مهارت هاي برنامه نويسي

اگر برنامه نويسي را با امور ديگر مقايسه کنيم، قطعا برنامه نويسي مانند ژيمناستيک، نقاشي يا خوانندگي به استعداد نياز ندارد. البته برنامه نويسي به احتياط و زبردستي نياز دارد، درست شبيه ريخته گري. در کلاس هاي مشابه و عملي، برخي دانشجويان با کمترين تلاش اشياي زيادي ايجاد مي کنند و بسياري ديگر دست آخر به هيچ نتيجه اي نمي رسند و همان اشتباهاتي را مي کنند که قبلا به آن ها گوشزد شده بود.

كسي در برنامه نويسي بهتر است که اين 4 ويژگي زير را در خود تقويت کند:

1- توجه به جزئيات
در برنامه نويسي جزئيات مهم هستند. کامپيوترها به معناي واقعي کلمه نادان هستند و نمي توانيد سه چهارم برنامه را بنويسيد و بعد به آن بگوييد: «خودت که مي داني منظورم چيست؟» و انتظار داشته باشيد کامپايلر بقيه کارها را بکند. اگر زبان برنامه نويسي تاکيد کند که بايد قبل از استفاده از متغيرها آن ها را تعريف کنيد، بايد اين کار را بکنيد. اگر بگويد پرانتز را فلان جا بگذاريد و آکولاد را بهمان جا، بايد اين کار را بکنيد.

2- اطاعت
کامپيوترها واقعا تابع فرمان هاي ما هستند. هر کاري بهشان بگوييد انجام مي دهند: نه بيشتر، نه کمتر. اگر شامپويي دستش بدهيد و بگوييد دستورالعمل را بخوان و موهايت را بشور، بايد شامپوي بزرگي به آن بدهيد. چون کامپيوتر مو را خيس مي کند، شامپو مي زند، مي شويد... مو را خيس مي کند، شامپو مي زند و مي شويد... و اين کار را تا شما دستور توقف ندهيد انجام مي دهد.

وقتي برنامه نويسي مي کنيد، واقعا بهتر است به اندازه کامپيوتر احمقانه بينديشيد. از سمت راست مغز خود بيشتر کار بکشيد و همه چيز را تعريف کنيد و هيچ گاه فرض نکنيد اتفاقي مي افتد، مگر آن که شما آن اتفاق را پيش بيني کرده باشيد.

در زبان هاي برنامه نويسي سطح بالا، هدف اين است که فشار فکري و دغدغه ها تا حد امکان از روي برنامه نويس برداشته شود. يک زبان سطح بالا همچون C برخي از کارهاي ساده را خودش انجام مي دهد. به عنوان مثال، شما يک متغير را از نوع عدد صحيح به يک متغير از نوع مميز شناور نسبت مي دهيد و خودش اين عمل تبديل را انجام خواهد داد. اما بايد قوانين کامپايلر را بدانيد و از دستورهاي خودکار آن باخبر شويد.

3- حافظه خوب
چيزهاي زيادي هستند که هنگام برنامه نويسي بايد به ياد داشته باشيد: گرامر آن زبان، توابع از پيش نوشته شده و پارامترهايي که مي گيرند، توابع و متغيرهايي که در برنامه خود نوشته ايد و از آن ها استفاده کرده ايد، تکنيک هايي که استفاده کرده ايد و باگ هايي که از برنامه رفع کرده ايد. هر چه بيشتر اين اطلاعات را در ذهن خود نگاه داريد، برنامه نويس بهتري خواهيد بود.

4- انتزاعي و چندسطحي انديشيدن
اين مهارت مهم ترين قابليت يک برنامه نويس خوب به حساب مي آيد. کامپيوترها تقريبا پيچيده ترين سيستم هايي هستند که به دست بشر ساخته شده اند و اگر هنگام برنامه نويسي تمام جنبه هاي کارکرد کامپيوتر را در ذهن داشته باشيد، وظيفه اي سنگين بر دوش شما خواهد بود.

يکي از قوي ترين تکنيک هايي که براي مديريت پيچيدگي يک سيستم نرم افزاري به کار مي آيد، مقايسه آن با يک جعبه سياه است که کارهاي مفيدي انجام مي دهد، اما برخي جزئيات را در خود پنهان مي کند.

ما کارهاي زيادي انجام مي دهيم بدون آنکه به آن ها بينديشيم. اگر به شما بگويند از فروشگاه شير بخر، ديگر نمي گويند که برو و در را باز کن و بعد بيرون برو و بعد تاکسي بگير و... حتي شما هم به اين موضوع فكر نمي كنيد که پاي راست خود را چطور بلند کنيد و پاي چپ را کجا بگذاريد. اين وظايف و زير وظايف را خود مغز انجام مي دهد.

انديشيدن انتزاعي و کلي نگري قابليت بزرگي در برنامه نويسي است. ما نمي توانيم چيزهاي زيادي را به خاطر بسپاريم. يک برنامه بزرگ مي تواند ??? هزار يا حتي ?? ميليون خط کد داشته باشد. اگر بخواهيم تمام اين خطوط کد را براي درك برنامه بفهميم، يادگيري آن ناممکن خواهد شد.