خدایا
!
خدای مهربان من! ای که مرا آفریده‌ای و از من بی‌نیازی. ای که به
حال و روز من و همه آفریده‌هایت آگاهی. تو در عین توانایی، بردبار و بخشنده‌ای. تو
آن خدای بزرگ و عزیزی که پیش از آن که از تو چیزی بخواهم، نعمت و بخشش و
مهربانیات را شامل حالم می‌کنی. خدای مهربان من! از کوتاهی‌ام درگذر و بر
بدی‌هایم چشم بپوش
.
خدایا
!
خدای بخشنده‌ام! هر وعده‌ای که بدهی
راست و درست است و هر چه بگویی حق. وحی تو نوری است روشنگر زندگی و کلامت گشاینده
راهی برای هدایت
.
خدایا! می‌دانم که رحمت و مهربانیات همه را دربرمی‌گیرد و گذشت و بخشش را دوست
داری. هر کس به تو نزدیک شود عزیز خواهد بود. هر غمگینی که به تو روی آورد، دلش
باز خواهد شد
.
خدایا
!
خدای خوبم! هر کس پناهی بجوید، باید به تو رو بیاورد
و هر کس نیازی داشته باشد، باید از تو بخواهد. تو هم ما را آفریده‌ای و هم به
هدایت ما اندیشیده‌ای و هم راهی برای جبران بدی‌های ما باز کرده‌ای. تو ما را
می‌بینی و بدی‌های ما را می‌بینی و هم‌چنان صبور و بردبار، فرصت بازگشت برای ما
فراهم می‌کنی و ما را صدا می‌زنی تا به سمت تو بیاییم و خطاهای خود را تصحیح
کنیم
.
