استان سمنان وديدنيهاي آن

اماکن زیارتی ومذهبی

▪ مسجد تاریخانة دامغان

گزافه نیست اگر بگوییم که این بنا کهن ترین بنای دوره اسلامی است که شالوده ساسانی خود را حفظ نموده و ظاهرا از خرابی ها و صدمات ناشی از زلزله قرون گذشته در امان مانده است. اگر چه نوشته ای که تعیین کنندة تاریخ بنای آن باشد موجود نمی باشد. ولی از روی سبک بنا می توان آن را متعلق به قبل از سال ۲۰۰ هجری قمری دانست.
اهمیت این بنا بخاطر امتزاج سبک عربی اسلامی و اسلوب و معماری عهد ساسانی آن است. تاقهایی که بدون مجاورت دیوار , روی ستونهای تاریخانه ساخته شده اند معماری عهد ساسانی را به یاد می آورد . ستونهای تاریخانه دارای تاقهای ضربی وسیع و موازی با نما ها هستند. از طرف صحن مسجد , مانند ایوانهای زمان ساسانیان باز و گشوده اند.
از نظر معماری قطر و اندازه ستونهای کاخ تپه حصار دامغان که به جای مانده از دوره ساسانیان است برابر با اندازه و قطر ستونهای تاریخانه می باشد. و این نشان دهنده استمرار و تداوم معماری ساسانیان در دورة اسلامی است. احتمالا تاریخانه در زمان تسلط اعراب بر ایران , آتشکده یا معبدی بوده که بعد ها به مسجد تبدیل شده است . ساختمان مسجد , مربوط به قرن دوم هجری قمری می باشد.

▪ مسجد جامع دامغان

مسجد جامع دامغان روبروی مدرسه حاج فتحعلی بیگ که به آن مدرسه پامنار نیز می گویند قرار گرفته است . طول آن ۳۵ متر و عرض آن ۱۸ متر می باشد . دارای دو ردیف ستون است که روی ستونها سقف های مدور آجری دارد. و فواصل آجرها نیز با گچ بند کشی شده است. ستونها هم آجری است و محراب آن از گچ ساخته شده , مسجد دامغان را میرزا محمدخان سپهسالار دامغانی بنا نموده است.

▪ امام زاده جعفر(ع)وامام زاده محمد(ع)

در نقطة مرکزی شهر دامغان مجموعه امام زاده جعفر (ع) شامل بقعه امام زاده جعفر (ع) و امام زاده محمد (ع) , آرامگاه شاهرخ میرزا و بنای چهل دختران وجود دارد که قدمت آنها به حدود ۱۲۵۰ سال قبل و به زمان سلجوقیان باز می گردد.
امام زاده جعفر (ع) از اولاد اما سجاد (ع) است. گنبد امام زاده از میزان متعارف بلندتر است و در سالهای اخیر با آجر معمولی به سبک پله ای باز سازی گردیده است. بقعه حرمی مربع شکل دارد که قبر در وسط آن قرار دارد و یک ثندوق چوبی کنده کاری شده روی قبر وجود دارد.

▪ بقعه عبدالعالی و عبدالمعالی (ع)
در قسمت جنوب شرقی دامغان و در کوی معصوم زاده مقبره ای وجود دارد که مشهور به معصوم زادگان عبدالعالی و عبدالمعالی است. بقعه دارای گنبد پیازی شکل است که از خشت و گل ساخته شده است و سطح خارجی آن با کاشی کبود معمولی مزین شده است.
حرم به صورت اتاق هشت ضلعی است که هشت تاقنمای متساوی الاضلاع به ابعاد دو متر دارد و از سطح زمین در حدود ۵۰ سانتی متر بلند تر است.مساحت تقریبی حرم ۳۵ متر مربع و کف آن با موزائیک مفروش شده است .
در وسط حرم دو قبر وجود دارد که روی قبر ها یک ضریح چوبی غیر مشبک با حفاظ شیشه ای رنگی و بدون سقف به طول ۲.۶۰ و عرض ۲.۳۰ و بلندی ۱.۷۰ قرار گرفته است . این ضریح روی ستونی از سنگ مرمر توسی به ارتفاع ۳۰ سانتی متر است.

