مشاهیر علمی دانشگاه شیراز

محسن کدیور
محسن کدیور
زادروز	۱۸ خرداد۱۳۳۸ (۵۱ سال) فساایران
پیشه	استاد دانشگاه دوک
مذهب	شیعه
همسر	زهرا رودی
وبگاه  www.kadivar.com

محسن کدیور (متولد ۱۸ خرداد ۱۳۳۸، فسا) محقق، نویسنده، اندیشمند دینی، فعال سیاسی و عضو هیات علمی دانشگاه دوک در آمریکا و همچنین گروه فلسفه اسلامی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران است.

 تحصیلات، سوابق، و فعالیت‌ها

در سال ۱۳۵۶ تحصیل در رشته مهندسی برق و الکترونیک را در دانشگاه شیراز آغاز نمود. پس از انقلاب دانشگاه را نیمه تمام رها کرد و در سال ۱۳۵۹ وارد حوزه علمیه قم شد. دوره آموزشی او در حوزه در سال ۱۳۷۵ و با گذراندن مرحله سطح عالی به پایان رسید. در سال ۱۳۷۶ به مرحله اجتهاد رسید و اجازه اجتهاد را از حسینعلی منتظری دریافت کرد.

در کنار تحصیلات حوزوی، در سال ۱۳۷۲ کارشناسی ارشد را در رشته الهیات و معارف اسلامی در مرکز تربیت مدرس دانشگاه قم اخذ کرد. پس از آن در سال ۱۳۷۸ از رساله دکتری خود با عنوان «تحلیل انتقادی آرا ابتکاری آقا علی مدرس در حکمت متعالیه» با راهنمایی دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی دفاع کرد و موفق به اخذ مدرک دکتری فلسفه و حکمت اسلامی گرایش حکمت متعالیه از دانشگاه تربیت مدرس شد. در این سال برای اولین بار پس از انقلاب روانه زندان شد. او در سال‌های آخر دهه هفتاد هجده ماه را در زندان گذراند. شرح دفاعیات او در دادگاه ویژه روحانیت در کتاب بهای آزادی آمده‌است.

از اوایل دهه ۱۳۷۰ تدریس در مراکز آموزش عالی را شروع کرد. وی در سال‌های ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۷ به عنوان مدرس مدعو و از ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶، به عنوان استادیار گروه فلسفه دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس مشغول فعالیت بود. کدیور همچنین از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵ مدیریت گروه فلسفه این دانشگاه را برعهده داشت. وی در خرداد سال ۱۳۸۶ به دلایل سیاسی از دانشگاه حذف شد. این اتفاق اعتراضات دانشجویان و محافل روشنفکری را به همراه داشت. کدیور از ۱۳۸۶ به عنوان عضو هیات علمی گروه فلسفه اسلامی به مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران منتقل شد. کدیور پس از دانشگاه ویرجینیا، هم اکنون استاد مدعو گروه مطالعات دینی دانشگاه دوک آمریکا است.

کدیور همچنین ریاست انجمن دفاع از آزادی مطبوعات را از آغاز تاسیس آن (۱۳۷۸) تاکنون برعهده داشته‌است. تا امروز از او 13 کتاب به چاپ رسیده‌است. منوچهر کدیور پدر اوست، و جمیله کدیور خواهر وی است.

 محاکمه و زندان

وی بدلیل برخی مصاحبه‌ها و مقالاتی که در روزنامه‌های اصلاح طلب از وی منتشر شد، چند بار بازداشت و محاکمه و زندانی شد.

آثار

فلسفه و کلام

1.         دفتر عقل، انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۷، ۴۸۳ صفحه؛ چاپ دوم، ۱۳۸۷.

2.         مجموعه مصنّفات حکیم مؤسس آقا علی مدرس طهرانی، جلد اول: تعلیقات الاسفار، ۷۸۲ صفحه؛ جلد دوم: رسائل و تعلیقات، ۵۷۸ صفحه؛ جلد سوم: رسائل فارسی، تقریظات، قطعات، تعلیقات نقلیه، تقریرات و مناظرات، ۵۷۷ صفحه، انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۸.

3.         مأخذشناسی علوم عقلی، با همکاری محمد نوری، ۳ جلد، انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۹، ۳۴۱۸ صفحه.

اندیشه سیاسی

1.         نظریه‌های دولت در فقه شیعه، اندیشه سیاسی در اسلام(۱)؛ نشر نی، ۱۳۷۶، ۲۲۳ صفحه، چاپ هفتم، ۱۳۸۷. نظریات الحکم فی الفقه الشیعی(بحوث فی و لایة الفقیه)، بیروت، دارالجدید، ۲000 میلادی، ۲0۶ صفحه.

2.         حکومت ولایی، اندیشه سیاسی در اسلام(۲)؛ نشر نی، ۱۳۷۷، چاپ پنجم، ۱۳۸۷، ۴۴۵ صفحه.

3.         بهای آزادی، دفاعیات محسن کدیور در دادگاه ویژه روحانیت، به کوشش زهرا رودی(کدیور)، نشر نی، ۱۳۷۸، چاپ پنجم،۱۳۷۹، ۲۴۸ صفحه.

4.         دغدغه‌های حکومت دینی؛ نشر نی، ۱۳۷۹، ۸۸۳ صفحه؛ چاپ دوم، ۱۳۷۹.

5.         سیاست نامهٔ خراسانی (قطعات سیاسی در آثار آخوند ملا محمد کاظم خراسانی صاحب کفایه)، مجموعه منابع پیشگامان اسلام سیاسی در ایران معاصر(۱)، انتشارات کویر، تهران، ۱۳۸۵، ۴۲۳ صفحه؛ چاپ دوم، ۱۳۸۷.

6.         حق الناس (اسلام و حقوق بشر)؛ انتشارات کویر، تهران، ۱۳۸۷، ۴۳۹ صفحه.

پیش‌بینی فروپاشی رژیم ایران

محسن کدیور در گفت‌وگو با هفته‌نامه اشپیگل عنوان کرد که رژیم حاکم بر ایران در حال فروپاشی است. او در این باره گفت: «من نمی‌دانم دقیقاً چه زمانی، اما اطمینان دارم که رژیم از هم فرو خواهد پاشید».

اسدالله خان علم امیر قاینات، مرداد ۱۲۹۸ بیرجند - ۱۵ فروردین ۱۳۵۷ آمریکا، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضاشاه پهلوی. نخست وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا سال ۱۳۴۲ خورشیدی. پسر محمد ابراهیم خان علم امیر قاینات «شوکت الملک دوم».

