معرفی شهدای شیمیایی

نام و نام خانوادگي: باقر حسين محسنی

نام پدر: علي

تاریخ و محل تولد: 1320/01/20

تحصیلات: دیپلم متوسطه

شغل: کارمند بهداری(راننده)

تاریخ و محل شهادت: 67/01/07

محل خاکسپاری: گلزار شهدای کوهان - دماوند

سن در زمان شهادت:47 سال

نحوه شهادت: بمباران شیمیایی در منطقه عملیاتی

            نوع عامل شیمیایی: گاز خردل و اعصاب

   ------------------------------------------------------------------------

شهید باقر حسين محسني

(1320-1367)

شهید باقر حسين محسني، در روز بیستم فروردین ماه سال 1320 در روستای «کوهان» از توابع شهرستان دماوند در استان تهران دیده به جهان گشود.

پدرش «علی» و مادرش «زلیخا زین المحسنی»نام داشتند.او فرزند اول و ارشد خانواده بود و سه برادر و یک خواهر داشت.

باقر در روستایی محروم زندگی می کرد. در دوره نوجوانی به کمک پدرش به کشاورزی و دامداری می پرداخت.

او در سن 19 سالگی به محله «آب سردار» در شهر دماوند نقل مکان کرد و ضمن اینکه کار می کرد و مخارج زندگی خود را تامین می نمود به مدرسه هم می رفت. باقر در دروس ریاضی و شیمی دارای استعداد و علاقه بود.

در سن 21 سالگی از دبیرستان «بهار» در رشته ریاضی دیپلم متوسطه گرفت و یک سال بعد به خدمت سربازی اعزام شد. او در سال 1355 به عنوان راننده به استخدام اداره بهداری شهرستان دماوند درآمد.

در همان سال با بانویی پارسا به نام مهین قباخلو پور ازدواج نمود که ثمره آن دو فرزند به نام های مصطفی(متولد1358) و حمیده(متولد1362) می باشد.

وی در سال 1366 به صورت داوطلبانه از طرف بهداری به جبهه اعزام شد و در تیپ 24 امام سجاد(ع) در اندیمشک خدمت نمود.

در اواخر اسفند ماه همان سال به مریوان اعزام گردید و در تاریخ بیست و هفتم اسفند ماه در حومه شهر مریوان در حال تخلیه مجروحین بمباران شیمیایی آن منطقه، خود نیز در معرض گازهای شیمیایی قرار گرفت و چند ساعت بعد دچار عوارض حاد ناشی از استنشاق گاز خردل گردید.

پس از مجروحیت به سنندج، گرگان و ساری و از آنجا به تهران – بیمارستان رازی- منتقل و تحت مداوا قرار گرفت،اما با توجه به نوع و شدت ضایعه، به درمانها جواب نداد و سرانجام در ساعت3 صبحگاه هفتم فروردین ماه 1367 در بیمارستان امام خمینی(ره)- با ذکر «یا امام زمان ادرکنی» به فیض شهادت رسید.

پایان

منبع: اطلاعات و آثار فرهنگی موجود در اداره بنیاد شهید و امور ایثارگران شهرستان دماوند.

پایان

----------------------------------------------------------------------

نام و نام خانوادگی: علي محمدي                                                            

نام پدر: عباس    

تاریخ و محل تولد: اول شهریور ماه سال 1333 شهرستان آوج                                                 

مدرك تحصيلي: پنجم ابتدایی

وضعيت تاهل: متأهل (سه پسر و سه دختر)

شغل شهيد: بنا

تاريخ و محل مجروحيت: 1364 آزادسازي فاو                        

تاریخ و محل شهادت: هجدهم خرداد ماه 1371 -  بيمارستان امام خميني كرج  

نام گلزار: امامزاده محمد (کرج)

مدت حضور در جبهه: از سال 1360 تا 1367 به طور مداوم و مستمر     

یگان اعزام‌كننده: بسیج

مسؤوليت در جبهه: پشتيباني                                                                                                    

درصد مجروحيت: 70% مجروحیت ریه – گاز خردل

----------------------------------------------------------------------

شهيد علی محمدی

1333-1371

شهید علي محمدي در روز اول شهریور ماه سال 1333 در شهرستان «آوج» از توابع استان قزوين به دنيا آمد.

علی در دوره نوجوانی به مکتب خانه رفت و قرائت قرآن و ادعیه دینی را فرا گرفت و سپس وارد مدرسه شد و تا سال پنجم ابتدایی ادامه تحصیل داد.

به دلیل فقر  خانوادگي و نبود امكانات تحصیلی  مجبور به ترك تحصيل شده و همراه پدر و مادر خود به كار كشاورزي و دامداری پرداخت.