▪ بقعه امام زاده ابراهیم (ع)
این بقعه در فاصله ۸ کیلومتری دامغان و در ۱.۵ کیلومتری جنوبی دهکده وامرزان قرار دارد . تاکنون شجره نامه ای که بیانگر اصل و نسب و تاریخ زندگانی صاحب بقعه باشد به دست نیامده است .
اما مردم محل , این آرامگاه را متعلق به حضرت ابراهیم (ع) فرزند موسی بن جعفر (ع) می دانند. در نزدیکی امام زاده گنبدی از جنس خشت و قدیمی وجود دارد و در داخل آن قبری نیز وجود دارد که آن را گنبد علی نام نهاده اند.

بازار دامغان

این بازار بارها با زلزله و حمله دشمنان خراب شد . تا بالاخره به شکل امروزی در آمده است. پیکره بازار پس از احداث خیابان شرقی و غربی مجاور آن نسبت به شکل اولیه بازار دگرگونی های مهمی یافته است.
راه های ارتباطی کنونی میان بازار و خیابان , پیشتر محل عبور از بافت مسکونی و پر تراکم شمالی به بازار شهر بودند. پیکره یا کالبد , بازار دامغان , از جهات شرق و غرب به سمت میانه راه و قطع محل کذر ذوالفقاری , دارای شیب است.
این شیب که اختلاف سطح آن در حدود دو متر است , در پوشش بازار محسوس نیست.اما پس از احداث خیابانی به موازات آن در سمت شمال , فضای بازار را به ویژه در نزدیکی میدان امام خمینی تنوع بخشیده است.
دکانها ی بازار که بیشتر از نظر عمق و گنجایش متفاوت اند , دارای دهانه های برابرند و تا پیش از احداث خیابانها فقط به اندازه دو برابر باز می شدند . بازار دامغان دو کاروانسرا ی شهری دارد که کارکردهای ویژه تیمچه و قیصریه و سراهای بازار را همین دو کاروان سرا برعهده گرفته اند.

عده ای معتقدند که نام قدیم شاهرود حنجره یا شخره (شاخره) بود که به تدریج تبدیل به شاهرود شده است. بر اساس شواهد و مدارک تاریخی موجود تشکیل هسته اولیه شهر شاهرود به دلیل دفاع از مهاجمان روی تپه های کم ارتفاع در دامنه کوه شمالی و غربی شاهرود ساخته شد و به تدریج همراه با برقراری امنیت در محل , رشد و توسعه یافت.
رشد این شهر در چند سال اخیر به علت قرار گرفتن در مسیر جاده اصلی تهران به مشهد چشمگیر بوده است . به استناد برخی اشاره های تاریخی مندرج در متون و بعضی شواهد باستان شناختی.معماری موجود در داخل و خارج شهر کنونی راه عبور قافله ها و کاروانهایی که بزرگراه غربی - شرقی (جاده ابریشم) را طی می کردند, از آبادی یا روستای بزرگ شاهرود می گذشتند.
موقعیت ممتاز طبیعی و جغرافیایی و وجود چندین قلعه و دژ در این مکان و اطراف آن جوابگوی اطراق و پناه ساکنان و کاروانیان در هنگام بروز خطر بود. در عین حال , وجود کاروان سرا و چاپارخانه در این منطقه آن را به یکی از مراکز مهم یکجانشینی در منطقه تبدیل کرد. به علاوه استعداد خاک و وفور آب برای آبادی شاهرود , موقعیت های ویژه ای را فراهم کرد که همگی منجر به تشکیل شهر در قرن های هفتم و هشتم هجری شد.احداث مسجد جامع قدیم در میان باغها و بستانهای منطقه , باعث دگرگون شدن وضعیت شاهرود در بین روستاهای همجوار شد , زیرا مسجد جامع در دوران اسلامی به عنوان شاخص تمایز شهر از روستا به شمار می رفت. سپس قلعه هایی نوین به نام ولورا و قلعه سنگ برای دفاع از شهر ایجاد شد.
فرم معماری این قلعه و همانندی های ساختاری آن با اجزا و عناصر مسجدهای دوره ایلخانی , روشنگر این نظریه است که احداث قلعه ولورا اندکی بعد از مسجد جامع شهر برای حفاظت از ساکنان در مواقع ضروری صورت گرفته است . بر همین اساس می توان پنداشت محدوده شهر در محله بید آباد فعلی , قدیمی ترین قسمت از بافت قدیمی شهر می باشد.

