ليست شهداي دفاع مقدس (س)

عليرضا سرابي فرزند عبدالحسين در سال 1346 در روستاي «آسيابان درخش» از توابع شهرستان بيرجنداستان خراسان در خانواده‌اي مستضعف و مذهبي پا به عرصه حيات گذاشت. دوران ابتدايي را در زادگاهش گذراند. عليرضا از آن پس براي تأمين معاش خانواده به کار قاليبافي پرداخت. وي از حسن خلق و تقيد کامل به فرايض ديني برخوردار بود، در مراسم مذهبي حضوري فعال داشت. از ارادتمندان اهل بيت عصمت و طهارت (ع) بود. حضور در مسجد و مجالس عزاداري ائمه(ع) در تکوين شخصيت وي بسيار مؤثر بود. او براي گذراندن خدمت سربازي به سپاه پاسداران پيوست و از همين طريق به جبهه اعزام شد. پس از 23 ماه و 16 روز از حضور در جبهه در تاريخ چهارم تيرماه سال 1367 در عمليات پدافندي جزيره «مجنون» بر اثر اصابت گلوله‌ي دشمن در سن 21 سالگي به فيض شهادت نايل گشت.
پيکر پاکش مدت 10 سال بر روي خاکهاي تفتيده منطقه «مجنون» ماند و در تاريخ 2/7/1377 به همت برادران گروه تفحص کشف و به بيرجند منتقل گرديد و پس از تشييع در بيرجند براي خاکسپاري در جوار ساير همرزمانش به آسيابان انتقال يافت.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1ص398

در يکي از روزهاي زيباي سال 1335 در جمع گرم و صميمي خانواده کودکي از سربازان روح‌الله به دنيا آمد. نامش را به عشق نام زيباي حضرت سيدالشهدا(ع) حسين نهادند. حسين دوران پرشور کودکي را رد زير توجهات حضرت رحمان با بهره‌گيري از لطف پدر و مادر دلسوز گذراند و وارد مدرسه شد. در دوران تحصيل هميشه از بهترين‌هاي کلاس بود پس از طي دوران دبيرستان با رتبه عالي در رشته الکترونيک دانشگاه شريف مشغول به تحصيل شد. روح عدالت جويي و حق طلبي در وجودش موج مي‌زد و با افروخته شدن اولين جرقه هاي انقلاب اسلامي مشتاقانه به سيل خروشان قيام مردمي پيوست و در فعاليت‌هاي سياسي و پخش نوارهاي سخنرامي امام و شهيد مطهري حضوري فعال داشت تا جايي که توسط ساواک شناسايي شد و در حدود يکسال و اندي را در زندانهاي مخوف و وحشت‌آور پهلوي اسارت کشيد حسين به امام (ره) عشق مي‌ورزيد و پس از پيروزي انقلاب به فرمان امام عازم خدمت سربازي شد و در دوران احتياط فرماندهي 2 گروهان را بر عهده داشت. ستوان حکيم سرافراز با شروع جنگ تحميلي مشتاقانه از سوي ارتش جمهوري اسلامي ايران به جبهه هاي نبرد شتافت و سرانجام در عمليات والفجر2 در سال 1362 در محور حاج عمران در حاليکه فرماندهي گروهان را بر عهده داشت در سن 27 سالگي با لب تشنه و همچون سالار شهيدان با لبي تشنه به ديدار معبود شتافت.

منبع:كتاب صحيفه ابرار  

محمد سراوان در سال 1345 در شهرستان گرگان ديده به جهان گشود. وي از لحاظ اخلاقي بسيار راست‌گفتار و خوش‌خلق بود. به پدر و مارد احترام خاصي مي‌گذاشت دوستان هميشه او را به خاطر اخلاق نيکويش احترام مي‌کردند نسبت به احکام شرعي اسلام پايبند بود. نماز‌هاي يوميه را سروقت ادا مي‌کرد.
به سالار شهيدان ابا‌عبد‌ا...‌الحسين ارادت خاصي نشانمي‌داد و در مراسم سوگواري ايشان شرکت فعالي داشت. پس از خاتمه‌ي دوره‌ي آموزش اوليه به طور داوطلب به منطقه جنگي اعزام شد و تا زمان شهادتش در جبهه‌ها حضور فعال داشت سرانجام در تاريخ 25/9/65 در سن 20 سالگي بر اثر اصابت ترکش خمپاره به قلبش به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 164

