ليست شهداي دفاع مقدس (ش)

سال 1325 بود ،تهران ،رحيم پسرم را از خدا به امانت گرفتم و در بهار سال 1360 به سوي صاحب امانت، رهسپارش ساختم. رحيم سرسپرده‌ي خاکريزها و سربلند جبهه‌ها بود. سابقه‌ي ديرينه‌ي خدمتگزاري او در سازمان صنايع نظامي تنها عامل حضورش در مرزهاي توحيد نبود.
ديپلمش را که گرفت، مشغول به کار شد و با پيروزي انقلاب به عنوان درجه‌دار انقلابي، داوطلبانه براي به راه انداختن بسيج صنايع دفاع به اين سازمان منتقل شد و از اوايل پيروزي انقلاب، کار آموزش نظامي را که در محل خدمت به آن اشتغال داشت، به مساجد تهران انتقال داد تا به اين ترتيب نياز مبرم جوانان عهد انقلاب را به تقويت بنيه دفاعي در مقابل هرزه‌گويان منافق ضد انقلاب برآورده سازد.
نهم مهرماه سال 1359 رحيم 300 نفر از برادران آموزش ديده‌ي خود را داوطلبانه به جبهه اعزام کرد و چندي بعد خود نيز علي‌رغم اصرار مسئولين به حضور او در تهران، به منطقه رهسپار شد و فرماندهي تمامي نيروهاي اعزامي از سوي سازمان صنايع دفاع را بر عهده گرفت و در گروه ايثارگر شهيد چمران در مناطق جنوب، تحت عنوان گروه نبرد نامنظم به دفاع از مرزهاي اعتقادي کشور پرداخت و بسيار مورد توجه اين بزرگمرد عرصه‌ي ايثار قرار گرفت.
رحيم در بيست و هفتم ارديبهشت‌ماه سال 1360 در سنّ 35 سالگي جامه‌ي شهادت بر تن کرد. پيکر مطهرش را خونين و خاک‌آلود در رزمگاهش بر فراز تپه‌هاي شحيطيه يافتند و از آن پس آن مقام را به نام وي نامگذاري کردند. رحيم وصيت کرده بود که او را در صحن امامزاده جعفر بن موسي کاظم (ع) در زادگاهش ورامين به خاک بسپارند و ما به وصيتش عمل کرديم. تنها فرزندش اکنون ادامه دهنده‌ي راه پدر است.

منبع:كتاب هنرنامه مردان خدا  

محمدجواد در روز ششم مهرماه سال 1342 در شهر آبادان چشم بر جهان هستي گشود. کودکي او در اين شهر سپري گشت و با آغاز جنگ تحميلي به بوشهر مهاجرت نمود و در نزديکي مسجد صاحب‌الزمان (عج) ساکن شد. محمدجواد درس و مدرسه را تا پايان سال سوم راهنمايي ادامه داد؛ سپس به عضويت گروه مقاومت بسيج درآمد و با رفتار اسلامي و مهرباني خاصّش به فردي متديّن و باوقار معروف گشت. محمدجواد در آن روزها هميشه با ( شهيد ) فرهاد حيدري به بسيج مي‌رفت و کم‌کم اين دوستي و وابستگي تا آن جا پيش رفت که هر دو با هم در يک روز به شهادت رسيدند.
شاهميري 3 مرتبه همراه گروه جنگ‌هاي نامنظم بوشهر به جبهه رفت و مردانه به مبارزه عليه دشمن پرداخت. فروردين‌ماه سال 1361 نيز براي حضور در عمليات فتح‌المبين به منطقه زعن اعزام گرديد و سرانجام در روز سوم بهار در سن 19 سالگي غريبانه از ميان ما رخت بربست و نامش در جرگه شاهدان روز حشر ثبت شد.
مزار پاکش در بوشهر قرار دارد.

