|
«اورست
Everest
»
نام کوه:
اورست، ساگاراماتا، چومولونگما
ارتفاع:
۸۸۵۰ متر، ۲۹،۰۲۹ فیت
محل قرارگیری:
نپال، تبت
موقعیت جغرافیایی:
۲۷،۵۹ عرض شمالی _ ۸۶،۵۶ طول شرقی
بهترین ماههای صعود:
آوریل و می، سپتامبر و اکتبر
اولین صعود:
۱۹۵۳ میلادی
اولین صعود کننده:
ادموند هیلاری، تنسینگ نورگی
نزدیک ترین فرودگاه محلی:
پانگبوچه
نزدیکترین فرودگاه بین المللی
: کاتماندو
اورست -
بلندترین کوه دنیا بر طبق آخرین اندازه گیریهای ماهواره ای که در ۵ می ۱۹۹۹ صورت گرفت و به تایید انجمن نشنال جغرافی نیز رسید ۸۸۵۰ متر ارتفاع دارد. کوه اورست در منطقه هیمالیای "خمبو روالینگ" قرار دارد. این کوه بر روی خط الراسی مرتفع قرار گرفته که در طول مرز نپال و تبت از غرب به شرق و از چوآیو تا ماکالو امتداد می یابد. در نپال به آن ساگاراماتا به معنای سر آسمان و در تبت چو مولونگما به معنای مادر خدای زمین می گویند.
در مساحی های سال ۱۸۵۴ یک هیئت انگلیسی نام آنرا قله ۱۵ نهاد و دو سال بعد آنها توانستند ارتفاع قله ۱۵ را ۸۸۳۹ متر اندازه گیری کنند آنرا رفیعترین قله عالم شناختند، اما این اندازه گیری چندان پایدار نبود و پس از آن هندیها ارتفاع قله را ۸۸۴۸ ثبت نمودند. در نهایت در سال ۱۸۶۵ انجمن جغرافیایی سلطنتی در لندن، قله شماره ۱۵ را بعد از مساحی های جورج اورست نامگذاری مجدد نمود و به افتخار این کشف قله شماره ۱۵ را
اورست
نامیدند.هفت تلاش نخست این کوه تا سال ۱۹۲۱ بیشتر جنبه شناسایی داشت تا صعود. تمامی این تلاشها از سمت تبت صورت گرفت. جایی که مسیر صعود قله از طریق یال شمالی و گردنه شمالی قابل دسترس به نظر می رسید. در سال ۱۹۲۴ جورج مالوری کسیکه پیکان حمله سه هیئت نخست این کوه بود، در تلاش برای فتح قله جان خود را به همراه همنوردش اندرو اروین از دست داد. آنها بی شک گامهایی تا قله فاصله نداشتند
تا سال ۱۹۳۸ یعنی زمان شروع جنگ جهانی دوم تلاشهای ناموفق دیگری نیز صورت گرفت و پس از آن به خاطر جنگ همه چیز متوقف شد. اما با پایان جنگ و اشغال تبت توسط چینیها مرزهای تبت بر روی خارجیها و بخصوص کوهنوردان بسته شد. اما کشور نپال که سابق بر این غیر قابل دسترس بود خلاف این عمل کرد و مرزهای خود را از سال ۱۹۵۰ بر روی خارجیها گشود. بدین شکل محاصره اورست تنگتروتنگتر شد. مسیر صعود تیمهای سال ۵۱ تا ۵۳ از طریق یخچال خمبو، آبشار یخی و کم غربی بود که تیمهایی از انگلستان و سوئیس به آن دست یافتند. سپس جبهه غربی لوتسه و گرده ژنویها و در نهایت گردنه جنوبی شناسایی و صعود شد. در ماه می ۱۹۵۲ کریستین لامبرت سوئیسی و شرپا تنسینگ نورگی هندی - نپالی تا ۸۶۰۰ متر بالا رفتند اما از صعود قله بازماندند. اما یکسال بعد تیمی از انگلستان به سرپرستی جان هانت افسر ارتش انگلستان با گام نهادن در جای پای سوئیسیها در نهایت با دسترسی به یال جنوب شرقی توانست ادموند هیلاری و شرپا تنسینگ نورگی را در ساعت ۳۰/۱۱ روز ۲۹ می راهی قله نماید
پس از صعود سال ۵۳ تلاشهای موفق و ناموفق زیادی از مسیرهای مختلف صورت گرفت و تا امروز که بیش از ۵۰ سال از نخستین صعود کوه می گذرد حدود ۲۵۰۰ کوهنورد از ۱۶ مسیر اورست را صعود کرده اند. آنها از ۱۳ تا ۷۰ سال سن داشتند. در این را همچنین بیش از ۱۶۰ نفر جانشان را از دست داده اند. اورست بارها بدون اکسیژن صعود شد. چندین نفر به کمک اسکی و چتر از آن فرود آمدند و کوه بارها تراورس گردید. صعودهای زیادی در مدت تنها یک روز بر روی آن صورت گرفت و افراد بسیاری بر روی آن دچار سرمازدگی شدند. هر کوهنورد برای اخذ اجازه صعود موظف به پرداخت ۶۰۰۰ دلاردرجبهه شمالی و ۱۰۰۰۰ دلار در جنوبی می باشد. در این راه گروههای تجاری بسیاری نیز دست به کار شده و با اخذ مبالغی از ۲۰۰۰۰ تا ۷۵۰۰ دلار کوهنوردان و افراد عادی را عازم بام دنیا می کنند
فیلمهای بسیاری از تلاشهای موفق و نافرجام اورست ساخته شده و کتب فراوانی به نگارش در آمده تا اورست همچنان به عنوان یکی از جذابترین نقاط دنیا مورد توجه باشد
مسیرهای اورست:
-
بیست و نه می ۱۹۵۳ - اولین صعود اورست: تنزینگ نورگی (نپال) و ادموند هیلاری(زلاند نو) هر دو عضو یک هیئت انگلیسی. از مسیر یال جنوب شرقی- با عبور از آبشار یخی، کم غربی و لوتسه فیس- به قله رسیدند.