اسدالله علم

شناسنامه
نام کامل	اسدالله خان علم امیر قاینات
زادروز	امرداد۱۲۹۸ خ
زادگاه	بیرجند، ایران
تاریخ مرگ	۱۵ فروردین۱۳۵۷
محل مرگ	ایالات متحده آمریکا
همسر	ملک تاج1357-۱۳۱۸
اطلاعات سیاسی
سمت	نخست وزیر ایران
پست‌های قبلی	فرماندار سیستان و بلوچستان رئیس دانشگاه پهلوی وزارت دربار
پادشاه	محمد رضا شاه پهلوی
بعد از	علی امینی
قبل از	حسنعلی منصور
نخست وزیری از ۳۰ تیر۱۳۴۱ تا ۱۸ اسفند۱۳۴۲

امیر اسدالله در دانشکده کشاورزی کرج آموزش دید. در سال ۱۳۱۸ با ملک تاج، دختر قوام‌الملک شیرازی، پیوند زناشویی بست. پیش از آن پسر قوام الملک با اشرف پهلوی ازدواج کرده بود. در سال ۱۳۲۵ امیر اسدالله فرماندار سیستان و بلوچستان شد، در سال ۱۳۲۹ وزیر کشاورزی و چندی بعد وزیر کشور شد. از سال ۱۳۳۲ تا سال ۱۳۴۱ شغلهای مختلف دولتی داشت. از ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ نخست وزیر بوده. از سال ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۴۵ رئیس دانشگاه پهلوی شیراز بود. از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ امیر اسدالله وزیر دربار ایران بوده. وی در فروردین سال ۱۳۵۷ درگذشت.

امیر اسدالله از نوجوانی به دربار آمد و شد داشت و با محمدرضا پهلوی آشنا بود. به گفتهٔ برخی او تنها دوست شاه بود. علم در دوره نخست‌وزیری محمد مصدق به شاه کاملاً وفادار بود.در جریان کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ علم نقش فعالی ایفا کرد و پس از کودتا نیز به گفته ارتشبد فردوست: سهم اساسی در برکناری سپهبد زاهدی از مسند نخست‌وزیری داشت. در دوره نخست وزیری خود، در قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ تظاهرات طرفداران روح الله خمینی را با موفقیت سرکوب نمود.

مهم‌ترین وقایع دوران نخست‌وزیری او تصویب طرح لایحه انجمن ایالتی و ولایتی، اعتراض روحانیون و لغو این لایحه، رفراندوم ششم بهمن و همچنین سرکوب قیام پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ و تبعید روح الله خمینی بود. علاوه بر وقایع فوق انتخابات دوره بیست و یکم مجلس شورای ملی و دوره چهارم مجلس سنا را پس از دو سال فترت انجام داد. اسدالله علم پس از استعفا از نخست‌وزیری، ریاست دانشگاه پهلوی شیراز را برعهده گرفت و در آبان ۱۳۴۵ به وزارت دربار منصوب شد. تاجگذاری محمدرضا پهلوی و جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی در دوران وزارت دربار او انجام شد.

علم به علت بیماری سرطان خون و ترک کشور جهت معالجه از سوی شاه کنار گذاشته شد و به جای او امیرعباس هویدا به وزارت دربار منصوب شد. علم در ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ درگذشت. او از دوستان بسیار نزدیک و محرم اسرار محمدرضا پهلوی بود که از خود یادداشت‌های محرمانه‌ای به جا گذاشته‌است. این یادداشت‌ها به عنوان گزارشی دقیق از وضعیت دربار پهلوی و شخص شاه اعتبار زیادی دارد. یادداشت‌هایی که سال‌ها بعد دکتر علی نقی عالیخانی آن‌ها را ویرایش کرد و کتاب «یادداشت‌های علم» را درآورد.

عطاالله مهاجرانی، نویسنده و سیاست‌مدار ایرانی است. وی نماینده شیراز در دوره اول مجلس شورای اسلامی و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره اول ریاست جمهوری محمد خاتمی بود.

شناسنامه
نام کامل	عطاءالله مهاجرانی
زادروز	مرداد ۱۳۳۳
زادگاه	اراک،  ایران
همسر	جمیله کدیور
فرزندان	محمدمحسن، زهرا، امیرعلی صباوامیرمهدی
دین	اسلام، شیعه
اطلاعات سیاسی
جناح سیاسی	حزب کارگزاران سازندگی
پست‌های دیگر	وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی معاون پارلمانی و امور مجلس رئیس جمهور نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی

زندگی

در سال ۱۹۵۴ میلادی (مرداد ۱۳۳۳) و در اراک متولد شد. تحصیلات عالی خود را در رشته تاریخ در دانشگاه‌های اصفهان (کارشناسی) شیراز (کارشناسی ارشد) و تهران (دکترا) پی گرفت . همسر او جمیله کدیور و نیز برادر زنش محسن کدیور از فعالان سیاسی اند.

بعد از انقلاب

او در نخستین مجلس پس از انقلاب اسلامی بهمن ۱۳۵۷ نماینده شیراز در مجلس بود. او معاون رئیس جمهور در دولت هاشمی رفسنجانی و وزیر فرهنگ و ارشاد دولت محمد خاتمی بود که زیر فشارها استعفا داد. از چهره‌های تأثیرگذار در شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است و روابط نزدیکی با غلامحسین کرباسچی شهردار سابق تهران دارد. وی هم اکنون عضو هیئت علمی دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس است.

محمد سلیمانی در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۸۴ از سوی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران برای تصدی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به مجلس معرفی شد.

زندگینامه

دکتر محمد سلیمانی زادهٔ سال ۱۳۳۳ در شهر خشت از توابع شهرستان کازرون واقع در استان فارس ، در سال ۱۳۵۷ لیسانس خود را در رشته مهندسی مخابرات با کسب رتبه ممتاز از دانشگاه شیراز (بهترین دانشگاه ایران در آن زمان) کسب کرد . سپس برای ادامه تحصیلات راهی اروپا شد و فوق لیسانس خود را در سال ۱۳۵۹ و مدرک دکترای تحصیلی خود را در سال ۱۳۶۱ از دانشگاه پیر و ماری کوری پاریس مدرسه عالی برق SUPELEC فرانسه در رشتهٔ مخابرات و با گرایش الکترونیک بسامد بالا دریافت کرد.

مدتی رییس دانشگاه علم و صنعت بوده‌است.

دو برادر وی در جنگ ایران و عراق شهید شده‌اند. وی در مرداد ماه ۱۳۸۴ خورشیدی توسط محمود احمدی نژاد برای تصدی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به مجلس معرفی شد و با کسب ۲۲۰ رای پس از محمد سعیدی کیا وزیر مسکن کابینه نهم بالاترین رای را به خود اختصاص داد.

