ليست شهداي دفاع مقدس (ض)

روز پانزدهم مردادماه سال 1346 به دنيا آمد؛ نامش را محمد گذاردند و او را شيعه‌اي معتقد و متديّن تربيت نمودند. محمد با شوقي وصف‌ناپذير به مدرسه رفت و تا كلاس اول راهنمايي درس خواند. به سنّ جواني كه رسيد، از طرف نيروي زميني ارتش به خدمت نظام‌وظيفه فرا خوانده شد.
ضمير همراه لشكر 16 زرهي قزوين به ميدان رزم شتافت. او مردانه جنگيد و سرانجام در تاريخ 21/4/1367 در سنّ 21 سالگي در منطقه‌ي ابوغريب بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي جان به جان‌آفرين تسليم كرد.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

محمدحسن (‌سيروس) ضميريان در دهم اسفندماه سال 1339 در شهرستان رشت، در خانواده‌اي مذهبي و متديّن ديده به جهان گشود. وي تحصيلات ابتدايي تا دبيرستان را در مدارس شهرستان رشت با موفقيت چشمگيري گذراند و در رشته‌ي فرهنگ و ادب موفق به اخذ ديپلم گرديد. محمدحسن جواني بانشاط بود که در رشته‌هاي ورزشي هندبال و بسکتبال مهارت داشت و در مسابقات استاني نيز موفق به کسب رتبه گرديد.
محمدحسن داراي روحيه‌ي جوانمردي و حسن خلق و نسبت به مسايل اخلاقي و مذهبي بسيار مقيد بود و با اين روحيه به تنهايي عامل اتحاد و همبستگي تيم‌هاي ورزشي استان شد و توانست با حفظ همبستگي تيم‌ها در مسابقات کشوري تهران،‌ گيلان را به عنوان تيم برتر و برگزيده معرفي نمايد. اخلاق اسلامي از محمدحسن شخصيتي ساخته بود که براي همه‌ي افراد ارزش و احترام قائل مي‌شد؛ به ويژه پدر و مادر که از جايگاه خاصي نزد محمدحسن برخوردار بودند. ايشان سعي داشت با مشورت با پدر از تجربيات گرانبهايش بهره ببرد و او را که از مداحان اهل بيت (ع) بود، الگوي مناسبي براي خود برگزيند و گاهي همانند پدر در ايام شهادت اهل بيت (ع) به ذکر مصيبت و مداحي بپردازد.
ضميريان که اوج جواني اش با حرکت توفنده‌ي مردم مسلمان ايران عليه حکومت ستم‌شاهي به رهبري زعيم عاليقدر حضرت امام خميني (ره) تقارن داشت و خود نيز که جواني متديّن بود، لذا از اين موقعيت معنوي نهايت استفاده را نمود؛ ايشان با شرکت در راهپيمايي‌ها و توزيع نوار و اعلاميه‌ي حضرت امام خميني (ره) نقش موثري در بيداري مردم گيلان داشت و شبانه‌روز در به زانو درآوردن و سرنگوني حکومت جور و ستم تلاش و فعاليت مي‌نمود. بعد از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي که محمدحسن به مقصد و مرادش رسيده بود، براي حراست و پاسداري از دستاوردهاي انقلاب به عضويت کميته‌ي انقلاب اسلامي درآمد و پس از مدتي با تشکيل سپاه پاسداران و مشورت با پدر، براي رسيدن به مقاصد عالي خود وارد سپاه گرديد و به عنوان مربي آموزش نظامي به صورت شبانه‌روز براي خدمت به نظام جمهوري اسلامي در سپاه تلاش و کوشش نمود. با ايجاد تشنج و درگيري توسط گروهک‌هاي وابسته به آمريکا و شوروي سابق ( منافقين و کمونيست‌ها ) در شهرستان لنگرود، از سوي سپاه رشت به سپاه لنگرود مأمور شد که با تلاش شبانه‌روزي سپاهيان توانستند امنيت را در اين شهر برقرار نمايند.
محمدحسن با آغاز آهنگ جنگ نابرابر دشمن بعثي عراق به همراه تعدادي از جان بر کفان پاسدار، تحت سرپرستي سردار شهيد حاج محمود قلي‌پور به منطقه‌ي سرپل ذهاب اعزام شدند و با حداقل امکانات جنگي با دشمن تا دندان مسلح شجاعانه جنگيدند، و سرانجام اين پاسدار انقلاب و دلاور اسلام در تاريخ 13/7/1359 با اصابت ترکش خمپاره‌ي دشمن متجاوز به ناحيه‌ي سر در سنّ 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نائل آمد و به عرشيان الهي پيوست. پيکر مطهرش به همراه هم‌رزمان شهيدش پس از تشييع باشکوه امت حزب‌الله رشت در گلزار شهداي اين شهرستان به خاک سپرده شد.

