ليست شهداي دفاع مقدس (ز)

رضا زيراهي در سال 1348 در شهر برازجان در خانواده مذهبي تولد يافت. پدر وي به علت مضيقه مالي به کارگري مشغول بود. دوران ابتدايي را در دبستان ابن سينا برازجان به پايان رساند و در همين زمان ترک تحصيل کرد. فردي متين و خوش برخورد و از شيفتگان و دلباختگان امام راحل (ره) و از عاشقان خدمت به انقلاب اسلامي بود و در مراسم سوگواري امام حسين (ع) حضور فعال داشت و به طور شبانه روز در بسيج مستضعفين دشتستان به نگهباني از آرمان‌هاي مقدس جمهوري اسلامي ايران همت مي‌‌‌‌گماشت، تا اين که براي مبارزه و رويارويي با منافقين کوردل و سوداگران مرگ در کميته انقلاب اسلامي دشتستان، پس از خدمت عاشقانه در آن و عشق و علاقه خاصي که در ميادين دفاع مقدس داشت در سال 1365 به خدمت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و پس از مدتي آموزش راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل گرديد و بالاخره پس از رشادت‌ها و از خود گذشتگي‌هاي بي‌نظير در عمليات کربلاي4 به آرزوي ديرينه خود که همان فيض عظيم شهادت بود در سن 17 سالگي نايل آمد و جسد مطهرش در منطقه عملياتي جنوب به روي خاک تفتيده ديار عاشقان ماند.

منبع:ماهنامه عرشيان   -  شماره مجله: 25

«هجده نفر بودند، هيچ كس نيامد.»
اين خبري است كه شايد وقتي تيتر روزنامه‌ها شود، كلّه‌ي آدم را داغ مي كند و بعدش كمي دهان خشك و تلخ شود؛ اما با گذشت زمان مثل همه‌ي خبرهاي داغ و جنجالي هم سرد خواهد شد.
حسين، يكي از اين هجده نفر بود؛ حسيني كه در تاريخ 2/2/1345 در گلپايگان متولّد شد و دانش‌آموزي بيش نبود كه عشق همراهي با آن‌هايي كه قرار بود از همه‌ي بودنمان دفاع كنند، راه او را به جبهه باز كرد. حسين عضو فعال بسيج بود. در ماه مبارك رمضان به دنيا آمده بود و اين را براي خودش بركت مي‌دانست.
او واضح و روشن گفته بود كه جور ديگري مي‌ميرد؛ اما چه‌طور؛ بعدها زماني كه هفده نفر يك گروه شدند و به دل دشمن زدند، وقتي حتي يك نفرشان هم برنگشت، ماجرا براي همه روشن شد و روح حسين روي دست‌هاي همه‌ي كساني كه دوستش داشتند، بدرقه شد.
او فرمانده‌ي دسته‌ي جندالله بود كه نيروها بي‌غل و غش، صدايش مي‌زدند و بي‌غل و غش‌تر از هميشه بدون اثري از جسم خاكي‌اش از مردمي كه به خاطر آن‌ها به جبهه رفته بودند، خداحافظي كرد و در تاريخ 25/2/1365در منطقه‌ي حاج‌عمران به همراه هفده نفر از نيروهايش در سنّ 20 سالگي به شهادت رسيد و هيچ اثري از آن‌ها يافت نشد.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 375

محمدحسن در سال 1333 در منطقه رهنان شهر اصفهان پابه عرصه هستي گذارد.يدالله با رزق حلال و تلاش واسع به تربيت اسلامي او همت گماشت و محمدحسن فردي مقيد به دين نبي اکرم (ص) پرورش يافت. در سن 7 سالگي به آموختن علم پرداخت و تا اخذ مدرک سيکل تحصيل نمود. وي در همين زمان در بازار مشغول به کار شد. تا اينکه انقلاب به پيروزي رسيد. چندي بعد فعاليتش را در سپاه پاسداران آغاز نمود. و بعدازظهرها نيز در کارخانه فرش به کار پرداخت. جنگ، آتشي بود که هر لحظه خانه‌اي را به ويرانه تبديل مي‌کرد. و محمدحسن اين شماتت و بي‌رحمي دشمن را تاب نياورد و غيور مرد سپاه خميني گشت.
وي در عمليات فتح‌المبين از ناحيه دست مجروح گشت. آخرين بار به کردستان سفر نمود و سرانجام در منطقه عين‌خوش در سن 28 سالگي در تاريخ 3/9/1361 نداي نصر من الله و فتح قريب سر داد و شاهد بزمگاه عشق گشت. مزار او در گلزار شهداي رهنان قرار دارد.
از او 3 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 317

