ليست شهداي دفاع مقدس (ش)

سال 1343 بود و روستاي نجف‌آباد در انتظار تولد کودکي حماسه‌ساز اضطراب را تجربه مي‌کرد. عبدالحسين در ميان خانواده‌اي مذهبي و مقيد به اسلام چشم‌هايش را براي اولين بار به روي دنيا گشود. او تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش با موفقيت به پايان رسانيد و به درياي پرخروش مردم پيوست. سراسر ايران پر از فرياد مرگ بر شاه بود و مردم با تظاهرات و راهپيمايي‌هايشان مخالفت خود را عليه رژيم شاهنشاهي اعلام مي‌کردند. عبدالحسين همپاي مردم در تظاهرات شرکت مي‌کرد و با صدايي رسا شعار مي‌داد و به همين دليل از تحصيل در دوره‌ي راهنمايي صرف نظر کرد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي عبدالحسين به همراه ديگر دوستانش شب‌ها به پاسداري و نگهباني مي‌پرداخت. هنوز مردم طعم شادي حاصل از پيروزي انقلاب را درست نچشيده بودند که جنگ شروع شد. عبدالحسين نتوانست به تحصيل فکر کند. خدايي شدن برايش مهم‌تر از هر چيز ديگري بود و براي مدتي درس را رها کرد و با عضويت در نيروي ذخيره سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و طي نمودن دوره‌ي آموزشي و تعليمات نظامي در يکي از پادگان‌هاي جنوب کشور روانه‌ي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد و غيورانه در عمليات فتح‌المبين شرکت کرد. او مدتي هم در پايگاه بسيج مشغول پاسداري از انقلاب و دستاوردهاي آن شد تا اين‌که آخرين بار بعد از مدت يک ‌ماه که درجبهه بود در عمليات والفجر مقدماتي شرکت کرد و در تاريخ 23/11/1361 هنگامي‌که 18 ساله بود در منطقه‌ي فکه به ديدار خدا شتافت.
هيچ‌کس نفهميد در خاک‌هاي آن‌جا چه ديده بود که تا 20 سال نتوانستند پيکر مطهرش را پيدا کنند و خبري از او به دست بياورند. سرانجام در تاريخ 21/12/1381 که مصادف با رحلت جان‌سوز رسول اکرم (ص) و سلاله‌ي پاکش حضرت امام حسن مجتبي (ع) بود در ميان سيل احساسات مردم و خانواده‌اش در گلزار شهداي صفي‌آباد کنار ديگر هم‌رزمان شهيدش در خاک آرميد.

منبع:كتاب سبكبالان ساحل ها   -  صفحه: 62

وقتي به مشهد مهاجرت کردند، پدر نمي‌توانست معاش خانواده را تأمين کند. به ناچار علي يک هفته بعد کار دست فروشي در اطراف حرم را آغاز کرد. هر روز بعد از اتمام کلاس درس خود را به حرم مي‌رساند تا شايد بخشي از هزينه خانواده را با کار و تلاش به دست آورد. زمانيکه با آرا و انديشه‌هاي امام (ره) آشنا شد.
اعلاميه‌هاي امام را داخل مقنعه مي‌گذاشت و همان‌جا کنار حرم مقنعه‌ها را مي‌فروخت. با پيروزي انقلاب به استخدام ارتش درآمد و در آموزشگاه نيروي زميني مشغول خدمت گشت. مدتي در شيراز آموزش ديد. سپس به تربت جام رفت اما با آغاز جنگ عاشقانه راهي ميدان نبرد شد و مردانه جنگيد.
شاد مدت مديدي را در جبهه به حفاظت از مرزهاي کشور پرداخت و اغلب مرخصي خود را به کساني که متأهل بودند و خود 5 ماه به ديدار خانواده نمي‌رفت. سرانجام هماي سعادت بر شانه‌اش نشست و در روز بيست و چهارم بهار سال 1364 در جمع آسمانيان راه يافت.

منبع:كتاب صحيفه ابرار صفحه 53

روز اول مردادماه سال 1344 محمدجواد در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود دوران کودکي به بيماري سختي مبتلا بود و گاهي تا سر حد مرگ پيش مي‌رفت اما به لطف و عنايت خدا و رسيدگي مادر و از آنجا که قرار بود به خيل سربازان عاشق حق بپيوندد شفا گرفت و سلامت خود را بازيافت محمدجواد که روزهاي نوجواني خود را در دوران مبارزات انقلاب اسلامي ‌گذراند و به همراه دوستان خود به فعاليت‌هاي انقلابي از جمله شعارنويسي روي ديوار مي پرداخت و در يکي از همين شبها که مشغول شعارنويسي بود مورد تعقيب نيروهاي ساواک قرار گرفت و با ضربه باتوم آنان به ساق پايش مجروح شد. با شروع جنگ تحميلي شوق جان‌فشاني در راه خدا در وجود اين سرباز کوچک روح‌الله افروخته شد و با وجود سن کم محمدجواد(16 سال) با دستکاري کردن شناسنامه خود مردانه قدم به ميدان نبرد نهاد. ابتدا راهي مناطق غرب شد و در مناطق عملياتي والفجر2 و کردستان به نبرد پرداخت. و پس از آن به دره شيله و کاني‌مانگا اعزام شده و مدتي نيز در آنجا به خدمت پرداخت. سرانجام در روزهاي نخست جواني در عمليات خيبر روز هشتم اسفند سال 1362، در حاليکه 18 سال بيشتر نداشت همانند حضرت صديقه طاهره (س) جام شهادت را نوشيد و به وصال معبود ازلي پيوست. پيکر مطهر محمدجواد پس از 14 سال غربت در سال 1376 مقارن با ايام شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) - ايام فاطميه- به آغوش خانواده بازگشت.