سوابق مدیریتی

محمد سلیمانی پیش از تصدی پست وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، در سمَت‌های زیر فعالیت کرده‌است:

1.         معاون امور دانشجویی در وزارت فرهنگ و آموزش عالی

2.         معاون پژوهشی دانشگاه علم و صنعت

3.         معاون پژوهشی سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران

4.         مدیر امور اداری دانشگاه علم و صنعت ایران

5.         مدیر گروه مخابرات دانشگاه علم و صنعت ایران

6.         معاون امور جنگ دانشگاه غلم و صنعت ایران

7.         مدیر صنعت سامانه‌های فضایی صنایع مخابرات ایران

8.         مسوول کمیتهٔ برق معاونت جنگ وزارت علوم در وزارت فرهنگ و آموزش عالی

9.         ریاست سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران

10.       رئیس مرکز تحقیقات عالی الکترونیک صنایع الکترونیک ایران

فعالیت‌ها در عرصه‌های مختلف

وی در عرصه‌های علمی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هم فعالیت داشته که مهم‌ترین این فعالیت‌ها در زیر فهرست شده‌است.

1.         تدریس و رهبری فعالیتهای علمی پژوهشی در زمینه مخابرات در دانشگاه علم و صنعت

2.         ارائه بالغ بر ۱۰۲ مقاله علمی و ۷۲ طرح کارشناسی، ارشد و دکترا

3.         مشارکت فعال در طرحهای مهم همچون طراحی و ساخت ماهواره کوچک و ماهواره زهره و طرحهای پوشش راداری

4.         تألیف و ترجمه ۱۴ عنوان کتاب و ۸ متن پایه درسی چاپ شده

5.         انتخاب به عنوان پژوهش‌گر نمونه دانشگاه علم و صنعت در سال ۱۳۸۳ و پژوهشگر نمونه جشنواره سلمان فارسی

پروژه‌ها

محمد سلیمانی پروژه‌های اجرایی بسیاری در حوزه مخابرات انجام داده است و بارها به خاطر فعالیت‌های اجرایی خود موفق به کسب افتخار شده است .از فعالیت‌های وی می توان به این موارد اشاره کرد:

1.         محاسبات ناپیوستگی در موجبر CPW

2.         آنالیز آنتن مایکرواستریپ CPW

3.         ایجاد آزمایشگاه تحقیقاتی پیشرفته آنتن

4.         ساخت آنتن آرایه‌ای ریزنواری

5.         محاسبه انرژی رها شده در بافت برای کاربرد دیاترمی

6.         پوشش ایستگاههای تلویزیونی

7.         طراحی و ساخت مودم FSK با آشکارسازی همدوس با نرخ بیت 9600 bps

8.         طراحی و ساخت آنتن Turnstile با پلاریزاسیون دایروی باند VHF برای ماهواره کوچک

9.         طراحی یک پردازشگر رادار MTI

10.       تحلیل، طراحی و ساخت آنتن هلیکس جهارشاخه‌ای برای گیرنده زمینی ماهواره کوچک در باند VHF

11.       طراحی و ساخت آنتن مایکرواستریپی باند X با روش مومنت

12.       تحلیل و طراحی آنتن Short Backfire

13.       تحلیل فیلتر میانگذر با سطوح انتخابگر فرکانس متشکل از المانهای روزنه‌ای حلقوی

14.       تحلیل و ساخت آنتن پاپیونی برروی پایه دی الکتریک

15.       شبیه سازی سه بعدی موتورهای خطی جریان مستقیم (محیط غیرهمگن با زمان) با روش المانهای محدود

16.       تحلیل تمام موج و مدلسازی گریداسیلاتورها در جمع کننده‌های فضایی توان مایکرویو

17.       تحلیل آنتنهای میکرواستریپی فعال و غیرفعال با روش ماتریس خط انتقالی

18.       تعیین پارامترهای هندسی آنتن و گوشی تلفن سیار یرای حداقل کردن جذب توان در مغز

تألیفات

محمد سلیمانی تا کنون چندین کتاب تالیف نموده است از جمله :

1.         "مقدمه‌ای بر تئوری آنتنها "، انتشارات صنایع مخابرات ایران، سال ۱۳۶۸

2.         " مقدمه‌ای بر مایکرویو"، انتشارات صنایع مخابرات ایران، سال ۱۳۷۰

3.         " مقدمه‌ای بر سیستمهای رادار"، انتشارات صنایع مخابرات ایران، سال ۱۳۷۰

4.         "مقدمه‌ای بر الکترومغناطیس"، اتنشارات صنایع مخابرات ایران، سال ۱۳۷۲

5.         " قطعات نیمه هادی فرکانس بالا و کاربرد آنها"،انتشارات صنایع مخابرات ایران، سال ۱۳۷۴

6.         " اصول رادار" ، انتشارات دانشگاه علم وصنعت ایران، سال ۱۳۷۵

7.         " روشهای محاسباتی برای الکترومغناطیس و مایکرویو"، انتشارات دانشگاه علم وصنعت ایران، سال ۱۳۷۵

8.         " طراحی و اندازه گیری مدارات فرکانس بالا"، انتشارات دانشگاه علم وصنعت ایران، سال ۱۳۷۶

9.         " مدارات نیمه هادی و مایکرویو و کاربرد آنها"، انتشارات دانشگاه علم وصنعت ایران، سال ۱۳۷۶

10.       " مقدمه‌ای بر اصول طراحی ماهواره"، انتشارات مرکز تخقیقات عالی الکترونیک، سال ۱۳۷۸

11.       " مقدمه‌ای بر سیستم الکترونیک و فن آوری ماهواره‌های کوچک"، انتشارات مرکز تحقیقات عالی الکترونیک، سال ۱۳۷۹

12.       " مقدمه‌ای بر امور مخابراتی در فضاپیماهای کوچک"، سال ۱۳۷۹

13.       " اصول اندازه گیری در فرکانسهای بالا"، انتشارات مرکز تحقیقات عالی الکترونیک، سال ۱۳۷۹

14.       " تحلیل و طراحی آنتنهای فعال و غیرفعال"، سال ۱۳۸۱

15.       "تحلیل و طراحی آنتنها فعال و غیر فعال" ، آماده چاپ

افتخارات

1.         تقدیر برای کتاب "مقدمه‌ای بر آنتن" (کتاب سال ۱۳۶۹)

2.         استاد نمونه دانشگاه علم و صنعت ایران، سال ۱۳۷۰

3.         استاد نمونه کشور سال ۱۳۷۴

4.         پژوهشگر نمونه دانشکده برق دانشکاه علم و صنعت ایران، سال ۱۳۷۹

5.         پژوهشگر نمونه جشنواره سلمان فارسی سپاه ، سال ۱۳۸۳

سوابق تدریس

1.         روشهای عددی در الکترومغناطیس (در مقطع دکترا و کارشناسی ارشد)

2.         اجزا نیمه هادی مایکرویو (کارشناسی ارشد)

3.         سیستمهای رادار (کارشناسی ارشد)

4.         میدانها و امواج (کارشناسی)

5.         الکترومغناطیس (کارشناسی)

6.         مایکرویو (کارشناسی)

7.         آنتن (کارشناسی)

8.         طراحی مدارات فرکانس بالا (کارشناسی ارشد)

9.         طراحی فضا پیما (ماهواره) (کارشناسی ارشد)

مصطفی معین

صطفی معین نجف‌آبادی (زادهٔ ۱۱ فروردین ۱۳۳۰‌) پزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، بنیانگذار و رهبر جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر ایران، و کاندیدای اصلاح طلبان پیشرو در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران است.

