سرود عشق
بهار آمد و گلزار، نور باران شد چمن ز عشق رُخ یار، لاله افشان شد
سرود عشق ز مرغان بوستان بشنو! جمال یار ز گلبرگِ سبز، تابان شد
ندا به ساقی سرمستِ گلعذار رسید که طرْف دشت چو رُخسار سرخِ مستان شد
به غنچه گوی که از روی خویش، پرده فکن که مرغ دل ز فراق رُخت، پریشان شد
ز حال قلبِ جفا دیده ام، مپرس، مپرس چو ابر از غم دلدار، اشک ریزان شد