 وي در سن 16 سالگي به شهر ستان كرج مهاجرت نموده و به  بنايي و نقاشی ساختمان مشغول به كار شد.

 در سن 19 سالگی با خانم طاهره قدياني از بستگان خود ازدواج نمودند.

با آغاز جنگ تحميلي، همانند هزاران جوان پرشور و انقلابی بسیجی، برای دفاع از کیان اسلامی به جبهه رفت.

او در واحد های پشتيباني سپاه  در بخش آبرساني به رزمندگان خدمت مي‌كرد.

درسال 67 در منطقه فاو، بر اثر بمباران های شیمیایی دشمن دچار جراحات ریوی شد، اما تا پایان جنگ و دفع متجاوز از خاک مهین جبهه را ترك نکرد.

شهید محمدی پس از بازگشت از جبهه متوجه آثار جراحات شیمیایی خود شد و مدتها در رنج و درد به سر برد.

او چندین بار مورد عمل جراحی قرار گرفت  و سرانجام در روز هجدهم خرداد ماه سال 137

در بيمارستان امام خميني كرج به فیض شهادت رسید.

چنانکه از نقل قول همسر و فرزندانش بر می آید:از نکات بارز اخلاقی شهید می توان به شوخ‌طبعي،مهارت در دوست‌يابي و اهميت دادن به حلال و حرام  و احترام به خانواده و اطرافیان اشاره کرد.

پایان

منبع:پرونده فرهنگی و پژوهشی شهید در اداره بنیاد شهید شهرستان کرج.

شهيد حاج ابوالقاسم گل رو

فرمانده شهيد حاج ابوالقاسم گل رو، در روز ششم اسفند ماه سال 1341 در خانواده‌اي مذهبي و متوسط در تهران به دنيا آمد.

پدرش علي رضا و مادرش انسيه نام داشت.

«قاسم» اسم مستعار او بود، اما بعدها در جبهه به «حاج قاسم» ملقب شد.

 پس از طي دوران طفوليت، در سن هفت سالگي به مدرسه رفت و مشغول به تحصيل گرديد.

او دوره راهنمايي را در مدرسه «قدس» گذراند و در سال تحصيلي 1359-1358  موفق به اخذ ديپلم رياضي شد.

در دوران كودكي و نوجواني هميشه به همراه پدر به مراكز مذهبي و حسينيه‌ها مي رفت و در مراسم عزاداري سرور آزادگان حسين ابن علي (ع) شركت مي‌كرد.

در آستانه پيروزي انقلاب اسلامي در كلاس سوم دبيرستان مشغول تحصيل بود.

او به همراه برادران و دوستانش در راهپيمايي شركت مي‌كرد.

ابوالقاسم به همراه دوستان خود جهت كمك به همسايگان و پخش نفت و مواد غذايي كمك مي‌نمود. سپاه پاسداران انقلاب كه تشكيل گرديد، در همان روزهاي اول عضو سپاه پاسداران شد.

او به همراه تني چند از دوستان به عنوان محافظ مرحوم حاج سعيد اماني شد.

مدتي نيز محافظ دكتر شيباني بود. با شروع جنگ تحميلي جهت دفاع از دين و مملكت اسلامي داوطلبانه به جبهه رفت و حدود چهار بار مجروح شد.

ابوالقاسم هر بار كه سلامتي خود را به دست مي‌آورد، مجدداً راهي منطقه مي‌شد.

در اواخر سال 1363 وارد لشگر27 محمد رسول الله شد.

مدتي بعد با ابراز رشادت و مديريت رزمي به عنوان فرمانده گردان ابوذر در تيپ 58 ويژه مالك اشتر انتخاب شد.

او دراواخر زمستان سال 1363 در منطقه فاو در عمليات بدر با اصابت تركش بمب شيميايي مجروح شد و به اصفهان منتقل شد.

 پس از اطلاع خانواده از مجروحيتش به تهران انتقال داده شد و در بيمارستان ساسان بستري گرديد.

شهيد گل رو در روز اول فروردين سال 1364 به همراه برادرش، جهت مداوا به سوئيس رفت و در روز 31 فروردين ماه1364 پس از چندين عمل جراحي به درجه رفيع شهادت نائل گرديد.

نام و نام خانوادگي: سيدهادي مرقاتي خوئي 

نام پدر:  سيد علي نقي

تاريخ تولد: بيست و چهارم فروردين ماه سال 1337

محل تولد: شهرستان خوي –  استان آذربايجان غربي

تحصيلات: كارداني رشته عمران از دانشگاه مشهد

شغل:  سرتيپ دوم پاسدار

يگان:  لشگر 31 عاشورا نيروي زميني سپاه پاسداران

نحوه شهادت: بمباران شيميايي

نوع عامل شيميايي: گازخردل

تاريخ و محل شهادت: بيست و سوم اسفند ماه سال 1363- جزيره مجنون

مزار: گلزار شهداي خوي.