نام بلند مهدي زين‌الدين درسال 1338 در انبوه زمينيان درخشيد و هستي آسماني‌اش در خاك تجلي يافت. او در خانواده‌اي مذهبي و متدين متولد شد. با ورود به مدرسه و آغاز زندگي تازه، مهدي اوقا ت فراغتش را در كتاب‌فروشي پدر مي‌گذراند. مهدي در دوران تحصيلات متوسطه‌اش به لحاظ زمنيه‌هايي كه داشت با مسائل مذهبي و سياسي آشنا شد. در مسير مبارزات سياسي عليه رژيم پهلوي به دليل نپذيرفتن شركت اجباري در حزب رستاخيز از مدرسه اخرا ج شده بود، با تغيير رشته و عليرغم تنگنا و فشار سياسي تحصيل را ادامه داد و رتبه چهارم را درميان پذيرفته‌شدگان دانشگاه شيراز به دست آورد اما با تبعيد پدر به سقز از ادامه تحصيل منصرف شد و به شكل جدي‌تري فعاليت مبارزاتي را پي گرفت. پدر پس از زماني كوتاه به اقليد فارس تبعيد شد و دور از خانواده مدتي را در آنجا گذراند. با شروع مبارزات مردمي در سال 56 پدر مخفيانه به قم رفت و خانواده را نيز منتقل كرد. از آن پس مهدي به همراه پدر و جمعي ديگر در ساماندهي و پيشبردن انقلاب در شهر قم تلاشهاي بسياري كردند. با به ثمر رسيدن تلاشهاي جمعي و پيروزي انقلاب، مهدي ابتدا به جهاد سازندگي و سپس با تشكيل سپاه پا سداران به اين نهاد پيوست و پس از مدتي به عنوان مسؤول اطلاعات و عمليات سپاه پاسداران قم فعاليت‌هاي خود را ادامه داد. اين مسؤليت مقارن با توطئه‌هاي پيچيده و پي‌در‌پي ضد انقلاب بود كه او با توانايي، خلاقيت و مديريت بالايي كه داشت به بهترين شكل ممكن آنها را از سر گذراند و اين مر حله بحراني فعاليت سياسي را طي كرد. هنوز نخستين شعله‌هاي جنگ تحميلي بر افروخته نشده بود كه آقا مهدي با طي دوره آموزش كوتاه مدت نظامي همراه با يك گروه صد نفره عازم جبهه‌هاي نبرد شد و نخستين تجربه رويارويي مستقيم با دشمن را پشت سر گذاشت. او در طول دوران حضورش مسئوليت شناسايي يگانهاي رزمي، مسئوليت اطلاعات و عمليات قرارگاه نصر، فرماندهي تيپ علي بن ابيطالب (ع)،‌ فرماندهي لشگر خط شكن علي بن ابيطالب (ع) و فرماندهي لشگر 17 علي بن ابيطالب (ع) را بر عهده گرفت.
سردار سرلشگر مهدي زين‌الدين در آبان ماه سال 1363 در حالي كه به همراه برادرش مجيد (مسئول اطلاعات و عمليات تيپ 2 لشگر علي بن ابيطالب) براي شناسايي منطقه عملياتي از باختران به سمت سردشت در حال حركت بود، پس از سالهاي طولاني انتظار، كليد باغ شهادت را يافت و مشتاقانه به سرزمين‌هاي ملكوتي آسمان هفتم بال گشود. يادش گرامي و راهش پر رهرو باد.

منبع:كتاب افلاكي خاكي  

سيد محمد در سال 1342 در تهران چشم به جهان گشود و در دامان پر مهر خانواده رشد كرد. دوران تحصيل ابتدايي را با موفقيت پشت سر گذاشت. مدت اندكي از ورود او به هنرستان مي‌گذشت كه جنگ تحميلي عراق عليه ايران شروع شد و وي، با رها كردن نيمكتهاي مدرسه، در سنگرهاي جبهه‌هاي نبرد، دانش‌آموز مدرسه عشق گشت و فعاليت خود را در گروه تخريب جنگهاي نامنظم به فرماندهي شهيد چمران شروع كرد. پس از آن به سمت سرپرست گردان تخريب سيد الشهدا منصوب شد. ابتكار و خلاقيت او در علوم و فنون تخريب و محاسبات دقيق در انفجارات پلها و جاده‌ها او را علمدار تخريب ساخت. دوره‌هاي عالي نظامي‌ و چتربازي را طي دوران دفاع مقدس فرا گرفت. مسير معبرهاي ميادين مين را در عملياتهاي مختلف طراحي كرده و باز نمود و شاگردان بسياري را در مناطق عملياتي آموزش داد. رزم شبها و مانورهايي كه او براي آمادگي نيروها برگزار مي‌كرد واقعاً سختتر از خود عمليات بود. در شب عمليات براي استقرار، نزديكترين مكان را به ميدان مين دشمن و خط مقدم، انتخاب مي‌كرد تا اگر نيروها با مشكلي مواجه شدند خودش وارد عمل شود. توجه به معنويات از جمله ظرافتهاي كار سيد بود. سيد نه تنها استاد تخريب بلكه به عنوان معلم اخلاق و الگويي براي نيروهاي بعثي به شمار مي‌رفت. در طي حضورش در صحنه‌هاي نبرد سه بار مجروح و شيمايي گشت و سرانجام در تاريخ 14/4/1366 در عمليات نصر 4 در قله ماووت عراق در حاليكه جانشين تيپ سوم كربلا بود بر اثر اصابت تركشي به سينه‌اش شهادت را در آغوش كشيد.

