دل نوشته های انتظار موعود

دل نوشته های انتظار موعود

بيا اى بهار گم شده‏ام بيا! اى بهار گم شده‏ام بيا... بيا تا با ياس‏ها همنوا شويم بيا تا در شهر پاكى‏ها قدم بزنيم. بيا تا از كوچه‏هاى عشق بگذريم. بيا تا بوى عطر سجاده‏ها را بفهميم. تا پنجره‏ها را باز كنيم. تا بغض لحظه‏ها را بشكنيم. بيا و دلتنگى‏ام را ببين. ببين كه چه‏طور از اينجا رانده و از آنجا مانده‏ام. ببين كه چگونه در كوچه‏هاى ندبه و سمات سرگردانم. ببين كه چه‏طور قاصدك خيالم را به سويت كوچ داده‏ام. بيا تا از صبح‏هاى جمعه بگويم. صبح‏هاى جمعه كه بى‏رحمانه مى‏آيند و مى‏روند، بدون تو. بيا تا از غصه‏ها و حرف‏هاى ناگفته‏ام بگويم. بيا تا از ندبه‏ها و سمات‏هايم، از گريه‏ها و اشك‏هايم بگويم. بيا تا دست‏هاى آسمانى‏ات را بگيرم و در درياى پرمهرت شنا كنم. بيا، بيا و ببين كه چه‏طور نرگس‏هاى باغچه‏ام را به انتظارت نشانده‏ام. بيا... بيا اى بهانه زندگى‏ام... بيا! محبوب دل‏ها انيس جسم و جانم! دلتنگ و بى‏قرار توام. تنها نفس گرم توست كه عطر بهار را مى‏آورد و طنين نغمه‏هاى عشق توست كه سكوت لحظه‏ها را مى‏شكند. اى رنگين‏كمان عشق! امروز پشت پنجره‏هاى مه گرفته خيال نشسته و مهتاب نگاهت را مى‏جويم. در ميان فصل فصل زندگى‏ام، تو را مى‏خوانم و در واپسين ثانيه‏هاى جمعه، لحظه‏هاى بى تو بودن را به نظاره مى‏نشينم. آن‏گاه كبوتر نگاهم از ميان سجاده نماز و نياز، به سوى تو بال مى‏گشايد و اوج مى‏گيرد و من با دستانى خالى و چشمانى پر از اشك، لحظه‏هاى تو را ديدن را تمنا مى‏كنم. به اميد اين كه بيايى و سينه‏ام را با مهربانى‏ها آشنا سازى، اى محبوب دل‏ها!