منبع:كتاب بيرق افراشته صفحه 179

شرف‌نساء در سال 1338 در نيشابور ديده به جهان گشود؛ پدرش قدرت براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام داد و شرف‌نساء در سال‌هاي جواني ازدواج کرد و زندگي مشترک خود با همسرش را در شهر تهران آغاز کرد.
اما در روز هجدهم اسفندماه سال 1366 دعوت‌ نامه‌اي سرخ به دست او رسيد. او به همراه سه فرزندش در پي حمله موشکي رژيم بعث عراق سفر خود به دنياي عقبي را آغاز کرد. شاهي در 28 سالگي چشمانش را براي هميشه بست و مهمان حضرت حق شد.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد1   -  صفحه: 110

محمدعلي شاهين فر، فرزند ابراهيم در سال 1346 در «سربيشه» متولد شد. دوران دبستان، راهنمايي و دبيرستان را با موفقيت در زادگاهش به پايان رساند. وي جواني خوش‌رو و مهربان بود و همراه با دوستانش هيأتي تشکيل داده بود تا به ياري مستضعفان بشتابد. از آنجا که شعبه‌ي شرکت نفت از شهر فاصله داشت در روزهاي سرد زمستان سهميه‌ي نفت از کار افتاده را مي‌گرفت و با گاري به خانه‌ي آنها مي‌برد. به پيشنهاد او در مزارکاهي ستاد مبارزه با منکرات تشکيل شد که خود نيز از اعضاي فعال آن ستاد بود. محمدعلي به رهبري انقلاب عشق مي‌ورزيد و ديگران را نيز به اطاعت از ولايت فقيه تشويق مي‌کرد. او پس از اخذ مدرک ديپلم در دانشگاه پذيرفته شد و اين امر مصادف با شروع جنگ بود. شهيد بزرگوار بايد يکي از اين دو دانشگاه را انتخاب مي‌کرد و هنگاميکه فرمان حضرت امام (ره) را که فرمودند:«امروز جنگ از اهم واجبات است» شنيدند چندين‌بار داوطلبانه از طرف بسيج عازم ميدان‌هاي نبرد شد.
يک بار در کردستان در محاصره‌ي اشرار کومله قرار گرفت. چند روز بدون آب و غذا ماند و تا آستانه‌ي شهادت پيش رفت ولي از آنجا که خدا مي‌خواست زنده بماند تا بيشتر در خدمت جبهه و جنگ باشد به طور معجزه‌آسايي نجات يافت.
آخرين بار در عمليات «فاو» شرکت کرد. وقتي به او اطلاع دادند که :«خواهرت مي‌خواهد ازدواج کند بايد به خانه برگردي.» جواب داد:«من نيامده‌ام که برگردم انشاء‌الله هروقت امام زمان(عج) آمدند من هم خواهم آمد».
و سرانجام در تاريخ پانزدهم فروردين ماه سال شصت و پنج درسن 19 سالگي در منطقه‌ي «فاو» به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. پيکر پاک شهيد پس از تشييع در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد2 صفحه 418

شيوا شايان‌فر در سال 1347 در استان لرستان و در شهرستان خرم‌آباد در يک خانواده‌ي مذهبي چشم به جهان گشود. ايشان فرزند بزرگ اين خانواده‌ي متديّن و ديندار بودند و براي خانواده پشتوانه‌اي محکم و استوار محسوب مي‌شدند.
او تحصيلات راهنمايي خود را در خرم‌آباد و در شهر دزفول که هر دوي اين شهرها جزو مناطق جنگ‌زده محسوب مي‌شدند، به پايان رسانيد و در طول اين مدت در مدرسه و استان فعاليت‌هاي چشم‌گيري اعم از شرکت در راهپيمايي‌هايي که منجر به پيروزي و به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي نيز انجاميد و هم‌چنين پخش اعلاميه‌هايي در مورد نظام مقدس جمهوري اسلامي و شرکت فعال در هلال‌احمر و روزنامه‌هاي ديواري‌هاي مدرسه که هر کدام به نوبه‌ي خود اهميت خاصي براي بارور کردن هر چه بيشتر نهال مقدس جمهوري اسلامي داشت، شرکت داشتند و از عمق دل به اين کارها عشق مي‌ورزيدند.
وي در مورد فراگيري علم و درس نيز بسيار کوشا بودند به طوري که معدل ايشان در طول تحصيلات همواره بسيار خوب و چشم‌گير بوده.
او فردي محجبه، باايمان و تقواي خاص بودند و در طول زندگي پربارشان همواره به ديگران کمک و ياري مي‌ورزيدند و داراي جوايز و لوح تقدير از طرف مدرسه و استان بودند.
شيوا در روز 23 رمضان 1361 در طي بمباران هوايي توسط رژيم بعث عراق در سنّ 14 سالگي به همراه خواهر و برادرهاي خود به نام‌هاي شادي و علي دار فاني را وداع گفت و روح اين سه شهيد گرانبها به ملکوت اعلي پيوست.

