ليست شهداي دفاع مقدس (ز)

محمد حسن زارع در سال 1344 هجري شمسي در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف در محله‌ي نعيم‌آباد يزد به دنيا آمد و در دامن مادري عفيف و مهربان پرورش يافت و در سن 7 سالگي پا به عرصه‌ي علم و تحصيل نهاد. وي با سن کمي که داشت، در اکثر کارها، پدر و مادرش را کمک و مساعدت مي‌نمود. با آن جثه نحيف و لاغرش هرگز از کار و تلاش خسته نمي‌شد. با توجه به شروع نهضت عاشورايي حضرت امام (ره) و فعاليت مداوم وي در صحنه‌هاي مختلف انقلاب به ويژه شرکت در تظاهرات و راهپيمايي‌ها و از طرفي براي تأمين نيازهاي اقتصادي خانواده‌اش ادامه تحصيل براي وي مقدور نبود. با پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي و تشکيل ارتش بيست ميليوني به فرمان رهبر کبير انقلاب حضرت امام خميني قدس سره وظيفه خود دانست تا در صحنه‌ي ديگر مراد و مقصودش را ياري نمايد فلذا پا به ميعادگاه عاشقان بسيج مستضعفان نهاد در حالي که غروب هر روز چهره‌ي خسته‌اش که بيانگر تلاش طاقت‌فرساي روزانه‌ي او بود با حضور در جمع بسيجيان پايگاه محله از شوق خدمت به انقلاب و نظام مقدس جمهوري اسلامي خستگي را به وادي فراموشي مي‌سپرد و اسلحه‌اي بر دوش مي‌نهاد و از مال و جان و ناموس همنوعان خويش پاسداري و حراست مي‌کرد.
پس از شروع جنگ تحميلي توسط رژيم بعث عراق روز به روز فعاليت وي بيش‌تر مي‌شد مدتي در قسمت مهندسي سپاه و پس از چندي به عنوان راننده لدر مشغول به کار شد و در عين خستگي کار روزانه شب‌ها دست از پايگاه و بسيج برنمي‌داشت تا اينکه بارقه‌هاي توفيق در وجودش درخشيد و به نداي هل من ناصر ينصرني خميني کبير لبيک گفته و تصميم گرفت روانه جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شود. در مرحله اول اعزام به جبهه به علت سن کم از حضورش ممانعت گرديد ولي او که عاشق بود هيچ بهانه‌اي نمي‌توانست او را از رسيدن به معشوقش باز دارد با خواهش و تمنا و گريه زاري به مقصود خويش دست يافت و نهايتاً به بهانه اينکه بتواند به جبهه راه يابد به عنوان عضو افتخاري سپاه وارد جبهه شد پس از مدتي کار و تلاش و افتخارآفريني‌هايش در جبهه درخواست کرد تا عضو رسمي سپاه شود به شرط اين‌که هميشه در جبهه باشد و حاضر نبود ديگر در پشت جبهه کار کند. شجاعت و خستگي‌ناپذيري او باعث شد تا سپاه با درخواست وي موافقت کند چون بارها شاهد حماسه‌آفريني و شجاعت وي در جبهه‌هاي نبرد بودند. او به عنوان راننده لدر فعاليت مي‌کرد و از اين رو وي را سنگرساز بي سنگر نام نهادند.
وي در زماني که در جبهه بود کمتر به مرخصي مي‌آمد و هنوز مرخصي وي به پايان نرسيده بود که به جبهه باز مي‌گشت. مثل اين‌که به وي الهام شده بود که ديگر وقت رفتن است و ديدار يار، از اين رو براي وداع آخر به خانه بازگشت و خانواده و اقوام را به حلاليت طلبيد و با صراحت گفته بود که اين آخرين ديدار من است. تنها وصيت من به شما اين است که امام را تنها نگذاريد و مطيع رهبر باشيد. در وداع آخر به برادرش گفته بود که عکس از من بگيريد و بعداً بزرگ کنيد تا براي جلوي تابوتم آماده باشد. بالاخره هنوز مرخصي او تمام نشده بود که به جبهه بازگشت و در همان شب جهت زدن خاکريز به خط مقدم رفت. محمدحسن قبل از اين‌که وارد خط مقدم شود در مقر به دوستش گفت: مي‌خواهم لدرم را بشويم و دوستش پاسخ داد: آب کم است اما پس از اندکي متوجه شد که او دارد غسل مي‌کند و به بهانه‌ي شستن لدر در حال غسل کردن است. پس از آن لدر را به خط مقدم حرکت داد پس از مدتي خاکريز زدن و حضور وي در خط مقدم با اصابت ترکش خمپاره به پشت او در شب 27 ماه رمضان سال 1363 هجري شمسي در سن 19 سالگي به شهادت رسيد و در آخرين لحظه فقط گفت: يا حسين(ع)