شهيد احمد سراواني در سال 1337 در روستاي دوست محمد از توابع شهرستان زابل در خانواده‌اي مذهبي و متوسط ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش و دوران راهنمايي و متوسطه را در شهرستان زاهدان به پايان رسيد و موفق به اخذ مدرک ديپلم گرديد. پس از پايان تحصيلات مدت يک‌سال با پدرش در شغل پارچه‌فروشي همکاري نمود. با اوجگيري مبارزات انقلابي مردم مسلمان احمد نيز به صفوف بهم پيوسته مردم انقلابي پيوست و مخالفت و انزجار خود را از آن رژيم منحوس نمايان ساخت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي در سال 58 مدت يک‌سال را در روستاهاي زابل در جهاد فعاليت نمود. پس از چندي به يکي از روستاهاي ايرانشهر منتقل شد و در درمانگاه آن روستا مشغول به خدمت گرديد. در آن روستا علاوه بر کار اصلي خود به کارهاي فرهنگي و تبليغاتي نيز پرداخت. در سال 62 مجددا" به جبهه رهسپار شد و در عمليات والفجر چهار در ارتفاعات پنجوين در تاريخ 3/7/1362 به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 111

سال 1338 «نجف‌آباد» اصفهان دليرمردي از تبار شجاعان را در خاک خويش پذيرفت، حسن دوران زيباي کودکي را در زادگاهش سپري کرد، و تحت تعليم پدر فاضلش با علوم ديني و حوزوي آشنا شد، اما خيلي زود اين سايه برکت الهي از دنيا رخت بربست و حسن در نوجواني (12سالگي) در سوگ پدر زانوي غم بغل گرفت. اما مردانه در برابر تمام ناملايمات زندگي ايستاد، چند سال بعد در سال 1357 سرباز همراه ديگر ايرانيان غيور به مبارزه با رژيم ستمشاهي پرداخت، وي پس از اخذ مدرک ديپلم در سال 1358 به خدمت نظام وظيفه درآمد و از همانجا عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد، تلاش‌هاي بسيار او در کردستان و گيلانغرب مسئولين را واداشت تا مسئوليت واحد ادوات را در محور سرپل‌ذهاب به او بسپارند. سرباز در عمليات‌هاي بسياري شرکت نمود و مسئوليت‌هاي بيشماري همچون فرماندهي گردان زرهي لشگر 17 علي‌بن‌ابيطالب (ع) جانشين گردان زرهي لشکر 25 کربلا، معاون گردان لشکر 8 نجف‌اشرف و … را بر عهده گرفت. سرانجام مسئول اطلاعات عمليات لشگر 8 نجف اشرف در سال 1362 در عمليات خيبر در سن 24 سالگي بر اثر اصابت گلوله به پيشاني‌اش سر بر خاک نهاد و بال بر افلاک گشود.

منبع:كتاب سرداران سپاه توحيد

تقي سرپناه در تاريخ 22/4/1330 در روستاي «سورکوه» از توابع شهرستان «املش» استان گيلان پا به عرصه هستي نهاد با شوق فراوان دوران تحصيل را تا مرز اخذ مدرک ديپلم ادامه داد، سپس از طريق تماس با روحانيت و آگاهان سياسي مخفيانه به فعاليت‌هاي سياسي پرداخت، با پيروزي انقلاب اسلامي به حفظ و حراست از دستاوردهاي کشور رسيدگي به کار محرومان و تهيه مسکن براي آنان پرداخت، و به عنوان فرمانده عملياتي کميته انقلاب اسلامي شهر رودسر در دستگيري عوامل رژيم سابق نقش بسزايي ايفا نمود.
با راه‌اندازي سپاه رودسر، فرماندهي آن را پذيرفت و به عنوان مسؤول مستقيم بررسي شکايات سپاه به مشکلات و گرفتاري قضايي و اجتماعي مردم رسيدگي کرد. يکسال بعد به استان رفت و ضمن پذيرفتن مسؤوليت‌هاي متعددي، مسؤوليت بررسي شکايات زندانها را بر عهده گرفت. وي در روزهاي جمعه با گردآوري جوانان و همکاري سردار شهيد سيد نعمت الله سيد محمدي حداقل هفته‌اي 2 باب خانه براي مستضعفان جامعه ساخت و در تهيه جهيزيه و کمک‌هاي مالي به خانواده‌هاي محروم تلاش کرد.
جنگ تحميلي برگ زرين ديگري از تلاش‌هاي تقي بود، سردار هميشه پيروز لشگر25 کربلا بار ديگر با سمت مسئول حفاظت اطلاعات سپاه راهي ديار نور شد و سرانجام در اسلام آباد غرب در سن 32 سالگي در تاريخ 1/7/1362 شهد شيرين شهادت را نوشيد و به آسمان پر کشيد.

