الرحمـة الواسعه امام زمان، رحمت و لطف گسترده ی خداوند بخشایش¬گر است

الرحمـة الواسعه امام زمان، رحمت و لطف گسترده ی خداوند بخشایش¬گر است
به هر سو که بنگری، به هر چیزی که نظر افکنی، نشانه¬ای از رحمت، لطف و مهر خداوند مهربان را می یابی. او نهال هستی را با محبت غرس نموده، با باران رحمت خویش آبیاری کرد و با عشق پروراند، تا به ثمر نشست و عاشقانه به حراست آن پرداخت. این رحمت و این محبت گسترده¬ی آفریدگار بخشنده، همه¬ی جانداران و بی جان¬ها را فراگرفته و هر جا نشانه ای از خشونت و درشتی بینی، آن نیز در درون خویش کانِ محبت و رحمت ایزدی است. در کنار هر گلی خاری پدید آورد تا نگاهبان آن باشد و در کنار بهشت، جهنم و دوزخی به پا نمود تا مردمان از شوق بهشت به نیک بختی خود بیندیشند، یا از بیم و ترس آتش، به سرانجام رستگاری نایل آیند: «وَ رَحمَتِی وَسِعَت کُلَّ شَیءٍ»؛ رحمت و بخششم سراسر هستی را احاطه نموده است.
«رَبَّنَا وَسِعتَ کُلَّ شَیءٍرَّحمَـةً وَ عِلمًا».2
در دعای جوشن کبیر و کمیل می خوانیم:
یا من سبقت رحمته غضبه؛
ای که رحمتت بر غضبت پیشی گرفته است.3
اللهم انی اسئلک برحمتک التی وسعت کل شیء؛
بار الها از تو می خواهم به آن رحمت گسترده و بی پایانت که هر چیزی را فراگرفته است... .4
پروردگار متعال با رحمتش انبیا و کتاب های آسمانی را فرستاد تا مایه¬ی لطف و بخشش برای آدمیان باشند، قرآن، کلام خدای مهربان که از 114 سوره تشکیل شده، 113 سوره آن با رحمت و بخشایش آغاز گشته است.
نبی اکرم و خاندان پاکش (علیهم السّلام) از روشن ترین و کامل ترین مصادیق رحمت و جود خدای سبحان اند. آنان لطف ایزدی بر اهل زمین و آسمانند، وجود آن ها سبب پیدایش هستی است و بقایشان سبب وجود و بقای هر موجودی است، فرشتگان به برکت وجود آن ها و بر آن ها به زمین فرود آیند، باران به برکت آن ها می بارد، اختران و خورشید به یمن آن خاندان عزیز (علیهم السّلام) در حرکت¬اند و نور افشانی می کنند و فصول و شب و روز را پدید می آورند، به واسطه¬ی آنان پروردگار حکیم شناخته و بندگی می شود و مردم ره یافته و رستگار می شوند. جهان از نور عظمت آن نجیبان و نجیب زادگان (علیهم السّلام) به پا شد، بهشت و فرشتگان، ملک و ملکوت از پرتو نورانی آنان، جوهره ی هستی به خود گرفت و روشن گشت، آسمان و زمین برکات درون خویش را به یمن و برکت آنان بر زمین و اهل آن عطا کند و با انسان و موجودات، ساز جنگ و دشمنی ننوازد و ساکنان شان را نابود نسازند. هر چیز و هر که هر جا حرکتی کند، رزقی خورد و جامی از نعمتی زند، از آنِ محمد و آل محمد (علیهم السّلام) است، خواه معنوی باشد و خواه مادی و همه و همه میهمان آن خجستگان و آن فرخندگان اند.
در رستاخیز که همگان حتی انبیا خویشتن را جویند، رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) شعار «وا امتی وا امتی» را پیشه ی خود سازد و پیروانش را بجویند، به بهشت قدم نگذارد تا از آنان شفاعت کند و رضا ندهد که پیروی از او در دوزخ گرفتار آید و در صحرای محشر صورت به خاک ساید و از خدای مهربان و بخشاینده، رهایی امتش را بخواهد و این چنین اند خاندان نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) .
امام صادق (علیه السّلام) از پدرش نقل کند که امام زین العابدین (علیه السّلام) فرمود:
ما پیشوایان مسلمانیم،... ما سبب امنیت و آرامش برای اهل زمینیم و همان گونه که اختران سبب امنیّت و آرامش اهل آسمان¬هایند به واسطه¬ی ماست که آسمان بر زمین فرو نمی افتد، مگر به اذن خدا [آن چه در آسمان سرگردان و در حرکت است به زمین برخورد نمی کند تا زمین متلاشی و نابود شود] به سبب ما زمین [دهان باز نمی کند و] ساکنان خویش را فرو نمی برد.5
در تفسیر قمی در تفسیر آیه¬ی شریف «وَ لَولا فَضلُ اللهِ عَلَیکُم وَ رَحمَتُه...»6 آمده که امام فرمود:
[منظور از] فضل، رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلّم) است و [مقصود از] «رحمت»، امیرالمؤمنین، علی (علیه السّلام) است.7
امام صادق (علیه السّلام) :
ما خاندان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) نعمت هایی هستیم که آفریدگار متعال بر بندگانش ارزانی داشته است.8
حضرت مهدی قائم آل محمد (علیه السّلام) احسان گسترده ی خداوند است. نظم و حرکتی که در میان اختران حکمرانی کند، به یمن و برکت آن فرخنده است. بودِ آن امام همام در زمین، به زمین و ساکنانش آرامش و آسایش بخشد و گیتی به حیات و زندگانی ادامه دهد. او همتای رسولی است که وجودش در زمین و میان آدمیان دفع عذاب و بلا از آن سامان کند: «وَ ما کانَ اللهُ لِیُعَذِّبَهُم وَ أنتَ فِیهِم»9.
آسمان به اشارت امام زمان (علیه السّلام) بخل نورزد و برکاتش را فرو فرستد و خاک، هر خیری که در دل خود نهفته، آشکار سازد، اگر چه آن امام همام از دیدگان مستور است، چونان خورشیدی در پس ابر، همگان را از نور خویش بهره دهد و گرمای وجودش به هستی حیات بخشاید.
آن زاده¬ی زهرا( علیها السّلام) صبح گاه روز واپسین پیروان و شیفته گانش را از آتش و قهر خدا، نجات دهنده است. در محشری که مهدی (علیه السّلام) به پا کند رحمت ایزدی فروغی دیگر دارد، درختان خشک و بی ثمر شکوفه زده، به بار نشینند، زمین کان و گنج های پنهان در دل نهانش را بیرون دهد، آسمان بخشنده گردد و این رحمت گسترده در درون نفوذ کند، کینه توزی و دشمنی حتی از میان حیوانات رخت بربندد و همگی رام و علف خوار شوند، درندگان و آهوان در کنار هم بچرند؛ گویی همه از یک گونه و از یک نوع اند.10
امام زمان (علیه السّلام) فرمود:
همان گونه که خورشید در پشت ابرها پنهان گردد و دیدگان آن را ننگرند، آفرینش در روزگار من نیز سود برد. به راستی من برای اهل زمین و ساکنان آن مایه آرامش و آسایشم، همان گونه که اختران برای ساکنان آسمان امنیت و آسایش آرند.11
در نیایش «عدیله» به پیشگاه خدای شکوهمند این طور گواهی می دهیم:
واپسین از پیشوایان نیک، حضرت مهدی (علیه السّلام) است که وجودش به جهان، جاودانگی و زندگانی بخشد. به برکت آن خجسته، خلق خدای روزی خورند، با وجود آن حضرت زمین و آسمان آرام گیرند و پایدار باشند.12
جابربن عبدالله انصاری به امام باقر (علیه السّلام) گفت:
در لوح و صفحه¬ای که در پیش روی مادرت فاطمه (علیها السّلام) بود، چنین نگاشته شده بود: "از امام علی النقی (علیه السّلام) ، حسن (علیه السّلام) را به دنیا آرم که او به سوی من فراخواند و خزانه دار دانش من است و آن را به فرزندش م ح م د [مهدی (علیه السّلام) ] کامل سازم و او برای عالمیان رحمت است".13
در زیارت آل یس با این نام درود می فرستیم:
السلام علیک ایّها العَلَم المنصوب و العلم المصبوب و الغوث و الرحمه الواسعه؛14
درود بر تو ای پرچم برافراشته، ای دانش سرازیر کننده، ای فریاد رس، ای رحمت و بخشش گسترده!