          ------------------------------------------------------------------

          سيد هادي مرقاتي خويي

(1337- 1363)

شهيد سيد هادي مرقاتي خويي، در روز بيست و چهارم فروردين ماه سال 1337 - همزمان با نيمه شعبان، سالروز ولادت حضرت ولي عصر (عج) - در شهرستان خوي از توابع استان آذربايجان غربي به دنيا آمد.

پدرش سيد علي نقي و مادرش طاهره نام داشت.

از دوره كودكي به شركت در مجلس ديني و مذهبي علاقه  داشت. در جلسات قرآن و احكام شركت مي كرد.

 او عاشق شركت در مجلس روضه اباعبدالله الحسين(ع) بود.

سيد هادي پس از گذراندن دوره تحصيلات ابتدايي و متوسطه  وارد «هنرستان صنعتي خوي» شد و در رشته «راه و ساختمان» مشغول تحصيل گرديد.

سال آخر هنرستان عازم تهران شد و پس از اخذ ديپلم همزمان با اوج‌گيري مبارزات ملت ايران به رهبري امام خميني (ره) وارد دانشگاه مشهد گرديد.

سيد هادي در آبان ماه 1357 به اتهام اقدام عليه امنيت ملي و  اخلال و نقض حكومت نظامي دستگير و روانه زندان شد.

پس از تحمل شكنجه  عناصر ساواك و حبس در  چند زندان شش ماه بعد آزاد شده و به زادگاهش – شهرستان خوي-  بازگشت.

با شروع انقلاب فرهنگي به اتحاديه انجمن هاي اسلامي دانشگاهها و مدارس عالي كشور پيوست.

بعد از مدتي فعاليت با شركت در چند اردوي عقيدتي - سياسي در تهران از محضر اساتيدي چون شهيد دكتر بهشتي استفاده كرد.

پس از تشكيل جهاد دانشگاهي به عضويت آن نهاد درآمد و در اواخر بهمن ماه 1359 وارد سپاه پاسداران شد و به صورت نيمه وقت در روابط عمومي سپاه مشغول به كار گرديد.

سيد هادي در سال 1360 به سنت حسنه نبوي پيوست و ازدواج نمود و صاحب دو فرزند دختر به نام «فاطمه السادات» و «عاطفه» شد.

وي در سال 1361 به صورت تمام وقت در بهداري سپاه در مشهد فعاليت مي كرد و پس از بازگشايي دانشگاهها وارد آموزشكده فني مشهد شد و پس از مدتي تحصيل و مسئوليت در بسيج  به عنوان داوطلب با عده‌اي از دانشجويان راهي جبهه نبرد حق عليه باطل شد(لشگر31 عاشورا).

 پس از بازگشت از جبهه و فراغت از تحصيل وارد دفتر مهندسي رزمي سپاه شد و از آنجا براي نصب «پل خيبر» عازم جزيره مجنون شد.

او همزمان ماموريت هاي پشت جبهه را مبني بر احداث پايگاههاي سپاه پاسداران در استان خراسان انجام مي داد.

سرتيپ دوم پاسدار سيد هادي مرقاتي در اواخر دي ماه سال 1363 در جريان عمليات بدر، براي راه سازي عازم جزيره مجنون گرديد و سرانجام  در روز بيست و سوم اسفند ماه همان سال پس از نصب پلي در جزيره، همراه با فرمانده لشگر محمد رسول الله و دو نفر از روحانيون دفتر امام(ره) توسط هواپيماهاي دشمن مورد هدف بمباران شيمايي قرار گرفت و ساعاتي بعد به فيض شهادت رسيد.

پايان

شهيده صبري سعيدپور

شهيده «صبري سعيدپور» در روز سوم خرداد ماه سال 1361 در روستاي «آلوت» از توابع شهرستان مريوان در استان كردستان ديده به جهان گشود.

پدرش «خليل» و مادرش «مينا» نام داشت.

صبري تنها فرزند خانواده سه نفري سعيدپور بود.

او تنها پنج بهار را از زندگي تجربه كرد و سرانجام در روز بيست و پنجم ارديبهشت ماه سال 1366 در كنار مادرش بانو «مينا سوره» در منزل خود در جريان بمباران شيميايي عراق بر اثر استنشاق گاز خردل به شهادت رسيدند.

 آري، در هشت سال دفاع مقدس همه‌ي جهان متمدن به كرات ديدند كه غنچه‌هاي ناشگفته در بغل ما پرپر گشتند و اسرار و رموز عشق به هم را به نزد حضرت دوست بردند.

