ليست شهداي دفاع مقدس (ص)

حسن در سال 1347 در شهر رهنان استان اصفهان قدم به عرصه هستي نهاد پدرش کاظم براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام داد او تحصيلات خود را تا پايان سال اول راهنمايي ادامه داد سپس به شغل آزاد (ريخته‌گري) روي آورد. با آغاز جنگ تحميلي شوق حضور در ميدان نبرد باعث شد صفري مشتاقانه آماده رفتن به خدمت سربازي شود اما مسئولين تاريخ اعزام او را يکسال بعد نوشتند.به همين علت حسن به همراه بسيجيان در اول آذرماه سال 1365 همراه کاروان سپاهيان محمد (ص) قدم بر خاک جبهه نهاد پدر اصرار داشت که تا سال آينده در شهر بماند.اما او در پاسخ گفت:«من به جبهه مي‌روم تا موقع تاريخ سربازي برسد» و هنگام خداحافظي از مادر خواست تا او را به بدرقه نکند. صفري سرانجام چهل و پنج روز بعد در تاريخ 25/10/1365 در عمليات کربلاي5 در منطقه شلمچه به جمع آسمانيان پيوست پيکر پاک جوان 18 ساله استان اصفهان را درگلزار شهداي رهنان به خاک سپردند.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان 2

سال 1340 بود که خداوند به محمد صفري نوزاد پسري عطا کرد که او را رجبعلي ناميدند.وي با پشت سر نهادن ايام کودکي و رسيدن به 7 سالگي راهي دبستان شد و کوچه‌هاي محله رهنان شهر اصفهان را با قدمهاي خود آشنا ساخت.پايان دوره دبستان براي او آغاز هم‌دوشي با پدر بود و رجبعلي با همان سن کم در تامين معاش خانواده با پدر همراه شد.
تحصيل وي در دبيرستان با آغاز مبارزات مردمي عليه رژيم ستمشاهي مصادف گشت و او نيز با مطالعه کتب مذهبي و سياسي ضمن افزودن بر اطلاعات خود با مردم همراه شده و بر ظلم و ستم شوريد.انقلاب به پيروزي رسيد و هجوم دشمن بعثي جوانان اين مرز و بوم را به ميداني ديگر فرا خواند.رجبعلي نيز راهي شد و به کارزار شتافت و پس از حماسه‌آفرينيهاي بسيار در دومين روز از بهار سال 1361 در عمليات فتح‌المبين منطقه رقابيه را به خون خويش رنگين ساخت و دفتر زندگي 21 ساله خود را به نشان شهادت مزين نمود.پيکر مطهر او را در گلزار شهداي رهنان به خاک سپردند.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 109

سال 1339 کودکي از سلاله ‌طه ديده بر دنياي هستي گشود، دوران کودکي را در بوشهر گذراند و در دبستان گلستان به تحصيل پرداخت و دبيرستان را در مدرسه سعادت گذراند.
سيدعباس به علت علاقه شديد به ارتش قبل از دريافت مدرک ديپلم به استخدام نيروي دريايي ارتش درآمد و در بخش نيازمندي کارخانجات شروع به کار کرد.
در زمان مبارزات ملت ايران عليه استبداد پهلوي اعلاميه‌هاي امام را تکثير نمود و تا آن جا از امام (ره) حمايت کرد که چند بار توسط ساواک دستگير گشت و 24 ساعت بازداشت شد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي و تشکيل اولين هسته‌هاي بسيج مردمي، او در شوراي دفاع غيرنظامي که اولين کانون تجمع نيروهاي بسيج مردمي بود، شروع به کار کرد. با صدور فرمان امام (ره) مبني بر بازگشت مجدد نيروهاي نظامي به کارشان، دوباره به محل خدمتش بازگشت. زماني که امام (ره) دستور تشکيل ارتش 20 ميليوني را داد، يک نماينده ارتش، يک نماينده ژاندارمري و يک نماينده از نيروهاي مردمي براي تشکيل شورا آمدند، عباس نيز به عنوان نماينده نيروي دريايي در شوراي فرماندهي اين شوراي مردمي بود.
او باشگاه بانک ملي را محل بسيج قرار داد و به نيرو‌هاي مردمي فنون نظامي را آموزش داد و براي نيروها وسايل ضروري اوليه را تهيه مي‌کرد.
وي سرانجام در جاده اميديه _ اهواز در تاريخ 21/11/1359 در سانحه رانندگي در سن 20 سالگي دار فاني را وداع گفت. مزار پاکش در بوشهر قرار دارد. تنها فرزندش روز بعد از شهادت پدر به دنيا آمد.

