یغه دست یا سوتکال ، که همچنین برخی افراد آن را ( ضربه کاراته ) می شناسند ابزار بسیار قدرتمندی است که در بسیاری از سبکهای هنرهای رزمی به کار میرود و هم برای حمله و هم برای جلوگیری از حرکت حریف می تواند به کار گرفته شود . در اینجا، زیبی کراک ، دان شش ، از یونایتد آی .تی.اف تیغه دست را بخش بندی کرده و به شما نشان می دهد که چطور تیغ تکنیک را تیز کنید .
چطور و چه موقع باید از آن استفاده کنید ؟
تیغه دست بخشی از کف دست بین مچ و بند اصلی انگشت کوچک است برای اینکه به درستی تیغه دست را ایجاد کنید ، هر چهار انگشت باید محکم به هم فشرده شود ، و انگشت وسطی و انگشت حلقه کمی به داخل خم شوند . باید بین انگشت شصت و انگشت اشاره فاصله ای باشد تا قدرت بیشتر بر روی بخش ضربه زننده متمرکز شود . دستی که در این وضعیت قرار میگیرد نه تنها به عضلاتی که این ابزار را می سازند اجازه می دهد تا منقبض شوند ، بلکه سایر عضلات ساعد را نیز منبقض میکند ، که باعث تداوم قدرت کف دست و ساعد می شود . تکنیک تیغه دست می تواند در آزمونها و نمایش ها و مبارزات ورزشی به کار رود ، در نمایش ها متخصصان هنر های رزمی آجر ها ، با بلوک های یخی را می شکنند ، گلوی بطری ها را قطع میکنند و یا میله های فولادی را خم میکنند و می شکنند .
همچنین در مبارزات ورزشی آی . تی . اف نیز می توان از تیغه دست بهره برد . در فاصله نزدیک که فاصله برای یک ضربه پا و یا یک ضربه دست رو در رو خیلی کوتاه است ، این حرکت نسبتا موثر است . به هنگان چرخاندن بدن در مانوری که از حالت نزدیک به فاصله دورتر حرکت میکنیم این امر می تواند به صورت موفقیت آمیز به صورت ضربه داخلی به کار گرفته شود . علیرغم اینکه این تکنیک موثر است متاسفانه بیشتر رقابت کنندگان در مبارزات ورزشی از آن استفاده نمیکنند . در دفاع از خود هنگامی که حریف در فاصله نزدیک یقه یا لباسهای شما را از جلو می قاپد تیغه دست خیلی موثر واقع می شود . با آزاد بودن هر دو دست مدافع همزمان می تواند به دنده های آزاد ، گردن و یا گوشها ضربه بزند و صدمه جدی برای مهاجم پیش بیاورد .
اهداف کدامند ؟
تیغه دست کاربردهای زیادی دارد و می تواند برای حمله به جمجمه و گیج گاه و بخش فوقانی استخوان بینی ، فرو رفتگی بالای لب ( لب بالایی ) ، فک ، سیب گلو ، دنده های آزاد ، ماهیچه های پس گوشی گردن و رگ گردن ، حلق ، ترقوه ، مهرهای سوم ( هسته اصلی ستون فقرات ) ، قسمت بالایی بازو ، مفصل شانه و شبکه خورشیدی ( شبکه عصبی پشت معده ) به کار برود ..
به هنگام جلوگیری از حرکت حریف ، می توان آن را به کار برد تا در برابر حریف در برابر ضربه رو به پایین دست یا پا ، و حمله هایی که از پهلو وارد می شوند ( ضربه چرخشی پا ، ضربه قوس دار مشت) یا از جلو وارد می شوند ( ضربه چکشی پا از جلو ) دفاع کرد . جلوگیری از حرکت حریف با تیغه دست می تواند در مقابل ساعد بیرونی یا داخلی ، مچ ، درشت نی ، زردپی ، قوزک پا یا قلم پا به کار رود .
