ـ بعضيا با غصه پيرن ، بعضيا با غم رفيقن ... بعضيا از بس عزيزن هرگز از دلها نميرن !!
ـ شبي از پشت يک تنهايي نمناک و باراني تو را با لهجه گلهاي نيلوفر صدا کردم ، تمام شب براي با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهايت دعا کردم .
ـ کاش در طلوع چشمان تو زندگي مي کردم تا مثل باران هر صبح برايت شعري مي سرودم . آن هنگام زمان را در گوشه اي جا مي گذاشتم و به شوق تو اشک مي ريختم اشک مي شد و برصورت مه آلودت مي لغزيدم تاشايد جاده اي دور . هنوز بوي خوب بهار را وقتي از آن مي گذشتي در خود داشته باشد که مرهمي باشد براي دلم . بيا و از کنار پنجره دلم عبور کن تويي که در ذهن خسته هميشه بهاري .
-باورم کن باورم کن اي نازنينم دست نازنينت را بکش بر سرم همنفسم اي عزيزم ،به جان عاشقان قسم اي جان جانان اين قلب ناقابلم هديه به توست ،باورم کن باورم کن اي همه اميدم من به عشق تو اي نازنينم زنده ام،گر نکني باورم اي قلبم بدان مي ميرم از دق مي ميرم و جون مي دم ،دستاي نازتو بکش بر سرم فرياد بزن آسمون منو باور کن باور کن دوستت دارم دوستت دارم نه 5 تا نه 7 تا بلکه بينهايت تا، محدثه جونم عزيزم دوستت دارم.
ـ نذاري فاصله ها ، تو هجوم سايه ها ، ميون غريبه ها ، نذاري تو جاده ها تو رو از من بگيرن ، تو خودت خوب مي دوني ، توي راه زندگيم ، دلخوشم به بودنت ، پس نکني يه کاري تا فرق نکنه چه بودنت ، نبودنت .
ـ گفتي : دور مرا خط بکش !!! کشيدم ... حالا تو در محاصره مني .
ـ خدا دوست داره منو ، تنهام نمي ذاره ، تو رو مي بخشه به من ، سر راه مياره ، خدا دوست داره منو ، با اين دل تنگم تو رو مي بخشه به من مي دونه يه رنگم .
ـ اي دل نگفتمت حذر از راه عاشقي ؟؟؟ رفتي ؟ بسوز ، اين همه آتش سزاي توست .
ـ بهترين چيز رسيدن به نگاهي است که از حادثه عشق تر است .
ـ خدا مي دونه که من فقط تو رو دوست دارم . خدا مي دونه که تو تنها عشق مني . خدا مي دونه که من اين اس ام اس رو تا حالا براي چند نفر فرستادم .
ـ تو که مي دوني من زياد به خيابون ها وارد نيستم ميشه بگي بايد از کدوم طرف قربونت برم ؟!!
ـ معلم گفت ( الف ) گفتم او . معلم گفت ( ب ) گفتم با او . معلم گفت ( پ ) گفتم پيش او . معلم گفت ( ج ) خواستم بگويم جدايي گفت نگو ...
ـ يکي در آرزوي ديدن توست . يکي در حسرت بوييدن توست ولي من ساده و بي ادعايم . تمام هستي ام خنديدن توست .
پيامک هاي خواندني
-علي،فصيح ترين شعر حيات و زيباترين آواز آفرينش بود.
ـ گابريل گارسيا مارکز : آدمي فقط در يک صورت حق دارد به ديگري از بالا نگاه کند و آن هنگاميست که بخواهد دست ديگري که بر زمين افتاده بگيرد تا او را بلند کند .
ـ حرف هايي هست براي نگفتن و ارزش عميق هر کسي به اندازه ي حرف هايي است که براي نگفت دارد .
ـ چو کس با زبان دلم آشنا نيست ، چه بهتر که از شکوه خاموش باشم ، چو ياري مرا نيست همدرد ، بهتر ، که از ياد ياران فراموش باشم .
ر
