ليست شهداي دفاع مقدس (ص)

شکرالله در سال 1345 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي‌اش را در روستاي شيخ هابيل گذراند و در جوار مردمي متدين و با ايمان بزرگ شد. سال‌ها از پي هم گذشت و او در زمان جنگ تحميلي به ياري رزمندگان اسلام شتافت. صادقي‌نيا مردانه در جبهه‌هاي حق عليه باطل جنگيد و سرانجام در روز هجدهم بهمن ماه سال 1364 در سن 19 سالگي به بيکران آسمان بال گشود و در هورالعظيم به شهادت رسيد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 11

هفت سال بعد از تولد اولين فرزند خانواده صادقي، در پنجم بهمن ماه سال 1344 (شب ميلاد آقا ابا عبد الله الحسين ع)، خداوند پسر ديگري به آنان عطا فرمود كه به ياد نوگل كربلا، نامش را علي اصغر نهادند. تربيت صحيح و تلاش خانواده، نشانه‌هاي عشق به ايمان و اهل بيت (ع) را از همان كودكي در وجود علي اصغر نمودار گرداند. شور انقلاب و مبارزه با رژيم طاغوت، او را به ميان مردم فعال و جسور آورد. وي علاوه بر مطالعه رساله و اعلاميه‌هاي امام (ره)، به همراه برادر بزرگش -علي اكبر- به بازار رفته، رساله‌هاي چاپ شده را به مسجد مي آوردند تا ميان مردم پخش نمايند. دوازده ساله بود كه به عضويت بسيج مسجد قمر بني هاشم (ع) درآمد و اولين گامهايش را براي حفظ ثمره خون شهيدان، از همان نوجواني استوار و مصمم بر زمين نهاد. در سال 1360 داوطلب حضور در جبهه‌ها شد و در همان ايام به برادران سپاهي پيوست. نوجواني 16 ساله بود كه در يكي از عملياتها دستش قطع شد و به جرگه جانبازان پيوست. طعم شيرين زيارت خانه معبود را در بيست سالگي چشيد و همانجا با خداوند عهد بست كه تا پيروزي اسلام لحظه‌اي آرام ننشيند. حضورش در عملياتهاي كربلاي پنج، كربلاي هشت، والفجر 2 و ... نشان از وفاي به عهد او دارد. سرانجام روح گداخته در عشق علي‌اصغر در بيست و پنجم دي ماه سال 1366 در منطقه ماووت عراق به سوي معشوق پركشيد و لبان تشنه‌اش همچون علي‌اصغر حسين (ع) با بوسه بر شهادت معطر شد.

منبع:پرونده شهيد در لشگر 10 سيد الشهدا

صدرالله درتاريخ 1/1/1365 در شهرستان طالقان پا به عرصه گيتي نهاد و در تاريخ 23/1/1366 در سن 31 سالگي درعرصه‌هاي دفاع مقدس به شهادت رسيد.

منبع:كتاب يادياران

فرمان‌علي صادقيان در هفتمين روز از آبان‌ماه هزار و سيصد و چهل و هفت در دامان معطّر به رايحه‌ي زيباي محبت و عاطفت خاندان عصمت و طهارت (ع) در روستاي نارنجک از توابع شهرستان قروه تولّد يافت و با تولّد خويش بذرهاي سعادت و نيک‌بختي را در سرزمين کاشانه‌ي پدري بارور نمود.
صادقيان پس از آن‌که سال‌هاي طفوليت را پشت‌سر گذاشت و به سنّ قانوني مدرسه رسيد، با اراده‌اي مصمّم در آن محفل پا نهاد و توانست مقاطع ابتدايي و راهنمايي را به پايان رساند. فرمان‌علي بعدها از طريق سپاه‌پاسداران انقلاب اسلامي شهرستان قروه به خدمت مقدس سربازي اعزام گرديد و در سپاه بانه به مبارزه با دشمنان قسم‌خورده‌ي اسلام و قرآن و دفاع از کيان ميهن اسلامي پرداخت.
فرمان‌علي سرانجام در سي‌امين روز از فروردين‌ماه هزار و سيصد و شصت و هفت در خاک عراق بر اثر ترکش خمپاره در سنّ 20 سالگي به شهادت رسيد و پاداش بسياري ايثار و حماسه را افتخارکنان دريافت داشت.

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار

علي‌اکبر صادقيان در سال 1342 پا به عرصه گيتي نهاد و در جمع پر مهر خانواده پرورش يافت هنوز نوجواني بيش نبود که براي حمايت از خاک پاک کشور به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شتافت و در مقابل سربازان عراقي مردانه ايستاد او دلاورانه در راه قرآن و اسلام جهاد کرد و سرانجام در تاريخ 22/12/1363 در سن 21 سالگي در جزيره مجنون به ديار جاويد حق شتافت .
پيکر پاکش نيز پس از تشييع بر روي دستان گرم مردم شهيدپرور در بهشت‌زهرا (س‌) به خاک سپرده شد.

