غزل شمارهٔ ۲۴
هرگز دلم ز کوی تو جائی دگر نرفت یکدم خیال روی توام از نظر نرفت
جان رفت و اشتیاق تو از جان بدر نشد سر رفت و آرزوی تو از سر بدر نرفت
هرکو قتیل عشق نشد چون به خاک رفت هم بیخبر بیامد و هم بیخبر برفت
در کوی عشق بی سر و پائی نشان نداد کو خسته دل نیامد و خونین جگر نرفت
عمرم برفت در طلب عشق و عاقبت کامی نیافت خاطر و کاری بسر نرفت
شوری فتاد از تو در آفاق و کس نماند کو چون عبید در سر این شور و شر نرفت