وی سیاست‌مداری ایرانی است که در دو دوره طی سال‌های ‎۱۳۶۸-۱۳۷۲ در دولت اول هاشمی رفسنجانی و سال‌های ‎۱۳۷۶-۱۳۸۲ در دولت خاتمی جمعا به مدت ۱۰ سال عهده‌دار مقام وزارت علوم بوده‌است.

زندگی‌نامه

مصطفی معین اهل شهر نجف آباد در استان اصفهان، داماد آیت الله دستغیب و شاگرد آیت‌الله منتظری روحانی منتقد ایرانی است.

وی سابقه ۲۰ ساله عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، سه دوره نمایندگی از حوزه‌های تهران، شیراز و اصفهان در مجلس شورای اسلامی، و ریاست انجمن آسم و آلرژی ایران و تدریس در دانشگاه را در کارنامه خود دارد.

او در دور اول نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با حدود ۴ میلیون رأی در آرای شمارش شده از میان هفت نامزد در رتبه چهارم قرار گرفت. نهضت آزادی ایران، نیروهای ملی مذهبی، جبهه مشارکت از احزاب حامی او بودند.

احمد توکلی (زادهٔ ۱۳۳۰ در بهشهر) سیاست‌مدار ایرانی و نماینده کنونی مجلس شورای اسلامی است.

وی سخنگوی دولت محمدعلی رجایی و وزیر کار و امور اجتماعی مستعفی کابینه اول میر حسین موسوی بوده است. وی در دوره اول مجلس نماینده بهشهر و در دوره‌های هفتم و هشتم نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی بوده است. توکلی از ابتدای دورهٔ هفتم، ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی را بر عهده داشته است. وی در انتخابات ششم و هشتم ریاست جمهوری کاندیدا بود که در هر دو رقیب اصلی کاندیداهای پیروز(هاشمی و خاتمی) محسوب می شد.

زندگینامه

احمد توکلی در سال ۱۳۳۰ در شهر بهشهر به دنیا آمد. نیای او تاجری اصفهانی بود که در اواخر حکومت تزاری با قفقاز و روسیه مراوده تجاری داشت و در پی تجارت به مازندران آمده بود که انقلاب بلشویکی درگرفت و وی که در پی این انقلاب ورشکست شده بود ساکن شمال شد. وی پسر خاله علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی است.

تحصیلات

وی مدرک دکترای اقتصادش را در سال 1375 از دانشگاه ناتینگهام انگلستان اخذ کرد.

سوابق

او رئیس شهربانی، کمیته انقلاب اسلامی و دادیار و دادستان انقلاب بهشهر بود. در زمان مسئولیت او بهشهر به خاطر اجرای دقیق حکم قصاص، قطع دست دزد و جاری کردن حد زنا، معروف بود. او در کابینه میر حسین موسوی وزیر کار و سخنگو بود. پس از استعفا از این سمت، او روزنامه رسالت را بنیانگذاری کرد و سپس به انگلستان رفت و در آنجا مدرک دکترای اقتصاد خود را گرفت. پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۶ روزنامه فردا را بنیانگذاری کرد که بعد از مدت کوتاهی بر اثر مشکلات مالی و به دلیل اصرار بر استقلال مالی تعطیل شد.

توکلی در مجلس اول از زادگاه خود به عنوان نماینده انتخاب شد و در مجالس هفتم و هشتم به عنوان نماینده اصولگرای تهران انتخاب شد.

وی دو دوره کاندیدای ریاست جمهوری شده که هر دوبار (به ترتیب پس از علی اکبر هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی) دوم شده‌است.

توکلی به عنوان رقیب هاشمی در انتخابات سال 1372 و در حالی که اکثر راستی‌ها از هاشمی رفسنجانی حمایت می کردند رقیب اصلی وی بود و تندترین انتقادات را به هاشمی انجام میداد. در انتخابات سال 1380 نیز زمانی که اکثر گروه‌های اصلی اصولگرایان در سکوت به‌سر می‌بردند توکلی رقیب اصلی و منتقد شدید سیاست‌های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی خاتمی بود.

توکلی در انتخبات نهم ریاست جمهوری از کاندیداهای اولیه بود، اما به نفع احمدی نژاد کنار رفت. توکلی نقل می‌کند که : "در 5 تیر و دو روز پس از پیروزی آقای احمدی نژاد، در حالی‌که مؤکدا داوطلبی خود را برای ورود به کابینه رد کرده بودم، سه چهره برجسته اصول‌گرا را به آقای احمدی نژاد پیشنهاد کردم. وقتی آثار مثبت این کار را برشمردم، ایشان قبول کردند، اما احتمال پذیرش نمی دادند. پس از جلب رضایت آنان، آقای احمدی نژاد نیز استقبال کردند ولی بعداً پیغام آمد که: «من در کابینه ژنرال نمی خواهم». بنده هم پاسخ دادم: «دولت جای ژنرال هایی است که یک ژنرال ارشد آنها را هماهنگ می‌سازد».

وی هم اکنون مدیر مسئول وب‌گاه الف و رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی می‌باشد.

انتخابات‌ها

دیدگاه‌های سیاسی

توکلی از چهره‌های مطرح اصولگرا است که همواره دید انتقادی نسبت به اصولگرایان داشته‌است. او از منتقدان سرسخت دولت در زمینه‌های مختلف و بالاخص حوزهٔ تخصصی اش اقتصاد بوده است. همچنین او اولین کسی بود که جعلی بودن مدرک علی کردان را در جلسه رای گیری مجلس گوشزد کرد. استعلام سایت الف از دانشگاه آکسفورد در مورد مدرک کردان و مشخص شدن عدم صحت آن نقطهٔ اصلی عزل کردان بود. در مراسم رای اعتماد کابینه دولت دهم، وی به عنوان مخالف به سخنرانی پرداخت. وی کامران دانشجو وزیر پیشنهادی احمدی نژاد برای وزارت علوم و برگزار کنندهٔ انتخابات دهم را متهم درجهٔ یک درگیری‌ها خواند.

