ليست شهداي دفاع مقدس (ص)

عبدالحسين صالحي‌تيرگاني، روستازاده‌اي ساده و بي‌ريا که در اول دي‌ماه سال 1335 در روستاي حصار از توابع شهرستان درگز پا به عرصه‌ي وجود نهاد. دوران کودکي را در دامان طبيعت زيبا و باصفاي روستا گذراند. روح پاکش با ديدن مواهب هستي هر روز بيش از پيش مفتون آفريدگار زيبايي‌ها مي‌شد و بي‌تاب عروج.
ده سال داشت که پدرش به ديار باقي شتافت و مسئوليت سنگين مادر و دو برادر خردسالش را به شانه‌هاي کوچک عبدالحسين سپرد.
بعد از پايان مقطع سوم راهنمايي و اخذ مدرک سيکل، به استخدام ارتش درآمد و با شروع جنگ به جبهه اعزام شد. هنوز چهار ماه از آغاز جنگ نگذشته بود که در هجدهم دي‌ماه سال 1359 بر اثر اصابت گلوله‌ي آرپي‌جي به بدنه‌ي تانک، در سنّ 24 سالگي در دزفول شهد شهادت نوشيد و روح پاکش از قفس تن، رها گشت و به ديار باقي شتافت.
پيکرش براي هميشه آن‌جا ماند؛ اما يادش همواره در دل‌ها جاودان و زنده است.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 15

سيداحمد صالحي شريفي در دوم خردادماه سال 1337 در روستاي رخنه از توابع شهرستان فريمان و در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در روستاي زادگاه خود گذراند اما روح بزرگ او در روستا نمي‌گنجيد از اين رو راهي مشهد مقدس شد و در کنار کار و تلاش، به تحصيل پرداخت.
با اوج‌گيري انقلاب شکوهمند اسلامي فعالانه در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت نمود و به کار پخش اعلاميه‌ها و نوارهاي امام مي‌پرداخت. پس از پيروزي انقلاب و تشکيل جهادسازندگي جهت خدمت بيشتر به انقلاب و نيازمندان، به عضويت جهاد درآمد و به طور خستگي‌ناپذير شروع به خدمت و فعاليت نمود و مدتي به تحصيل در دروس حوزوي پرداخت سپس به عنوان مسئول جهاد بخش کلات‌نادري انتخاب و مشغول خدمت شد.
وي چندين بار عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد و هرگاه به مرخصي مي‌آمد، آرام و قرار نداشت و دايم به فکر جبهه‌ بود.
او در عمليات‌هاي مختلفي شرکت نمود تا اين‌که در تاريخ 25/10/65 به عنوان فرمانده‌ي عمليات خاکي هنگام ساخت خاکريز در عمليات کربلاي 5 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 28 سالگي در شلمچه به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
از وي پنج فرزند به يادگار باقي مانده است.
مزار پاکش در گلزار شهداي فريمان قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه‌ي 297

