آتش فراق
بیدل کجا رود، به که گوید نیاز خویش؟ با ناکسان چگونه کند فاش، راز خویش؟
با عاقلانِ بیخبر از سوز عاشقی نتوان دری گشود ز سوز و گداز خویش
اکنون که یار راه ندادم به کوی خود ما در نیاز خویشتن و او به ناز خویش
با او بگو که: گوشه چشمی ز راه مهر بگُشا دمی به سوخته پاکباز خویش
ما عاشقیم و سوخته آتش فراق آبی بریز، با کف عاشق نواز خویش
بیچارهام ز درد و کسی چاره ساز نیست لطفی نمای، با نظر چاره ساز خویش
با موبدان بگو: ره ما و شما جداست ما با ایاز خویش و شما با نماز خویش
