امام زمان چه کساني را خواهد کشت؟
هنگامه ظهور و شباهتهاى آن به قيامت - قسمت هفتم
اشاره:
صحنههاى قيامت با هنگامه ظهور حضرت حجت از جهات گوناگون مشابه يكديگرند كه در اين مجموعه خلاصهاى از شباهتها را كه از تفسير و تأويل آيات قرآن برگرفته شده است در قالب 14 مقاله تقديم خواهد شد. در شماره پيشين با بيان مقدمه مفصل درباره اين ارتباط موضوع چهارده شماره همراه با چکيده مباحث آن ارائه گرديد تا خواننده محترم در جريان و پيوند مطالب باشد. اکنون پنجمين شباهت تقديم مي گردد.
شماره پيشين: ظهور خيلي نزديک است! (نزديك بودن آن حادثه بزرگ)
7 - عذاب بزرگ
خداوند متعال نسبت به بندگان خود كمال مهربانى را دارد و رحمت او از غضبش بيشتر و پيشتر است. او راه درست زندگانى را براى آفريدگانش ترسيم كرده و توسط فرستادگانش به آنان ابلاغ نموده و پاداشها و ثوابهاى دنيوى و اخروى را براى فرمانبرداران و نيكوكاران وعده و مژده داده و بدكرداران و عصيانگران را به عذابهاى خود تهديد كرده است. او به منظور بازداشتن بندگان از كجروى و جلوگيرى از گرفتار شدنشان در باتلاق گناه و آلودگى، عواقب شوم زشتيها را به وسيله حجتهاى خويش به آنان گوشزد نموده و از كيفرها و عذابهاى دنيوى و اخروى بر حذر داشته است. البته عذابها و كيفرهاى دنيوى بيشتر براى پيشگيرى از گرفتار آمدن در عذاب اخروى است كه عذابى بزرگ و طاقت فرساست. براى اينكه تا دير نشده بدىها را رها كنند و گذشته را جبران نمايند و با توبه و انابه به درگاه حق آثار زشتىها را از جسم و جان خود بزدايند.
از جمله شباهتهاى دوران ظهور حضرت بقيةاللَّه - ارواحنا فداه - به عرصههاى رستاخيز؛ كيفرهاى بزرگ و سختى است كه براى بدكرداران مقرر گرديده است. زيرا در هر دو هنگام، فرصت جبران و بازگشت از دست رفته و مهلت توبه پايان يافته است. در اينجا به برخى از متون روايى درباره كيفرهاى زمان ظهور اشاره مىكنيم.
امام باقرعليه السلام فرمودند: هرگاه حضرت قائم قيام كند، به سوى كوفه مىرود. پس از آن دهها هزار نفر كه «بتريه» ناميده مىشوند و اسلحه پوشيدهاند، بيرون آمده به آن حضرت عرضه مىدارند: از همان جا كه آمدهاى بازگرد، كه ما را به بنى فاطمه نيازى نيست. پس آن حضرت شمشير در ميان آنها مىنهد تا همگى ايشان را از ميان بردارد. سپس داخل كوفه مىشود و هر منافق ترديد كننده را مىكشد و كاخهاى آنان را خراب مىكند و جنگجويان آن ديار را به قتل مىرساند تا خداوند - عزّوجلّ - خشنود گردد.(1)
مفضل به عمر جعفى مىگويد از حضرت امام صادقعليه السلام راجع به قول خداوند »وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْاَدْنى دُونَ الْعَذابِ الْاَكْبَرِ«؛(2) البته كه ما آنان را از عذاب نزديكتر به جز عذاب بزرگ بچشانيم؛ پرسيدم. امام صادقعليه السلام فرمود: عذاب أدنى (نزديكتر) گرانى نرخهاست و عذاب اكبر(بزرگ) قيام حضرت مهدىعليه السلام است.(3)
در دعاى ندبه مىخوانيم أَيْنَ قاصِمُ شَوْكَةِ المُعْتَدِينَ أَيْنَ هادِمُ أَبْنِيَةِ الشِّرْكِ وَالنِّفاقِ أَيْنَ مُبِيدُ أَهْلِ الفُسُوقِ وَالعِصْيانِ وَالطُّغْيانِ أَيْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الغَيِّ وَالشِّقاقِ أَيْنَ طامِسُ آثارِ الزَّيْعِ وَالأَهْواءِ أَيْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الكِذْبِ وَالاِفْتِراءِ أَيْنَ مُبِيدُ العُتاةِ وَالمَرَدَةِ أَيْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ العِنادِ وَالتَّضْلِيلِ وَالإِلْحادِ أَيْنَ مُعِزُّ الأَوْلِيآءِ وَمُذِلُّ الأَعْدآءِ؛ كجاست درهم شكننده شوكت ]و عظمت پوشالى[ تجاوزگران؟ كجاست خراب كننده بناهاى شرك و نفاق؟ كجاست نابود كننده اهل فسق و گناه؟ كجاست درو كننده شاخههاى گمراهى و دو دستگى؟ كجاست فنا كننده اهل سركشى و طغيان؟ كجاست ريشه كَننده اهل لجبازى و گمراهى و الحاد؟ كجاست عزت دهنده دوستان و خوار كننده دشمنان؟ در قيامت نيز عذاب الهى نسبت به كافران و منافقان و ستمگران فراگير و شديد و دردناك است. چنانكه خداوند مىفرمايد:
»اِنَّ الْذَينَ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ«؛(4) البته كسانى كه به آيات خداوند كفر ورزيدند؛ كيفر سختى دارند.
»سَيُصيبُ الَّذينَ اَجْرَمُوا صِغارٌ عِنْدَاللَّهِ وَعَذابٌ شَديدٌ«؛(5) به زودى كسانى كه جرم كردند (و مردم را از مسير حق بازداشتند) به حقارت نزد خداوند و عذاب شديد گرفتار خواهند شد.
»سَيُصيبُ الّذَينَ كَفُروا مِنْهُمْ عَذابٌ اَليمٌ«؛(6) بهزودى كسانى كه كفر ورزيدند، آنان را عذابى دردناك خواهد رسيد.
»وَلَعَذابُ الْاخِرَةِ اَشَدُّ وَاَبْقى«؛(7) در حقيقت عذاب (و كيفر) آخرت سختتر و پايندهتر است.
»يَوْمَ يَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ اَرْجُلِهِمْ«؛(8) روزى كه عذاب (بزرگ الهى) آنان را از بالاى سر و از زير پاهايشان فرا مىگيرد.
در شماره آتي خواهي خواند:
هفتمين شباهت قيامت و عصر ظهور؛ ايّاماللَّه
تنظيم براي تبيان: گروه دين و انديشه - حسين عسگري
1- بحار الانوار: 338/52. 2- سجده، آيه 21.
3- تأويل الآيات الظاهرة، 444. 4- سوره آل عمران، آيه 4.
5- سوره انعام، آيه 124. 6- سوره توبه، آيه 90.
7- سوره طه، آيه 127. 8- سوره عنكبوت، آيه 55.