توکلی در انتخابات دهم ریاست جمهوری سکوت کرد و از فردی حمایت نکرد، ولی در جریان رخدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم از منتقدان دو طرف بود. در واقع وی مخالف رویهٔ مسببین ناآرامی ها، و منتقد شیوهٔ برخورد و عمل حکومت و دولت با معترضین بود. در جریان پخش اعترافات متهمان دستگیرشده پس از انتخابات ۲۲ خرداد از سیما، سایت الف اعتراض شدیدی از خود نشان داد.

غلام‌علی حداد عادل

غلام‌علی حداد عادل (زادهٔ ۱۳۲۴ در تهران) رییس سابق مجلس شورای اسلامی ایران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام جمهوری اسلامی است. وی اولین رئیس غیر روحانی مجلس شورای اسلامی بود.

وی دومین رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی ایران بود که در اواخر دوران ریاستش بر این فرهنگستان به ریاست مجلس شورای اسلامی نیز انتخاب شد. در ۲ آبان ۱۳۸۷ با حکم احمدی‌نژاد، حدادعادل مجدداً برای ریاست این فرهنگستان برگزیده شد. او همچنین عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است.

وی دارای مدرک لیسانس فیزیک از دانشگاه تهران، فوق لیسانس فیزیک از دانشگاه شیراز، فوق لیسانس فلسفه از دانشگاه بهشتی (ملی سابق) و دکترای فلسفه است. مجتبی خامنه‌ای (پسر سیدعلی خامنه‌ای) داماد وی می‌باشد.

او چهره ماندگار سال ‏۱۳۸۷‏ در رشته فلسفه است.

سوابق

•           عضو هیئت‌امنای بنیاد دایرةالمعارف اسلامی و مدیرعامل بنیاد دانشنامه جهان اسلام از ۷۴ تاکنون

•           معاون پژوهشی وزارت آموزش و پرورش

•           عضو شورای سرپرستی سازمان صدا و سیما

•           نمایندهٔ مردم تهران در مجلس شورای اسلامی دورهٔ ششم

•           عضو هیئت‌علمی گروه فلسفهٔ دانشکدهٔ ادبیات وعلوم انسانی دانشگاه تهران،

دریافت‌کنندهٔ نشان تعلیم و تربیت درجه دو ۲/۴/۱۳۷۴.

•           دانشیار فلسفهٔ دانشگاه تهران

•           رئیس مجلس شورای اسلامی در دورهٔ هفتم.

•           رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در دورهٔ هشتم.

•           مشاور عالی مقام رهبری.

برخی از آثار

•           فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی، ۱۳۵۹

•           آشنایی با جامعه‌شناسی آموزش و پرورش، ۱۳۶۰ـ۱۳۷۰

•           دانش اجتماعی (سال اول و دوم دبیرستان‌)، ۱۳۶۰ـ۱۳۷۱

•           تعلیمات مدنی در تعلیمات اجتماعی سال سوم تا پنجم دبستان، ۱۳۶۱

•           دین و سیاست در دانش اجتماعی (سال اول دبیرستان‌)، ۱۳۶۲ـ۱۳۶۹

•           نگاهی به بینش اجتماعی اسلام، در دانش اجتماعی، ۱۳۶۲ـ۱۳۶۴

•           تعلیمات اجتماعی (سال سوم دورهٔ راهنمایی‌)، ۱۳۶۳؛

•           درس‌هایی از قرآن (سال اول تا چهارم دبیرستان‌)، ۱۳۷۲

•           دانش‌نامهٔ جهان اسلام، ج ۲ تا ج ۶ (زیرنظر)، ۱۳۷۵ـ۱۳۸۰

•           حج، نماز بزرگ، ۱۳۸۱

‏* ترجمه قرآن، ۱۳۸۸

منصور حکمت (زاده ۱۳۳۰ - درگذشته ۱۳۸۱) متفکر، نظریه‌پرداز، و انقلابی مارکسیست و مبارز و فعال سیاسی کمونیست بود. او از مشهورترین متفکران کمونیست در تاریخ چپ ایران و عراق و بنیانگذار و رهبر سیاسی حزب کمونیست کارگری ایران و حزب کمونیست کارگری عراق، است.

شهرت او بیشتر به علت ربع قرن مبارزه در احزاب مختلف در صحنهٔ سیاست ایران و ایجاد جریان جدیدی در چپ ایران نه فقط در مخالفت با رژیم سلطنتی و جمهوری اسلامی، بلکه تقریباً در نقد همهٔ جریان‌های چپ مرسوم آن روزگار در ایران است.او چهره اصلی در نقد به تفکر پوپولیستی غالب بر چپ در دوره بعد از انقلاب بود.

او همچنین به عنوان رهبر نظری و سیاسی و عملی حزب کمونیست کارگری ایران و پیشتر در حزب کمونیست ایران، به عنوان یکی از مشهورترین شخصیت‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی شناخته می‌شد. پس از مرگ حکمت در حزبش انشعابی صورت داد و در حال حاضر هم رهبری کنونی حزب کمونیست کارگری و هم منشعبین از این حزب(حزب کمونیست کارگری ایران-حکمتیست) خود را دنباله روی راه منصور حکمت می‌دانند.

این انشعاب در حزب عراق هم بی تأثیر نبود و گروهی پس از طرفداری رهبری حزب کمونیست کارگری عراق از حزب حکمتیست (و در واقع روی گردانی اش از حککا) از این حزب جدا شدند و حزب کمونیست کارگری چپ عراق را تأسیس کردند. سر دسته این گروه عصام شکری از کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری عراق بود. امروز هر دوی این احزاب نیز خود را دنباله روی حکمت می‌دانند.

اسامی مختلف

منصور حکمت، در دوران فعالیت سیاسی اش با نامهای مختلفی فعالیت کرد.

نام واقعی منصور حکمت، ژوبین رازانی بود و هنوز بسیاری و منجمله همسرش، آذر ماجدی، از او با این نام یاد می‌کنند.اما او با نامهای متعدد دیگری فعالیت کرد و نهایتا نام منصور حکمت مشهورترین اسم او شد و اکثر آثارش را نیز به این نام منتشر کرده‌است.

از نامهای دیگر او می‌توان به اسم‌های زیر اشاره کرد:

۱- بهرام

منصور حکمت در اوایل تشکیل اتحاد مبارزان کمونیست از نام مستعار «بهرام» استفاده می‌کرد.

۲- نادر بهنام (یا به اختصار «نادر»)

منصور حکمت بخصوص در دوران فعالیت در کردستان با نام «نادر» شناخته می‌شد و هنوز هم بسیاری او را با این نام می‌شناسند.