-
بیست و پنج می ۱۹۶۰ - تیمی از کوهنوردان چین و تبت از مسیر شمالی به قله اورست رسیدند
-
بیست و دو می ۱۹۶۳ - اولین صعود یال غربی اورست توسط تیم امریکا- در واقع دسترسی به یال غربی از طریق جبهه شمالی صورت گرفت- صعود کنندگان ویلی انسولد و تام هورنباین بودند. آنها پس از رسیدن به قله از مسیر جنوب شرقی بازگشته و نخستین تراورس اورست را هم صورت دادند
-
بیست و چهار سپتامبر ۱۹۷۵ - دوگال هستون و داگ اسکات از صعود دیواره جنوب غربی را صورت دادند، سرپرستی این تیم را کریس بانینگتون بر عهده داشت
-
سیزده می ۱۹۷۹ - آندری استریمفیل و یرنی زاپلوتنیک قله را از مسیر اصلی غربی صعود نموده و از مسیر هورنباین بازگشتند
-
ده می ۱۹۸۰ - تسونه شیجی هیرو تاکاشی اوزاکی از ژاپن نخستین صعود مستقیم جبهه شمالی را انجام دادند. این مسیر به دهلیز ژاپنیها معروف شد
-
نوزده می ۱۹۸۰- یرزی کاکوسکا و اندری ژوک از طریق برج جنوبی- درست سمت راست دیواره جنوب غربی- به قله دست یافتند
-
بیست آگوست ۱۹۸۰- راینولد مسنر از ایتالیا از گردنه شمالی تراورسی را به سمت دهلیز شمالی صورت داد. او تنها در مدت ۳ روز از کمپ اصلی خود در ارتفاع ۶۵۰۰ متر بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی قله را صعود نمود
-
چهار می ۱۹۸۲- ۱۱ کوهنورد روس از طریق دیواره جنوب غربی – سمت چپ مسیر بانینگتون- صعود نمودند
-
هشت اکتبر ۱۹۸۳- لو ریچارد، کیم مومب و کارلوس بوهلر قله را از طریق جبهه شرقی، معروف به کانشونگ صعود نمودند
-
سوم اکتبر ۱۹۸۴- کوهنوردان استرالیایی تیم مکارتنی، اسنپ و گرگ مورتیمر قله را از طریق دهلیز شمالی صعود نمودند
-
بیست می ۱۹۸۶- شارون وود به عنوان نخستین زن از آمریکای شمالی توانست از مسیر جدید شانه غربی که از یخچال کانشونگ آغاز می شد خود را به دهلیز هورنباین رسانده و قله را صعود کند.
-
دوازده می ۱۹۸۸- کوهنورد انگلیسی، استفان ونبلز از سمت چپ مسیر ۱۹۸۳ کانشونگ به قله برسد. این مسیر در شرق گردنه جنوب شرقی قرار دارد. ونبلز تنها عضو انگلیسی یک گروه کوهنورد آمریکایی بود.
-
یازده می ۱۹۹۵ - اولین صعود مسیر شمال شرقی، این مسیر تماما توسط کیوشی فورونو و شجیکی ایموتو از ژاپن و شرپاها داوا شرینگ، پاسانگ شرپا و نیما شرپا گشایش یافت.
-
بیست می ۱۹۹۶- اولین صعود دهلیز شمال شمالشرقی. توسط پیتر کوزنتسوف، والری کونوف و گریگوری سیمی کولنکوف
-
ده می ۲۰۰۴ - مسیر مستقیم دیواره شمالی. آندریا ماری یو، پاورشا بالین و ایلیاس توح واتولین از تیم روسیه
نکته:
ü
هومن آپرین کوهنورد ایرانی مقیم آمریکا بعنوان نخستین ایرانی در سال موفق به صعود اورست گردید. وی راهنمای تیمی از کوهنوردان آمریکایی بر روی اورست بود.
ü
تیم ملی کوهنوردی ایران در سال ۱۳۷۷ موفق شد نخستین صعود مستقل ایرانیان را بر روی اورست صورت دهد.
ü
سعید طوسی کوهنورد ایرانی مقیم آمریکا موفق شد در بهار ۲۰۰۲ بر فراز قله اورست بایستد.
ü
تیم ملی کوهنوردی ایران متشکل از تیمهای مردان و زنان موفق شد در ۳۰ می ۲۰۰۵ بر فراز اورست بایستد. ۹ نفر از اعضای این تیم به همراه 5 شرپا قله را فتح نمودند.
برگرفته از: وبلاگ کوه قاف
|