منبع:ماهنامه ستارگان درخشان   -  شماره مجله: 54

علي ضياء فرزند رمضان به سال 1342 در روستاي شيخان از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. در هفت سالگي همراه خانواده به شهر آمد، پس از يک سال اقامت به خاطر مشکلات مالي خانواده به روستا برگشت. درکارگاه قاليبافي مشغول به کار شد. علاوه بر قاليبافي در کشاورزي نيز به پدر کمک مي‌کرد. گاهي جمعه‌ها چوپاني مي‌کرد. به تحصيل و درس علاقمند بود چندي بعد به شهر آمد و در مدرسه‌ي شبانه ثبت‌نام کرد. روز را به کار آرايشگري مي‌پرداخت و شب درس مي‌خواند. علي توانست دوره‌ي مقدماتي، آرايشگري را نيز به خوبي بياموزد.
در جريان انقلاب مغازه‌ي او محل تجمع جوانان انقلابي بود. در راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد. جوانان را به شرکت در مجالس مذهبي و انقلابي تشويق مي‌نمود. جواني مؤمن و متعهد، و در انجام واجبات بسيار مقيد بود.
در سال 1361 به خدمت مقدس سربازي رفت. دوره‌ي آموزشي را در کرمان گذراند. سپس به تهران انتقال يافت و به جبهه‌هاي نبرد اعزام شد. هنگامي که به مرخصي مي‌آمد، از حالات روحي او مشخص بود که دل به دنيا ندارد و آماده‌ي شهادت است. اطاعت پذيري او از حضرت امام(قدس‌سره) در حد اعلا بود.
آخرين بار که براي عيادت پدر مريضش به بيرجند آمد، پدر را نديد. با مرگ پدر سرپرستي هفت خواهر و برادرش بر عهده‌ي او گذارد اما علي يک لحظه هم از فکر جبهه و همرزمانش غافل نبود. در کشاکش ماندن يا رفتن،‌ سرانجام جبهه را بر ماندن ترجيح داد. هنگام خداحافظي گفت:«اطمينان دارم اين بار شهيد مي‌شوم و برنمي‌گردم.»
او سرانجام به آرزوي ديرينه‌اش رسيد و در تاريخ پنجم شهريورماه سال 1362 در منطقه‌ي سومار در سن 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
پيکر پاکش پس از تشييع باشکوه در بيرجند در زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد2 صفحه 477