منبع:كتاب آخرين خلوت جلد 2   -  صفحه: 151

گرماي مرداد 1319 در روستاي سهي از توابع اصفهان بيداد مي‌کرد. خورشيد طور ديگري مي‌تابيد، گوئي مي‌خواست تمام وجودش را معطوف خانه‌اي کند که قرار بود در آن فرزندي از آل علي (ع) به دنيا آيد. صداي گريه سيدعلي که بلند شد نسيم روح‌بخش بال فرشته‌هاي منتظر روستا را غرق الطاف کرد. سيد علي هنوز طعم دلنشين محبت پدر را به خوبي چشيده بود که او رفت و سيدعلي با مادر و عمه تنها شد. پنج‌ساله بود که طنين دلنواز صداي قرآنش کوچه‌هاي روستا را پر کرد. نوشتن نمي‌دانست اما قرآن را از رو مي‌خواند. سال‌هاي اول و دوم ابتدايي را در زادگاهش گذراند. سپس با عمويش براي ادامه تحصيل به اصفهان رفت. دوازده سال بيشتر نداشت که سر بر سجده نهاد و با لبان تشنه از روزه‌اش ذکر خدا را گفت. او تحصيلات تکميلي‌اش را در دانشکده افسري در ارتش گذراند. تفکرات مذهبي و انقلابيش سبب شد که به شدت تحت مراقبت باشد، ولي او مخفيانه مبارزات خود را عليه رژيم ستمشاهي ادامه داد. سيدعلي در سال 1345 با درجه ستوان دومي از دانشکده افسري فارغ‌التحصيل شد و پس از طي دوره‌هاي يک‌ساله (مقدماتي) به لشگر 16 قزوين تيپ همدان منتقل شد و به مدت 6 ماه دوره چتربازي را با موفقيت به پايان رساند. او خدمتش را در ارتش از مرکز آموزش 04 بيرجند آغاز کرد پس از سه سال به همدان و سپس به مرکز زرهي شيراز انتقال يافت. چندي بعد به سبب فراري دادن سربازان از پادگان براساس دستور امام از سوي ساواکم دستگيرشد پس از پيروزي انقلاب نيز از سوي ضدانقلاب به او سوءقصد شد. بحمدالله جراحتي برنداشت، سيدعلي پس از شروع جنگ تحميلي به جبهه شتافت و در عمليات‌هاي همچون ثامن‌الائمه (ع)، طريق‌القدس، بيت‌المقدس، رمضان،‌ فتح‌المبين، والفجر1 و 2 به عنوان فرمانده گروه رزمي شرکت نمود. او سرانجام در سحرگاه يازدهم مرداد 1362 در سن 43 سالگي هنگام طراحي و بررسي عمليات آفندي در منطقه عمومي فکه بر اثر اصابت گلوله توپ به شهادت رسيد. يادگاران شهيد فاطمه و اسماعيل امروز در ميان ما هستند.

منبع:مجله مرد ره

حسين در يکي از روزهاي آفتابي سال 1338 در جمع گرم و صميمي خانواده اي مهربان به دنيا آمد. دوران پر شور کودکي را در زير سايه لطف پدر و دامان پر مهر مادر گذراند. او که از کودکي به معارف الهي و مذهبي به خصوص تلاوت قرآن کريم عشق مي‌ورزيد و در قرائت قرآن بسيار متبحر شده بود، تحصيلات خود را در مقطع دبستان و سپس هنرستان ادامه داد و موفق به اخذ ديپلم هنرستان شد .حسين که ايام جواني و نوجواني را در حال و هواي ملتهب انقلاب مي‌گذراند و او نيز مشتاقانه به صف انقلابيون مبارز پيوست و در راهپيمائي‌ها و تظاهرات عليه رژيم شرکتي فعال داشت .شبها جلسات تفسير قرآن مي‌گذاشت و در آشنايي و بهره‌مندي بيشتر جوانان و دوستانش از کلام وحي نقش مؤثري داشت.
پس از پيروزي انقلاب نيز به بسيج پيوست و براي پاسداري از ارزشهاي انقلاب از هيچ تلاشي دريغ نکرد. هنگاميکه بسيج جزء سپاه پاسداران شد، او نيز به آنجا منتقل گرديد در غائله کردستان مشتاقانه و با خلوص نيت به کردستان رفت و مدتي در آنجا خدمت کرد. حسين که بعد از ديپلم به خدمت مقدس سربازي رفته بود قصد داشت که به تحصيلات دانشگاهي ادامه دهد ،اما موفق نشد و او در دانشگاهي بزرگتر يعني دانشگاه جنگ پذيرفته شد.
با شعله‌ور شدن آتش جنگ ،حسين اين سرباز فداکار 22 ساله روح‌الله ،عاشقانه به سوي ميادين نبرد حق عليه باطل پر گشود و سرانجام در روز بيست و يکم خردادماه سال 1360 در جبهه دارخوئين همزمان با عمليات فرماندهي کل قوا به علت اصابت ترکش خمپاره دعوت لاهوتيان آسماني را لبيک گفت و همراه با ملائک به سوي معبود پرواز کرد.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان

احمد در سال 1348 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز کودکي بيش نبود که عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه کرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
صفي‌پور کم‌کم به خيل کثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزان عراقي پرداخت.
وي سرانجام در سال 1363 در حالي‌که 15 سال داشت، از خاک جزايرمجنون در عمليات بدر به ملکوت آسمان پر کشيد.

