ليست شهداي دفاع مقدس (ص)

رمضان در تاريخ 12/10/1332 در روستاي «سرسفيدرود» از توابع شهرستان آستانه اشرفيه (استان گيلان) پا به عرصه‌ي هستي نهاد. دوران کودکي را در زادگاهش سپري کرد و بعد از اتمام دوره‌ي دبستان به تهران مهاجرت نمود.او چهار سال در آموزشگاه حرفه‌اي تحصيل نمود. سپس به هنرستان رفت و موفق به کسب مدرک ديپلم مکانيک شد. در همين زمان به عنوان سپاهي دانش به يکي از روستاهاي آذربايجان رفت. آنگاه به روستاي دورافتاده‌اي که مردم آن به مرض سل و جذام خشک مبتلا بودند داوطلبانه اعزام شد و با سختي مدتي در آنجا خدمت نمود.بعد از اتمام دوره‌ي سربازي به تهران بازگشت و ازدواج کرد. در سال 1355 موفق به اخذ مدرک ديپلم رياضي گرديد و در نيمه سال 1356 در رشته مهندسي مکانيک دانشگاه علم و صنعت پذيرفته شد. در زمان مبارزات ملت ايران در ميان سيل خروشان مردم فرياد مرگ بر شاه سر داد و در تسخير پادگان شاهپور فعالانه حضور يافت. بعد از پيروزي انقلاب به مدت يک سال در شهرکرد خدمت نمود و تنها فرزندش را به علت مشکلات بسيار به شمال فرستاد. در سال 1360 در دبيرستان الهي نازي آباد به تدريس پرداخت. در همين سال برادر کوچکترش نقي در تنگه چزابه به شهادت رسيد و او با اصرار فراوان در فروردين ماه براي اولين بار قدم در راه جهاد في سبيل‌الله نهاد. با بازگشت به محل کار خود مسئولين مربوطه اجازه ترک محل خدمت به او ندادند و رمضان به ناچار تا مدتي در شهر ماند تا اينکه با بازگشائي دانشگاه‌ها بعد از آموزش تخريب بار ديگر راهي جبهه شد و در عمليات والفجر مقدماتي (سال 1361) در روز بيست و سوم فروردين ماه (سه‌شنبه) در سن 31 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش رسيد.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه حمزه سيدالشهداء بسيج اسلامشهر

شهر كاشان در سال 1337 به گامهاي كودكي مزين شد كه نامش را حسين نهادند. او دوران كودكي را در خانواده‌اي مؤمن و متعهد سپري كرد و پس از اتمام دوران مدرسه وارد حوزه علميه گشت و به تحصيل معارف اسلامي پرداخت. پس از شروع جنگ تحميلي در سال 1361 براي اولين بار عازم جبهه شد، و آنچنان تحت تأثير عرفان حاكم بر جبهه قرار گرفت كه هميشه مي‌گفت: «تا زنده‌ام در جبهه خواهم ماند.» پس از مدتي به دليل قابليتهاي زياد و توانايي وافري كه داشت مسئول واحد تخريب شد. اخلاص پيامبرگونه و جذابيتهاي فوق‌العاده او باعث گشت كه همه نيروهاي لشگر آرزو كنند كه جزو نيروهاي حسين باشند. صنعتكار مدتي نيز مسئوليت واحد آموزش و معاونت عمليات يگان دريايي لشگر 8 را به عهده گرفت و در تمام عملياتهاي لشگر، شركت نمود، زمانيكه مسئوليت محوري را به او مي‌دادند، همه مي‌دانستند كه او با شجاعت و مديريت خاص خود، مأموريت را با سرافرازي به پايان خواهد برد. حسين هميشه چند صندوق از كتابهاي حوزه همراه داشت كه در ساعات استراحت به مطالعه آنها مي‌پرداخت، سرانجام اين روحاني پاك و مؤمن در مرداد ماه سال 1365 در حالي كه مشغول شناسايي منطقه عملياتي جديد بود، بر اثر انفجار مين به شهادت رسيد.

