ليست شهداي دفاع مقدس (ز)

اميرعلي در سال 1346 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز کودکي بيش نبود که عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه کرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت. زهدي‌عليايي کم‌کم به خيل کثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پرداخت. وي سرانجام در سال 1362 در حالي‌که 16 سال داشت، از خاک جزيره‌ي مجنون به ملکوت‌ آسمان پر کشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

علي‌نقي زوار اهل کشور پاکستان و متولد 1344 است تحصيلاتش را تا اخذ مدرک کارشناسي ادامه داد او از شيعيان محب اهل بيت و عاشقان حضرت امام و مقام معظم رهبري بود .چند روز به ايران آمد و از نزديک با انقلاب و تحول امت آزاده‌ي ايران آشنا شد و در مرکز زاهدان واحد برونمرزي به صورت قرار‌دادي به کار مترجمي و گويندگي مشغول شد.
او به جبهه‌هاي حق‌عليه باطل اعزام گرديد و در منطقه شلمچه در سال 1367 در سن 23 به هنگام تک عراقي‌ها که جمعي از رزمندگان اسير مي‌شوند به دست بعثيون کافر افتاد و در حاليکه فرياد مي‌زد من شهادت مي‌خواهم اسارت نمي‌خواهم توسط عراقي‌ها به شهادت رسيد و جسد پاک او در منطقه به جاي ماند.
وي به دليل اينکه در دوران کودکي به زيارت کربلا رفته بود اسم خود را از علي‌نقي ملک به علي‌نقي زوار تغيير داده بود.

منبع:پرونده‌هاي ارسالي از شوراي ايثارگران سازمان صدا و سيما

هشتم بهمن ماه سال 1340 روستاي «حصار بالاي» شهرستان ورامين، با صداي گريه نوزادي مزين شد كه پدرش او را مصطفي ناميد. مصطفي كه از همان سالهاي كودكي، از هوش سرشار علمي و نبوغ مذهبي برخوردار بود، در آغاز هفت سالگي، براي كسب علم و دانش، روانه روستاي «جوادآباد» شد. مقطع ابتدايي را در دبستان شهدا به پايان رساند و به دليل مهاجرت خانواده، دوره راهنمايي را در شهرستان ورامين سپري نمود.
همزمان با ورود به دبيرستان، اوقات فراقت خود را در كارخانه چيت‌سازي به تلاش و فعاليت مي‌پرداخت و بدين ترتيب، هزينه امر تحصيل خود را، تأمين مي‌كرد. اما تا پايان سال سوم دبيرستان بيشتر به تحصيل ادامه نداد. و مصطفي، همزمان با طلوع جاودانه انقلاب، در حاليكه 16 سال بيشتر نداشت، ديگران را به مبارزه عليه رژيم طاغوت، دعوت مي‌نمود. وي در تكثير اعلاميه‌ها و پخش آنها در اماكن مختلف، حضور داشت و همراه ملت قهرمان، در تظاهرات و راهپيمايي‌ها، شركت مي‌نمود. به دليل همين فعاليت ها، چندين مرتبه مورد تعقيب عوامل ساواك، قرار گرفت كه با درايت و تيزهوشي رهايي يافت. پس از پيروزي انقلاب ايران در شكل‌گيري كميته‌هاي انقلابي به منظور مقابله با نيروهاي ضد انقلاب، از هيچ كوششي دريغ نورزيد. با تشكيل جهاد سازندگي، به عنوان جهادگر همراه آن نهاد شد و براي ارتقاء فكري و فرهنگي مردم روستاهاي ورامين و كمك به محرومان و مستضعفان به خدمت شبانه‌روزي پرداخت. زمانيكه ميهن اسلامي‌ مورد هجوم نيروهاي بعثي قرار گرفت روانه سرزمين نور شد و به مدت سه ماه در خاك جبهه‌هاي جنوب حماسه‌هاي فراواني آفريد.
او كه شيفته خدمت و حضور در سپاه بود، پس از مدتي درسال 1359 به دلاورمردان سپاهي پيوست. به دليل لياقت و كارداني، به عنوان مسئول دفتر فرماندهي سپاه برگزيده شد و همزمان با آن وظايف نهاد سپاه در ستاد برگزاري نماز جمعه ورامين را بر عهده گرفت. در سال 1360 تصميم به تشكيل زندگي مشترك گرفت و پيمان آسماني خود را بنا نهاد.
بعد از عمليات خيبر، بيشتر زمانها را در جبهه حضور داشت و با قلبي لبريز از ايمان و حماسه، به مبارزه ادامه داد.در سال 1361 در واحد گزينش سپاه انجام وظيفه کرد و براي مدتي به عنوان جانشين لجستيک و فرماندهي لجستيک لشگر به اسلام خدمت نمود. سرانجام در حاليكه فرماندهي پشتيباني و مهندسي رزمي‌ لشگر 10 سيد الشهدا را بر عهده داشت، در عمليات تكميلي كربلاي 5، در 14 اسفند سال 1365 در اثر اصابت تركش خمپاره به پهلو، آخرين وضو را با ذكر عاشقي گرفت و نماز خونين شهادت را به جاي آورد.
مزار پاکش در گلزار شهداي ورامين قرار دارد.