منبع:پرونده شهيد در لشگر 10

محمدحسين زينت‌بخش در اول دي‌ماه سال 1337 در شهرستان بيرجند در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. پس از سپري کردن تحصيلات ابتدايي، در رشته‌ي رياضي فيزيک موفق به اخذ ديپلم شد و سپس ادامه‌ي تحصيل داد و در رشته‌ي راه و ساختمان فوق ديپلم گرفت. او بعد از دوران دبستان، خود زندگي‌اش را تأمين مي‌کرد و سعي مي‌کرد باري از دوش خانواده برداشته باشد و در همه‌ي احوال به ديگران کمک مي‌نمود.
در خواندن درس بسيار جدي و فعال بود و از کلاس اول هر سال شاگرد اول مي‌شد. هم‌زمان با اوج‌گيري انقلاب اسلامي، در همه‌ي صحنه‌هاي انقلاب حضوري فعال و چشمگير داشت. در اين ايام او هنوز به دبيرستان مي‌رفت و در جهت پيروزي انقلاب بسيار کار مي‌کرد.
سر و صورتش را مي‌بست و شب‌ها عکس امام را به ديوارها مي‌چسباند و به اتفاق هم‌کلاسي‌هايش در کلاس‌هاي مخصوصي که درباره‌ي انقلاب بود، شرکت مي‌کرد. در اکثر محافل که دوستان يا اقوام او شرکت داشتند، درباره‌ي انقلاب صحبت مي‌کرد و از امام و انقلاب دفاع مي‌کرد و هيچ هراسي از مأمورين ساواک در دل نداشت.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي و تشکيل جهادسازندگي، به اين نهاد پيوست و در کميته‌ي عمران جهاد به کار مشغول شد. در سال 60 ازدواج کرد.
تلاش و فعاليت چشمگير او باعث شد تا مسئوليت جهاد بخش احمدآباد مشهد به وي واگذار شود. بسيار به کار جهاد علاقه‌مند و حساس بود و اين کار را بر هر چيز ديگر ترجيح مي‌داد. پس از شروع جنگ تحميلي از سال 1360 تا 1364 سالي حداقل دو ماه به جبهه‌هاي نبرد مي‌رفت و اعتقاد داشت که انسان، خدا را در جبهه‌ها مي‌بيند و با تمام وجود او را لمس مي‌کند.
در سال 1363 در آزمون سراسري دانشگاه شرکت کرد و در رشته‌‌ي مهندسي عمران دانشگاه فردوسي مشهد پذيرفته شد. يک سال به دانشگاه رفت و پس از پايان امتحانات، دوباره به جبهه شتافت. اين نوبت پنجم اعزام وي به جبهه‌ها بود و او هر بار از رفتن به جبهه‌ها اظهار خوشحالي مي‌کرد و مي‌گفت:‌ « من در جبهه معجزه‌هايي مي‌بينم. »
همسرش مي‌گويد: « او عاشق شهادت بود و هميشه اين آرزو را از خدا داشت. من به او مي‌گفتم خدا کند جانباز شوي تا من هم در کنارت کمي فيض ببرم. اما او مي‌گفت از خدا خواسته‌ام شهيد شوم تا مرا کامل کامل ببرد.»
همسرش شب قبل از شهادت ايشان خواب ديده بود که نماينده‌ي امام در جهاد به ايشان گفتند شما هم از خانواده‌ي شهدا هستيد و سعي کنيد مثل حضرت زينب صبور باشيد.
زينت‌بخش سرانجام در تاريخ 17/6/64 در جبهه‌ي غرب بر اثر اصابت تير به ناحيه‌ي ريه در سنّ 27 سالگي به فيض شهادت رسيد و پيکر پاکش در خواجه ربيع مشهد به خاک سپرده شد.
از او 2 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 95

اولين روز از بهار سال 1334 بود، که مصطفي ديده به جهان گشود. روزهاي کودکي او در شهرستان گلپايگان سپري شد مصطفي در سالهاي اول زندگي با مکتب وحي و دستورات اسلام آشنا شد و کم‌کم دل به آئين ناب رسول اکرم (ص) سپرد.
زينلي در سالهاي جنگ تحميلي به منظور دفاع از کيان ايران اسلامي به جبهه رفت و سرانجام در تاريخ 21/11/1364 در منطقه فاو در سن 30 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:روزنامه كيهان 8/11/82

سيد جلال زينلي در خانواده‌اي متدين ونسلي از تبار نسل سادات، متولد شد.او که در سال 1349 چشم به جهان گشوده بود. در روزهاي پيروزي انقلاب اسلامي کودکي خردسال بود، و درروزهاي آغازين جنگ تحميلي نيز هنوز به سنين نوجواني نرسيده بود.
اما عشق به ولايت فقيه در دل او مي جوشيد و او که انقلاب را هديه‌ي خدا مي دانست درصدد حفظ آن برآمد وسرانجام در سن 18 سالگي دين خود را به اسلام و انقلاب ادا کرد، ودر عمليات مرصاد، در تاريخ 5/5/1367 دراسلام آباد غرب به درجه رفيع شهادت نائل گشت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1384/3/3 -  صفحه: 3