منبع:كتاب آبشار هدايت

سال 1340 شهرستان کازرون ميزبان حضور لطف‌الله بود، او در سي‌امين روز شهريور ديده به جهان گشود و در سنّ 6 سالگي به آموختن علم پرداخت. صنعتي با حضور در مسجد دل‌بسته‌ي کلام وحي گرديد و در اغلب جلسات مذهبي شرکت داشت. همزمان با اوج‌گيري انقلاب در دبيرستان ثبت‌نام کرد و ضمن تحصيل با پخش اعلاميه و جزوه‌هاي انقلابي و حضور در تظاهرات از نهضت پرشور انقلاب حمايت نمود.
لطف‌الله بعد از اخذ مدرک ديپلم در سال 1363 به دانشگاه تهران راه يافت در رشته‌ي ريخته‌گري دانشگاه تهران پذيرفته شد. لطف‌الله با آغاز جنگ تحميلي و تعطيلي دانشگاه‌ها جهت انجام خدمت نظام‌وظيفه خود را معرفي کرد و با اتمام اين دوره با وجود تحصيل در دانشگاه از حضور در ميدان رزم نيز غافل نشد.
صنعتي در سال 1365 در عمليات کربلاي 4 شرکت کرد سپس به ديدار خانواده شتافت و براي آخرين بار در عمليات کربلاي 5 حماسه‌اي باشکوه آفريد و خلعت سرخ شهادت را در سنّ 25 سالگي بر تن کرد.
روز چهارم بهمن‌ماه سال 1365 روز عروج آسماني لطف‌الله بود.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران

استواردوم حسين‌علي صوفي در سال 1344 در روستاي اسماعيل‌قنبر از توابع شهرستان زابل در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا سوم راهنمايي ادامه داد. در دوران تحصيل براي تأمين هزينه‌ي زندگي ناچار بود کار بکند.
در دوران پيروزي انقلاب در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت داشت. پس از پيروزي انقلاب به استخدام ارتش درآمد و به جبهه‌هاي جنگ اعزام گرديد. وي فردي باايمان و نيک‌سيرت بود. در سلام کردن به ديگران پيشي مي‌گرفت. با نقل خاطرات خوش جبهه و جنگ براي بچه‌هاي روستا، آن‌ها را به جبهه‌هاي جنگ تشويق مي‌کرد و مي‌گفت: « وظيفه‌ي هر مسلماني است که از ميهن و ناموس خود دفاع کند.» او شهادت را افتخار خود مي‌دانست.
سرانجام پس از دو سال حضور فعّال در جنگ در تاريخ 18/4/1366 در منطقه‌ي عملياتي سومار بر اثر انفجار نارنجک در سن 22 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد5 صفحه50

عباس صوفي در سال 1344 در روستاي اکبرآباد شهرستان زابل در خانواده‌اي مذهبي پا به عرصه‌ي وجود نهاد. تحصيلات دوره‌ي ابتدايي و راهنمايي را در زادگاهش با موفقيت به پايان رساند. همزمان با تحصيل در اوقات فراغت در کارهاي کشاورزي صميمانه با خانواده همکاري داشت. پس از اتمام تحصيلات به استخدام ارتش جمهوري اسلامي ايران درآمد و از همين طريق به جبهه‌هاي جنگ اعزام شد. صوفي انساني گشاده‌رو، صبور، صميمي و مهربان بود و به انقلاب و امام علاقه‌ي فراواني داشت. وي در عمليات‌هاي متعددي شرکت کرد و سرانجام پس از دو سال حضور مستمر در جبهه، در سال 1364 در منطقه‌ي عملياتي سومار به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد5 صفحه49