منبع:اطلاعات دريافتي از گروه راهيان نور  

جمشيد (1) در سال 1334 چشم به جهان گشود. سه ماه بود كه مادرش را از دست داد. پدرش كه مبتلا به سرطان بود نيز چندي بعد درگذشت و سرپرستي مهدي برعهده عمويش سپرده شد. سال 1350با عمويش به شيراز مهاجرت كرده و در مدرسه حاج قوام ثبت‌نام كرد. وضع اقتصادي آنان نسبتاً خوب بود ولي چون او روح جستجوگري داشت با خواست خودش شبها درس مي‌خواند و روزها كار مي‌كرد. در زمستان سال 56 ديپلمش را گرفت و ناگريز به خدمت سربازي رفت. چندي بعد به دستور امام از پادگان نظامي فرار كرده و به صف مبارزين پيوست. تا لحظه پيروزي دست از تلاش خالصانه‌اش برنداشت. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي با دختر خاله‌اش ازدواج كرد كه ثمره اين ازدواج 4 فرزند بود. 3 الي 4 ماه بعد از ازدواجش به سپاه پاسداران رفت و با شروع قضاياي كردستان داوطلبانه راهي كردستان شد و در سومين روز تجاوز عراق، راهي جبهه‌ها گرديد. رفته‌رفته، درخشش خيره كننده و كارآيي نظامي او در جبهه‌ها زبانزد همه شد و دوستانش شيفته اخلاق، زهد و انسانيت او شدند. چندين بار در عملياتهاي مختلف مجروح شد اما هيچ وقت اظهار ناراحتي نكرد. پاييز سال 65 در مرخصي كوتاهي به ديدن خانواده‌اش رفت و چند روز بعد در تاريخ 4/10/1365 در عمليات كربلاي 4 به شهادت رسيد. يادش گرامي‌ و راهش پررهرو باد.
1- نام مستعار شهيد است.

منبع:كتاب خورشيد در خاك

سحرگاه چهارم مردادماه سال 1343 عبدالرحيم در شهرستان بندر امام حسن به دنيا آمد.
پدرش كارمند شركت نفت بهرگان بود و با سعي و تلاش فرزندش را آن‌گونه كه شايسته‌ي يك مسلمان واقعي بود، تربيت كرد. عبدالرحيم در سنّ 4 سالگي به اقامه‌ي نماز همت گماشت و در 8 سالگي شكيات نماز را آموخت و قبل از آن كه زمان تحصيل در مدرسه فرا رسد، به عنوان شاگرد مستمع آزاد به دبستان فردوس رفت.
دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي سعدي بوشهر و دوره‌ي دبيرستان را در مدرسه‌ي شهداي فتح‌المبين گناوه گذراند. با تأسيس حزب جمهوري اسلامي به همراه دوستانش به عضويت اين حزب درآمد. زارع در شهريورماه سال 1360 به شوش اعزام شد؛ در بازگشت از جبهه در اسفندماه سال 1360 داوطلبانه قدم به ميدان رزم نهاد. وي 34 روز مردانه با عنوان خط‌شكن در جبهه‌ي شوش جنگيد و در عمليات فتح‌المبين به اسارت نيروهاي بعثي درآمد.
مدتي بعد خبرنگار عراقي در زندان از او پرسيد: دوست داري چه ترانه‌اي را برايت پخش كنيم؟ و عبدالرحيم پاسخ داد: « ترانه‌ي حي علي خير العمل » هنوز آخرين كلمه از ميان لبان عبدالرحيم بيرون نيامده بود كه افسر عراقي با بي‌رحمي او را زير مشت و لگد گرفت و سرانجام در فروردين‌ماه سال 1361 در بيمارستان بغداد در سنّ‌18 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ايل سحر  

علي در سال 1332 در شهرستان مهريز استان يزد در آغوش پرمهر خانواده‌اي صبور و زحمتكش به دنيا آمد. 7 ساله بود كه مثل همه‌ي كودكان به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرك ديپلم ادامه داد. بعد از شركت در آزمون سراسري دانشگاه‌ها به دانشگاه تهران راه يافت و در رشته‌ي حقوق به تحصيل پرداخت.
با آغاز جنگ تحميلي در جرگه‌ي بسيجيان جان بر كف قرار گرفت و عازم خطوط مقدم رزم گشت. زارع در جبهه مردانه جنگيد و حماسه‌اي باشكوه آفريد و سرانجام در عمليات امام مهدي (عج) در روز پنجم خردادماه سال 1360 در سنّ 28 سالگي در تپه‌هاي الله‌اكبر به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