پائيز سال 1337 شاهد تولد کودکي به نام غلامرضا بود، دوران کودکي او در نجف‌آباد اصفهان، ميان مزارع سرسبز اربابان محلي گذشت. علاقه به فراگيري علوم ديني و قرائت کلام الله‌ مجيد، باعث شد، غلامرضا ضمن تحصيل، در جلسات شبانه مسجد شرکت کند، با اتمام دوره راهنمايي و اوج‌گيري مبارزات انقلابي در صف مبارزان روح‌الله (ره) قرار گرفت؛ و دوره دبيرستان را با موفقيت به پايان رساند، وي در همين زمان به حوزه علميه نجف‌آباد رفت و در محضر اساتيد گرانقدری چون حجه‌الاسلام نادي و آيت‌الله يزدي به مدت دو سال کسب فيض نمود،‌ مطالعات گسترده صالحي در اين دوران و هوش سرشارش از او جواني دانا و قدرتمند ساخت، سپس عازم خدمت سربازي شد، اما پس از چند ماه از آنجا گريخت، و به موج خروشان تظاهرکنندگان در نجف‌آباد پيوست، پس از پيروزي انقلاب اسلامي جهت ادامه خدمت سربازي به پادگان رفت و ايام خدمت را در کميته انقلاب اسلامي اهواز، به پايان رساند، با بازگشت به زادگاهش به عضويت کميته انقلاب اسلامي نجف‌آباد در آمد. سپس به تهران مهاجرت کرد و همراه شهيد حجه‌الاسلام محمد منتظري به مبارزه با گروهک‌هاي ليبرال پرداخت، حضور در روزنامه «پيام شهيد» به عنوان مسئول انتخاب تيتر، آموزش نظامي در لبنان و همچنين سفر به کشورهاي ليبي و الجزاير، به همراه شهيد منتظري او را آماده مبارزه فکري و نظامي با دشمن بعثي نمود. صالحي با آغاز جنگ تحميلي به نهاد مقدس سپاه پيوست و همراه يک گروه صد نفري که خود فرماندهي آنان را بر عهده داشت عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد و در منطقه‌ سرپل‌ذهاب حماسه آفريد، وي در عمليات‌هاي بسياري شرکت کرد و چندين مرتبه مورد اصابت گلوله‌هاي رژيم بعثي قرار گرفت. اما حتي گازهاي شيميايي نيز غلامرضا را از تصميم خود که دفاع از دين و آئين کشورش بود، منصرف نساخت.
او در طول سال‌هاي حضورش مسئوليت‌هاي بي‌شماري را بر عهده گرفت، از جمله: قائم مقام سپاه پاسداران نجف‌آباد؛ فرمانده تيپ دوم لشگر نجف‌آباد و فرمانده تيپ دوم لشگر نجف اشرف، و قائم مقام لشگر 27 محمد‌رسول‌الله (ص) . سرانجام مرواريد سپيد عشق حسين (ع) در دستان غلامرضا جاي گرفت، و نويد وصالي شيرين را برايش به ارمغان آورد، بيست و دوم تيرماه سال 1367 تنگه ابوغريب حکايت از هجران سرخ آدم به سرزمين سبز ملائک بود، صالحي در آخرين دقايق عمر خويش، در سن سي سالگي گردان عمار را به جلو هدايت کرد، اما ناگهان اصابت ترکش گلوله توپ او را به زمين انداخت و سرباز مخلص صاحب‌الزمان (عج) به اوج پرکشيد، پيکر پاک او را در نجف‌‌آباد به خاک سپردند، و از او سه فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب تك‌آخر و بي‌كرانه‌ها

بابک صانعي در روز جمعه‌ي سال 1344 ش در تهران متولّد شد. از بدو تولّد، بچه‌اي ضعيف، آرام و صبور، زيبا و شجاع بود. تحصيلات ابتدايي خود را با نمرات خوب در مدرسه‌ي راهنمايي رفاه و مدرسه‌ي اقبال و سه ساله‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي شيخ بهايي و ارشاد گذراند.
دوران تحصيل در مقطع راهنمايي او مصادف بود با اوايل انقلاب؛ او پسري کنجکاو بود و مايل بود درباره‌ي امام خميني (ره) و انقلاب، اطلاعات کامل به دست آورد.
تا اين‌که روز 22 بهمن 1357 فرا رسيد و او علي‌رغم سنّ کم، شب‌ها به پاسداري مشغول گشت.
بسيار راستگو و دوست‌داشتني بود؛ نوجواني 16 ساله شد و آن‌قدر ايمان و روح شهادت‌طلبي در وجودش نهفته بود که دوست داشت در راه حق مجاهدت کند و شهيد شود. هميشه با غرور و افتخار از شهادت حرف مي‌زد تا بالاخره در روز دوشنبه 7/10/1360 ساعت 11 صبح در جبهه‌ي بستان کنار رودخانه‌ي نيسان جنب امامزاده زين‌العابدين (ع) به علت اصابت ترکش خمپاره در سنّ 16 سالگي به درجه‌ي شهادت نايل و به عشق حقيقي خود دست يافت.