۳- مانو سارویان

او، از جمله در سایت دیدگاه، مطالبی با امضای مانو سارویان منتشر کرد.

۴- نادر حقیقیان

منصور حکمت در زمینه تغییر الفبای خط فارسی و در واقع رومانیزاسیون آن فعالیت می‌کرد و در این زمینه کنوانسیون یوروفارسی را بنیان گذاشته بود. او بخاطر این که می‌خواست استقلال علمی نظراتش در این مورد با جایگاه سیاسی اش متمایز باشد، با نام «نادر حقیقیان» در این زمینه و در کنوانسیون یوروفارسی فعالیت می‌کرد.

تولد و دوران کودکی و نوجوانی در ایران

منصور حکمت در خرداد ۱۳۳۰ در تهران متولد شد و تحصیلات دورهٔ متوسطهٔ خود را در دبیرستان البرز تهران به پایان رساند. سپس عازم شیراز شد تا تحصیلات خود را در دانش گاه این شهر در رشتهٔ اقتصاد ادامه دهد.

او در دوران دبیرستان با ایرج آذرین، که بعدها به او و حزب کمونیست کارگری پیوست، هم دوره بود و همچنین در دوران دانش گاه با کسانی چون مهدی میرشاه زاده، که بعدها از شاخص‌ترین چهره‌های اتحاد مبارزان کمونیست گشت آشنا شد. از دیگر یاران او در این دوره حمید تقوایی بود که بعدها در تاسیس اتحاد مبارزان کمونیست هم با وی همراه بود.

تحصیل در انگلستان

او پس از گرفتن مدرک کارشناسی در رشتهٔ اقتصادعازم انگلستان شد و در دانشگاه‌هایی چون دانشگاه کنت و «دانشگاه باث»، ادامهٔ تحصیل داد.

در میان کار، به علت دگرگون شدن اوضاع ایران و وقوع انقلاب، به ایران بازگشت و تحصیلات دانشگاهی را برای همیشه رها کرد.

انقلاب سال ۱۳۵۷، آغاز زندگی سیاسی حکمت

بعد از بازگشت به ایران، او با جمعی از همفکرانش، هستهٔ سهند را تشکیل داد و چندی بعد، از دل آن، اتحاد مبارزان کمونیست را بنیان گذاشت. اتحاد مبارزان کمونیست که جریان فکری و سیاسی آن با نام مارکسیسم انقلابی مشهور شده بود، جریانی کاملاً جدید در چپ ایران به حساب می‌آمد. این جریان توانست در تماس با کومه له و همچنین بخش‌های دیگری از چپ هوادارانی پیدا کند.

اولین اثر منصور حکمت که به طور مشترک با حمید تقوایی، رهبر کنونی حزب کمونیست کارگری ایران، نگاشته شد، انقلاب ایران و نقش پرولتاریا: خطوط عمده نام دارد که به خوبی این جریان جدید را که بیشتر از دل کمونیسم غربی بیرون آمده‌است تا کمونیسمهای مرسوم در ایران، مشخص می‌کند.

حکمت خود را پیرو کارل مارکس، فردریک انگلس و ولادیمیر لنین می‌دانست و جنبش خود را، که به عقیدهٔ وی چیزی جز ادامهٔ همان جنبشی که مارکس و انگلس و لنین به آن تعلق داشتند، نبود، بعدها، کمونیسم کارگری نامید. این نام در تمایز از بقیهٔ جریان‌ها و جنبش‌هایی است که به زعم او «غیرکارگری» و «بورژوایی» بودند.

تشکیل حزب کمونیست ایران

از آغاز کار، منصور حکمت و همه کمونیستهای که مارکسیسم انقلابی را قبول داشتند، بر ضرورت تشکل و فعالیت تاکید داشتند و به این منظور بر تأسیس حزب کمونیست ایران پافشاری می‌کردند. وی پس از نقد همهٔ تئوری‌هایی که تشکیل حزب کمونیست را به دلایل مختلف از جمله به علت عدم نزدیکی با طبقهٔ کارگر، (معروف به تئوری پیوند) رد می‌کردند، در صدد تأسیس حزب کمونیست ایران برآمد.

در این سالها، کومه له(به کردی: جامعه)، سازمان انقلابی زحمت‌کشان کردستان ایران، که سازمانی عظیم، توده‌ای و مسلح در کردستان به حساب می‌آمد و بر بعضی از مناطق شمال کردستان حکومت می‌کرد، به نقد خط و مشی مائوئیستی خود رسید و از مارکسیسم انقلابی دفاع کرد و به اتحاد مبارزان کمونیست پیغام فرستاد. این در میان بهت و ناباوری اتحاد مبارزانی‌ها بود که کومله آنها را جدی گرفته‌است. گرچه این سازمان در این سال‌ها بسیار رشد کرده بود و چند هستهٔ کارگری داشت، اما هنوز از نظر اندازه قابل مقایسه با سازمان عظیمی چون کومه له نبود.

بهرحال در ۱۱ شهریور ۱۳۶۲ کومه له، اتحاد مبارزان کمونیست و تعدادی از کمونیستهای اعضای پیکار و چریکهای فدائی که هم‌زمان با بقیهٔ سازمان‌های چپ، سال‌های بدی از کشتار و دستگیری‌های شدید توسط حاکمیت جمهوری اسلامی ایران و نابودی حوزه‌ها و هسته‌های حزبی و کارگری را تجربه می‌کردند، به تشکیل حزب کمونیست ایران اقدام کردند.

تشکیل حزب کمونیست کارگری ایران و مهاجرت به خارج از ایران

منصور حکمت، در نقد به عدم پیشروی مارکسیسم انقلابی در حزب کمونیست ایران و ضرورت کارگری شدن این حزب با مشاوره رضا مقدم در دههٔ هفتاد هجری شمسی، فراکسیون «کمونیسم کارگری» را در «حزب کمونیست ایران» تشکیل داد که علاوه بر این دو نفر، ایرج آذرین وکورش مدرسی را هم در برگرفت . همانطور که قبلاً اشاره شد، این نام نشان دهندهٔ تمایز او با جنبش‌های دیگری بود که خود را کمونیست می‌نامیدند، اما به زعم او «غیرکارگری» بودند. بعد از مدتی، حکمت، علیرغم این که فراکسیون او، بخش بسیار بزرگی از حزب کمونیست ایران را تشکیل می‌داد، از این حزب جدا شد و به هم راه جمع دیگری از هم‌فکرانش، «حزب کمونیست کارگری ایران» را بنیاد گذاشت.