محمد زارع‌پور فرزند حسن در شب جمعه 2/2/1340 مصادف با ولادت حضرت محمد (ص) در روستاي قدس ( فرگ سابق ) شهرستان كاشمر در خانواده‌اي مذهبي و كم‌بضاعت ديده به جهان گشود. وي تحصيلات ابتدايي را تا كلاس سوم در روستا گذرانيد؛ اما با توجه به وضعيت اقتصادي خانواده به ناچار دو سال ترك تحصيل كرد و پس از اين مدت كلاس پنجم را به صورت متفرقه در شهرستان كاشمر امتحان داد و به دوره‌ي راهنمايي راه يافت.
به علت كسالت پدرش، در تعطيلات تابستان به قالي‌بافي مي‌پرداخت تا كمك خرج خانواده باشد. وي در اين دوران با شركت در مجالس مذهبي و ديني، فعاليت‌هاي مذهبي خود را آغاز كرده و در جلسات ديني با خواندن مقالات و ايراد سخنراني به ارشاد هم‌كلاسي‌هايش مي‌پرداخت. او پس از ورود به دبيرستان پدرش را از دست داد و بار او در خانواده سنگين‌تر شد. وي همراه با برادر بزرگترش سرپرستي خانواده را بر عهده گرفت و براي امرار معاش خود و خانواده، هم‌زمان با تحصيل شب‌ها در روستا كلاس شبانه داير مي‌كرد و روزهاي بيكاري را به قالي‌بافي مشغول مي‌شد. او در سال 1356 همراه با پسر عموي خود [ شهيد ] مهدي زارع‌پور در چهلمين روز شهادت شهداي قم، در تظاهراتي كه در شهر مشهد عليه رژيم پهلوي صورت گرفته بود، شركت كرد.
محمد با شروع انقلاب اسلامي ايران، فعاليت‌هاي سياسي خود را شدت بخشيد. از جمله فعاليت‌هاي وي نوشتن اعلاميه‌هاي دست‌نويس و پخش آن‌ها، شركت فعال در اولين راهپيمايي كاشمر در 21 رمضان، شركت فعال در راه‌اندازي تظاهرات دانش‌آموزي شهرستان كاشمر و آگاه‌سازي اهالي روستاي قدس بود. وي در انتخابات رفراندوم جمهوري اسلامي در 12 فروردين 1358 زحمت‌هاي بسياري كشيد. از آن زمان با شركت در « راديو كاشمر » فعاليت خود را در راديو آغاز كرد. او در روستاي قدس و شهرستان كاشمر با تشكيل كلاس‌هاي ايدئولوژي – سياسي نقش به سزايي در پيشبرد اهداف انقلاب اسلامي و نشر آن در سنگر انجمن اسلامي دانش‌آموزان داشت.
وي براي خدمت بيشتر به انقلاب اسلامي، با توجه به اين كه پسر عمويش در شهر مشهد بود و امكان فعاليت بيشتري در آن‌جا وجود داشت، سال آخر دبيرستان به اين شهر رفته و ديپلم رياضي – فيزيك خود را مي‌گيرد. او در شهر مشهد در انجمن اسلامي دبيرستان فعاليت داشت. پس از گرفتن ديپلم به شهرستان كاشمر بازگشت و اين بار در سنگر جهادسازندگي به عنوان نيروي رسمي در كميته‌ي فرهنگي شروع به فعاليت كرد. او سعي داشت فرهنگ اصيل انقلاب اسلامي را به جاي فرهنگ منحط رژيم پهلوي پياده كند. محمد هم‌چنين فعاليت به سزايي در امور شوراها داشت و سعي در فعال كردن برنامه‌هاي راديو كاشمر نمود و با انجام مصاحبه، تفسيرها و سخنراني‌ها، رسالت خود را انجام مي‌داد.
وي با شروع جنگ تحميلي از طريق جهادسازندگي به جبهه‌هاي جنگ اعزام شد. با آن كه جهادسازندگي چند روز قبل از اعزام او به جبهه، نيرو فرستاده بود، ولي او با دنباله‌گيري و اصرار زياد، از اين طريق خود را به جبهه رساند و با پيوستن به بقيه‌ي هم‌رزمانش – از جمله پسر عمويش، مهدي زارع‌پور – به نبرد با دشمن پرداخت.
محمد زارع‌پور در شب 9/9/1360 هـ.ش در منطقه‌ي بستان عمليات طريق‌القدس به دليل اصابت خمپاره در سنّ 20 سالگي به شهادت رسيد. پيكر اين شهيد در اين منطقه متلاشي شد. مزار پاكش در گلزار شهداي روستاي قدس قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس جلد3   -  صفحه: 199

جعفر در سال 1342 در شهرستان کرج پا به عرصه گيتي نهاد، دوران کودکي و نوجواني را در کنار خانواده سپري کرد و در سايه ي دستان زحمتکش پدر پرورش يافت. زارع حصاري سرانجام در تاريخ 18/1/1366 به شهادت رسيد.

منبع:كتاب يادياران

نامش رضا بود؛ متولّد سال 1347 و از اهالي پشتكوه شهرستان يزد. عاشقي وارسته و پاك كه با پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت بسيج درآمده و با سمت راننده‌ي لودر به فعاليت پرداخت.
رضا مردانه در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل جنگيد و سرانجام در 18 سالگي هنگام عمليات كربلاي 5 در تاريخ 21/10/1365 در شلمچه آسماني گشت.

منبع:مجله‌ي الغديريان   -  تاریخ:  1386 -  شماره مجله: 32