چطور آن را اجرا میکنند ؟
اجرای تیغه دست می تواند با یک یا هر دو دست انجام شود . ضربه می تواند به طرف درون و یا بیرون وارد شود که این مساله به موقعیت حریف و نقطه هدف بستگی دارد . تیغه دست فقط یک بخش از تکنیک است ، بنابراین ، برای آن که درست به کار برده شود ، باید در عمل با تمام بدن هماهنگ باشد . در مورد ضربه به سمت داخل دست ضربه زننده بالا می رود و در همان وضعیت اولیه باقی می ماند مثل آنکه دارید سنگی را پرتاب میکنید . سپس ، با چرخش مچ به سمت داخل در مسیر مستقیم به نقطه هدف وارد میشود . در مورد ضربه به سمت بیرون ، دستها در سمت مچها ضربدری روی هم قرار میگیرند و دست ضربه زننده بالای دست (پیشرو) دیگر رو به بالا قرار می گیرد . به هنگام آغاز حمله کمی به سمت عقب بچرخید و با چرخاندن مچ دست و رها کردن ابزار حمله ضربه را وارد کنید . در لحظه وارد آوردن حمله (یا جلوگیری از حرکت حریف) ، بدن شما می تواند در وضعیت رو به جلو یا رو به پهلو قرار گیرد . در هر کدام از موارد ، این تکنیک با یک موضع ثابت و بهره وری از گروه های بزرگ ماهیچه ای اطراف باسن تقویت می شود .
چطور آن را بیاموزم ؟
یادگیری تیغه دست شامل آماده کردن دست ، اجرای تکنیک و کاربرد آن در عمل می باشد . علیرغم آنکه این فن به طور طبیعی تقریبا یک ابزار امن به شمار میرود بر حسب ساختار تشریحی آن ، آماده کردن تیغه دست نه تنها قدرت را افزایش خواهد داد بلکه همچنین به هنگام شکستن اجسام جامد از آن محافظت خواهد کرد . آماده کردن فقط می تواند توسط شاگردان بزرگسال و با مخاطرات مربوط آموخته شود . آنان می توانند ابزار آمادگی را از یک فروشگاه هنر های رزمی خریداری نمایند و یا خودشان به تنهایی آن را بسازند . ضربه زدن به اشیایی مانند دیوار ، کنده های درخت و یا تیرهای فلزی توصیه نمی شود ! ، به خصوص برای مبتدی ها . ورزیده شدن با ضربه های آرام شروع می شود ، ده الی پانزده ضربه برای هر دست در هر روز ، و هر دو یا سه روز تکرار شود . وقتی که پیشرفت سریع باشد ، سایر ابزارهایی که مقاومت بیشتری ایجاد می کنند می توانند به کار برده شوند . همیشه توصیه می شود که پس از پایان دوره مقدماتی پیشرفت خود را امتحان کنید . این قضیه می تواند با شکستن تنها یک قطعه چوب انجام شود ، و به این طریق قدرت ضربه اندازه گرفته شود ، یا با مقداری ابتکار ، تمرینی اختراع کنید که میزان پیشرفت را اندازه خواهد گرفت .
هنگامی که لوله های چوبی نواحی ضربه من هستند ، از یک ترامپولین که در یک طرف قرار گفته استفاده میکنم . من محل اولیه قرار گرفتن ترامپولین را اندازه گیری میکنم و 30 ضربه با یک دست وارد میکنم . سپس فاصله مسافتی را که ترامپولین طی تمرین من حرکت کرده اندازه گیری میکنم . این تمرین زمان زیادی لازم ندارد و می تواند به هنگام عصر و یا بین استراحت کارهای خانه و یا تماشای تلویزیون انجام گیرد . بنابراین ، باید به یاد داشت که قبل از اجرای این تمرین دست ها و تیغه دست گرم کنید .
پس از آماده کردن دست مهاجم ، شاگردان باید با اجرای بی درنگ و یا به هنگام تحرک حرکتهای اساسی آن را با موضع های دیگر تلفیق کنند . چنین تمرین هایی باعث تعادل و هماهنگی و فهم بهتر کاربرد تیغه دست خواهد شد . پوشش ها و یا لایه هایی می توانند برای کمک به اجرای امن ضربه تیغه دست باشد .
چه کس دیگری از آن استفاده میکند ؟
تیغه دست یک تکنیک رایج است که در سبک های گوناگون هنرهای رزمی کاربرد دارد . از سوی هنرجویان تکواندو به کار برده می شود . در سبکهای هنرهای رزمی ژاپنی مانند کاراته ، آیکیدو ، جوجیتسو ، کنگ فوی چینی ، وییت وو دائو ، کوکسول کره ای یا سامبوی روسی فراوان به چشم میخورد . تیغه دست می تواند در کاربرد های زیاد بسیار تکنیک موثری باشد با این حال ، به یاد داشته باشید که گرچه یک دست به درستی آماده شده مهم است ، تکنیک و موضع درست هم در موثر بودن آن بسیار تاثیر دارد . بنابراین باید به اندازه های تمرین های تیغه دست این موارد را نیز تمرین کرد .