پی نوشت¬ها:

1. سوره¬ی اعراف، آیه¬ی 156.
2. سوره¬ی غافر، آیه¬ی 7: «پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است».
3. . مفاتیح الجنان، دعای جوشن کبیر.
4. همان، دعای کمیل.
5. بحارالانوار، ج 5، ص 23، کتاب الامامه، باب 1، الاضطرار الی الحجه، ح 5.
6. سوره¬ی نور، آیه¬ی 21: «و اگر فضل و رحمت الهی بر شما نبود...».
7. بحارالانوار، ج 9، ص 194، کتاب الاحتجاج، باب ما ورد عن المعصومین: فی تفسیر الآیات، ح 40.
8. «نحن اهل البیت النعیم الذی انعم الله بنا علی العباد»؛ همان،ج 7، ص 258، کتاب العدل و المعاد، باب 11، محاسبـة العباد.
9. سوره¬ی انفال، آیه¬ی 33: «ولی [ای پیامبر!] تا تو در میان آن ها هستی خداوند آن ها را مجازات نخواهد کرد».
10. بحارالانوار، ج 53، ص 85، تاریخ الامام الثانی عشر، باب 29، الرجعه، ح 86.
11. بحارالانوار، ج 52، ص 92 تاریخ الامام الثانی عشر، باب 20، علّـة الغیبه و کیفیّه انتفاع الناس، ح 7.
12. مفاتیح الجنان، ص 138.
13. کافی، ج 1، ص 528، کتاب الحجـّة، باب ما جاء فی الأثنی عشر و النصّ علیهم، ح 3.
14. مفاتیح الجنان.

منبع: کتاب ترسیم آفتاب ، نویسنده رسول عربان.