منبع:پرونده پايگاه حمزه اسلامشهر

در يکي از روزهاي زيباي سال 1342 يکي از سربازان عاشق روح‌الله در جمع گرم و صميمي خانواده‌اي مهربان و متدين در سرزمين عراق پا به عرصه وجود نهاد. هنوز کودکي خرسال بود که به همراه خانواده‌اش توسط صدام جنايتکار از عراق اخراج شده و به ايران مهاجرت کردند .با شروع جنگ مشتاقانه به جمع سپاهيان لشگر امام پيوست و سالهاي زيادي در سمتهاي مختلف فرماندهي به همراه گردان خط ‌شکن موسي‌بن‌جعفر(ع) در سنگر دفاع از مرزهاي ميهن اسلامي حضور داشت .
او که بسيار با محبت و خوش برخورد بود توانست افراد زيادي را جذب خود نمايد و با اينکه در زندگي مشکلات فراواني داشت، اما هرگز گل لبخند از روي لبانش چيده نمي‌شد. حضور حافظ در ميان همرزمان سبب افزايش روحيه به ايشان شد، سرانجام در عمليات کربلاي5 در محور شلمچه زخم سرخ گلوله را به جان خريد و در روز سي‌ام دي ماه سال 1365 سردار 23 ساله اسلام در حاليکه بر اثر جراحتهاي شديد ترکش خمپاره و نفوذ زياد مواد شيميايي درد جانکاه فراق معشوق را به جان مي‌خريدو روي تخت بيمارستان و در مقابل چشمان اشکبار مادر به فيض شهادت نايل آمد. مرقد پاک او در جوار شهداي شهرستان رهنان در گلزار شهداي اين شهر واقع است.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان

معروف به «علي‌محمد» در سال 1347 در محله طاحونه رهنان از شهرستانهاي استان اصفهان در خانواده‌اي مذهبي و متدين ديده به جهان گشود.دوران با نشاط کودکي در کنار شور کودکانه با تربيت ديني پدر و مادري فهميده و در آغوش خانواده‌اي مهربان و صميمي سپري گرديد. در هفتمين بهار زندگي جهت آموختن علم و دانش راهي مدرسه شد و دوران ابتدايي را با موفقيت به پايان رساند ورود محمد به مقطع راهنمايي مصادف با شروع جنگ تحميلي بود او در مکتب عشق برادرش مرضي عاشقي حسين بن علي (ع) را آموخت.و اين شعورو تربيت در وجودش موج زد و با به وصيت برادر شهيدش ديگر آرام و قرار نداشت و چون کبوتري شوق پريدن از قفس جان را مي‌نمود سن کم او مانعي بزرگ جهت رفتن به جبهه بود ولي با اصرار و تلاش فراوان مسئولان را متقاعد ساخت و در مرحله نخست از طريق بسيج سپاه پاسداران خميني شهر به جبهه هاي نبرد اعزام گرديد و در گردان چهارده معصوم (ع) به فرماندهي شهيد اعتصامي به عنوان مسئول تخريب وارد عمليات شد و در اين عمليات مجروح گشت او را به اصفهان منتقل کردند اما روح تشنه شوق پريدن و رهيدن داشت و اين جسم خاکي ديگر تحمل روح بزرگ را نداشت بنابراين وي پس از مداوا براي بار دوم از طريق بسيج مطهري اصفهان به جبهه اعزام گرديد و در تاريخ 2/12/1364 در سن 17 سالگي در منطقه دارخوين جام نوشين شهادت را از ساقي کوثر ستاند و به لقاء‌الله پيوست مزار اين شهيد گرانقدر در گلزار شهداي رهنان قرار دارد روحش شاد و راهش پررهرو باد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان 2

شهريورماه سال 1344 گرمي وجود مرتضي خانه حسن صادقيان در منطقه رهنان شهر اصفهان را رونقي ديگر بخشيد. ايام خردسالي او در سايه قامت رشيد پدر و دستان نوازشگر مادر سپري گشت و با رسيدن به سن 7 سالگي آموختن را تجربه نمود. هوش سرشار از او دانش‌اموزي نمونه ساخت که توانست گواهينامه پايان دوره راهنمايي را با نمرات عالي اخذ نمايد. لکن مشکلات اقتصادي خانواده مانع از ادامه تحصيل او شد و کار در کارخانه ريسندگي و بافندگي مرتضي را بزرگ مردي کوچک ساخت. هجوم دشمن بعثي به مرزهاي ميهن اسلامي روح بلند او را بي‌تاب رفتن نمود و پس از تلاش بسيار موفق به کسب رضايت والدين خود و مسؤولين کارخانه شده و از طريق بسيج به جبهه‌هاي جنوب کشور اعزام گرديد. حضور در عمليات رمضان او را شيفته شهادت کرد تا جائيکه پس از طي 4 روز از مرخصي 10 روزه بعد از عمليات به جبهه بازگشت گويي نداي ارجعي را به گوش جان شنيده بود که بي‌قرار پرگوشد و در بيست و چهارمين روز از مرداد ماه سال 1368 شرق بصره را به خون خويش آذين بست. چند روز بعد مردم رهنان پيکر دليرمرد 17 ساله خود را در گلزار شهدا به خاک سپردند. روحش شاد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 265