منبع:پرونده‌هاي اماني از گروه تحقيقاتي فتح‌الفتوح

حسين در روستاي کره شهرستان شهرضا در سال 1342 متولد شد؛ پدرش "جلال" مردي از اهل ايمان بود و فرزندش را بر اساس موازين دين الهي اسلام تربيت نمود. حسين از سن 7 سالگي آموختن را‌ آغاز کرد و تا اخذ مدرک ديپلم تحصيل نمود. آن گاه در امتحانات ورودي دانشگاه شرکت کرد و در رشته الهيات به تحصيل پرداخت.
او در زمان جنگ‌تحميلي به منظور دفاع از کيان ايران اسلامي به ميدان رزم شتافت و بعد از نبردي دلاورانه در تاريخ 5/5/1367 بر اثر اصابت ترکش به پيشاني در اسلام‌آباد غرب آسماني شد و نامش در سن 25 سالگي در جرگه شهداي عمليات مرصاد ثبت شد.

منبع:پرونده شهيد در دانشگاه تهران

روستاي محمد آباد از توابع گرمسار، در سال 1338 گهواره مرتضي شد و لالايي نسيم از همان ابتدا ترانه گندم و درو و درخت را برايش به تصوير كشاند و مزرعه، دوران خردسالي، همبازي او و دوران تحصيل، همكلاسي او شد. در مدرسه تحصيل علم مي‌كرد و در مزرعه حاصل كار را برمي‌داشت. در دبيرستان و خارج از آنجا مبارزات خود را عليه رژيم شاه و ديگر ايادي وابسته با شور و هيجان خاص دوران نوجواني شروع كرد و همراه مردم به رهبري امام خميني (ره) فعاليت چشمگيري در پيروزي انقلاب اسلامي‌ داشت. پس از پيروزي انقلاب در سال 1357 به عضويت نهاد مقدس و نوپاي سپاه پاسداران درآمد و با شروع توطئه‌هاي گروههاي ملحد و كوموله براي حفظ انقلاب و مبارزه راهي كردستان شد و در پاكسازي شهرهاي كامياران، سنندج، قروه ، بيجار و تكاب شركت داشت. وي در دوران جنگ به عضويت جهاد سازندگي درآمد و راهي مناطق عملياتي جنوب شد. بعد از حضور در عملياتهاي مختلف در پاييز سال 1361 به همراه جهادگران ستاد پشتيباني استان سمنان به منظور تشكيل ستاد پشتيباني حمزه سيد الشهدا عازم مناطق كردستان و آذربايجان غربي شد. در اولين فرصت با توجه به شرايط سخت زمستاني دست به احداث دژ و جاده‌اي بين صائين دژ و بوكان زد و مسئوليت پشتيباني جهاد سازندگي صائين دژ را بر عهده گرفت. با تلاش شبانه‌روزي وي و ديگر جهادگران اولين پل شبكه‌اي بر روي رودخانه آن منطقه نصب شد و جاده‌اي 40 كيلومتري نيز احداث گرديد و مسئوليت گروه ضربت ستاد پشتيباني حمزه را نيز بر عهده گرفت. سال 1362 در يكي از بمبارانهاي شيميايي هواپيماهاي عراق در جزاير مجنون مجروح شد و پس از بهبودي نسبي به صائين دژ بازگشت. پس از پايان فعاليتش در اين منطقه به ستاد مرزي سردشت منتقل شد. سرانجام در معبري تنگ، از انفجار مين كاشته شده توسط ضد انقلاب در يكي از محورهاي منطقه دروازه‌اي به بهشت باز شد و مرتضي شادلو مسئول گروه مهندسي پشتيباني جنگ در تاريخ 23/11/1363 از آنجا به مقام عند ربهم يرزقون دست يافت.