مراکزتاریخی وباستانی

▪ برج کاشانة بسطام

در قسمت جنوب شرقی مسجد جامع شهر بسطام برجی بلند وجود دارد که به نام کاشانه معروف می باشد . ارتفاع این برج از داخل ۲۴ متر و از بیرون ۲۰ متر می باشد . شکل خارجی آن کثیرالاضلاع و منتظم سی ضلعی می باشد در بالای برج دو حاشیه از آجرهای بزرگ وجود دارد که روی آن مطالبی نوشته شده است. در ضلع جنوب غربی این برج روی یک آجر کلمه بسم الله الرحمن الرحیم با خط ثلث بسیار زیبایی خوانده می شود.
تاریخ ساخت آن بدرستی مشخص نمی باشد و به عقیده اهالی محلی این برج قبل از اسلام آتشکده زرتشتیان بوده است. بعضی از مشرق شناسان از جمله گدار براین باورند که این بنا از آثار غازان خان مغول است و اسم اصلی آن غازانه بوده است و به مرور زمان و بدون توجه به اصل آن کاشانه نام نهاده شده است.

برج خشتی مزج
برج مزج در کنار راه آسفالتة مزج به کلاتة خیج در شهر شاهرود قرار گرفته است. این برج خشتی ( مزج ) که فضای درونی آن به میزان بسیار زیادی از بین رفته و فقط مقداری از آن باقی مانده است در دوره قاجاریه بنا گردیده است.

▪ مدرسه بید آباد شاهرود
این مدرسه از خشت خام ساخته شده است. در زمانی که شاهرود منطقه چندان آبادی نبود و هنورز صورت شهر ی به خود نگرفته بود حاجی اسماعیل پسر حاجی ابراهیم شاهرودی این مدرسه را ساخت . عرض صحن این مدرسه بیست قدم و طول آن بیست و هفت قدم می باشد . مدرسه در زمان قاجاریه ساخته شده است و در حال حاضر بازسازی هایی در آن واقع شده است.

▪ مدرسه بازار شاهرود
این مدرسه توسط حاجی اسماعیل نامی که از اهالی باغ زندان می باشد . در سال ۱۲۰۶ هجری ساخته شده است . اصل بنا از خشت خام است. این بنا به شکل مستطیل با عرض حدود بیست قدم و طول بیست و شش قدم است. در هر چهار ضلع آن حجره هایی ساخته شده است .که چهارده حجرة طلبه نشین دارد. حوض سرپوشیده ای نیز در وسط مدرسه موجود است.

 آرامگاه بایزید بسطامی
مقبره این عارف شهیر در شهر بسطام و شمال مقبره امام زاده محمد (ع) است. مقبره این عارف فاقد هرگونه تزئین است. و به نظر می رسد هیچ گاه ساختمانی مشابه مقبره دیگر بزرگان روی آن بنا نشده باشد و در حقیقت بی اعتنایی به مادیات و گریز از تجمل در این آرامگاه بوضوح به چشم می آید.وارستگی و بی نیازی بایزید بسطامی حتی بعد از مرگ وی و گذشت یازده قرن , در مرقدش مشهود است.
مقبره بایزید بسطامی داری یک پنجره مسقف آهنی است . روی قبر یک سنگ مرمر قرار دارد که کلماتی از مناجات مشهور علی ابن ابی طالب (ع) برآن حک شده است .آنطور که از این سنگ بر می آید متعلق به شخصی به نام قاضی ملک می باشد که احتمال می رود حاکم قومس بوده باشد ولی اینکه چگونه از اینجا سر در آورده کسی چیزی نمی داند.