منبع:يادواره 5600 شهيددانش آموزوشهيدفهميده

محسن در سال 1343 در شهر تهران به دنيا آمد. کمي که بزرگ‌‌ تر شد، فرائض و فرامين دين اسلام را فرا گرفت و به مدرسه رفت. اوج‌گيري انقلاب محسن را نيز در کسوت ياران امام (ره) قرار داد. صانعي در سال 1361 در کنکور سراسري رتبه 41 را به دست آورد و در رشته عمران دانشگاه تهران به تحصيل پرداخت.
وي در انجمن اسلامي نيز فعاليت داشت و افراد ضد انقلاب را با آرمان‌ها و انديشه‌هاي امام امت (ره) آشنا ساخت.
در زمان جنگ تحميلي 3 مرتبه از طريق بسيج عازم جبهه شد و يک مرتبه در عمليات مسلم ‌بن عقيل (ع) مجروح گشت و سرانجام در روز بيست و هشتم بهمن ماه سال 1365 در سن 22 سالگي در شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره هنگام عمليات کربلاي 5 به شهادت رسيد. مزار پاکش در روستاي مهر سبزوار قرار دارد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

محمدعلي صباغ فرزند باقر در سال 1342 در منطقه رهنان شهر اصفهان ديده به جهان گشود.ايام خردسالي را با شور و نشاط کودکانه پشت سر گذارد و با رسيدن به سن 7 سالگي راهي دبستان شد. پس از پايان تحصيلات در مقطع دبستان و راهنمايي وارد دبيرستان شد و همزمان با تحصيل در اين مقطع در کار کشاورزي کمک‌حال پدر گرديد.علاقه شديد او به فوتبال او را به عضويت در تيم مدرسه و پس از آن تيم رهنان کشانيد و تلاشگري و جديت از او، بازيکني معروف ساخت که مورد توجه و علاقه اطرافيان بود.
. مبارزات انقلابي مردم عليه رژيم پهلوي در ايام جواني محمدعلي، به اوج خود رسيد و او نيز به صف قيام کنندگان پيوست و در چشيدن شهد شيرين پيروزي با آنان همراه شد.پس از آغاز جنگ تحميلي همراه با ساير دوستان خود به منظور دفاع از مرزهاي ميهن اسلامي از طريق بسيج راهي جبهه گرديد و در عملياتهاي فتح‌المبين و بيت‌المقدس شرکت کرد و از ناحيه پا مجروح شد. اما دل بي‌قرارش تاب ماندن در خانه را نداشت و پس از مدت کوتاهي به جبهه بازگشت. تا اينکه سرانجام در بيست و سومين روز از تيرماه سال 1361 در عمليات رمضان در منطقه بصره به شهادت رسيد و کارنامه 19 ساله زندگي با عشق حسين بن علي (ع) را به نشان شهادت مزين ساخت. روحش شاد

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد1 صفحه 203

فاطمه صباغ در سال 1326 در شهرستان هشترود از توابع استان آذربايجان شرقي ديده به جهان گشود. ايام کودکي او در دامان طبيعت بکر روستا سپري گشت و طعم فقر و محروميت از همان ابتدا کام او را تلخ نمود. سالها گذشت و او تشکيل خانواده داد بانويي زحمت‌کش که مصائب بسياري را در مدت کوتاه عمر خود پشت سر نهاد. تنها دلخوشي او پسرش سيروس بود که ثمره‌ي زندگي مشترک او به شمار مي‌رفت. هفتمين روز از بهار سال 1364 روز وصل بود. بمباران هوايي مناطق مسکوني تهران توسط دشمن بعثي فاطمه را از قيد رنج زندگي رها ساخت و او را همراه تنها فرزندش «سيروس عزيزي» آسماني کرد. مادر 18 ساله‌ي ايراني رفت تا در کنار حوض کوثر به سيده‌ي زنان دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) بپيوندد.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه 115