چگونه می توان در عین داشتن یک ناتوانی روانپزشکی در دانشگاه موفق بود؟
● واقعیت :
بسیاری از كسانی كه ناتوای روانپزشكی دارند با موفقیت دانشگاه را به اتمام می رسانند ! (( در آغاز خیلبی ها می كوشیدند مرا از رفتن به دانشگاه دلسرد كنند . آنها فكر می كردند كه من قادر به مقابله با فشار روانی نیستم در مواردی ( بویژه در ایام امتحان) خودم نیز فكر می كردم قادر به مقابله نیستم! اما من ادامه دادم وسپس به دوره فوق لیسانس رفتم ....))
● با احترام دانشجوی فوق لیسانس
زندگی دانشگاهی برای هر كسی می تواند مشكل و تجربه ای چالش برانگیز باشد، اما برای كسانی كه دچار ناتوانی روانپزشكی هستند در مواردی غیر قابل تحمل به نظر می رسد .بهر حال ، در صورت برنامه ریزی دقیق ، این ناتوانی مانعی اجتناب ناپذیر در مقابل موفقیت تحصیلی نیست.
● آیا مشكلات خود را بازگو می كنید؟
تصمیم گیری برای گفتن وضعیت خود به دیگران مسئله ای دشوار برای دانشجویان دارای ناتوانی روان پزشكی است. خود افشایی مزایایی دارد، اما بسیاری از مردم می ترسند كه در صورت خود افشایی آسیب پذیر شده ، انگشت نما گشته ویا به دلیل عقاید و فرضیه های اشتباه مردم ، از طرف آنها مورد بد فهمی قرار خواهند گرفت .
بیان كردن مسایل درونی یك تصمیم گیری شخصی است و شما باید وضعیت خود و پیشامدها را مورد ملاحظه قرار دهید بعضی از مسایل كه باید مورد بررسی قرار دهید اینها هستند:
▪ چگونه می توانم از خود افشایی استفاده ببرم؟
▪ به چه كسی در مورد خودم بگویم و چرا؟
▪ به چه كس دیگری می توانم بگویم وچرا؟
▪ آیا حمایت بهتری بدست خواهم آورد؟
▪ آیا هم كلاسیها می توانند حمایت عاطفی و عملی ( از قبیل گروههای مطالعه ، مشاركت در یادداشتها ی كلاسی ) برایم قراهم كنند؟
▪ آیا در دانشگاه سرویسهای حمایتی وجود دارند تا بتوانیم از آنها استفاده كنم ؟
▪ آیا كادر دانشگاه می توانند نیازهای ویژه مرا در نظر بگیرند؟
▪ آیا خود افشایی تاثیرات سوئی برای من خواهد داشت؟
▪ آیا لكهٔ ننگی برای من خواهد شد؟
▪ آیا دیگران برای همیشه مرا یك بیمار روانی خواهند شناخت؟
● خودت و بیماری ات را بشناس
تا آنجا كه ممكن است در مورد وضعیت خود و هر چیزی كه آن را بدتر می كند، اطلاعات كسب كنید. درمانها و داروها و تاثیرات آنها بر روی خودتان را بشناسید ونیز تاثیرات آنها بر زندگی دانشگاهی تان را بازشناسی كنید. همچنین ممكن است روشهایی برای كنترل وضعیت تان ویا حتی پیشگیری از یك دوره بیماری وجود داشته باشد. با یك فرد متخصص مورد اطمینان در مورد اینكه چه اقدامی برای شما كارساز است، هم فكری كنید.
● نقاط قوت خود را بشناسید
نقاط قوت خود را شناخته و چگونگی استفاده از آنها را در زندگی دانشگاهی یاد بگیرید. به عنوان مثال ، ممكن است شما شبها بهتر از صبحها كار كنید. بنابراین بهتر است كه اوقات مطالعه تان را در عصر ها قرار دهید. یا در محیطهای طبیعی تمركز بهتری داشته باشید، بنابراین در پاركها درس بخوانید .این امر بهشما كمك می كند تا فهرستی از نقاط قوت خود را تهیه كرده وسپس چگونگی استفاده از آنها را در تكالیف تحصیلی تان تعیین نمائید . (( داروهایم صبحها مرا خواب آلوده می كنند من می توانم درسهای قبل از ظهرم را در این ترم تغییر دهم)).این امر فضیه رابه نفع شما می كند.
● حوزه هایی را كه در آنها نیازمند كمك هستید، مشخص كنید
این امر ممكن است بطور ساده نیاز به استفاده از معلم خصوصی یا نیاز به كمك جهت برنامه ریزی درسی باشد. كمك خواستن ممكن است یك ضعق تلقی شود. شناخت اینكه كجا و كی نیاز به كمك دارید خودش یك نقطه قوت است. خدمات ومتخصصانی در دانشگاه ( مثلا در دفتر مشاوره ) وجود دارند كه می توانند به شما كمك كنند . همچنین اعضای گروه آموزشی و همكلاسیها نیز مایل هستند به شما كمك كنند، اگر شما بخواهید.
● از پیش برنامه داشته باشید
از آنجا كه اغلب ناتوانی های روانپزشكی ماهیت داوره ای دارند، سازمان دار بودن قعالیت هایتان و به تعویق نینداختن هیچ چیز امری اساسی است . انجام فشردهٔ كارها ( مثلا مطالعه ) ممكن است تاكتیك مؤثری باشد. اما امكان دارد به شدت فشارزا باشد. اگر فشار روانی موجب بدتر شدن وضعیت شما گردد عاقلانه خواهد بود كه از تداوم مطالعه و نوشتن تكالیف خود داری نمائید.
برای اینكه در مواقع خطا چه كاری انجام خواهید داد برنامه داشته باشید. در اغلب موارد ترك تحصیل به هنگام وقوع بحران امری غریزی و طبیعی برای دانشجویان است ، اما راه حلها ی دیگری نیز وجود دارند. یك نقشه احتمالی ازقبیل نظام بیمه می تواند به عنوان یك دفاع شخصی در مقابل فشار روانی اضافی به هنگام بیماری عمل كند .دوباره منابع حمایتی در دسترس در دانشگاهتان را پیدا و از آنها استقاده كنید!