با توجه به نفوذ عظیم جمهوری اسلامی در کردستان و از دست رفتن تقریباً تمامی مناطق آزادی که روزگاری کومه له بر آنها حکومت می‌کرد، حکمت مقدمات مهاجرت اکثر اعضا و فعالینش به خارج کشور را انجام داد و پایهٔ حزب تازه تأسیس خود را در خارج از کشور گذاشت.

این حزب، حزب کمونیست کارگری، معروف به حککا، که از آغاز مهر رهبری منصور حکمت را بر خود داشت، تلاش حکمت بود برای تأسیس حزبی خلاف جریان تاکنونی سیاست ایران؛ حزبی مدرن و نو.

حککا به زودی به یکی از جریانات مهم میان گروهان مخالف حکومت ایران تبدیل شد و هم زمان با جذب عضوهای بسیار، در داخل و خارج، مخالفان بسیاری هم پیدا کرد.

این حزب، در اوایل دههٔ ۹۰ و در اوج فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، و حملهٔ همهٔ متفکران و اقشار مختلف به کمونیسم، تشکیل شده بود و در سطح نظری، به یاری منصور حکمت، خط ویژه و تقریباً یکتایی را نمایندگی می‌کرد. در بخش «آرا و نظریات مختلف» به بخش‌هایی از این خط متفاوت اشاره می‌شود. اولین انشعاب در حزب کمونیست کارگری در اواخر دهه ۹۰ میلادی رخ داد. در سال ۱۹۹۹ پس از دومین کنگره این حزب، قریب ۱۰۰ نفر از اعضا و کادرهای این حزب، در اعتراض به مباحث جدید این حزب، استعفا دادند. از آنجا که این بخش از کادرها و اعضا با هیچ پلاتفرم مشخصی از حزب خارج نشدند، بعنوان مستعفیون شناخته شدند. در جریان این استعفاها، رضا مقدم و ایرج آذرین که خود از بنیانگذاران اولیه این حزب بودند، مدعی شدند که منصور حکمت از اسرائیل پول گرفته است. این ادعا تا بامروز اثبات نشده ولی در ابعاد وسیعی مورد سو استفاده قرار گرفته است. در مردادماه ۱۳۸۸، روزنامه کیهان در مقاله‌ای با عنوان «سبز لجنی با نشان اسلحه داس، چکش و ستاره داوود!» اسم حکمت را به عنوان یکی از افراد با گرایش ضد انقلابی و ضد دینی شرکت‌کننده در تجمعات ضد انقلابی در خارج کشور و در پوشش جنبش سبز ذکر کرد.

بهرحال، حککا، که منصور حکمت اصرار داشت باید از چیزی که او «گروه فشار» و «دستگاه تبلیغ و ترویج» می‌نامید به یک «حزب سیاسی» واقعی تبدیل شود و با گرفتن قدرت سیاسی در ایران، زندگی مردم را تغییر دهد، به طور تدریجی شهرت بیشتری یافت، به طوری که در کنگرهٔ سوم این حزب در سال ۲۰۰۱، منصور حکمت، سال مذکور را «سال حزب کمونیست کارگری» نامید. به این اعتبار که این حزب اتفاق جدیدی است که در صحنهٔ سیاست ایران رخ نموده‌است.

سرطان و پایان زندگی

منصور حکمت به طوری بسیار ناگهانی و باور نکردنی برای دوستان و اطرافیانش ، در سال ۱۳۸۱ و در حالی که تنها ۵۱ سال داشت ، به دلیل بیماری سرطان ، در لندن و در کنار خانواده‌اش جان سپرد. پس از مرگ او جنبش چپ شاخص‌ترین چهره دوره معاصر خود و حزب کمونیست کارگری رهبر، متفکر و نظریه‌پرداز خود را از دست داد.

مقبره‌ٔ او در گورستان های‌گیت (Highgate Cemetery) لندن و در مقابل مقبرهٔ خانوادگی کارل مارکس، قرار دارد.

حکمت، پس از مرگش

حزب کمونیست کارگری ایران، پس از مرگ حکمت، همچنان یکی از نیروهای اصلی صحنهٔ سیاست ایران باقی ماند.این حزب، همه جا، نام و خط منصور حکمت را خط و جریان خود اعلام کرد و در بالای تقریباً تمام نشریاتش عکسی از حکمت، همراه با یکی از گفتارهای او که به شعار حزب بدل شد، را جای داد. «اساس سوسیالیسم انسان است. سوسیالیسم جنبش بازگرداندن اختیار به انسان است».'

در سال ۲۰۰۴ ، حدود دو سال پس از مرگ حکمت ، بعد از اختلافاتی که از همان زمان فوت او در رهبری «حککا» شکل گرفته بود، بیش از نیمی از کمیتهٔ مرکزی وقت این حزب، و بخصوص[نیازمند منبع]اکثریت کمیتهٔ کردستان حزب، به رهبری فکری کورش مدرسی، که زمانی رهبر و رئیس دفتر سیاسی حزب بود، رهبری وقت حزب را به عدول از افکار حکمت محکوم کردند و از این حزب جدا شدند. آن‌ها پس از جدایی، حزب جدیدی با نام حزب کمونیست کارگری ایران-حکمتیست تشکیل دادند و مدعی شدند که ادامه دهندهٔ واقعی خط منصور حکمت هستند و رهبری حزب کمونیست کارگری را با القابی چون چپ سنتی محکوم کردند.

در زمان این مباحثات، و پس از جدایی، هر دو طرف اختلافات، یعنی جداشده‌گان از «حککا» و رهبری وقت آن، یکدیگر را به عدول از اصول فکری منصور حکمت محکوم می‌کردند. عمدهٔ این اختلافات بر سر مفاهیمی چون قدرت سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم و عملاً بر سر استراتژی گرفتن قدرت سیاسی در ایران توسط حزب، و چگونگی ادارهٔ جامعه توسط آن بود که از برداشت‌های مختلفی از بحث‌های کلیدی منصور حکمت چون «حزب و قدرت سیاسی»، حزب و جامه و دولت در دوره‌های انقلابی ناشی می‌شد.

مواضع و نظریات مختلف حکمت

در مورد انقلاب اکتبر و اتحاد شوروی

حکمت، از جمله در اثر معروف خود مارکسیسم و جهان امروز، بر بازگشت به مارکس و موضوعیت لنین و لنینیسم تاکید داشت و حزب خود را حزبی بلشویکی می‌دانست. او علیرغم این که طرفدار لنین و انقلاب اکتبر بود، عقیده داشت که این انقلاب پس از مرگ لنین، در فاز اقتصادی شکست خورده‌است و اینکه بعد از آن چیزی که حدود هشتاد سال به عنوان قطبی از دنیا مطرح بود را ذره‌ای مربوط به انقلاب اکتبر نمی‌دانست و عقیده داشت این در واقع عروج جنبش ملی روسیه تحت رهبری جوزف استالین است.