عيسي ضياء فرزند محمد به سال 1343 در روستاي زرين آباد از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. خانواده‌اش از نظر معيشتي در وضع نامطلوبي بودند و اين عزيز از همان کودکي طعم تلخ سختي و استضعاف را چشيد. تحصيلات ابتدايي را در دبستان 25 شهريور، راهنمايي را در مدرسه‌ي شهيد مدرس و دبيرستان را در آموزشگاه شهيد مصطفي چمران با موفقيت به پايان رساند. اوقات فراغت را به يادگيري قرآن کريم مي‌پرداخت و روزهاي تعطيل کار مي‌کرد تا بتواند اندکي از خرج تحصيل خود را فراهم کند. جواني سخت‌کوش و متدين بود و در مراسم مذهبي و عزاداري حضرت اباعبدالله (ع) شرکت مي‌کرد. در راهپيمايي هاي اول انقلاب به طوري فعال شرکت داشت. عضو پايگاه مسجد محل بود. دوستان و همکلاسان خود را به عضويت در بسيج تشويق مي‌کرد. بعد از اتمام تحصيلات به خدمت سربازي رفت. دوره‌ي آموزشي را در تربت حيدريه گذراند. سپس براي ادامه‌ي خدمت عازم منطقه‌ي جنگي مهران در استان ايلام شد. ولايت پذيري او آن چنان بود که هنگام مرخصي خانواده و دوستانش را به اطاعت از حضرت امام (ره) سفارش مي‌کرد. در آخرين روز زندگي با پدر تلفني صحبت کرد و او را به صبر و استقامت دعوت نمود و براي هميشه با او خداحافظي کرد. همان روز يعني اول بهمن ماه سال 1363 در منطقه‌ي پدافندي مهران بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 20 سالگي به خيل شهداي انقلاب اسلامي پيوست. پيکر پاک شهيد پس از تشييع در شهرستان بيرجند در مزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد2 صفحه 480

علي‌اکبر ضياء‌آذر در سال 1338 ه.ش در شهرستان تبريز ديده به جهان گشود. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود به پايان رساند. در سال‌هاي آخر دبيرستان مشغول به تحصيل بود که انقلاب اسلامي به رهبري امام‌خميني آغاز شد و ضياء‌آذر از همان دوران با انقلاب همراهي نمود؛ به طوري‌که در راه‌پيمايي‌ هفده شهريور تهران نيز حضوري فعال داشت.
ضياء‌آذر از کودکي با اسلام و اهل‌بيت (ع) آشنا بود و در هيأت‌هاي عزاداري شرکت مي‌نمود. با کتاب‌هاي مذهبي از جمله مفاتيح‌الجنان و صحيفه‌ي سجاديه مأنوس بود. در امور اجتماعي و خيريه فعال بوده و با مسجد شعبان تبريز که از مساجد فعال انقلاب و بعد از انقلاب اسلامي مي‌باشد، همکاري زيادي داشت و در اغلب مراسم آن شرکت مي‌نمود. وي فردي متواضع و مخلّق به اخلاق اسلامي بود و اثري از کبر و ريا و .... در رفتار و کردارش ديده نمي‌شد.
در سال 1358 در رشته‌ي «راه و ساختمان» دانشگاه تبريز پذيرفته شد و همراه تحصيل در فعاليت‌هاي اجتماعي نيز شرکت مي‌کرد؛ با گروه‌هاي انحرافي خلق مسلمان و منافقين مبارزه مي‌نمود که به خواست خدا دو بار از عمليات تروريستي گروهک‌هاي ضدانقلاب جان سالم به در برد.
هم‌زمان با تعطيلي دانشگاه‌ها همکاري خود را با نهادهاي انقلابي از جمله هيأت هفت نفره‌ي تقسيم اراضي و جهادسازندگي آغاز کرد. با شروع جنگ تحميلي و تشکيل سپاه‌پاسداران به عضويت آن نهاد درآمد و از طرف سپاه به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام گرديد.
بازگشايي دانشگاه‌ها او را به درس و کلاس کشاند ولي روح بلند و آسماني او نمي‌گذاشت کلاس و درس را تحمل کند، درس را رها کرد و براي بار سوم عازم دانشگاه ايثار و شهادت گرديد و در مرحله‌ي سوم عمليات «والفجر4» به آرزوي ديرينه‌اش رسيد و در تاريخ 13/8/1362 در سنّ 24 سالگي به جمع شهدا پيوست.
روحش شاد.

