ليست شهداي دفاع مقدس (ش)

فتح‌الله در سال 1340 در شهرستان جويبار ديده بر جهان هستي گشود. هنوز 6 سال بيشتر نداشت که آموختن را تجربه نمود و تا اخد مدرک ديپلم به تحصيل علم پرداخت.
شاکري بعد از پيروزي انقلاب، لباس سبز سپاه‌پاسداران را بر تن کرد و همراه لشکر 25 کربلا در عمليات‌هاي بسياري حاضر شد.
فتح‌الله سرانجام در عمليات والفجر 4 در پنجوين در تاريخ 3/8/1362 در سنّ 22 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي از كنگره شهداي مازندران

رضاقلي شاکريان فرزند اله‌قلي در اول بهار سال 1339 در دهکده‌ي بوشقان از توابع شهرستان بجنورد در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در روستا گذراند و سپس با چند نفر از دوستانش به تهران رفت و در چاپ‌خانه‌اي مشغول کار گرديد. پس از مدتي به روستا بازگشت و در سنّ 18 سالگي ازدواج کرد.
به دليل عارضه‌اي که در پايش بود، از خدمت سربازي معاف گرديد. با اوج‌گيري انقلاب اسلامي سهم به سزايي در حرکت‌هاي سياسي و مذهبي روستا داشت. براي مردم سخنراني مي‌کرد و اهداف انقلاب را براي آن‌ها تشريح مي‌نمود. در سال 61 وارد جهادسازندگي شد و علاقه‌ي زيادي به خدمت به مردم به خصوص روستاييان داشت. با همت و تلاش ايشان در محل روستاي زادگاهش يک غسال‌خانه ساختند.
از منافقين به شدت بيزار بود و آن‌ها را معرفي مي‌کرد و چندين بار با آن‌ها درگير شده بود و حتي او را تهديد به قتل کرده بودند. در کارهاي جمعي شرکت فعال داشت و از روحيه‌اي سرشار از عشق به امام و انقلاب برخوردار بود.
با شروع جنگ تحميلي بارها عازم جبهه شد و دو بار طي عمليات مختلف رزمندگان اسلام مجروح گرديد. اما مقيّد بود که کسي از مجروح شدن او مطلع نشود. همسرش مي‌گويد:‌ « يک بار که از جبهه آمده بود، از ناحيه‌ي دست اظهار ناراحتي مي‌کرد و با اصرار زياد من گفت در جبهه ترکش خورده است. »
ايشان چهار نوبت به جبهه اعزام شد و بزرگ‌ترين آرزويش شهادت بود. به همسرش گفته بود:‌ « اگر شهيد شدم، بايد افتخار کنيد به چنين شوهري و اگر برگشتم و پيروز شديم، با هم به کربلا خواهيم رفت. »
او سرانجام در تاريخ 5/9/64 با کاروان راهيان کربلا راهي جبهه‌هاي نبرد شد و در عمليات والفجر هشت در تاريخ 22/11/64 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 25 سالگي به ديار حق شتافت و از او چهار فرزند به يادگار ماند.
مزار پاکش در گلزار شهداي بجنورد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 107

الله‌کرم شامحمدي در سال 1343 در خانواده‌اي مذهبي در بخش صالح‌آباد چشم به جهان گشود. وي تحصيلاتش را تا مقطع راهنمايي ادامه داد اما فقر مالي مانع از رفتن او به مدرسه شد و به ياري پدر شتافت تا شايد بتواند وضعيت نامناسب اقتصادي خانواده را بهبود ببخشد.
شامحمدي پس از پيروزي انقلاب و شروع جنگ به علت سن کم،‌ با شناسنامه برادر بزرگ خود به جبهه اعزام شد و پس از چند سال عضويت در بسيج، لباس سبز سپاه را به تن کرد و وارد اطلاعات عمليات لشکر 11 اميرالمؤمنين شد. ايشان پس از شهادت حاج يادگار اميدي، به عنوان جانشين وي انتخاب شد. او در يکي از عمليات‌ها در منطقه تنگ زعفرانيه به کمين دشمن برخورد و به محاصره‌ي عراقي‌‌ها درآمد، اما مانع از دستيابي عراقي‌ها به مجروحين شد و تا رسيدن نيروهاي کمکي همچنان در برابر عراقي‌ها مقاومت کرد، تا اين که نيروهاي کمکي از راه رسيدند اما چندي پس از رسيدن نيروهاي کمکي در تاريخ 4/10/1364 در سن 21 سالگي مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به شهادت رسيد.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 21

