بانک جامع احادیث مهدوی

محمّد بن اسماعیل بن موسی بن جعفرعلیه السلام

که پیر ترین شخص در میان اولاد رسول خداصلی الله علیه وآله بود، گفته: حضرت صاحب الزمان علیه السلام را در حالی که جوان نورسی بود، در دو مسجد [مکه و مدینه] دیدم.

غیبت طوسی،فصل سوم،ح230

محمّد بن ابراهیم بن مهزیار گفته است:

پس از شهادت امام حسن عسکري علیه السلام در خصوص امام پس از ایشان شکّ کردم، از طرفی مال زیادي [که مربوط به امام علیه السلام بود] در نزد پدرم جمع شده بود، اموال را حمل کرده و سوار کشتی شد و من هم براي بدرقه پدرم بیرون رفتم، که ناگهان تب شدیدي بر پدرم عارض شد. به من گفت: پسرم مرا برگردان که این مریضی مرگ است و در مورد این مال تقوي پیشه کن. آنگاه به من وصیت فرموده و از دنیا رفتند.با خودم گفتم: پدرم وصیت به امر غیر صحیح نمیکند، لذا مال را برداشته به عراق میبرم و در کنار شط فرات خانهاي کرایه میکنم، و احدي را هم از موضوع مطلع نمیکنم. اگر امر امامت برایم واضح و آشکار شد، همچنان که در ایام ابی محمّدعلیه السلام واضح شده بود، اموال را به آن امام تقدیم میکنم، در غیر این صورت همه مال را صدقه میدهم. به عراق آمدم، خانهاي در کنار شط کرایه کردم و چند روزي آنجا بودم، ناگهان پیکی آمد و نامهاي به همراهش بود که در آن نوشته بود: اي محمّد! فلان مبلغ مال نزد توست و فلان جا و مکان است. تا اینکه همه آن اموال را که با من بود حتی اموري را که من خودم نمیدانستم را برایم بیان کرده بود، لذا اموال را به پیک واگذار کردم. ولی چند روزي در آنجا ماندم، کسی هم به من سرنمیزد، به همین دلیل ناراحت و غمگین شدم تا اینکه توقیع شریف برایم آمد: ما تو را جانشین پدرت قرار دادیم، پس شکر خدا را به جا بیاور.

غیبت طوسی،فصل چهارم،ح239

زرارة بن اعین گفته که از امام صادق علیه السلام شنیدم که میفرمودند:

براي آن جوان پیش از قیامش غیبتی است عرض کردم: براي چه؟ حضرت فرمودند: خواهد ترسید. و با دست به شکم مبارکش اشاره فرمود. بعد فرمودند: اي زراره! او کسی است که انتظارش کشیده میشود، او کسی است که مردم پیرامون ولادتش دچار شکّ و تردید میشوند، یکی میگوید: وقتی پدرش از دنیا رفت فرزندي نداشت، دیگري میگوید: مادرش به او باردار است، کسی دیگر میگوید: او غایب است، و کس دیگري میگوید: متولد نشده است، و کسانی هم میگویند: ایشان دو سال پیش از وفات پدرش متولد شده است. اوست که شیعه در انتظارش است، و خداوند متعال دوست میدارد که شیعه را در این انتظار امتحان کند و آن وقت است که اهل باطل شکّ میکنند. عرض کردم: جانم به فداي شما اگر آن زمان را درك کردم، چه کاري کنم؟ حضرت فرمودند: اي زراره! اگر آن زمان را درك کردي این دعا را بخوان: خداوندا! خودت را آنگونه که هستی به من بشناسان، پس اگر تو خودت را به من نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت … تا آخر دعا.

غیبت طوسی،فصل5،ح279

علی بن رئاب گفته است:

زراره گفت: براي حضرت قائم علیه السلام پیش از ظهورشان، غیبت وجود دارد [و حضرت غایب میشود]. به ایشان گفتم: براي چه [غایب میشود]؟ گفت: براي اینکه میترسد که کشته شود.

غیبت طوسی،فصل 5،ح274

روایت شده که [امام علیه السلام فرمودند:]

سنتی از موسی علیه السلام در وجود امام زمان علیه السلام است. عرض کردم: آن سنّت چیست؟ فرمودند: ادامه دار بودن ترس و پنهان شدنش از دشمنان و سلاطین تا زمانی که خداوند به ایشان اجازه قیام بدهد و او را نصرت و یاري فرماید. به همین دلیل رسول خداصلی الله علیه وآله در شعب ابی طالب و غار پنهان شد و نیز خانه نشینی امیرالمؤمنین علیه السلام از مطالبه حقّ مسلّم شان به همین علّت بود.