ديديم و ديدند كه نامردمان بعثي چگونه باراني از گازهاي مسموم را بركودكان و زنان فرو ريختند.

اما دريغ از يك بار محكوميت آنان از جانب مجامع به ظاهر حقوق بشر!

 اما اي شهيدان مظلوم، به پيكرهاي سوخته‌ شما سوگند ياد مي‌كنيم كه امروز ما همان راهي را خواهيم رفت كه شما رفتيد و برهمان ميثاقي خواهيم ماند كه شما با مقتدايتان بستيد.

شهید اصغر علی دوستی

جانباز شهید اصغر علی دوستی، فرزند محمد ابراهیم، در روز چهارم شهریور ماه سال 1336 در  شهرستان تاریخی و مذهبی همدان به دنیا آمد.

پس از طي دوران طفوليت در سن 7 سالگی به مدرسه رفت و تا سال ششم ابتدایی در نظام قدیم آموزش و پرورش ادامه تحصیل داد.

او در دوره نوجوانی به عنوان شاگرد راننده اتوبوس مشغول به کار شد.

در سن 20 سالگی با خانم اشرف نوریان ازدواج نمود و زندگی مشترک را آغاز کرد.

شهید علی دوستی دارای پنج فرزند دختر و دو فرزند پسر به نامهای؛ فرزانه، حمیده، طیبه، زهرا، افسانه و مجید و وحید بود.

پس از پیروزی انقلاب و تشکیل نهادهای انقلابی به عضویت بسیح درآمد.

با آغاز جنگ تحمیلی به صورت داوطلبانه به سپاه پاسداران شهر همدان پیوست.

او به عنوان راننده و مسئول تدراکات در مناطق مختلف عملیاتی حضور داشت.

در تاریخ دهم دی ماه سال 1365 در منطقه عملیاتی شلمچه بر اثر بمباران شیمایی دشمن، به شدت مجروح شد.

سرانجام در مورخه بیست و یکم شهریور ماه سال 1372 در بیمارستان ساسان به شهادت رسید.

جانباز شهید اصغر علی دوستی در زمان شهادت 36 سال داشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

پايان

شهید سیف‌الله حیدرپور

سردار شهید دکترحاج سیف الله حیدرپور فرمانده سابق لشکرعملیاتی 3 حمزه‌‌ سیدالشهدا که از اوائل سال 1385 با تشدید عوراض مجروحیت شیمیایی اش از نظر جسمی دچار مشکل بود، پس از سالها تلاش و کوشش مجاهدت در راه خدا، تحمل سختی ها و محدودیت های ناشی از جراحات 70 درصدی دوران دفاع مقدس، روحش در سالگرد تولد معنویش دردهه فجر انقلاب اسلامی از قفس تن جدا شد تا همراه و همنشین با معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره)، یاران شهیدش سرداران شهید حسین خرازی ، ابراهیم همت، احمد کاظمی ، سید جمال طباطبایی و بردار شهیدش مسیح الله حیدرپور در محرم حسینی بر خوان پر نعمت حضرت ابا عبدالله (ع) بنشیند.

سردار شهید حیدرپور در نخستین روزهای تشکیل سپاه پاسداران به عضویت این نهاد درآمد ، با آغاز جنگ تحمیلی جزء نخستین نیروهایی بود که به جبهه های نبرد حق علیه باطل در منطقه جنوب اعزام شد و بدون لحظه ای درنگ عاشقانه قدم در راه جهاد فی سبیل الله گذاشت.

در عملیات های  والفجر 8، کربلای 5 ، والفجر 10 با مسئولیت های فرمانده گردان، جانشین فرمانده تیپ 44 قمر بنی هاشم (ع) و فرمانده تیپ مستقل 48 فتح به انقلاب اسلامی و کشور خدمت کرد و به خاطر رشادت های فراوان از خود گذشتگی ، ایثارگری و نبوغ نظامی اش پس از پایان دوران دفاع مقدس به دریافت نشان فتح مفتخر گردید.

سردار سرتیپ شهید دکتر سیف الله حیدرپور پس از جنگ تحمیلی به عنوان فرماندهی متعهد ، نقش موثری درحفظ امنیت منطقه جنوب داشت. وی با فراگیری علوم استراتژیک نظامی و تلفیق آن باتجارب ارزشمند دوران 8 سال دفاع مقدس تبدیل به یکی از فرماندهان شاخص سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و الگویی برای پاسداران جوان شد.