▪ آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی
در ۲۴ کیلومتری شاهرود در شمال قصبه خرقان روی یک تپه آرامگاه عارف نامی و وارسته به نام شیخ ابوالحسن خرقانی به چشم میخورد . فضای سبز اطراف آن به آرامگاه قداست خاصی بخشیده است. روی قبر شیخ یک قطعه سنگ مرمری قرار دارد که اشعاری برآن حک شده است.
در جوار این مقبره مسجدی بودکه گنبدی مخروطی شکل و مزین به کاشی کاری های زیبا داشت . در حال حاضر از مسجد و گنبد یاد شده , فقط محراب ؟آن باقی مانده است که برخلاف مسجد های دیگر این نواحی رو به مغرب است . محراب مذکور دارای گچبری های زیبا و استادانه می باشد .

▪ آرامگاه شیخ عماد الدین
این آرامگاه در ۶ کیلومتری شاهرود قرار گربته است و به شکل متساوی الاضلاع می‌باشد و دارای هشت تاق مشتمل بر چهار تاق از خشت خام و چهار تاق دیگر از آجر است.در حوالی بقعه ,آثار عمارتی دیأه می شود که متعلق به بقعه بوده است. در شرق آن نیز آثار دو گنبد کوچکتر دیده می شود که بخشی از بدنه ها و تاقهای آن باقی است ولی از خود گنبد ها چیزی نمانده است.

▪ آرامگاه شیخ حسن جوری
این آرامگاه در ۱۵۰ کیلومتری شاهرود واقع در روستای کلاته میر علم فیروزآباد حوالی روستای فرومد ا ست. این آرامگاه که متشکل از یک اتاق ۴ در ۳ و گنبد مدور روی آن است, در قسمت شمالی شهر قدیمی جور قرار دارد و از خشت خام ساخته شده است.
و عاری از هرگونه پیرایه و تشریفات ظاهری می باشد. شیخ حسن جوری یکی از رهبران قیام سربداران و از شاگردان شیخ خلیفه و از رهبران سیاسی و مذهبی قرن هفتم هجری بود که به دست وجی الدین مسعود در سال ۷۴۵ به شهادت رسید.

▪ آرامگاه ابن یمین فرومدی
این آرامگاه در انتهای روستای فرومد قرار دارد که متعلق به شاعر معروف قطعه سرای پارسی ابن یمین فرومدی است. آطن ساختمان زیبا به هیچ وجه با بافت روستا تطابق ندارد. و شش گوش است و زوایای زیبایی بنا را در برگرفته است.
سنگ قبر دارای شش ضلع کوچک است که روی آن نوشته شده است, آرامگاه امیر فخرالدین محمد ابن یمین الدین متخلص به ابن یمین. شاعری بوده است دانشمند. دوران زندگی را با کمال مناعت و وارستگی به پایان رسانده است. دیوان کامل او در جنگ سربداران از بین رفت و دیوان دیگری تنظیم کرد که به جای مانده است. سال تولدش برابر با ۶۸۵ هجری قمری و سال وفاتش برابر است با ۷۶۹ هجری قمری.

▪ قلعه میامی
قعه میامی در جنوب میامی قرار گرفته است که در حال حاضر خرابه ای بیش نیست. طبق نظر مردم منطقه این خرابه در گذشته مرکز میامی بوده است. و در زمان حمله مغول ویران گردید .قلعه اراکی چهار برجی نیز در منطقه میامی در بالای کوه میامی قرار دارد که دروازه آن را از آجر ساخته اند و یک آب انبار بزرگ در میان آن قرار دارد. در جلوی این قلعه که نزدیک به یکی از قله ها می باشد , آثار حدود دویست خانه رویت می شود . همه راههای بین قلعه و کوه مورد نظر را با سنگ بسته اند که کسی نتواند خود را به آنجا برساند .