در سال 1339 در شهر اشتهارد در خانواده‌اي مذهبي متولد گشت از همان دوران کودئکي علاقه وافري به قرآن و اهل بيت داشت، بعد از اتمام تحصيلات و اخذ ديپلم براي ادامة تحصيلات عالي به حوزه علميه قم رفت و بعد از چندي وارد آموزش و پرورش شد و به نونهالان جامعه خدمت نمود. سرانجام به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت و در تاريخ 26/1/1365 در عمليات والفجر8 در شرق بصره در سن 26 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب يادياران

سيدامير شاه‌حسيني در سال 1349 در روستاي غوراب از توابع شهرستان باميان کشور افغانستان در خانواده‌اي روحاني و مذهبي ديده به جهان گشود. از سنّ 6 سالگي علوم اسلامي و حوزه را نزد پدر روحاني‌اش شروع کرد و در مدت کمي، کتاب مقدمات و سيوطي را به اتمام رساند.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 58 و با اشغال کشور افغانستان توسط ارتش متجاوز شوروي سابق، وي به همراه خانواده‌اش به ايران مهاجرت کرد و با وجود مشکلات زياد اقتصادي و فشارهاي روحي رواني ناشي از ترک وطن، درس حوزه را رها نکرد و در کنار تحصيل علوم ديني به کار قالي‌بافي پرداخت.
شاه‌حسيني در کنار تحصيل علوم حوزه، در مدرسه ي راهنمايي نيز به تحصيل درس پرداخت و توانست مدرک سيکل خود اخذ کند. وي هم‌چنين يک دوره کلاس امدادگري را در بيمارستان شهيد هاشمي نژاد گذراند.
شروع جنگ تحميلي و تجاوز دشمن بعثي به جمهوي اسلامي ايران، او را مشتاق دفاع از اسلام و نظام اسلامي کرد و او با گرفتن معرفي‌نامه از بخش فرهنگي شوراي هماهنگي افاغنه و از طريق جهاد سازندگي، عازم مناطق عملياتي شد تا به عنوان يک روحاني و امدادگر به رزمندگان اسلام خدمت نمايد.
وي مدت 8 ماه در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل در مناطق شلمچه و فاو به دفاع از اسلام پرداخت و سرانجام در تاريخ 13/3/67 در منطقه‌ي جزيره‌ي مجنون بر اثر اصابت گلوله‌ي دشمن در سنّ 18 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و پيکر پاکش در مزار شهداي بهشت‌رضا مشهد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان در دفاع مقدس صفحه 497

عبدالحميد در محله نياوران شهر تهران ديده به جهان گشود. کودکي او در اين شهر سپري شد و او در جمع خانواده با فرامين دين مبين اسلام آشنا گشت. شوق آموختن علم او را به مدرسه کشاند و عبدالحميد توانست مدرک ديپلم رياضي خود را از دبيرستان جلال‌آل‌احمد دريافت نمايد.
از همين سال ها انديشه‌هاي امام (ره) و اجراي احکام اسلامي او را بر آن داشت تا لبيک‌گوي مولاي خود گردد و در اجراي فرامين دين امام(ره) را ياري رساند. عبدالحميد يک مرتبه به مدت 100 روز در زندانهاي ساواک تحت شکنجه قرار گرفت. بعد از پيروزي انقلاب خانواده او مقدمات تحصيلش در آمريکا را فراهم کردند ولي شاه‌حسيني حضور در ميادين نبرد حق عليه باطل را بر رفاه دنياي غرب ترجيح داد و در رکاب ياران امام به جبهه رفت.
او در عمليات هاي بي‌شماري حماسه آفريد و يک مرتبه به لبنان سفر نمود. شاه حسيني فرماندهي دسته،‌ فرمانده گروهان،‌ پيک تيپ و فرمانده محور را در طول جنگ بر عهده گرفته است.
سرانجام اين مسافر غريب در روز سوم اسفندماه سال 1364 عمليات والفجر8 را معراج خونين خود ساخت و در برگه‌ي ايثارگري خود سه سال رشادت و جوانمردي در کربلاي ايران را ثبت کرد.مزار پاکش در امامزاده علي اکبر چيذر قرار دارد.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

