HDTV به
معنی
تلویزیون
با کیفیت
بالا می
باشد (
High
Definition
Television)
. اگر در
آمریکا ،
استرالیا
یا ژاپن
زندگی
میکنید
ممکن است
قبلآ
تماشای
آنرا
تجربه
کرده
باشید.
سه مورد
تفاوت
اساسی
بین HDTV
و آنچه
بنام
تلویزیون
استاندارد
مشهور
است
(یعنی
NTSC ,
PAL ,
SECAM)
وجود
دارد.
این سه
مورد
عبارتند
از :
افزایش
رزولوشن
تصویر،
استفاده
از نسبت
تصویر
عریض
16:9 به
عنوان
استاندارد
و
توانایی
پشتیبانی
از صدای
چند
کاناله
مانند
دالبی
دیجیتال.
مهمترین
ویژگی
HDTV و
موردی که
این نام
از آن
گرفته
شده،
رزولوشن
بالای آن
میباشد.
سیستمهای
پخش
قدیمی
NTSC
دارای
525 خط
افقی
تصویر
میباشند.
در سیستم
PAL
تصاویر
با کیفیت
اندکی
بهتر و
با 625
خط افقی
پخش
میگردد.
اما تمام
این خطوط
برای
نمایش
تصویر
بکار
نمیروند.
خطوطی که
اطلاعات
تصویری
را نمایش
میدهند
خطوط
فعال نام
دارند و
تعدادشان
486 برای
سیستم
NTSC و
576 برای
PAL
میباشد.
بعلاوه ،
در
سیستمهای
PAL و
NTSC از
پویش
شانه ای
(interlaced)
استفاده
میشود
یعنی هر
قاب به
دو بخش
تقسیم
شده و یک
بخش شامل
خطوط فرد
، و بخش
دیگر
شامل
خطوط زوج
میباشد.
هر بخش
بصورت یک
در میان
نمایش
داده
میشود و
مغز ما
با ترکیب
آنها
تصویر
کامل هر
قاب را
میسازد.
پویش
شانه ای
کیفیت
تصویر را
پایین می
آورد.
در عکس
زیر
تفاوت HD
, شبکه
معمولی
به وضوح
مشخص
است.
سیستم
پخش HDTV
دارای دو
فرمت
میباشد:
720p و
1080i.
این
اعداد
تعداد
خطوط
رزولوشن
عمودی را
نشان
میدهند و
حروف نیز
نشاندهنده
نوع پویش
تصویر
هستند:
- پویش
متوالی
(p =
progressive)
- پویش
شانه ای
یا یک در
میان (i
=
interlaced)
پویش
متوالی
یعنی
اینکه
قاب در
یک مرحله
به تمامی
نمایش
داده
میشود
(بجای
اینکه به
دو بخش
تقسیم
گردد).
کیفیت هر
دوی این
سیستمها
بسیار
بهتر از
PAL و
NTSC
میباشد.
تصویر
صفحه
عریضی که
در
تلویزیون
4:3 پخش
شود و
نوارهای
سیاه
رنگی
بالا و
پایین
آنرا پر
کنند.
pan &
scan =
نمایش
بخشی از
تصویر
عریض
16:9 روی
تلویزیون
4:3 ).
صدای چند
کاناله
دالبی
دیجیتال
نیز
میتواند
بعنوان
بخشی از
سیگنال
HDTV
ارسال
گردد و
استفاده
از آن
دیگر
محدود به
DVD ها
نخواهد
بود .
برای
دریافت
برنامه
های HDTV
به یک
تلویزیون
با تیونر
HDTV
مانند
تلویزیونهای
براویا
سونی یا
یک
گیرنده
HDTV که
بتواند
کانالهای
HDTV
ارسال
زمینی یا
کابلی
مثل Voom
HDTV یا
ماهواره
ای مثل
Dish
Network
HDTV را
دریافت
کند نیاز
دارید.
در ضمن
شما می
توانید
با
استفاده
از کارت
های DVB
نیز این
شبکه ها
را
دریافت
نمایید.
همچنین
باید در
منطقه ای
زندگی
کنید که
کانالهای
HDTV
توسط
کابل یا
ماهواره
را
بتوانید
دریافت
کنید.
در حال
حاضر
HDTV
بطور
گسترده
در ژاپن
وجود
دارد و
در
ایالات
متحده
نیز در
حال
متداول
شدن است.
بیشتر
شبکه های
بزرگ
برنامه
های
پرطرفدار
خود را
بصورت
HDTV هم
پخش
میکنند.
در
استرالیا
نیز
پیشرفت
HDTV در
ابتدا
کند بود
اما از
سال 2003
به بعد
سرعت
گرفته
است.
در تمام
اروپا
تنها چند
شرکت به
تکنولوژِی
HD دست
پیدا
کرده
اند. این
کمپانی
ها
عبارتند
از :
EURO
1080 ,
TPS HD ,
SKY HD ,
NATIONAL
GEOGRAPHIC
HD ,
Discovery
HD ,
Polsat
HD
Venice
HD ,
LuXe TV
HD , N
HD
Polska ,
Cyfra +
HD ,
CANAL
DIGITAL
HD , HD
VISIO
,ARTE HD
, RATE 4
ITALIA
HD , BBC
HD ,SKY
DIGITAL
ITALIA
HD , SAT
1HD ,...