▪ قلعه پارتها
بتازگی در شاهرود یک قلعه مربوط به زمان پارتها و ساسانیان با حدمتی دو هزار ساله کشف گردید . در درون این قلعه که در حوالی یک روستا در شاهرود واقع گردیده بقایای کوره آجر پزی و سفالینه های مربوط به آن دوران وجود دارد. قلعه مذکور که مستطیل شکل است پانزده متر ارتفاع دارد و در چهار طرف آن تاقهای فرو ریخته قوسی شکل وجود دارد .این قلعه که احتمال می رود در ابتدا سه طبقه بوده از ویژگی دوران پارتها برخوردار می‌باشد.

▪ تپه های سنگ چخماق
این تپه ها در شمال شاهرود و در فاصله هشت کیلومتری از آن قرار گرفته اند . هیاتی از باستانشناسان در سال ۱۹۷۱ میلادی به کاوش در این منطقه پرداختند و بین سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۵ مشخص شد که دو تپه شمالی و جنوبی مربوط به دوره اسلامی و دو تپه شرقی مربوط به دوره های نئولیتیک و کالکولیتیک می باشد. از تپة سنگ چخماغ تیغه هایی که برای بریدن استفاده می شد وتیعه های کوچک شبیه پیکان که وسیله شکار حیوانات بود و همچنین اشیاء سنگی دیگر به دست آمده است.

▪ تپه خوریان
در ده کیلومتری جنوب شرقی شاهرود آثار و بقایایی از استقرار بشر در هزاره پنجم قبل از میلاد به دست آمده است . دفن مردگان و اجساد در منازل مسکونی به شیوة مناطقی مانند سیلک کاشان و تپه زاغه قزوین مرسوم بود. در جریان حفاری های انجام شده در این محوطه ها آثاری از ابزار و ظروف سنگی درفشهای استخوانی مهرهای سفالی و تیغه های چخماغ از جنس مرغوب در گمانه های مختلف به دست آمده است.

▪ حمام امیریه
این حمام که مربوط به دوره قاجار و متعلق به امیر اعظم حاکم ولایت قومس بوده بتازگی مورد شناسایی قرار گرفت این حمام با ۳۶۰ متر زیر بنا در عمارت امیر اعظم قرار دارد .دارای دو سالن اصلی با دیوارهای سنگی و سقف های گنبدی شکل آجری است که از یکی از آنها به عنوان رختکن استفاده می شد.
در هر سالن چهار ستون با سنگهای مدور و سرستونهای حجاری شده با نقوش گل و بوته و در سالن اصلی حمام یک حوض سنگی سفید رنگ به چشم می خورد سر در و دالان ورودی این بنا با نقوش ویژه ای تزیین گردیده است . صاحبان این بنا از آن به عنوان انبار کاه و علوفه استفاده می کردند . و به همین علت به قسمتهایی از آن صدمه هایی وارد گشته است.

▪ کاروانسرای میان دشت

این کاروانسرا در دهکده میاندشت د ر۱۱۰ کیلومتری شرق شاهرود بین جاده سبزوار و مشهد قرار گرفته است که به صورت سه کاروانسرای به هم متصل می باشد و به کاروانسرای شاه عباسی معروف گردیده است. از این سه کاروانسرا یکی در زمان شاه عباس اول ساخته شد و دو کاروانسرای دیگر در زمان های دیگر با پالان چهار ایوانی ساخته شده است که مصالح ساختمانی آن نیز از آجر می باشد.