سردار شهید حیدرپور از سال 1371 تا 1374 فرمانده دانشکده زرهی سپاه در شیراز بود . او نیازهای یگان های زرهی نیروی زمینی سپاه را با دوره های آموزشی دانشکده که نقش موثری در تقویت یگان های رزمی سپاه داشت ،منطبق کرد. وی درسال 1375 به عنوان جانشین لشکر 4 بعثت مشغول به خدمت شده واز سال 1378 به مدت دو سال فرماندهی لشکر عملیاتی 3 حمزه سید الشهدا انقلاب را به عهده گرفت تا به عهدی که با همرزمان شهیدش بسته بود ، وفا کرده و امنیت منطقه شمالغرب کشور را تامین کند.

شهید حیدرپور از سال 1381 برای طی دوره دکترای علوم استراتژیک وارد دانشگاه علوم استراتژیک شد. همزمان به عنوان فرمانده قرار گاه مرکزی حضرت صاحب الزمان ( عج) در تهران به اسلام وانقلاب خدمت می کرد. این فرمانده سلحشور دوران دفاع مقدس علیرغم جراحات شیمیایی شدید در سال 1385 با کسب مدرک دکترای برنامه ریزی آموزشی از دانشگاه آزاد اسلامی تهران فارغ التحصیل شد.

وی در دوران تحصیل با عشق و علاقه در مراکز آموزشی سپاه و مراکز آموزشی عالی کشور آموخته های علمی و گنیجنه گران بهای دوران دفاع مقدس را در اختیار نسل جوان و دانشجویان علاقمند قرار می داد.

از اوایل سال 1385 روح پرشور و پر تلاطم سردار سرتیپ پاسدار شهید حیدر پور در عشق پیوستن به همرزمان شهیدش می سوخت و عوارض شدید مجروحیت ناشی از اصابت تیر دوشکا و جراحات شیمیایی روز به روز نمایان تر می شد تا جایی که تیم پزشکی معالج چندین مرتبه او را برای مداوا به خارج از کشور اعزام کرد و مدتی طولانی هم در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) بستری بود اما درمان های پزشکی تاثیر چندانی در بهبودی این جانباز مجاهد نداشت.

سرانجام روح بلند سردار سرتیپ شهید دکتر سیف الله حیدرپور سرخوش از جام شهادت، ماندن در دنیای خاکی را تاب نیاورد ودر روز پانزدهم بهمن ماه 1386 مصادف با 26 محرم الحرام 1429 پس از تحمل رنج و درد ناشی از جراحات متعدد دوران دفاع مقدس در بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) به یاران شهیدش پیوست و جان پاکش را در راه خدمت به اسلام و میهن عزیزمان تقدیم کرد.

شهید بهروز قبادی

شهید بهروز قبادی در روز 20 اردیبهشت ماه سال1349 در شهرستان "کرمان" دیده به جهان گشود.

پدر این شهید" نور علی" و مادرش " گل بانو سالاری" نام داشتند.

با آغاز جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران، وی  با وجود این که دانش آموز بود به عضویت بسیج درآمد و پس از طی دوره های  آموزشی از شهرستان کرمان به جبهه اعزام شد.

 شهید بهروز قبادی به عنوان رزمنده نیروی زمینی سپاه خدمت می کرد.

وي سرانجام در جریان بیت المقدس چهار در دومین روز فروردین ماه 1367 در اثر بمباران شیمیایی منطقه "شیخ صالح" توسط دشمن  به درجه رفیع شهادت رسید.

شهید بهروز قبادی در زمان شهادت 18 سال داشت و مجرد بود.

پیکر پاک این شهید  در گلزار شهدای باغ فردوس "کرمان "(زادگاهش) به خاک سپرده شد.

    زندگي نامه حجت‌الاسلام شهيد داوود دهداري

حجت‌الاسلام داوود دهداري در سال 1346 در «دريس كازرون» در خانواده‌اي متدين و اصيل چشم به جهان گشود. دروس متوسطه را در همان جا به اتمام رساند و در سال 1363 دعوت آيه « فلولا نفر من كل فرقه...» را اجابت و با پشت پا زدن به دنيا، براي كسب علوم اهل بيت (ع) به شهر قم مهاجرت كرد. وي با تلاش شبانه روزي دروس سطح حوزه را پشت سر گذاشت و از سال 1372 با پشتكار تمام در درس خارج آيت‌الله فاضل لنكراني، آيت‌الله مكارم شيرازي و آيت‌الله ميرزا جواد تبريزي شركت كرد. هم‌زمان مقطع دكتراي رشته‌ تخصصي تفسير و علوم قرآني را نيز به اتمام رساند.

 او از شاگردان خصوصي و موفق درس خارج فقه و اصول آيت‌الله معرفت بود و سال‌ها از خرمن معرفت ايشان خوشه‌چيني كرد.
وي از نخستين روزهاي دفاع مقدس (1361) تا پايان جنگ (1367) فرمان امام را پيروي كرد و دوشادوش رزمندگان به دفاع از اسلام پرداخت.

