد باقری خداحافظی می کند. به حاج حبیب زنگ زدم گفت درستش می کنم.گفتم لازم نیست. چراباید این بجث مقابل آن همه خبرنگار وبدون اطلاع من رسانه ای شود؟بعد همانی که این بحث را مطرح کرد حرفش عوض شد وگفت تا آخر فصل روی باقری حساب می کنیم.چرا؟»
باقری حرف های بعدی اش بوی طعنه می دهد. طعنه به آنهایی که محبوب نیستند«هرکس یک روزی از بین می رود.من هم فوتبالم مرد.مهم نیست که امروز دوران فوتبالی ام را درون قبر می گذارم مهم آن است که مردم دوستم دارند.»
او به یک شایعه رسانه ای هم در مورد خودش جواب می دهد«همه جا نوشتند باقری 30 تا تریلر دارد وراننده هایش روی آنها کار می کند.تریلرم کجا بود. اما دوست دارم با ماشین سنگین رانندگی کنم.»