غیبت طوسی،فصل5،ح275

حوزه / پيامبر خدا صلي الله عليه و آله درحدیثی فرمودند: پروردگارم درشب معراج ازپاک نمودن زمین ازوجود دشمنان خود به وسیله قائم ما خبرداد .

متن روایت را از کتاب أمالي صدوق منتشر می کند.

 قال رسول الله صلي الله عليه و آله: لَمّا عُرِجَ بي إلَى السَّماءِ السّابِعَةِ ومِنها إلى سِدَرةِ المُنتَهى ومِنَ السِّدرَةِ إلى حُجُبِ النّورِ ناداني رَبّي جَلَّ جَلالُهُ : يا مُحَمَّدُ بِالقائِمِ مِنكُم . . . اُطَهِّرُ الأَرضَ مِن أعدائي واُورِثُها أولِيائي .

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله  فرمودند: هنگامى كه به آسمان هفتم و از آن جا به سدرة المنتهى و از سدره به حجابهاى نور عروج کردم ، پروردگار عزوجل مرا ندا فرمود؛ اى محمّد! به وسيله قائم شما... زمين را از دشمنان خود پاك مى كنم و دوستانم را وارث آن مى گردانم.

پی نوشت:

أمالي الصدوق : ۶۳۱ و۶۳۲

منبع:حوزه

مفضل بن عمر گفته است:

از امام صادق علیه السلام شنیدم، میفرمودند: از فاش کردن و منتشر کردن [آنچه که میگویم]حذر کنید، آگاه باشید، به خدا قسم امام شما سالهاي چندي ازروزگار شما غایب خواهد شد، و حتماً همه امتحان میشوند، تا اینکه گفته میشود: او کشته شده، مرده، معلوم نیست به کدام بیابان رفته است؟ چشمهاي مؤمنان براي او اشک میریزند و مثل کشتی که در موج دریا از مکانی به مکانی میرود، از حالی به حالی متحول میشوید. پس از آن ورطه کسی نجات نمییابد به جز کسی که خداوند از او عهد و پیمان گرفته و ایمان را در دل او نوشته و او را با بشارتی از جانب خودش مؤّید فرموده باشد و [در زمان غیبت] دوازده پرچم و بیرق به اهتزاز در میآید که مشتبه بوده و هیچ کدام قابل تشخیص نیست [که کدام حقّ و کدام باطل است]. وقتی که سخن حضرت به اینجا رسید، من گریه کردم و عرض کردم: در آن وضعیت و اوضاع سخت، ما چه کنیم؟ حضرت در حالی که به خورشید نگاه میکردند که نورش وارد ایوان میشد، به من فرمودند: اي اباعبداللَّه! این خورشید را میبینی؟ عرض کردم: بله. حضرت فرمودند: به خدا قسم! ولایت ما از این خورشید روشنتر است.

غیبت طوسی،فصل 5،ح285

محمّد بن منصور از پدرش نقل میکند که گفته:

تعدادي بودیم که در محضر مبارك امام صادق علیه السلام [در باب ظهور و قیام حضرت حجّت علیه السلام] با هم سخن میگفتیم. حضرت رو به ما کرده و فرمودند: در چه موردي بحث میکنید؟ هرگز، هرگز! به خدا قسم آنچه را که شما چشمهاي تان را به سوي آن کشیده اید واقع نخواهد شد، تا اینکه غربال شوید. به خدا قسم آنچه را که به آن چشم دوخته اید نخواهد شد، تا اینکه خوب و بد تان از هم جدا شوید. به خدا قسم، آنچه را که چشمانتان را به سمت آن کشیده اید واقع نخواهد شد، تا اینکه پاك و تصفیه شوید. به خدا قسم، آنچه به آن چشم دوخته اید واقع نمیشود مگر بعد از ناامیدي. به خدا قسم، آنچه را که چشمانتان را به طرف آن کشیده اید واقع نمیشود تا زمانی که شخص شقی بدبخت شده و شخص سعید، سعادتمند گردد.