منبع:پرونده شهيددرمديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

محمدرضا ضيائي در سال 1328 در روستاي قهنويه از توابع شهرستان لنجان پا بر کره خاکي نهاد وي تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به اتمام رساند و براي ادامه تحصيل در رشته رياضي به دبيرستان شاه عباس اصفهان رفت و در سال 1348 موفق به اخذ مدرک ديپلم رياضي شد دوران خدمت سربازي را در مشهد آغاز کرد و در سال 1349 وارد دانشکده افسري شد و در سال 1352 با مدرک کارشناسي و درجه ستوان دومي در رشته توپخانه از دانشکده افسري فارغ‌التحصيل و پس از گذراندن دوران آموزش در توپخانه کازرون مشغول به فعاليت گرديد.همزمان با اوج‌گيري حرکات توفنده امت اسلامي در برابر رژيم ستمشاهي با رفتار و برخورد خود با مردم اعلام همفکري نمود و با شروع حملات ددمنشانه دشمن بعثي در سال 1359 همراه با پدافند هوايي از گردان 322 گامهاي استوار خويش را بر روي خاک گرم و قهرمان پرور خوزستان نهاد و مسئوليت حفظ و حراست از پايگاههاي نيروي دريايي هوايي خرمشهر و پالايشگاه نفت آبادان را پذيرفت سرگرد ضيائي سرانجام در نخستين روزهاي آغاز جنگ تحميلي به ديدار معبود شتافت و روح پاکش در آسمان دزفول به پرواز درآمد. بيست و سوم مهرماه سال 1359 يادمان پرواز آسماني اوست.

منبع:كتاب بايد رفت

سيدحسن ضيافتي در تاريخ 25/1/ 1342 در يکي از محله‌هاي شهرستان يزد چشم به جهان گشود و پدر و مادر به ياد ديگر فرزندانشان نام او را حسن نهادند. او دوران نوجواني و تحصيل را درمدرسه با جديت فراوان به تعليم و آموختن گذراند وکنجکاوي زيادي پيرامون مسائل اجتماعي و اخلاقي داشت و حسن تعهد او به جامعه و ذهن قوي و آماده‌اش براي پذيرفتن مطالب و ميل شديدش به تحصيل باعث شد که هميشه موفق بوده و اسوه‌اي ماندگار براي ديگران باشد. او هميشه براي اقامه نماز جماعت به مسجد محله مي‌رفت و صبح‌هاي جمعه نيز با ديگر بچه‌هاي محل به خواندن و تمرين سرود امام زمان (عج) مي‌پرداخت.
ضيافتي با پيروزي انقلاب اسلامي به فعاليت در مسجد حضرت مهدي (ع) و بسيج محل پرداخت و با شروع جنگ تحميلي چندين نوبت دوشادوش ديگر همرزمان سلحشور پا به جبهه‌ها نهاد و تا سال 1360 در دو سنگر مدرسه و جنگ جداً فعاليت نمود. 18 بهار بيشتر از عمر نازنين سيد حسن نگذشته بود که بالاخره در اربعين سيد و سالار شهيدان در تاريخ 27/9/1360 در جبهه گيلان‌غرب روح ملکوتي‌اش به آسمان‌ها پرکشيد و پيکر مطهرش ر‌ا به امانت در جبهه‌هاي خون‌رنگ باقي گذاشت تا قطعه‌اي از بهشت بر روي زمين باشد.

منبع:مجله روزهاي زندگي   -  شماره مجله: 284

قاسم در روز دوازدهم مهرماه سال 1349 در روستاي " پاقلات " ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را تا کلاس پنجم ادامه داد. پس از آن به دليل فقر مالي، تحصيل را رها کرد و به کار و فعاليت پرداخت. وي از تبعيض و بي‌عدالتي رنج مي‌برد. در سال‌هاي پس از پيروزي انقلاب، با پيروي از حضرت امام خميني (ره) به صفوف بسيجيان پيوست و به پاسداري از ارزش‌هاي اسلامي پرداخت. در سال‌هايي که آتش جنگي ناخواسته عليه ميهن اسلامي برافروخته بود، راهي ميدان‌هاي نبرد با دشمن گرديد و هر بار که از جبهه مي‌آمد، تعدادي از دوستان را با خود به جبهه مي‌برد. سرانجام در حالي که سرمست از باده‌ي شهادت بود، در عمليات کربلاي 5 شرکت کرد و با جاري کردن خون پاکش در کربلاي شلمچه در تاريخ 7/11/1365 به ملکوت اعلي پيوست.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 307