▪ کاروانسرای عباس آباد

کاروانسرا ی عباس آباد در روستای عباس آباد در ۱۳۰ کیلومتری شرق شاهرود واقع گردیده و از بناهای دوره صفویه می باشد . این کاروانسرا دارای چهار ایوان و ۳۲ حجره مشرف به حیاط مرکزی است . در ورودی این کاروانسرا یکی روبه شمال و سرچشمة قنات روستای عباس آباد و دیگری رو به جنوب و نزدیک جاده اصلی می باشد.

● جاذبه های طبیعی

▪ رودخانه تاش یا شاهرود
رودخانه تاش یا شاهرود از کانون های آبگیر شاه کوه و شاه وار حد فاصل تاش و مجن در فصول فراوانی نزولات جوی سرچشمه می گیرد .این رود پس از دریافت چندین رشتة فرعی در ناحیه کوهستانی و پس از آبیاری بخشی از زمینهای بسطام و زیراستاق , به سوی کویر نمک جاری می گردد. بالادست این رودخانه گردشگاههای محدودی در فصل بهار و تابستان موجود می باشد.

▪ رودخانه کال شور
رودخانه کال شور از کوههای شمال شرقی میامی ( کوه چاه بید ) سر چشمه می گیرد و پس از گذشتن از شمال میامی از زیر پل ابریشم وارد کویر می گردد .

▪ رودخانه احمد آباد‌
رودخانه احمد آباد در نود کیلومتری بیارجمند در پشت روستای احمد آباد جریان دارد. منبع آب آن چشمه های گسترده است که در کف بستر می جوشند .این رودخانه در زمین های کم شیب جریان دارد که دشتی از ماسه های روان آن را در بر گرفته است. عمق این رودخانه در بعضی از نقاط به حدود دو متر می رسد . و در بعضی از نقاط مسیر جریان به صورت آبشار در می آید. در کف بستر رودخانه گیاهان آبزی نیز به چشم می آیند.

▪ منطقه حفاظت شدة خوارتوران
منطقه حفاظت شدة خوارتوران در قسمت جنوب شرقی شاهرود قرار گرفته که از نظر وسعت می‌توان آنرا بزرگترین منطقه حفاظت شده ایران نامید. مساحت آن بیش از یک‌میلیون هکتار است و حیوانات عمده منطقه عبارتند از : خرگوش -کبک -تیهو -هوبره -تشی - باقرقره -شغال -پلنگ -گرگ -کفتار -قاراکل -گورخر -آهو -جبیر -کل - بز - میش و قوچ .اهمیت این منطقه به دلیل وجود یک نوع گورخر معروف به نام گور خر ایرانی می باشد. که همانگونه که از اسمش پیداست فقط در ایران یافت می شود .

▪ منطقه حفاظت شده خوش ییلاق
منطقه حفاظت شده خوش ییلاق در قسمت شمال شرقی شاهرود قرار گرفته و مساحت آن در حدود ۱۵۶ هکتار می باشد و حیوانات وحشی این منطقه نیز عبارتند از : آهو - مرال -گورخر - یوزپلنگ - گربه وحشی - قاراکل - خرس - روباه - گرگ -شغال -تشی -خرگوش - ایبا - هوبره - قرقاول - تیهو و کبک.

● اماکن زیارتی ومذهبی

▪ مسجد جامع بسطام
این مسجد در جنوب بسطام و در حد فاصل دویست متری جنوب آرامگاه بایزید بسطامی قرار گرفته است. این مسجد به دو قسمت تقسیم می گردد. قسمت اول عبارت است از صحن مسجد که دارای محرابی است که با گچبری های بسیار زیبا و هنرمندانه ترئین گردیده است . صحن مسجد مربع و فضای آن باز است .قسمت دوم که از لحاظ شیوه و صنعتی که در ساختن آن بکار رفته با قسمت آن فرق دارد .
تفتوت فاحش گچبری مستطیل دوم با تمام گچبری های این محراب کاملا محسوس است . به نظر می رسد از آنجا که این مسجد در سال ۷۰۶ هجری ساخته شده و درآن زمان مذهب تسنن در ایران رواج داشته , اسامیابوبکر و عمر و عثمان برآن نوشته شده بود . ولی از زمان رواج مذهب شیعه و تسلط فرمانروایان و حکام شیعی آن اسامی را حذف کرده و بجای آن نام علی بن ابی طالب ولی الله را نوشته اند .