با این
وجود
مدتی طول
میکشد تا
HDTV در
اروپا به
سطح دیگر
نقاط
جهان
برسد.
مباحثاتی
که بر سر
تایید
برنامه
های دولت
انگلستان
برای از
کار
انداختن
فرستنده
های
آنالوگ
در سال
2008
بوجود
آمد نشان
داد که
چگونه
بسیاری
از مردم
هنوز
آمادگی
تغییر
سیستم
پخش به
DVB-T را
ندارند.
این نشان
میدهد که
در
انگلستان
تمایلی
برای
تغییر
عمده در
پخش
تلویزیونی
وجود
ندارد،
بویژه که
بیشتر
مردم فکر
میکنند
هم اکنون
تلویزیون
دیجیتال
را بصورت
DVB-T در
اختیار
دارند.
در سال
1999
اولین
ارسال
(HDTV
(high
definition
television
بعنوان
بخشی از
معرفی
تلویزیون
دیجیتال
در
آمریکا
آغاز شد.
پیش بینی
این گونه
پخش برای
برنامه
های
ورزشی و
فیلم
هایسینمایی
است در
صورتیکه
احتمالا
سایر
برنامه
ها نظیر
اخبار
بصورت
SDTV پخش
خواهند
شد. HDTV
در
آمریکا
با معرفی
برنامه
ریزی شده
DTV
ادغام
شده است.
صنعت
کامپیوتر
در
آمریکا
خواستار
یک فرمت
تنظیم
شونده بر
حسب فریم
بودند در
حالیکه
صنعت
تلویزیون
به دنبال
فرمتی
بود که
interlaced
باشد و
در آن هر
فریم به
دو عبور
از خطوط
فرد و
زوج
تقسیم
شود.حاصل
سازش این
دو نظریه
ترکیب
گیج
کننده
ایی از
18 فرمت
مختلف
HDTV است
که هریک
دارای
شکل و
وضوح و
حالت
اسکن
متفاوتی
است.
به طور
کلی HDTV
به یکی
از 6
فرمت DTV
که
جزییات
بیشتری
نسبت به
640 در
480
پیکسل در
کیفیت
خوب
تصویر
تلویزیون
NTSC را
فراهم می
کند
ارجاع
داده می
شود. دو
گروه از
این گونه
فرمتها
وجود
دارد
1080
در1920
پیکسل که
60 بار
در ثانیه
به صورت
2:1
30interlaced
فریم
کامل در
هر ثانیه
و یا به
صورت
progressive
در
سرعتهای
30یا 24
فریم در
هر ثانیه
نوسازی
می شوند.
فرمتهایی
از 24
فریم در
ثانیه
استفاده
می کنند
تا
بازسازی
دقیق
مضمون
تصویر
متحرک
(مثل
مسابقات
ورزشی و
فیلم های
سینمایی)
را ممکن
کنند که
در غیر
این صورت
با مشکل
مهم
زمانی به
خاطر
تبدیل
شدن به
30 یا 60
فریم در
ثانیه
ایجاد می
شود.
گیرنده
های HDTV
باید
تمام
حالات
این گونه
پخش را
پشتیبانی
کنند چون
انتخاب
نوع
ارسال بر
عهده پخش
کننده
است. هم
چنین یک
فرمت HD
جدید
بعنوان
یک فرمت
تولید
عمومی در
سراسر
جهان
پیشنهاد
شده بود
که دارای
وضوح
1920در
1080
پیکسل
است
(فرمت
آمریکایی
1080i)
اما
همانند
فیلم با
سرعت 24
فریم در
ثانیه
پخش می
شود.مهم
ترین
مزیت آن
هم این
است که
می توان
تمام
استانداردهای
HDTV-DTV-NTSC-PAL
را از یک
master
دیجیتال
واحد به
ان تبدیل
نمود.
بدون آن
که
انتقال
های PLA
, NTSC
باکاهش
کیفیت
مواجه
شوند.
شبکه های
HD کلا
با دو
فرمت
Mpeg2 HD
, Mpeg4
HD پخش
می شود
که در
حال حاضر
بیشتر
کمپانی
ها سیستم
Mpeg4 HD
رو
برگزیده
اند .
سیستم
Mpeg 4
کیفیتی
بهتر از
Mpeg2 را
ارائه می
کند اما
یک شبکه
mpeg2
حجمی
بالغ بر
30
مگابایت
پهنای
باند
نیاز
دارد.
اما
mpeg4
حداکثر
10
مگابایت.
پس به
صرف این
است که
شبکه های
mpeg4
راه
اندازی
کنند. در
هر
فرکانس
ماهواره
نیز 4
شبکه HD
mpeg4
قرار می
گیرند .