منبع:كتاب با اميران دل‌ها

در بيست و چهارم بهمن‌ماه 1346 در روستاي سرچاه نيشابور به دنيا آمد. پدر نامش را "حسن" گذارد. او در محيط خانواده‌اي که با عرق جبين از راه کشاورزي امرار معاش مي‌نمودند، باليدن آغاز کرد. حسن هجده ماه بيشتر نداشت که پدر دست او و ديگر اعضاي خانواده‌اش را گرفت و به مشهد آمد. ابتدا در خانه‌اي استيجاري سکونت داشت و سپس با تلاش فراوان خانه‌اي در منطقه‌ي طلاب مشهد خريداري نمود. دوره‌ي ابتدايي را در همان منطقه پشت‌سر گذارد. اين زمان مصادف بود با اوج تلاش مردم مسلمان ايران در جهت به دست آوردن پيروزي انقلاب اسلامي.
سال‌هاي آغازين تحصيل او مصادف شد با شروع جنگ تحميلي و هنوز دو سال از جنگ نگذشته بود که او نيز به قصد شرکت در بسيج و ثبت‌نام پا به محيط مسجد گذاشت و توانست با اصرار فراوان با وجود سنّ کم در بسيج ثبت‌نام نمايد. نظر به وضعيت نامناسب مالي خانواده هم‌زمان با تحصيل در دوره‌ي شبانه، در گلدوزي اشتغال يافت. اوقات بيکاري‌اش را در کمک به خانواده مي‌گذراند و از محبوبيتي عمومي در خانواده و فاميل برخوردار بود.
مهرباني و خوش رفتاري از مشخصه‌هاي اصلي رفتاري‌اش بود. سعي مي‌کرد طوري رفتار کند که پدر و مادر از او راضي باشند و در تأمين مايحتاج زندگي مشارکت داشته باشد. در مسجد الرضا ميدان عسکريه و در مسجد فقيه سبزواري فعاليت مي‌نمود؛‌ به تبع آشنايي با دوستان اهل مسجد، اشتياق رفتن به جبهه در او تقويت شد. ارادت او نسبت به امام و شوق رفتن به جبهه نهايتاً او را به دوره‌ي آموزشي کشاند. پس از بيست و هفت روز گذراندن دوره‌ي آموزشي در تربت جام و در آستانه‌ي اعزام به منطقه بر اثر حادثه‌اي دستش شکست و سه ماه اعزامش به تعويق افتاد. سرانجام پس از اصرار فراوان با وجود مخالفت خانواده و ممانعت از رفتن او به جبهه در تاريخ 8/10/1362 به منطقه‌ي جنوب اعزام شد.
قبل از رفتن به خواهرش چنين گفت: «‌رجايي شهيد شد، باهنر شهيد شد، خداوند ان‌شاءالله من را هم لايق شهادت بداند. » پس از رشادت‌ها و دلاوري‌هاي فراوان در منطقه‌ي مهران و در تاريخ بيست و دوم بهمن‌ماه سال 1362 هم‌زمان با سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي با اصابت ترکش به ناحيه‌ي شکم در سنّ 16 سالگي به شهادت رسيد. پيکرش پس از تشييع در بهشت رضا (ع) به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب گلبرگ هاي ياس   -  صفحه: 58