گر این تعبیر قرآن در آیه 6 سوره تکویر در گذشته براى
مفسران عجیب بود امروز براى ما جاى تعجب نیست، زیرا مىدانیم آب از دو
ماده" اكسیژن" و" هیدروژن" تركیب یافته كه هر دو سخت قابل اشتعال است،
بعید نیست كه در آستانه قیامت آب دریاها چنان تحت فشار قرار گیرد كه تجزیه
شوند و تبدیل به یكپارچه آتش گردند.
بعضى این واژه را به معنى" پر شدن" تفسیر كردهاند،
همان گونه كه به تنور پر از آتش" مسجر" گفته مىشود، ممكن است زلزلههاى
آستانه قیامت و متلاشى شدن كوهها سبب پر شدن دریاها گردد، و یا سنگهاى
آسمانى در آنها فرو ریزد و پر شود و آبهاى متلاطم آن بر صفحه خشكیها جارى
گردد و همه چیز را غرق كند.
بنابر این " وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ" تسجیر و
افروختن دریاها، به دو معنا تفسیر شده، یكى افروختن دریایى از آتش و دوم
پر شدن دریاها از آتش، و معناى آیه بنا به تفسیر اول این است كه روز قیامت
دریاها آتشى افروخته مىشود، و بنا بر دوم این مىشود كه دریاها پر از آتش
مىشود1
در ضمن در باره نعمت ها هم خداوند خواسته نعمت هایی را
مثال بزند که دست کم مانند نعمت های دنیا و در راستای لذت های دنیا باشد
چون مردم و مخاطبان این طوری بهتر درک میکنند و چون تصوری از لذتها ی
دنیارا دارن خداوند هم برای نزدیک شدن ذهنها به مانند نعمت های دنیوی مثال
زده است گر چه ممکنه نعمت هایی با ویژگی منحصر بفرد در بهشت باشه که در
دنیا وجود نداشته باشد
1. المیزان ، علامه طباطبایی ، ج 20 ، ص 350
