اي مصحف ورق ورق، اي روح پيكرم!

 اي مصحف ورق ورق، اي روح پيكرم!
آيا تويي برادر من ؟ نيست باورم

با آنكه در جوار تو يك عمر بوده‌ام
نشناسمت كنون كه تو هستي برادرم

پامال جور و دستخوش كينه‌ام ببين
اي كشتي نجات، گذشت آب از سرم

عمر مني كه از كف من رفته‌اي و من
بي‌تو گمان بودن خود را نمي‌برم

اي خشك‌لب، كنار فرات از غمت ببين
درياست در كنار من از ديده ترم

با كعب ني كنند جدا از توام و ليك
از جان خويش بگذرم و از تو نگذرم

ديشب كنار پيكر پاكت چها گذشت
كاين خاك‌ها هنوز دهد بوي مادرم؟

ديدم كه دست ظلم، تو را سنگ مي‌زند
بگذاشتم دو دست خود آنگاه بر سرم