منبع:كتاب ره يافتگان وصال

عباس‌علي فرزند چهارم خانواده‌ي ما بود. سال 1340 به دنيا آمد. درست در آن روزها که ما در بوشهر زندگي مي‌کرديم، با تولّدش، خانه، رنگ و بويي تازه گرفت و صداي خنده‌ي بچه‌ها در اتاق پيچيد.
عباس‌علي آموختن علم را از دبستان سعادت آغاز کرد. علاقه‌ي او به انجام فرامين دين مبين اسلام باعث شد ميان دوستان و آشنايان به مسلماني متعهّد، معروف گردد. شادور دانش‌آموز دبيرستان طالقاني بود که انقلاب اسلامي به اوج خود رسيد و او در کسوت ياران امام (ره) با پخش اعلاميه و حضور در تظاهرات، از آرمان‌هاي امام امت حمايت کرد.
بسيجي دلاور لشکر توحيد در زمان جنگ تحميلي بعد از اخذ مدرک ديپلم، 4 مرتبه در جبهه حاضر شد و دلاورانه از کشور دفاع نمود. او اولين بار در سال 1359 و آخرين بار در اسفندماه سال 1360 به جبهه رفت؛ سرانجام نيز در دوم فروردين‌ماه سال 1361 در شوش در سنّ 21 سالگي هنگام عمليات فتح‌المبين به شهادت رسيد.
مزار پاکش در بهشت صادق (ع) بوشهر قرار دارد.

منبع:كتاب آخرين خلوت جلد2 صفحه 127

رمضان شاقلاني‌لور در سال 1347 در ديلمان ديده به جهان گشود.
از کودکي استوار و کوشا بود و در خدمت خانواده. در راه علم مي‌کوشيد و از همان کودکي به درجات عالي علمي و رسيدن به آن فکر مي‌کرد. تا نيمه‌هاي شب به مطالعه مي‌پرداخت و در مسايل درسي به هم سن و سالانش کمک مي‌کرد. او تحصيلاتش را در دانشگاه تربيت معلم شهيد رجايي لاهيجان در رشته‌ي آموزش ابتدايي ادامه داد و از اعضاي فعال بسيج و دانشگاه بود.
روح او به مطالعه انيس و شوق او به خواندن قرآن سرشار بود.
دوران کودکي و جواني‌اش در ديلمان سپري شد. عشق و انگيزه‌ي او به وظايف و فرايض ديني از بدو جواني آشکارا ديده مي‌شد و از اين حيث الگوي شايسته‌اي در بين جوانان بود. نماز و روزه را ادا مي‌کرد و در امر به معروف و نهي از منکر مي‌کوشيد. او با آموختن اصول دين و مطالعه‌ي قرآن به خودشناسي مي‌پرداخت و زمينه‌ي تکامل معنوي خود را فراهم مي‌کرد و با بينش و بصيرتي که در او بود، پرتو نور الهي را در خود اشاعه مي‌داد.
رمضان سهم زيادي در نشر فرهنگ انقلاب و آرمان‌هاي انقلابي داشت.
او در برابر عناصر ضد ديني ايستادگي مي‌نمود و پشتوانه‌ي شايسته‌اي براي انقلاب بود. فعاليت‌هاي انقلابي او در بسيج و دانشگاه به وفور ديده مي‌شد. او در عمليات کربلاي 5 در شلمچه حضور داشت و در نهايت با هدف خودساختگي و رسيدن به درجات عالي علمي و معنوي در تاريخ 19/12/1365 در سنّ 18 سالگي به مرتبه‌ي رفيع شهادت نايل شد.

منبع:كتاب سرخ سيمايان سبز   -  صفحه: 132

در سال 1342 هم‌زمان با آغاز نهضت امام خميني عليه طاغوت ستمگر يدالله شاکري ديده به جهان گشود. دوره‌ي دبستان را در روستا گذراند و بهترين شاگرد معرفي شد. پس از آن براي کمک به تأمين معاش خانواده همراه برادرش به تهران رفت و در آن‌جا به کفاشي مشغول شد.
در 18 سالگي برگه‌ي اعزام به خدمت گرفت و داوطلبانه عازم سربازي شد. دوره‌ي آموزشي را در فيروزکوه به پايان رساند و پس از آن به دهلران منتقل شد. چندي بعد در تاريخ 25/1/1365 در منطقه زبيدات در سن 23 سالگي به آسمان بي‌کران شهادت بال گشود و در سال 1384 نام او را در ليست کاروان شهداي گمنام و جاويدالاثر اعلام کردند.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 156

روز اول زمستان سال 1337 در روستاي «ميرملکي» قدم به عرصه‌ي حيات نهاد. تحصيلات ابتدايي را تا کلاس پنجم دبستان ادامه داد و سپس به دليل کمبود امکانات تحصيل را رها کرد. همزمان با اوج‌گيري انقلاب در خدمت سربازي بود. با فرمان حضرت امام خميني (ره) از پادگان نظامي فرار کرد و پس از پيروزي انقلاب براي اتمام خدمت سربازي به پادگان بازگشت.
شاکري پس از پيروزي انقلاب لحظه‌اي از همکاري با نظام اسلامي غافل نماند. با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران، در اولين اعزام خود به منطقه چزابه رفت و در انهدام 10 تيپ دشمن قهرمانانه شرکت کرد آخرين رزم دليرانه‌اش در عمليات غرورآفرين کربلاي 5 بود، او که در اوج قله‌ي شجاعت،‌ ايستاده بود، از بامداد روز 19/10/65 تا شامگاه 13/12/65 در شلمچه، شکوه ايمان خود را به نمايش گذاشت. سرانجام در آخرين لحظات به آرزوي ديرين رسيد و در سن 28 سالگي به فيض شهادت نائل آمد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 269