در مورد دموکراسی

در مورد دموکراسی نیز حکمت، بخصوص پس از پایان جنگ سرد، موضع بسیار تندی داشت و در اثر معروف خود، دموکراسی: تعابیر و واقعیات، به بیان این مطلب پرداخت که دموکراسی نه بر سر آزادی انسان که بر سر حکومت یک طبقه‌است و از این رو، پوچ است.

ابراهیم نبوی

سید ابراهیم نبوی (متولد ۲۲ آبان ۱۳۳۷، آستارا) فعال سیاسی، نویسنده و طنزنویس ایرانی است. نبوی از منتقدان سیاسی خارج از ایران می‌باشد که در حال حاضر در کشور بلژیک اقامت دارد. او بین سالهای ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۴ مدیر دفتر سیاسی وزارت کشور بوده است. در حال حاضر با وبگاه‌های خبری رادیو زمانه، روز آنلاین، روزنامه آنلاین و هفته‌نامه گویا همکاری می‌کند و هر سه‌شنبه یکی از میهمانان ثابت برنامه زن امروز در شبکه فارسی صدای آمریکا می‌باشد.

زندگی‌نامه

ابراهیم نبوی در ۲۲ آبان ۱۳۳۷ در شهر آستارا متولد شد. او پس از تحصیل در دانشگاه شیراز و دانشگاه تهران و کسب لیسانس جامعه شناسی، فعالیت‌های سیاسی خود را در تهران آغاز نمود و به عنوان یک معلم مدرسه اشتغال داشت.

فعالیت‌ها

ابراهیم نبوی دو بار، یکبار در ۱۳۷۷ به دلیل فعالیت‌های مطبوعاتی به اتهام اقدام علیه امنیت کشور به مدت یک ماه و بار دیگر در به اتهام اهانت به مسئولان حکومتی و توهین به نظام جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۹ زندانی شد. وی در فروردین ۱۳۸۲ از کشور خارج شد و هم اکنون در بلژیک فعالیت می‌کند.

آثار منتشرشده

•       دستفروش (نقد فیلم و فیلمنامه، با همکاری محسن مخملباف، نشر نی، ۱۳۶۸)

•       بی‌ستون (نشر روزنه، ۱۳۷۸)

•       گفتگوهای صریح (نشر روزنه، ۱۳۷۸)

•       تهرانجلس (مجموعه داستان‌های کوتاه) (۱۳۷۸)

•       دشمنان جامعه سالم (مجموعه داستان‌های کوتاه) (نشر نی ۱۳۷۸)

•       قصه‌های نصرالدین (نشر روزنه، ۱۳۷۸)

•       سفر به خانه آزادشده (۱۳۷۹)

•       دائرةالمعارف ستون پنجم (یک فرهنگنامه طنز، انتشارات جامعه ایرانیان، ۱۳۷۹)

•       اعتراف (یک داستان بلند طنز در مورد اعتراف‌گیری اجباری، نشر نی، ۱۳۷۹)

•       زهرالربیع (قصه‌های قدیمی طنز ایرانی، نشر روزنه، ۱۳۸۰)

•       دیوار پینک فلوید (بررسی تحلیلی موسیقی و محتوای شعرهای گروه موسیقی پینک فلوید، با همکاری مهسا ملک مرزبان، نشر نی، ۱۳۸۰)

•       خانه امن (رمان سیاسی، انتشارات علمی، ۱۳۸۱)

•       پارادوکس (مجموعه نوشته‌های طنز کوتاه غیرسیاسی، نشر نیما، آلمان، ۱۳۸۵)

•       در خشت خام (گفتگو با احسان نراقی، انتشارات جامعه ایرانیان، ۱۳۷۸)

جوایز داخلی و بین‌المللی

•       جایزه بهترین نویسنده طنز نوشتاری مطبوعات ایران در جشنواره مطبوعات در سال ۱۳۷۷

•       جایزه بهترین نویسنده طنز نوشتاری مطبوعات ایران در جشنواره مطبوعات در سال ۱۳۷۸

•       جایزه بهترین نویسنده طنز نوشتاری مطبوعات ایران در جشنواره مطبوعات در سال ۱۳۷۹

•       جایزه هلمن- همت، دفاع از آزادی بیان در سال ۱۹۹۹

•       جایزه بنیاد پرنس کلاوس در سال ۲۰۰۵

داوود شهیدی (زادهٔ فروردین ۱۳۳۰ در تهران) کاریکاتوریست، نویسنده، طنزنویس و معمار ایرانی است.

وی متولد فروردین ۱۳۳۰ تهران و دانش آموخته معماری دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و معماری شهری از دانشگاه بوستون است و همچنین مدتی هم در دانشگاه شیراز به تحصیل الکترونیک پرداخت.

شهیدی از جوانی و از سال ۱۳۴۴ فعالیت هنری خود را در زمینه کاریکاتور و طنز سیاه شروع کرد و دو سال بعد با چاپ آثارش در مجللات آبنوس، جهان نو، خوشه، اطلاعات و تماشا به شهرت رسید. مسافرت آمریکای وی وقفه‌ای در حضورش در صحنه کاریکاتور ایران بود. وی بعد از بازگشت نیز همواره با نشریاتی چون کیهان کاریکاتور همکاری داشت همکاری ای که دامنه آن در چند سال اخیر به گل آقا، گلستانه، و... نیز گسترش یافته‌است.

شهیدی در کنار نام‌هایی چون اردشیر محصص و کامبیز درمبخش از پیشگامان کاریکاتور ایران است و در سال‌های پس از انقلاب که کاریکاتور ایران بیشتر به حوزه طنز محدود می‌شد از معدود کسانی بود که در ایران به دید هنری به کاریکاتور می‌پرداخت.

فضای طنزسیاه شهیدی تا چند سال اخیر فضایی سیاه با هاشورهای وهم آور بود ولی در چند سال اخیر با گرایش به روشی انتزاعی تر از رنگ نیز به صورت عنصری فرعی استفاده می‌کند. وی در طرح‌های جدیدش دست به کارهای تجربی و خارج از چارچوب متعارف خودش و کاریکاتور می‌زند.

از جمله گرایش‌های جدید شهیدی کارهای کودکان وی است که با حضور شخصیت خیالی آبی کوچولو، پپرخانوم و پروفسور دال شین (شاید مخفف نام داود شهیدی) به آموزش کاریکاتور به کودکان می‌پردازند.

همچنین از آخرین نمایشگاه‌های شهیدی می‌توان به نمایشگاه کاریکاتورهای دوران تینیجری و نمایشگاه پانسمان اشاره کرده.