چگونگی تغذیه جنین

نوزاد بدنبال از دست دادن حفاظت کامل رحم مادر باید با تغییرات فیزیکی عمده ای، کنار بیاید به ویژه بدن نوزاد باید برای تنفس هوا و کارکرد مستقل از مادر سازگار شود. دستگاه های بدن کارکردهای اساس مورد نیاز زندگی را برعهده می گیرند ولی به تکامل و بلوغ خود در سراسر کودکی ادامه می دهند. همچنین نوزاد، الگوهای رفتاری خاصی را از خود نشان می دهد که به زنده ماندن وی کمک می کنند که از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد: پیدا کردن پستان مادر، مکیدن، پاسخ به محرک هایــی چون سر و صدا و گریه کردن برای جلب توجه و مراقبت.

اعمال و حرکات بازتابی نوزادان با الگوهای رفتاری خودکار خاصی به دنیا می آیند. برخی از این فعالیت ها، اعمال غیر ارادی مثل تنفس و دفع ادرار و مدفوع و بقیه، اعمال بازتابی یعنی حرکات غریزی برای در امان بودن و زنده ماندن هستند. برخی از اعمال بازتابی مثل مکیدن و »جست و جو کردن (دنبال پستان مادر گشتن) آشکارا به زنده ماندن کمک می کند. سایرین ممکن است باقیمانده یک مرحله ابتدایی تر از تکامل انسان باشند؛ برای مثال، گمان می رود بازتاب گرفتن از نیاکان میمون ما منشأ گرفتـه باشـد کـه نوزادانشـان مـی بـایـست در هنـگام حمل شدن به مـادر خـود مـی چسبیدند. نهایتاً با بلوغ دستگاه عصبی و عضلات کودک، اعمال ارادی کنترل شده جایگزین حرکات بازتابی و حرکات غیر ارادی مثل دفع ادرار می شوند. دو پاسخ بازتابی بسیار معمول در زیر نشان داده شده است:
بازتاب راه رفتن اگر یک نوزاد قائم نگه داشته شود، به طوری که پاهایش روی یک سطح محکم باشد، حرکاتی را انجام خواهد داد که شبیه گام برداشتن یا راه رفتن هستند.
بازتاب ترسیدن (مورو) اگر نوازد بترسد، حرکاتی محافظتی به صورت باز شدن بازوها و کشیده شدن پاها ایجاد می شود.
قلب قبل و بعد از تولد در جنین، وظیفه تحویل اکسیژن به خون و دفع گازهای دفعی بر عهده جفت است ولی در هنگام تولد، نوزاد باید تنفس را شروع کند و اکسیژن را از ریه ها بگیرید. قبل از تولد، قلب جنین خون را به سراسر بدن و طناب نافی پمپ می کند ولی بیشتر خون با عبور از دو مدخل ویژه در قلب، سرخرگ های ریوی(عروقی که به ریه منتهی می شوند) را میان بر می زند. با اولین تنفس نوزاد، ریه ها متسع شده، هوا را وارد می کنند؛ این امر تغییراتی را در قلب و گردش خون برمی انگیزد و باعث بسته شدن دو ورودی قلب می شود، به طوری که بعد از آن تمام خون بقیه بدن، از سرخرگ های ریوی به ریه ها می رود تا اکسیژن دار شود.
گردش خون در قلب جنین مدخلی به نام سوراخ بیضی و کانالی به نام مجرای سرخرگی،‌بیشتر خون را از سرخرگ های ریوی منحرف می کنند.
گردش خون در قلب در هنگام تولد سوراخ بیضی و مجرای سرخرگی بسته می شوند به طوری که تمام خون از قلب به ریه ها می رود تا اکسیژن دار شود.