منبع:مجله ي اوج

سال 1333 سال آغاز زيستن سلطان‌علي در قفس خاکي دنيا بود. او در روستاي آغداش خوي استان آذربايجان شرقي بزرگ شد و در سال 1345 به استخدام هوانيروز ارتش درآمد. در سال 1355 به او درجه‌ي ستوانياري دادند. اوج‌گيري انقلاب و دفاع از آرمان‌هاي امام (ره) او را نيز در جرگه‌ي ياران انقلاب قرار داد و صلاح‌لو بي‌پروا از اين نهضت آسماني حمايت کرد؛ تا آن جا که دوستانش چندين مرتبه از او خواستند احتياط کند. اما او هر بار پاسخ داد: اين خطر را به خاطر اسلام و امام به جان مي‌خرم. با پيروزي انقلاب، تمامِ وقت خود را مصروف حمايت از دستاوردهاي انقلاب نمود و مدام به مأموريت مي‌رفت. آخرين بار که عازم منطقه بود، به همسرش گفت: « اگر تا 15 الي 20 روز ديگر برنگشتم، وسايل را ببريد خانه پدري‌ام و در آن جا زندگي کنيد. »
چند روز بعد از منطقه تماس گرفت و از همسرش خواست تا صداي بچه‌اش را بشنود و سرانجام شکارچي تانک لشکر اسلام سرگرد خلبان صلاح‌لو در خرمشهر در بيست و سوم مهرماه سال 1359 در سن 27 سالگي برات شهادت را از حضرت دوست دريافت کرد. پيکر پاکش را درگلزار شهداي روستاي آغداش خوي به خاک سپردند.

منبع:روزنامه جمهوري 2/4/83

محمدنقي در سال 1327 در روستاي بندرگز متولد شد. خانواده‌اش مردماني باتقوا و متديّن بودند و او در جمع چنين خانواده‌اي رشد نمود. هنوز کودکي بيش نبود که به مجالس ذکر اهل‌بيت (ع) راه يافت. تا اين که در عنفوان جواني به خدمت نظام وظيفه فرا خوانده شد. صلبي بعد از اتمام اين دوره به استخدام اداره‌ي مخابرات تهران درآمد. در اين زمان تحصيلاتش را به صورت شبانه ادامه داد. در سال 1354 به اداره‌ي مخابرات گرگان انتقال يافت و اولين مراسم نهضت انقلاب را در چهلمين روز شهادت حاج آقا مصطفي در مسجد گرگان به همراهي دوستانش برگزار کرد.
تکثير و پخش اعلاميه‌ها و نوارهاي امام ادامه داشت؛ تا حادثه پنجم آذرماه سال 1357 و به دار آويختن يکي از مأموران شهرباني گرگان به جرم خيانت به ملت توسط مردم؛ و ساواک او را به اتهام شرکت در مراسم اعدام مأمور شهرباني تعقيب نمود و محمدنقي به ناچار به شهرهاي تهران، کرمانشاه و ... رفت و فعاليت‌هاش را تا زمان ورود امام به کشور ادامه داد و بعد از پيروزي انقلاب به مازندران برگشت. ابتدا همراه سپاهيان به فرو نشاندن غائله گنبد همت گماشت و در گرگان در هسته‌ي مرکزي انجمن‌هاي اسلامي ادارات مشغول فعاليت شد و شعبه‌اي از اين انجمن را در مخابرات تأسيس کرد.
با اين که به رياست مخابرات گرگان منصوب شده بود، اما شوق حضور در ميدان جنگ او را بر آن داشت در عمليات بيت‌المقدس شرکت کند و سپس به پيشنهاد حاج‌حسين بصير، فرماندهي يک گروهان را پذيرفت. در عمليات والفجر 8 بر اثر اصابت ترکش خمپاره، بينايي يکي از چشمانش را از دست داد و در عمليات کربلاي 1 از طرف نيروهاي انقلابي به عنوان مدير کل مخابرات کيلومتري معرفي گشت. سرانجام فرمانده گردان علي‌بن‌ابيطالب (ع) در عمليات کربلاي 4 بعد از شهادت برادرش محمداسماعيل بر اثر اصابت گلوله آرپي‌جي در سن 38 سالگي به شهادت رسيد و 11 سال بعد در تاريخ 15/7/1376 پيکرش به ايران اسلامي بازگشت.

منبع:مجله‌ي سبزسرخ شماره 34 صفحه 3