حجت‌الاسلام دهداري در عمليات كربلاي 4، كربلاي 5 ، مرصاد و ساير عمليات‌ها شركت كرد و بارها زخم عشق را به جان خريد تا اين كه در عمليات والفجر 10 مجروح شيميايي شد و همين مجروحيت در شهادت وي بسيار مؤثر بود.

وي در كنار تحصيل، يكي از مدرسان و اساتيد موفق مدارس حوزه علميه و همچنين پژوهشگري ژرف‌انديش در عرصه مهدويت بود.

مسؤول گروه قرآني مؤسسه انتظار نور، پژوهشي درباره بررسي آراء تفسيري بيش از يكصد و چهل مفسر جهان اسلام درباره حضرت مهدي انجام داد و در عرصه دانش و انديشه، از خود اثري ماندني به يادگار گذاشت.
وي در فعاليت‌هاي اجتماعي مديري دلسور و سخت‌كوش بود و در خدمت رساني به طلاب، سر از پا نمي‌شناخت. طلاب زيادي را تحت پوشش خود داشت و در جذب جوانان و نقش تربيتي در مساجد و كانون‌ها بسيار مؤثر و مفيد بود. در طول پنج سال مديريت مدرسه علميه صدوقي (فاز چهار) به عنوان مديري توانا و دلسوز، طلاب زيادي را تربيت كرد و به جامعه علمي و معنوي حوزه تحويل داد.
حجت‌الاسلام دهداري سال‌ها مديريت مدرسه علميه باقريه را نيز به عهده داشت. در عرصه تبليغ در دانشگاه‌ها خوش درخشيد، در بين دانشجويان، مبلغي موفق به شمار مي‌رفت و در نهاد مقام معظم رهبري در دانشگاه‌ها، نقش موثري داشت.
وي سه سال به عنوان جانشين مديريت مدارس در حوزه علميه قم با مديريتي خلاق و همراه بانوآوري، فعاليت‌هاي در خور ستايشي ارايه كرد.
شهيد دهداري دانشمندي صبور، بردبار و با ادب بود كه نظمي قابل ستايش، تواضعي عالمانه و گذشت، صفا، صميميت و اخلاقي ستودني داشت. رفتار و كردار و حسن اخلاق ايشان زبانزد عام و خاص بود. و اكنون كه در فراق آن عزيز نشسته‌ايم، دو فرزند و دنيايي از خاطره‌ها و خدمت‌هاي ماندگار از ايشان باقي مانده است.

منبع اصلی: ستاد يادواره شهيد دهداري

نام و نام خانوادگي: اكبر ترهنده

نام مستعار: محمد زاهدی

نام پدر: حسن

تاریخ و محل تولد: اول فروردین ماه سال 1350- تهران

تحصیلات: دیپلم

شغل: پاسدار

تاریخ و محل مجروحیت: اردیبهشت ماه 1367 - منطقه عملیاتی شلمچه

تاریخ و محل شهادت:دهم اسفند ماه 1372

محل خاکسپاری: بهشت زهرا – قطعه 26

سن در زمان شهادت:22 سال

نحوه شهادت: بمباران شیمیایی مناطق عملیاتی

نوع عامل شیمیایی: گاز خردل

شهيد اكبر ترهنده

(1350- 1372)

اكبر ترهنده، در روز اول فروردین ماه سال 1350 در محله «شهرری» در جنوب تهران در خانواده ای متوسط و مذهبی به دنیا آمد.

پدرش «حسن» و مادرش «فاطمه» نام داشت. اکبر در سن 7سالگی به مدرسه رفت.

او در اوایل دوره نوجوانی به عضویت بسیج درآمد.

در اواخر سال 1366 در حالی که نوجوانی شانزده ساله و در سال اول متوسطه مشغول به تحصیل بود، به صورت داوطلبانه عازم جبهه شد.

نام مستعار وی در سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی؛ «محمد زاهدی» بود.

اکبر در اردیبهشت ماه سال 1367  در منطقه عملیاتی شلمچه بر اثر استنشاق گازهای ناشی از بمباران  شیمیایی رژیم بعثی عراق، به شدت مجروح شد.

وي دچار مصدوميت شديدي ريوي و پوستي شده بود.

او در سال 1368، ازدواج نمود که ثمره آن یک فرزند پسر به نام «مهدي» می باشد.

اكبر ترهنده در سال 1369 پس از اخذ دیپلم متوسطه به استخدام رسمی سپاه پاسداران درآمد.