منبع:كتاب بي كرانه ها- پرونده شهيد در لشگر 10 سيد الشهدا

عباس‌علي زور در روستاي جعفرشهباز از توابع شهرستان زابل ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا سوم راهنمايي ادامه داد و پس از آن رهسپار خدمت مقدس سربازي گرديد. او بسيار مهربان و نمازخوان بود و با تمام دوستان و آشنايان اخلاقي خوش داشت. به پدرش علاقه زيادي داشت و در كار كشاورزي با او همكاري مي‌كرد. «عباس‌علي از كوچكي فردي فعّال بود. نماز را سر وقت مي‌خواند و حتي در كارهاي مربوط به خانه به مادر كمك مي‌كرد.»
پس از گذراندن آموزش‌هاي لازم داوطلبانه به جبهه‌هاي جنگ تحميلي اعزام شد و پس از يك سال خدمت در مورخه 23/4/1361 در منطقه شلمچه بر اثر اصابت گلوله مستقيم دشمن به شهادت رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 143

مبارک زورقي، فرزند محمود، در سوم فروردين ماه سال 1338 در بندر ديلم چشم به جهان گشود.
سال‌ها گذشت و او تمام دوره‌ي تحصيلات خود را در شهرستان ديلم گذراند و با تمام محروميت‌هايي که شهرستان مذکور در آن زمان داشت، موفق به اخذ ديپلم گرديد.
زورقي در اوايل انقلاب به استخدام اداره‌ي آموزش و پرورش درآمده و در آن‌جا مشغول خدمت شد. او علاوه بر خدمت در آموزش و پرورش در بسيج سپاه و تعاوني و کمک به محرومان به صورت افتخاري به فعاليت و خدمت پرداخت.
او حدود سال‌هاي 60_1359 ازدواج نمود و هم‌زمان در بسيج و سپاه پاسداران به فعاليت پرداخت. مبارک پس از شهادت برادرش مرتضي سلاح به زمين افتاده‌ي او را برداشت و قدم بر عرصه‌ي عشق و جهاد گذارد.
11 ماه بعد از شهادت مرتضي در بهمن ماه سال 1361 در جبهه‌هاي نور عليه ظلمت حاضر شد و 1 سال در جبهه جنگيد. در آخرين اعزام در سال 1362 با مخالفت خانواده مواجه شد اما او تصميم خود را گرفته بود.
سرانجام در تاريخ 22/1/1362 در سن 24 سالگي در جبهه‌ي عين‌خوش مفقودالاثر گرديد. پس از سال‌ها دوري، پيکر پاک و مطهرش توسط گروه تفحص شناسايي شد.
مردم ديلم بعد از سال‌ها انتظار در ناباوري کامل، در سال 1371 پيکر پاک شهيد مبارک زورقي را با ديدگاني پر از اشک در آغوش گرفتند و او را به بهترين شکل، طي مراسم خاصي تشييع و به خاک سپردند.