حسين صوفي در سال 1344 در خانواده‌اي متدين و اصيل در شهرستان زابل پا به عرصه وجود گذاشت. در سن شش سالگي وارد مدرسه شد و تحصيلات خود را تا سوم راهنمايي ادامه داد. اما علي رغم کسب نمرات عالي به دليل ضعف مالي خانواده تحصيل را رها کرد و مشغول کار شد. وي با وجود فرصت کم و مشغله‌ي فراوان کاري از کسب فيوضات معنوي و مذهبي باز نماند. حسين صوفي در سال 1363 به عضويت سپاه پاسداران درآمد و سپس به جبهه اعزام شد و پس از فداکاريهاي قابل توجه در منطقه کردستان در سال 1365 در سن 21 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 168

ناصر فرزند حسن در سال 1341 در شهرستان اردبيل پا به عرصه‌ي هستي نهاد. پدرش مردي تلاشگر بود و او را با زحمت بسيار با کسب روزي حلال تربيت نمود. ناصرعلي در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تحصيلات خود را تا پايان سال چهارم دبيرستان ادامه داد. صوفي در زمان حمله‌ي رژيم بعثي عراق با عنوان بسيجي پا در ميدان جهاد نهاد. سپس به عضويت سپاه پاسداران درآمد و در بيستم دي‌ماه سال 1365 در عمليات کربلاي 5 شلمچه را به خون سرخ خويش زينت داد. جانشين گردان قاسم (ع) از لشگر 31 عاشورا در سن 24 سالگي جان به جان آفرين تسليم نمود.

منبع:كتاب روايت سي مرغ

محمدحسن صوفي غمگين در سال 1344 در يک خانواده مذهبي در روستاي پيران از توابع شهرستان زابل متولد شد. دوران دبستان را پشت سر گذاشت اما به علت مشکلات خانواده موفق به ادامه تحصيل نشد و به حرفه جوشکاري روي آورد. شهيد در سپاه پاسداران شهرستان شيراز به فعاليت مشغول شد. محمدحسن جواني مذهبي و فعال بود. همواره نماز را اول وقت به جا مي‌آورد. در کمک به همنوعان پيشتاز بود و حتي دستمزد خودش را به نيازمندان مي‌بخشيد. آخرين مرتبه که به مرخصي آمده بود به پدرش گفت:« اين بار دوست دارم به مرگ طبيعي در بستر بميرم بلکه آرزو دارم شهادت را دريابم» . سرانجام در آخرين اعزامش به جبهه به آرزويش رسيد و به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 169

محمود صولتي در روز سوم دي‌ماه سال 1341 در خانواده‌اي روستايي و پرجمعيت در روستاي حسين‌آباد از توابع شهرستان درگز ديده به جهان گشود. به دليل فقر مالي و نبود امکانات، از تحصيل باز ماند و از همان دوران کودکي جهت امرار معاش به کار و تلاش و کمک به پدر در کار کشاورزي پرداخت. هم‌زمان با آغاز جنگ تحميلي و تجاوز نيروهاي بعثي به خاک پاک ايران اسلامي، جهت خدمت مقدس سربازي همراه لشکر 23 نوهد به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد.
صولتي که در مکتب حسيني درس صبر و استقامت و ايثار را فرا گرفته بود، با تمام کمبودها و سختي‌ها در جبهه مي‌ساخت و به هم‌رزمانش اميد مي‌داد؛ به طوري‌که حتي اگر چند روزي به آن‌ها آب يا غذا نمي‌رسيد، صولتي نيت روزه مي‌کرد و به هم‌سنگرانش روحيه مي‌داد.
سرانجام در غروب سرخ‌رنگ 29/6/1362 محمد صولتي که در منطقه‌ي سردشت در حال انجام‌وظيفه بود، در اثر اصابت تير مستقيم در سن 2ّ1 سالگي از خاکيان سبقت گرفت و به افلاکيان پيوست.
پيکر پاک او را در زادگاهش به خاک سپردند.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 113