منبع:يادنامه5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده  

محمدابراهيم شايسته فرزند محمدحسين، در سوم فروردين ماه سال 1339 در خانواده‌اي تهيدست ولي مؤمن و معتقد در شهر گلپايگان پاي به عرصه گيتي نهاد.
دوران طفوليت وي به واسطه فقر و تنگدستي پدر به سختي گذشت. سال 1341 همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و تا سال چهارم ابتدايي را در شهر تهران سپري کرد.
ورشکستگي پدر موجب شد همراه مادرش به زادگاه بازگردد.
او با مرارت و سختي توانست دوره متوسطه را به پايان برساند. از کلاس اول دبيرستان مبارزات سياسي خود را عليه رژيم ستم‌شاهي آغاز کرد و با پخش اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) مورد تهديد و تعقيب ساواک قرار گرفت. پس از پيروزي انقلاب براي ادامه تحصيل در علوم حوزوي راهي شهر قم شد و به مدت چهار سال در حوزه علميه آيت الله گلپايگاني به فراگيري علوم و معارف اسلامي همت گماشت و از محضر اساتيد فاضل و گرانمايه‌ آن حوزه بهره گرفت. شايسته فردي صبور و خويشتن‌دار بود. در تمام دوران مبارزات آني از ياد خدا غافل نبود و ديگران را به صله رحم، اداي واجبات، اقامه نماز جماعت و نماز اول وقت سفارش مي‌کرد. با عضويت در بسيج به پاسداري و حراست از نظام و ارزش‌هاي انقلاب پرداخت و پس از طي دوره‌هاي آموزش نظامي سه مرتبه در جبهه‌هاي نور عليه ظلمت حضور يافت. در اولين حضور خود در جبهه جنوب شهر سوسنگرد در محاصره دشمن بعث قرار گرفت که به طرز معجزه‌آسايي نجات يافت.
سرانجام در آخرين حضور در اول فروردين ماه 1361 در منطقه دشت عباس، در سن 22 سالگي تولدي ديگر يافت و با پيوستن به خيل کاروان عاشقان اباعبدالله به نداي حق لبيک گفت و پيکر مطهرش در گلزار شهداي شيخان قم آرام گرفت.

منبع:كتاب پيشگامان شهادت   -  تاریخ:  1385 -  صفحه: 249

مهران شايقي در سال 1345 در يک خانواده‌ي مذهبي در تهران ديده به جهان گشود. از همان اوان کودکي فردي باهوش و فعال بود.
در دوران بعد از انقلاب در فعاليت‌هاي اجتماعي شرکت مي‌جست؛ به فعاليت‌هاي ورزشي هم‌پاي فعاليت‌هاي اجتماعي ( تحصيل، شرکت در بسيج ) اهميت مي‌داد؛ چنان‌که در رشته‌ي ورزشي شنا مقام اول را کسب نمود.
در سال 1362 نيمه‌ي اول سال از طريق بسيج به جبهه‌ي غرب کشور اعزام گرديد و 4 ماه در شهرستان بوکان بود در اين مدت در مسجد کاظمين نيز فعاليت مذهبي مي کرد.
شايقي در عمليات والفجر 2 در تيپ سيدالشهدا، به عنوان آرپي‌جي‌زن شرکت کرد و در تپه‌هاي دربند عراق قله‌ي کله قندي ( 2519 ) بود که در حين عمليات به وسيله‌ي ترکش خمپاره به کمر و موج انفجار در سنّ 17 سالگي به شهادت نايل آمد و پيکر مطهرش در بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.

منبع:يادواره 5600 شهيددانش آموز و شهيدفهميده