منبع:كتاب تولدصبح صفحه 45

علي زوري در سال 1347 در خانواده‌اي متدين و مذهبي در شهرستان زابل ديده به جهان گشود. در پنج سالگي به علت وضيت شغلي پدر به ميرجاوه رفت تحصيلات دوره‌ي ابتدايي و راهنمايي را در ميرجاوه به پايان رساند و براي ادامه‌ي تحصيل به زاهدان عزيمت کرد. با شروع جنگ تحميلي در بسيج محله ثبت نام کرد و پس از فعاليت‌هاي زياد در اين نهاد مقدس، به جبهه اعزام شد و به صفوف رزمندگان اسلام پيوست.
سرانجام در سال 1365 پس از ابراز، رشادت‌ها و دلاوري‌هاي فراوان در عمليات «کربلاي پنج» در منطقه شلمچه به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 92

« زيادي » فرزند فيروز در سال 1340 در شهرستان سراب ديده به جهان گشود.
او به علت فقر مالي نتوانست به تحصيلاتش ادامه دهد و به كار كشاورزي پرداخت و پس از چند سال همراه خانواده در قرچك ورامين سكني گزيدند.
او با ورود به خدمت سربازي و گذراندن دوره‌ي آموزشي به گروه زرهي « حضرت مهدي »‌ مستقر در آبادان اعزام شد و در سرزمين پاكان و ابرار، روبه‌روي دشمن ايستاد.
جبهه، خاكريز، سنگر و انفجار نوعي سرگرمي عارفانه بود.
روز 29/12/1360 قرار بود اولين روز سال نو سفره‌ي هفت سين را به سيني، سنجاق، سرنيزه و سنگ آماده كنند كه ناگهان آتش توپخانه‌ي دشمن منطقه را به لرزه درآورد و بچه‌ها به مصاف دشمن رفتند. فريادها به هم پيچيده بود و بوي دود و باروت مي‌آمد. اما سرباز رشيد اسلام فارغ از تمامي اين هياهوها در سن 20 سالگي به خدا پيوسته بود.
وقتي پيكر مطهرش را يافتند، آثار كبودي ناشي از جنگ تن به تن در پيكرش نمايان بود.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1382/6/25 -  صفحه: 13

پانزدهمين روز از فروردين‌ماه سال 1341، روستاي سنگديوار از توابع شهرستان درگز، شاهد تولد نوزادي از تبار شيرمردان بود که نامش را موسي نهادند. موسي پس از گذراندن دوران طفوليّت پاي به مدرسه گذاشت و پس از اتمام مقطع ابتدايي، کمک به پدر پيرش را بر ادامه‌ي تحصيل ترجيح داد و تمام توان خود را در کشاورزي و دامداري براي امرارمعاش خود و خانواده‌اش به کار گرفت. در روستاي محل زندگي رفتار و اخلاقش زبانزد اهالي بود و او را فردي باصداقت و بي‌آلايش مي‌دانستند. ايشان در سال 1360 قبل از اعزام به خدمت مقدس سربازي ازدواج کرد و در سال 1361 به خدمت اعزام شد. پس از گذشت مدتي با توجه به درخواست‌هاي مکرّر وي براي حضور در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل به همراه لشکر 23 نوهد به سردشت اعزام شد و هميشه مي‌گفت: « به ميدان نبرد با دشمن مي‌روم تا در کنار ديگر رزمندگان و سلحشوران جبهه، عليه کفر بجنگم و اينک زمان آن رسيده است که در راه حراست از اين مرز و بوم تا آخرين قطره‌ي خون مقاومت کنيم و آرزومندم اين جان ناقابل را به انقلاب و اسلام هديه کنم. » سرانجام در تاريخ 19/4/1363 در منطقه‌ي سردشت، موسي زيدانلو به آرزوي خود رسيد و در اثر اصابت ترکش خمپاره به کمر در سن 22 سالگي گوي سبقت از خاکيان گرفت و به افلاکيان پيوست. مزار پاکش در گلزار شهداي دهستان لاين‌نو قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 6