ادب، متانت و تواضع او باعث شده بود که از محبوبیت بسیاری در جمع دوستان و اطرافیانش

برخوردار باشد. او جوانی انقلابی، مذهبی و عاشق امام خمینی(ره)بود.

از سال 1370 به بعد آثار جراحات شیمیایی نمايان شد.ماهها در بيمارستان بستري بود و چندين بار مورد عمل جراحي قرار  گرفت.

آن جانباز سرافراز، سرانجام در روز دهم اسفند ماه سال 1372 در بیمارستان ساسان در تهران به  فیض شهادت رسید.

شهید اکبر ترهنده در زمان شهادت 22 سال داشت و در قطعه 26 بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

پایان

منبع: اطلاعات و آثار فرهنگی موجود در اداره بنیاد شهید و امور ایثار گران استان تهران- منطقه 2

زندگي نامه شهيد رضا مهراني

جانباز شهيد، رضا مهراني، فرزند علي اكبر، در روز بیست و ششم دی ماه سال 1340 در یکی از محله های شرق تهران (خیابان پیروزی) به دنيا آمد.

رضا چهارمین فرزند خانواده بود. پس از طی دوران طفولیت در  سن 7 سالگی وارد مدرسه شد.

او تا پایان دوره ابتدایی ادامه تحصیل داد.

با آغاز جنگ تحیملی به صورت داوطلبانه به خدمت سربازی رفت و پس از طی دوره های آموزشی عمومی  در روز هیجدهم بهمن ماه سال 1359 به عنوان بیسیم چی در یکی از یگانهای لشگر 77 زرهی خراسان در آبادان مشغول به خدمت شد.

او در مورخه هفدهم آذرماه 1360 در جریان عملیات شکست حصر آبادان در جاده اهواز-  آبادان بر اثر اصابت ترکش خمپاره  به سر و صورت و چشم و ستون فقرات به شدت مجروح شد.

او همچنین مورد اصابت ترکش بمب شیمایی نیز قرار گرفته بود.

ابتدا به بیمارستان طالقانی آبادان، سپس به بیمارستان اهواز، بعد از آن به بیمارستان خلیلی شیراز و مدتی بعد به بیمارستان فیرزوگر تهران منتقل و تحت درمان قرار گرفت.

ابتدا چشم راستش تخلیه شد و مدتی بعد از بینایی هر دو چشم محروم شد.

ترکش ها برای همیشه در کمر او باقی ماند.

رضا ماهها در بیمارستان های مختلف  بستری شد و مورد مداوا قرار گرفت.

پس از بهبودی نسبی؛ دیگر نمی توانست به میدان نبرد بازگردد و این موضوع  به شدت او را متاثر می ساخت.

رضا مهرانی از آن به بعد به فعالیت های اجتماعی پرداخت؛ او ادامه تحصیل داد و در رشته ریاضی دیپلم متوسطه گرفت.

در سال 1364 ازدواج نمود و صاحب دو فرزند به نام های محمد و مصطفی شد.

او همزمان با کار در مخابرات به ورزش روی آورد:

رتبه های ورزشی او عبارتند از:

1-  کسب مقام اول در مسابقات وزنه برداری کشوری جانبازان و معلولین در سال 1364 با مهار وزنه 5/157 کیلوگرم در حرکت یک ضرب.

2-  کسب مقام اول در سومین دوره مسابقات وزنه برداری کشوری جانبازان و معلولین در سال 1367با مهار وزنه 5/110 کیلوگرم در حرکت یک ضرب.

3-  کسب مقام قهرمانی کشور در مسابقات دو میدانی در رشته پرتاب وزنه کلاس پزشکی B1 از استان تهران در سال 1374

پس از پایان جنگ تحمیلی به تدریج با بروز علائم مصدومیت شیمایی بستری  و تحت درمان قرار گرفت.

او چندین بار مورد عمل جراحی قرار گرفت، و سرانجام در روز هشتم مهر ماه سال 1375 در  بیمارستان آراد به شهادت رسید. 

زندگي نامه شهيد مهدي سليماني

شهيد مهدي سليماني، در روز اول ارديبهشت ماه سال 1348 در روستاي بابك از توابع شهرستان مريوان در استان كردستان در يك خانواده از اهل سنت «شافعي مذهب» به دنيا آمد.

پدرش علي و مادرش بهيه نامه داشت.

پدر مهدي اصالتاً اهل روستاي بابك، مادرش اهل روستاي «شيخه كوره» بود.

مهدي دو برادر و يك خواهر به نام‌هاي ثريا، عطاء و جلال داشت.

مهدي در سن 8 سالگي به مدرسه رفت و تا پايان دوره ابتدايي ادامه تحصيل داد.

او از سن 15 سالگي تا زمان شهادت به همراه پدر در روستاي بابك كارگري مي‌كرد.