غیبت طوسی،فصل 5،ح281

علی بن جعفر از برادر بزرگوارش موسی بن جعفرعلیهما السلام نقل میکند که حضرت فرمودند:

وقتی که امام پنجمین از اولاد امام هفتم مفقود گردد، در خصوص دین خود به خداوند متعال توکل کنید تا کسی نتواند دینتان را از شما بگیرد. پسرم! صاحب این امر را حتماً غیبتی خواهد بود تا اینکه به سبب آن حتی کسانی که به وجود آن حضرت اعتقاد دارند از عقیده خودشان برمی گردند. غیبت آن حضرت امري است که خداوند متعال به وسیله آن بندگانش را امتحان میکند.

غیبت طوسی،فصل 5،ح284

علی بن یقطین گفته است:

امام کاظم علیه السلام به من فرمودند: اي علی! شیعیان ما دویست سال است که با آرزو تربیت شدهاند.یقطین به پسرش علی گفته است: چه شده هرچه راجع به ما [بنی عباس] گفته شده واقع شده و اتفاق افتاده، ولی آنچه براي شما [شیعه] گفته شده واقع نشده و اتفاق نیفتاده است؟ علی به پدرش گفت: آنچه که درباره [ظهور دولت] شما و [ظهور دولت] ما گفته شده است، از یک سرچشمه است، با این تفاوت که امر شما و دولت شما واقع شده و اتفاق افتاده است و مجال آن به شما عطا شده است، بنابراین همان طور که به شما گفته شده بود [که حکومت بنی عباس ظهور میکند] واقع شد. امر [ظهور دولت] ما هنوز واقع نشده است و ما را در آرزوي آن نگه داشتهاند. و اگر به ما گفته شده بود که این امر [ظهور حکومت دولت شیعه] تا دویست یا سیصد سال دیگر اتفاق نخواهد افتاد، موجب میشد که قلبها دچار قساوت شده و عموم مردم از اسلام برگردند. ولکن گفتهاند که [ظهور دولت ما] چقدر سریع و نزدیک است؟ به این ترتیب قلبها را به هم پیوند داده و فرج را نزدیک جلوه دادهاند و اینکه هر لحظه این امر ممکن است واقع شود.

غیبت طوسی،فصل پنجم،ح292

محمّد بن مسلم و ابو بصیر گفته اند:

از امام صادق علیه السلام شنیدیم که میفرمودند: امر ظهور [حضرت مهدي علیه السلام]واقع نمیشود تا اینکه دو سوم مردم بروند [از اعتقاد حقّ برگردند یا بمیرند].عرض کردیم: وقتی دو ثلث مردم بروند، پس چه کسی باقی میماند؟ حضرت فرمودند: آیا شما راضی نمیشوید که در یک سوم باقی مانده باشید؟

غیبت طوسی،فصل پنجم،ح 286

جابر جعفی گفته است:

به محضر مبارك امام باقرعلیه السلام عرض کردم: فرج شما اهل بیت علیهم السلام چه زمانی خواهد بود؟ حضرت فرمودند: هیهات، هیهات! فرج واقع نخواهد شد؛ مگر بعد از آنکه شما غربال شوید، بعد [دوباره] غربال شوید، بعد [بار سوم]غربال شوید - این جمله را سه مرتبه تکرار کردند - تا اینکه خداوند کدورتها را از بین برده، صفا و پاکی باقی بماند.

غیبت طوسسی،فصل پنجم،ح287

عبایۀ بن ربعی اسدي گفته است:

از امیرالمؤمنین علیه السلام شنیدم: میفرمودند: چگونه خواهید بود وقتی که بدون امام هدایتگر و پرچم هدایت بمانید، که بعضی از شما از بعضی دیگر بیزاري خواهید جست.

غیبت طوسی،فصل پنجم،ح 291

ابراهیم بن عمر یمانی از مردي نقل کرده :

و او هم از امام باقرعلیه السلام نقل میکند که حضرت فرمودند: اي جماعت شیعه واي شیعیان آل محمّد! مثل سرمهاي که به چشم میکشند امتحان و آزمایش میشوید، چرا که صاحب سرمه و کسی که به چشمش سرمه میکشد، میداند کی سرمه وارد چشم میشود، امّا نمیداند که کی از چشمش خارج میشود. [زمانی میآید که بعضی از شما صبح که میشود خودشان را در شریعت و مذهب میبینند، ولی وقتی که عصر میشود، از ولایت و شریعت ما خارج شده است. و یا اینکه بعد از ظهر و شب به امر ما معتقدند، ولی صبح که میشود از ولایت ما خارج شده است.

غیبت طوسی،فصل پنجم،ح288