امروزه سيليکون ولي به شناخته شده ترين منطقه در دنياي
انفورماتيک و رايانه تبديل شده است به طوري که بزرگترين شرکتهاي انفورماتيکي از
قبيل گوگل و ياهو در آنجا واقع شده اند.
اکنون موزه تاريخ رايانه مونتاين ويوو يک رايانه قرن نوزدهمي
را به نمايش گذاشته است. اين رايانه که Difference Engine نام دارد به ارتفاع حدود
سه متر و وزن 5 تن بوده و ترکيبي از بيش از 8 هزار تکه آهن، فولاد و برونز است.
ايده ساخت اين ماشين را "چارلز ببيگ" در سال 1821 داد.
اين درحالي است که وقتي صحبت از اختراع رايانه مدرن به ميان
مي آيد بسياري از مردم به ياد "کنراد زوس" مهندس برليني مي افتند که در سال 1941 و
در جنگ جهاني دوم رايانه Z3 را ساخت. Z3 اولين ماشيني است که در تاريخ بشريت با يک
عامل عددي کنترل مي شود. اما کمتر کسي مي داند که بسياري از مفاهيم و تواناييهاي
محاسباتي که در Z3 به کار گرفته شدند در اواسط قرن نوزدهم و در رايانه Difference
Engine ابداع شده بودند.
به اعتقاد هم عصران "چارلز ببيگ"، اين رياضيدان يک نابغه بود
به طوري که توانست يکي از ماشينهاي اسطوره اي تاريخ را اختراع کند.
يکي از اين افراد، آدا لوولاس دختر لورد بايرون شاعر معروف
انگليسي است. لوولاس که امروزه به عنوان مادر برنامه نويسي الکترونيکي شناخته مي
شود و زبان برنامه نويسي "آدا" از اسم او گرفته شده است توانست کاربردهاي آينده
کشفيات و اختراعات "ببيگ" را پيش بيني کند و حتي بهتر از اين دانشمند به نبوغ وي
آگاه بود. به اين ترتيب سعي کرد در توسعه طرحهاي ساخت Difference Engine به اين
رياضيدان کمک کند. لوولاس، در حقيقت توانست علاوه بر ارزشهاي رياضي، حروف، صداها و
تصاوير را هم با نمادهاي عددي نشان دهد و اين اولين زبان برنامه نويسي بود که به
کار گرفته شد.
براساس گزارش لارپوبليکا، به محض اينکه Difference Engine
ساخته شد اين رياضيدان انگليسي ساخت يک رايانه تحليلي را پيش بيني کرد که
Analytical Engine نام داشت و با استفاده از کارتهاي سوراخ دار و حروف نوري بسيار
شبيه به آنهايي که در دهه هفتاد در ساخت رايانه هاي "يونواک" به کار گرفته شدند عمل
مي کرد.