اين خانواده 6 نفره در آغاز فصل باليدن و حيات خود در سحرگاه دوم فروردين ماه سال 1367 در جريان بمباران شيميايي روستاي بابك توسط عمال رژيم حزب بعثي عراق براثر استنشاق گاز خردل به شهادت رسيدند.

مهدي در زمان شهادت 19 سال داشت، عطاء الله 17 ساله بود و جلال 16 سال داشت.

تنها خواهر و كوچكترين عضو خانواده تنها دوازده سال داشت.

پايان

نام و نام خانوادگي: سارنگ غفاری

نام پدر: ذبيح الله

تاریخ و محل تولد: اول فروردین ماه سال1346 – روستای هشت چین - خلخال

تحصیلات: اول متوسطه

شغل: دانش آموز-  بسیجی

تاریخ و محل شهادت: بیست و سوم اسفند ماه 1362 - منطقه عملیاتی فکه

نام عملیات: والفجر مقدماتی

محل خاکسپاری: جاوید الاثر

سن در زمان شهادت:16 سال  

نحوه شهادت: بمباران شیمیایی مناطق عملیاتی

نوع عامل شیمیایی: گاز خفه کننده و خردل

شهيد سارنگ غفاری

(1346- 1362)

سارنگ غفاری، در روز اول فروردین ماه سال 1346 در روستای هشتچین از توابع شهرستان خلخال در استان اردبیل، در خانواده ای متوسط و مذهبی دیده به دنیا آمد.

پدرش « ذبیج الله» و مادرش «نازقید» نام داشت.

سارنگ  از سن 12 سالگی به همراه برادرانش در مراسم دینی شرکت می کرد.

دوره ابتدایی و راهنمایی را در مدارس شهرستان هشتجین گذراند.

 او با علاقه بسیار زیادی به عضویت بسیج درآمد و به زودی داوطلب اعزام به جبهه شد.

در اواخر تابستان سال 1361 در حالی که دو برادر دیگزش نیز در جبهه بودند، عازم منطقه عملیاتی جنوب شد و تا زمان شهادت به مدت  چهار ماه به صورت مستمر در جبهه حضور داشت.

سارنگ علی رغم سن و سال کمی که داشت اما دارای شخصیت برگزیده و روحیات خاصی بود.

چنانکه از مطالعه وصیت نامه و سایر آثار فرهنگی باقی  مانده از آن شهید بر می آید؛ او بسیار علاقمند بود که در حوزه علمیه به تحصیل علوم دینی بپردازد و در کسوت روحانیون وارد شود. اما بر حسب وظیفه و احساس دین، نسبت به کشور و نظام اسلامی به جبهه رفته و «آرپی جی زن» شده بود.

 سارنگ در روز بیست و سوم اسفند ماه سال 1362 در جریان عملیات و الفجر مقدماتی، در فکه در حالی که مشغول نبرد با دشمن متجاوز بود که از فاصله بسیار نزدیکی مورد هدف بمباران شیمیایی  رژیم بعثی عراق قرار گرفت و با انفجار یک بمب چند لیتری حاوی مقادیر زیادی گاز خردل، به طرز مظلومانه ای به شهادت رسید.

آری او در وسط یک انفجار شیمیایی قرار گرفت، دردم به شهادت رسید و حتی از پیکر پاکش چیزی باقی نماند.

پایان

منبع: اطلاعات و آثار فرهنگی موجود در اداره بنیاد شهید و امور ایثار گران استان تهران- منطقه 5.(شمیرانات)

نام و نام خانوادگي: محمد باقر رحيمي

نام پدر: محمدرضا

تاريخ تولد: 2/3/1352 نيشابور

تحصيلات: راهنمايي

شغل: دانش آموز – بسيجي – رزمنده

تاريخ شهادت: 22/1/1366

محل شهادت: خرمشهر – كربلاي 8

يگان: تيپ 21 امام رضا

سن در زمان شهادت: 13 ساله

محمد باقر رحيمي

(1353- 1366)

شهيد محمد باقر رحيمي در روز دوم خرداد سال 1353 در روستاي «خروعليا» از توابع شهرستان نيشابور ديده به جهان گشود.

پدرش محمدرضا نام داشت وي دانش آموز سال دوم راهنمايي بود كه از طريق بسيج در تاريخ 4/12/1365 عازم جبهه شد و به عنوان رزمنده به دفاع از كيانش پرداخت.

سپس در عمليات كربلاي 8 شركت كرد و در  در تاريخ 22/1/1366 شركت داشت و در اين عمليات بود كه براثر بمباران شيميايي به فيض عظيم شهادت نائل آمد و به خيل شهدا پيوست.