▪ مسجد حضرت مجتبی شاهرود
در شاهرود مسجدی دیگر وجود دارد که به نام مسجد حضرت مجتبی معروف است . این مسجد در میان بازار واقع است . طول این مسجد ۲۷ قدم و عرض آن ۱۷ قدم و ساختمان آن از خشت خام است . سقف مسجد با تیر و تخته پوشیده شده , چهارده ستون از تیر در دو ردیف میان مسجد کار گذاشته شدهاست. در قدمت این مسجد شکی نیست و مشخص است که قبل از آن که آبادانی جدید شهر شاهرود به این طرف کشیده شود این مسجد و حمامی که در جنب آن است دایر بوده است و افغانها آنرا خراب کرده اند .

▪ بقعه امام زاده محمد (ع)
در کنار آرامگاه بایزید بسطامی در شهر بسطام بقعه ای بسیار معروف به نام بقعه امام زاده محمد (ع) قرار دارد که بنا به روایتی محل دفن فرزند امام صادق (ع) و یا نوه اوست. بقعه امامزاده محمد شبیه گنبدی است که در فاصله پانزده کیلومتری سمت شمال آن ساخته شده است . و تقریبا قرینه یکدیگرند . گنبد سمت شمال آن , بنام گنبد غازان خان معروف است .
و بنای آن را به غازان خان مغول نسبت می دهند . غازان خان دو گنبد را بر سر قبر امام زاده محمد (ع) و آرامگاه بایزید بنا کرد . در میان دو گنبد فوق الذکر ایوانی قرار دارد به نام ایوان غازان خان که در داخل ایوان مذکور چیزی نیست و سطح آن نیز کوچک و بن بست است. بر روی ایوان گچبری هایی دیده می شود. ساختمان آن تقریبا متناسب و با اسلوب صحیح معماری بنا گردیده است.

در زمان اشکانیان نام گرمسار خواران بود, امروزه سمنانی ها آن را خواره می گویند.‌ سلوکی ها در این ناحیه شهری به نام خاراکس بنا نهادند. از این منطقه را بنام خاریس نیز یاد کرده‌ اند. این نام در شاهنامه به صورت خوار بر وزن بار به معنی ذلیل و حقیر و ضعیف آمده است. که به معنی آسان و سهل نیز گفته اند .
در عهد مادها این منطقه بین ایالت ماد و پارت بود.در دوره ساسانیان خوار زمانی جزء قومس و زمانی جزء ری بود بعداز اسلام خوار یکی از بلاد معتبر ری بود در زمان خلافت عمر خلافت ری به دست یکی از نوادگان بهرام چوبین به نام سیاه وخش بود. در زمان سامانیان و در زمان سلطنت نصربن احمد ماکان کاکی علیه دولت قیام کرد و چند شهر از ایالت قومس و نیز خوار , سمنان و سمنک و ری را تصرف کرد.
در زمان غزنویان سمنان دامغان و خوار محل تاخت و تاز لشکریان غزنوی بود .در حمله مغولان به ایران در سال ۶۱۶ هجری قمری خوار توسط قشون چنگیز به تصرف درآمد .در سال ۹۰۹ هجری قمری حکومت فیروزکوه و خوار با حمله شاه اسماعیل موسس صفوی از بین رفت .با ظهور نادر حوادثی تازه در خوار به وقوع پیوست .
آغا محمد خان قاجار پس از شکست دادن لطفعلی خان زند دولت قاجاریه را تاسیس کرد و تهران را به پایتختی انتخاب نمود و برای حراست از تهران عده ای از افراد ایل اصانلو ازمحال و خمسه زنجان را به خوار کوچاند .