رویکرد سیاسی اجتماعی دکترین مهدویت آموزه ی مهدویت دارای جهات گسترده ای است و می تواند تمامی جوانب سیاسی اجتماعی یک جامعه را تا مین نما ید همانگونه که قادراست دیگر خلل زندگی انسانی را پوشش دهد .سیاست قوه ی مهمی است که با آن کشور اداره ی می کنند در یک جمله روشی است که حاکم برای اداره ی محل تحت حکومت خود بر می گزیند . در امرکا رسم بر این بوده که هر کدام از روسای جمهور با خود دکترینی را به همراه می آوردند که بیشتر به طرحی بلند پروازانه می ماند .
مبحث سیاست در اسلام بسیار غایتگرانه و فضیلت گونه است زیرا نگرش اسلام به سیاست به صورتی است که فقط سعادت دنیوی و یا جنبه ای از زندگی مادی را در بر نمی گیرد . مکاتبی چون مدرنیسم در ارائه ی راهکار سیاسی خود دارای اشکالاتی هستند همچون اینکه می گویند ما چگونه سیاست ارائه دهیم که آزادی فردی تا مین شود و نظریات بعدی چون پسا مدرنیسم به این گونه است که می گوید آنچه در میان مردم اهمیت و جلوه ی خاصی دارد نزاع و خشونت است و سیاست باید این رابطه را تعدیل نماید و رابطه ی قدرت را از تخاصم به نزاع نزدیک نماید آنچه در این نظریه مهم است چیزی جز رابطه ی قدرت که در میان مردم رواج یافته نیست . از رویکرد مکاتب جدید در سیاست چیزی جز تا مین منافع اربابان زر و زور به دست نمی آید اما همانگون که گفتیم در اندیشه ی غایت گرایانه مهدوی چنین مسئله ای به دست نمی آید .
اما پیش از توضیح مبانی سیاست مهدوی ابتداء باید به این نکته بپردازیم که چرا باید مدینه ی فاضله ای شکل بگیرد و چرا اوضاع امروز قابل قبول نیست ؟ برای پاسخ گویی به این سوالات ابتداء باید گفت بشر موجودی است که با توجهخ به ندای فطرت خود کمال جوست و کمال دنیوی و اخروی انسان همه در راستای انجام فرامین الهی است که بنا به آموزه های اسلامی دین در نزد خدا واحد است و آن چیزی جز اسلام نیست پس وجود مدینه ی فاضله از این رو لازم است که نیاز فطری جامعه است زیرا فطرت آرمان خواه انسانی را هیچ چیز آرام نمی کند جز درستی و راستی و این درستی و راستی جز در مدینه ی فاضله ای که با اتکاء به فرامین الهی ساخته شده باشد وجود نخواهد داشت . حال چه کسی می تواند حاکمبر این مدینه فاضله و جاری کننده ی قوانین در آن باشد ؟ تنها کسی که این توان را دارد کسی است که خود این قوانین (قوانین الهی ) را به درستی و تمام و کمال درک کرده باشد و این میسر نیست مگر کسی که خداوند با حکمت خود او را برگزیده باشد و به فرجام رساندن کار جامعه بشری را به او سپرده باشد با توجه به عقاید شیعه با ختم رسالت در وجود پیامبر اعظم و رسول خاتم حضرت محمد بن عبد الله (صل الله علیه و آله و سلم) و آغاز امامت امیر المومنین و فرزندان طاهرینش (علیهم السلام) اصلاح امور مردم و به غایت رساندن کار جهان از سوی حضرت باری تعالی به این خاندان که خود آنها را از هر آلایشی به دور معرفی می نماید قرار داده شد امامان دیگر شیعه که به حق جانشینان رسول الله (ص) بودند به دلیل شرایط خاص زمانی و مکانی نتوانستند حکومت جهانی خود را تشکیل دهند و دو امامی که برای مدت محدود حکومت را در دست داشتند با مشکلاتی رو برو بودند که مجال بیان آن نیست ولی امام عصر (عج) این فرصت را خواهند داشت تا حکومت داد گستر خود را تشکیل دهند وتمامی موجودات از فیض وجود ایشان بهره مند گرددند انشاءالله.
به پایان رسیدن دوران ایدئولوژی ها ی گوناگون و بحران عدالت نیز از دلایلی است که موجب گردیده تا نیاز به به منجی روز به روز بیشتر احساس شود البته دلایلی چون وجود منازعه ما بین نظریه های غربی که برموعود گرایی تا کید فراوان دارند و بسیار از ساخته های سینمایی خود را براین مبنا می سازند تا بتوانند موعود اسلام را خشن و موعود خود راصلح مدارجلوه دهند از دلایلی است که لزوم پرداختن به جنبه ی سیاسی اجتماعی دکتری مهدویت را الزام آور میکند .و وجود اعتقاداتی متناقض با مبانی اسلامی در بعضی از مدعیان مهدی شناسی مانند بهائیت و حجتیه باعث می شود تا ما بیشتر به جنبه های سیاسی و اجتماعی دکترین مهدویت بیشتر توجه کنیم .
۱/ائمه اطهار و سیاست دوران خود
آنچه از تاریخ به دست می آید این است که امامان شیعه (علیهم السلام) هیچکدام از سیاست دور نبودند و با فعالیتهای سیاسی خود به اندازه ای که موقعیت اقتضا می کرده با استفاده از ابزارهای گوناگون در زندگی مردم دخیل بودند و تصمیمات این معلمان لا یعلم در مسائل سیاسی تا ثیراتی فراوانم در سرنوشت جهان اسلام داشته که هر کدام به نوبه یخود منشاء رسوایی دشمنان آنها شده است که مصداق بارز این امر پذیرش ولایت عهدی مامون با آن شرایط خاص بود که خود عملی سیاسی و بسیار قوی محسوب می شود به طور طبع امام زمان ما (عج) نیز از امور سیاسی دور نخواهند بود و تا کنون نیز تا ثیراتی بر سیاست کلان داشته اند البته به صورت غیر مسقیم مانند ماجرای تنباکو و تحریم آن که با امر امام عصر (روحی فداه) انجام شد. همانطور که می دانید عمل امام الهام گرفته از کتاب و سنت است که نسبت به اوضاع روز و اجتهاد امام معصوم (ع) که عین حقیقت است بروز می کند و کتاب خدا خود سراسر احکام است و احکام اجتماعی و سیاسی آن از برجستگی خاص برخوردار است و معمولا دستور فردی در آن بسیار کم است و آن هم در مواردی دستور ابلاغ رسالت به پیامبر است البته در اینجا نیز از قول مرحوم ملا محسن فیض کاشانی می گویند وقتی کسی قرآن را می خواند نباید فکر کند که اینها را جبرائیل برای پیامبر گفته و دیگران مسئولیتی ندارند البته واضح است که سطح مسئولیت در شخصی با دیگری متفاوت است یعنی وقتی می گوید ای پیامبر بلند شو انذار بده فقط و فقط پیامبر مد نظر نیست بلکه کلیه ی آحاد امت اسلام وظیفه دارند برای انذار سایرین قیام کنند که البته برای پیامبر درجه و مرتبه بالا تر است .پس نتیجه آن است که احکام اسلامی ازابعاد بسیار اجتماعی و بازخوردهای فراوان سیاسی برخوردار است مانند قاعده ی نفی سبیل و برائت از مشرکین و… و می توان گفت راهکار دولت مهدوی نیز پس از ظهور رسیدگی به همین قواعد اجتماعی و سیاسی است .امید است بسط این مباحث در گفتاری دیگر بیاید .انشاء الله