صادق در يکي از روزهاي زيباي سال 1338 در شهر کاظمين در بروجرد در جوار حرم مطهر حضرت امام موسي بن جعفر (ع) ديده به جهان گشود دوران پر شور کودکي را در دامان پر مهر مادر گذراند در هفتمين سال زندگي مانند کودکان همسن و سالش به مدرسه رفت و تا سال پنجم ابتدايي درس خواند و پس از آن در يکي از کارخانه هاي ريسندگي و بافندگي مشغول به کار شد او که از کودکي عشق به معارف الهي و اسلامي را در سر مي‌پروراند با پيروزي انقلاب اسلامي مشتاقانه به جمع بسيجيان مخلص و ايثارگر انقلاب پيوست و با نهاد بسيج همکاري نزديکي داشت با شروع جنگ تحميلي عاشقانه به سوي سنگرهاي نبرد حق عليه باطل شتافت و به نبرد با صداميان کافرپرداخت او که خود در کودکي طعم تلخ يتيمي را چشيده بود با يتيمان و افراد بي‌سرپرست بسيار مهربان بود و از آنان دستگيري مي‌نمود براي ناپدري و نامادري خود احترام زيادي قائل بود و به دوستان خود نيز محبت زيادي مي‌کرد اما هرگز در مقابل منافقين کوردل ساکت نمي‌نشست و حتي در ايام مرخصي که از جبهه بازمي‌گشت با آنان درگير مي‌شد و حتي چند بار دور از چشم خانواده به علت درگيري با منافقين مجروح هم شد و سرانجام صادق 26 ساله با حضور در عمليات بدر در روز سوم خردادماه سال 1364 در منطقه شرق دجله به جمع عاشورائيان پيوست مرقد پاکش در گلزار شهداي رهنان از توابع استان اصفهان واقع است.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان

احمد شاه‌فراهيان فرزند محمدحسن در تاريخ 27/1/1336 در خانواده‌اي مذهبي در شهر هرات افغانستان ديده به جهان گشود و تحصيلات خود را تا کلاس هفتم در مدرسه‌ي جامي هرات گذراند. با وقوع کودتاي کمونيستي در افغانستان و شرايط بحراني حاکم، در سنّ 12 سالگي به همراه خانواده هجرت نموده و به ايران اسلامي آمد.
پس از اين‌که به طور نسبي آرامش به کشورش بازگشت، راهي هرات شد و به همراه پدر که کاميون داشت، به رانندگي پرداخته و به حمل و نقل بار در مسير مشهد – هرات مشغول گرديد.
با پيروزي انقلاب اسلامي در ايران، وي به خانواده‌اش اطلاع داد که در ايران انقلاب شده و به دليل وجود شرايط بهتر در ايران به مشهد آمده و به عنوان راننده‌ي کاميون در شرکت نفت مشغول به کار شد.
با شروع جنگ تحميلي که پرسنل ادارات به صورت چهل و پنج روزه به مناطق جنگي اعزام مي‌شدند، او نيز از طريق جهادسازندگي در سال 61 راهي جبهه‌ي سومار گرديد و در امور حمل ونقل مهمات و راه‌سازي، مشغول خدمت به رزمندگان اسلام شد. حدود دو سال در اين منطقه بود که بر اثر انفجار خمپاره و اصابت ترکش به ناحيه‌ي پاي چپ مجروح و به بيمارستان مشهد منتقل گرديد؛ اما طاقت دوري از جبهه را نداشت، به همين منظور به محض يافتن بهبودي نسبي در حالي که هنوز به کمک عصا راه مي‌رفت، راهي جبهه شد و به منطقه‌ي جزيره‌ي هنگام اعزام گرديد.
در اين زمان از سوي خانواده‌اش به وي پيشنهاد شد که با دختر عمويش ازدواج کند و او نيز با اصرار زياد آن‌ها موافقت کرد اما هنوز خانواده‌ي او در تدارک آماده کردن مقدمات ازدواج بودند که خبر شهادت ايشان را آوردند.
او در تاريخ 12/4/64 در منطقه‌ي جزيره‌ي هنگام بر اثر واژگون شدن قايق در سنّ 28 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت رسيد.
پيکر پاکش را در بهشت رضا (ع) به خاک سپردند.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 110